ตะพาบๆ กม.ที่ 365 "ไกล"
ตะพาบๆ กม.ที่ 365 "ไกล" โจทย์ของพี่ก๋า เวลาพูดถึงคำว่าไกล รู้สึกถึงอะไรบ้าง และส่งผลอย่างไร ต่อความรู้สึก ลองเขียนเรื่องราวที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันไกลให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน..
มองไปที่ฟ้าไกลที่ดวงดาวคู่นั้น ดวงตาของฉันเฝ้ามอง แสงที่เธอสัมผัส เชื่อมความคิดของเราให้ถึงกัน
ดวงอาทิตย์นั้น ยังอยู่ไกลดวงจันทร์ ดาวนับร้อยนับพันจะไกลกี่ปีแสง แม้ไม่ได้เจอฉันคิดถึงเธอ และเฝ้ารอวันเวลาให้พ้นไป ตราบที่ท้องทะเลยังไกลจากภูเขา และแม้ว่าเราจะไกลสักแค่ไหน ฉันยังเหมือนเดิมสิ่งเหล่านั้นยังเหมือนเดิม ยังเฝ้ารอเธอคนเดียวทั้งหัวใจ, oh oh oh
เก็บมันเอาไว้ รอจนถึงวันที่ได้พบกัน ทุกเรื่องราวดีๆ ที่เราได้มีในวันนั้น, ah___
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เวลาพูดถึงคำว่าไกลรู้สึกอะไร >> "ไกล" คิดถึงเพลงนี้เลยค่ะ เข้าไปในยูทูปเปิดเพลงฟัง แล้วก็จะเห็นว่ามียังมีคนบ้าๆ จำพวกหนึ่ง ที่ต้องเข้ามาฟังเพลงเดิมๆ อยู่ทุกๆ ปี . . มันรู้สึกอบอุ่นใจดีค่ะ อย่างน้อยตูก็ไม่ได้บ้าอยู่คนเดียวล่ะวะ

ในเส้นทางชีวิตที่ผ่านมา . . หลายครั้งที่เรามักจะเผลอซ่อน ใครสักคนเอาไว้ในเพลง เพลงที่ฟังทีไรก็จะคิดถึงเค้า คิดถึงคืนวัน ที่มีความรู้สึกดีๆ ร่วมกัน หลายครั้งที่เราคิดถึงคนๆนั้น คนที่แม้ว่า เค้าจะใช้ชีวิตอยู่บนโลกเดียวกันกับเรานี่แหละ แต่ในความรู้สึกแล้ว มันกลับเหมือนอยู่ไกลมาก ทั้งในความเป็นจริงหรือในความฝัน คนที่แม้ว่าเราจะคิดถึงเค้ามากๆ แต่ก็ได้แค่คิดถึง อยู่อย่างนั้น เพราะเราทำอะไรอย่างอื่น ได้ไม่มากไปกว่านี้แล้ว

เวลาเราคิดถึงใครสักคนหนึ่ง เรามักจะมองท้องฟ้า มองพระจันทร์ มันทำให้เรารู้สึกว่า . . . แม้ว่าไม่ได้เจอกันแล้ว ไม่ได้คุยกันแล้ว ไม่อาจรู้ได้ว่าชีวิตเค้าตอนนี้ เป็นยังไง จะทุกข์จะสุขแค่ไหน
แต่เวลาเรามองไปยังท้องฟ้า มองดวงจันทร์ มันก็เหมือน เราสองคนยังเชื่อมถึงกันได้ เพราะว่าแม้ว่าจะไกลกันแค่ไหน ยังไงเราก็ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ใต้ท้องฟ้าเดียวกันอยู่ดี

มีวันหนึ่งเราตื่นเช้า แล้วก็ไม่อยากนอนต่อ เลยออกมาเดินซื้อของที่แม็คโคร ตั้งแต่พระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น ซื้อเสร็จออกจากแม็คโคร ก่อนถึงบ้านมันจะต้อง วนรถยูเทินไปฝั่งตรงข้าม ผ่านโลตัส แล้วเราก็นึกได้ว่า เรายังซื้อของไม่ครบนี่หว่า

ก็เลยหักหัวรถเข้าไปในโลตัส จอดรถเสร็จระหว่างจะเดินเข้าประตูก็มีคนดักหน้า แล้วพูดกับเราว่า "คุณลูกค้าครับ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเปิดบริการครับ"
บ้าบอ . . นึกว่าหนุ่มเดินมาขอเบอร์ซะอีก 555+
สุดท้าย . . เราก็เลยต้องยืนรออยู่หน้าโลตัส ว่างจนต้องหยิบมือถือมาถ่ายรูป พระจันทร์ กับปลายยอดของต้นยูคาลิปตัส ที่ขึ้นอยู่ตามแนวรั้ว ถถถถถถถ

แต่อยากบอกว่า มันถ่ายยากมากเลยนะ เพราะอีใบยูคาเนี่ยะมันไม่นิ่งเลย ส่วนพระจันทร์ก็อยู่ไกลมว๊ากกกกก . . แต่ในตอนนี้ สิ่งที่เรามีมากที่สุดคือเวลา เรามุ่งมั่นถ่ายรูปไปชัดมั่งไม่ชัดมั่ง ช่วงเวลาก่อนห้างจะเปิดก็เลยบันเทิงขึ้นนิดหน่อย

ในชีวิตของเรา กว่าจะมาถึงในทุกวันนี้ได้ ย่อมต้องผ่านอะไร มาหลายอย่าง บ้างเป็นประสบการณ์ บ้างเป็นความสัมพันธ์กับผู้คน บางช่วงเวลา เป็นเวลาที่ดีมากๆ สนุกสนานและอบอุ่นมากๆ ด้วย บางครั้ง เราก็แอบคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นมากอยู่ แต่แม้ว่า ช่วงเวลาดังกล่าวมันจะดีมากแค่ไหนก็ตาม . . ยังไงซะ มันก็ไม่สำคัญเท่าความรู้สึกของเรา ณ เวลาปัจจุบันหรอก เพราะเวลาที่ดีที่สุด คือ "เวลาปัจจุบัน" เก็บทุกความรู้สึกดีๆไว้ในความทรงจำ และจงอยู่กับปัจจุบันกันเถอะนะทุกคน [ บั น ทึ ก ต ะ พ า บ โ ด ย ตั ว ห น อ น กิ๊ ว ๆ ]
Create Date : 02 ธันวาคม 2567 |
Last Update : 2 ธันวาคม 2567 16:44:49 น. |
|
12 comments
|
Counter : 438 Pageviews. |
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณหอมกร, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณmultiple, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณกะว่าก๋า, คุณtanjira, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณkae+aoe, คุณnewyorknurse |
โดย: หอมกร วันที่: 2 ธันวาคม 2567 เวลา:15:17:05 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 2 ธันวาคม 2567 เวลา:21:49:39 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ธันวาคม 2567 เวลา:4:16:32 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 3 ธันวาคม 2567 เวลา:8:19:13 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 3 ธันวาคม 2567 เวลา:8:31:59 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ธันวาคม 2567 เวลา:9:22:29 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 3 ธันวาคม 2567 เวลา:14:14:31 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 ธันวาคม 2567 เวลา:5:13:07 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 4 ธันวาคม 2567 เวลา:8:18:37 น. |
|
|
|
|
|