ฮัดชิ่ว...

มีคนแซวให้ได้จามได้ไอ
เลยต้องโผล่มารายงานตัวกันเสียหน่อยเจ้าค่ะ

เจ้าปายมากระตุก (เอ...สมัยนี้เขาเรียกว่า "สะกิด" เหมือนใน FB มากกว่ามั้ง)
บ่นว่าไผ่หายไป ฮ่าๆๆ
แหม๋ๆๆ ตอนตัวเองหายทำไม่รายงานตัว เนียนๆ ยิ่งกว่าเราอีกม้าง
เล่นเอาผ้ายันต์แป๊ะบล็อคไว้ เขตห้ามเข้างี้ ชิ๊ๆ

เมื่อสองสามอาทิตย์ก่อนนี้ เจอหน้าคุณชายก็ถามคำถามเดิมๆ
เมื่อไหร่จะเริ่มทำขนม เมื่อไหร่จะเอาของมาลง
แม่โว้ยยย....ถ้าดีดนิ้วเป็นแฮร์รี่พอร์ตเตอร์แล้วทุกอย่างมัน
เดินมาด้วยตัวเองได้ก็ทำไปแล้วหล่ะฮ่ะ คนไม่ว่างนี่หว่า
ไหนจะลองทำขนม(ที่บ้าน) ไหนจะจัดเบรคในม.
ไหนจะไปเรียนทำขนมในเมือง แค่กลับบ้านตามปกติได้ก็เก่งแล้วนา

เห็นเฮียแกถามมาก กระตุกมาก วันก่อนเลยไถซะเลย
ขอตังค์กินหนมหน่อยเด่ะ เหอะๆๆ ได้มาลงทุนเพิ่มอีกก้อน
พอถามคำถามเดิม เมื่อไหร่จะเริ่ม
ก็...เลยบอกว่า ได้ตังค์แล้ว พรุ่งนี้สั่งเครื่องไม้เครื่องมือมาลงเลย
คราวนี้มีอึ้ง...ห๋า ทำไมเร็วงั้นหล่ะ กรรม...
พอยังไม่เอาของมาลงก็ถามอยู่นั่น พอจะเอามาลงก็บอกทำไมเร็ว
พี่ชายตูนี่...เอาไงแน่หว่า

พอดี "ครัวขนม" ที่ไผ่จะทำ มันเป็นบ้านเดิมของไผ่แหละค่ะ
ทำเป็นหอพักพร้อมบ้านไว้ตั้งแต่สมัยเรียนป.ตรีแล้ว
ส่วนบ้านหลังเดิมที่อยู่กับพ่อแม่ก็ไม่ไกลกันมาก
พอพี่ชายแต่งงานมีครอบครัวเลยสลับกัน
ให้เฮียไปอยู่ที่บ้านไผ่ ส่วนไผ่ย้ายกลับเข้าบ้านแม่
ทีแรก...สองจิตสองใจ
ว่าจะเอาตรงไหนดี...ถ้าที่บ้านก็สบายหน่อย เพราะมีอุปกรณ์บางส่วนแล้ว
แต่...เอาไปเอามา...สรุปว่า เอาไปทำที่บ้านตัวเองดีกว่า
ส่วนคุณพี่ชายก็ปลูกบ้านใหม่เกือบเสร็จแล้ว ก็จะย้ายเข้าบ้านเขาไป
ไผ่ก็ได้บ้านคืน หึหึ เร่งดีนัก...ตัวเองยังไม่ได้ย้ายข้าวย้ายของเล้ย

เมื่อวาน...วันจันทร์ อยากตื่นสายเป็นที่สุด แต่งานหลายสิ่งอย่างอันรออยู่
ตั้งแต่งานนังแจ๋วยันผู้บริห่านนนน....
ปวดเนื้อเมื่อยตัวเหมือนมีผีอำ เกาะหลังเกาะไหล่สักร้อยตัวได้ 555
เริ่มทะยอยซื้อของจนเพื่อนแซวว่า...
เมื่อวานเป็นวัน "จ่าย" สุดๆ เลยเน๊อะตัวเบาไปเลย 200 ใบ

จริงๆ ไผ่แอบซุ่มทดลองทำขนมปุยฝ้ายดูเมื่อวันเสาร์
แต่...เกิดโศกนาฎกรรมของเจ้าฝ้ายที่...ไม่ปุย เหมือนที่เรียนมาซะงั้น
หน้าตา...เกือบดูดี แต่ไม่กล้าแม้แต่จะถ่ายรูปเก็บไว้ซะงั้น
กลัวอาจารย์ไล่ออกจากสำนัก ฮ่าๆๆ

แต่ก็ไม่ได้เปล่าประโยชน์กับมันเลยนะคะ ไผ่แอบตั้งความหวังไว้เล็กๆ
ว่าน่าจะออกมาโอเคกว่านี้เท่านั้น ที่สำคัญคือ...
อยากรู้ว่า ณ ปัจจัยแวดล้อมแบบที่คิดว่าพร้อมจะทำแล้ว
พอลงมือทำจริงๆ แล้วเป็นอย่างที่คิดหรือเปล่า
เวลา สถานที่ อุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือที่มีอยู่พอแล้วหรือยัง

ก็...ได้่ข้อสรุปที่นำมาซึ่ง..."วันจ่าย" อบ่างที่เล่าค่ะ
ทำเองคนเดียวแล้วรู้เลยว่า "ครัว" เราแปลงร่างเป็นสมรภูมิรบได้ด้วย
อยู่คนเดียว ทำคนเดียว คนละอารมณ์กับในคราสทำขนมมากๆ
เพราะตอนเรียน มีหลายมือหลายไม้ช่วยกันทำ พอมาทำเอง
โอ้ว...มายกอด...มิน่า...อาจารย์ย้ำแล้วย้ำอีก
คุณต้องมีลูกมือน้า...ไม่มีคุณตายแน่ ฮ่าๆๆ
พิสูจน์ซากได้จากขนมค่ะ...ทานได้อยู่หรอก
แค่มันไม่ฟูสมใจสวยงามเท่านั้นเอง
แต่...คิดว่าเดาสาเหตุออกว่าเกิดจากอะไร
วันนี้เลยตั้งใจจัดระเบียบสังคมครัวฝึกหัดเสียใหม่ก่อนย้ายไปครัวจริง
ไว้หน้าตาขนมออกมาพอสู่สายตาชาวโลกได้แล้ว...จะเอามาให้ดูกันนะคะ
อีกสองสามวัน คงมี "ขนมปุยฝ้าย" หน้าตาดูได้มาให้ดูกัน

ปล.เอาปุบฝ้ายรอบแรกไปให้หุ้นส่วนดู ก็...ไม่คิดว่า จะกล้ากิน
แต่ปรากฎว่า she กินจริงๆ ด้วย แถมเอาให้คุณย่าของตัวเอง( อายุ 80 กว่า)
ชิมอีกต่างหาก ฮ่าๆๆ โทรมาเม้าท์มอยว่า...ย่าถามว่าทำไมมันไม่ค่อยฟู
แล้วย่ากินไปกินมาขนมติดคออีกต่างหาก เวรกรรม...ช่างกล้าเน๊อะเพื่อนตู

Create Date : 31 กรกฎาคม 2555 Last Update : 31 กรกฎาคม 2555 9:08:36 น. Counter : 1235 Pageviews.		25 comments
Share Tweet