วันเฉยๆ
คนเราควรจะมีวันเฉยๆ อย่างน้อยหนึ่งวันในระยะหนึ่งของช่วงทำงาน
จะเป็นรายสัปดาห์ รายปักษ์ รายเดือนนั้นแล้วแต่
วันนี้เป็นวันเฉยๆ ของเรา
เราตื่นมา นอนกลิ้งเล็กๆ ขยุ้มผ้ามาซัก เปิดเล่นโทรศัพท์
ทำอะไรตามใจชอบ หลังจากที่ทั้งสัปดาห์สองสัปดาห์ที่ผ่านมา เดินทางจนล้า
มุ่งหน้าขีดข้อที่วางแผนไว้ออก
ไปเรียนรู้อะไรใหม่มากมายด้วย ก็สนุกดี
พี่ อ ที่เป็นเภสัชกรสนิทกับเรา (เราสนิทพี่เค้าเพราะเรารู้สึกว่าคุยอะไรได้หลายเรื่อง)
เปิดบริษัทขายชาและลิปสติก เราก็ไม่ตื่นเต้นเพราะพี่เขาจบปริญญาโทเครื่องสำอางค์มาอยู่แล้ว
ก็ยังติดตามตั้งแต่พี่ อ ลาออกจากราชการ จนขายยาที่ร้านที่มีอยู่เดิม
จนเป็นสายขายตรงสินค้าสุขภาพ จนมาตั้งบริษัทเอง
เรามองเห็นความมุ่งมั่นที่ทำให้เขาก้าวหน้า
ส่วนเรา เรื่องลาออกคงไม่ได้ทำงานที่สนุกแบบนี้
ต่อให้ประชุมเสร็จ บินมาถึงบุรีรัมย์เช้า วิ่งเข้าห้องผ่าตัดจนเกือบเป็นลม
(จริงๆ คือท้องอืดเลยกินอะไรไม่ได้ พอจะเที่ยงเลยจะหน้ามืดเอา)
เราก็ยังมีงานที่เรารักให้ทำ มองเห็นงานเดิมของเรา ที่รายได้แบบราชการ
ยังให้ความสุขได้ดีอยู่
ตอนนี้ก็เป็นแบบนี้
ในวันเฉยๆ แบบนี้
นั่งทบทวนตัวเองแล้วรื้อของออกมา
เท่านั้นเอง