คุณยายหมาเห่า
ชู่ววว
ดึกมากแล้ว เราจะเล่าเรื่องคืนนึงที่น่าระทึกให้ฟัง
คืนนั้น
เสียงหมาเห่าไม่หยุด
เรา
ผู้ซึ่งปกติคุ้นเคยความมืดและถนัดการได้ยินเสียงแห่งรัตติกาลนั้น
ได้ยินเสียงไม่หยุด
เรา
ย่องไปเปิดประตูนอกชาน
หลังที่พักเรามีที่พักแบบอาคารละม้ายทาวเฮ้าส์
มีคุณยายคนนึงกำลังก้มอยู่
คุณยาย ยืดตัวขึ้น ไม่ได้มองมาทางเรา
ระหว่างอาคารคล้ายทาวเฮ้าส์กับที่พักเรามีถนนทอดยาว
คุณยาย
..
ขว้างก้อนหินไปทางทิศที่มีหมาที่น่าจะห่างไปกว่ายี่สิบเมตร
และบ่นก่นด่าสุนัขนั้น
เฮ้อ ยายขา
ในแถบบ้านพักของสถานพยาบาล
ดึกปูนนี้มันไม่มีใครมาเดินเล่นหรอก
มีแต่คุณยายนี่แหละ สงสัยเพิ่งมาเยี่ยมญาติที่ทำงานในนี้
เดินซะดึก ไม่ให้หมามันเห่าได้ยังไง
และยังไปประทุษร้ายเค้าอีก
ที่ถูก ไม่ควรเดินเล่นออกกำลังเวลานี้ค่ะ