|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ถนนสายนี้.....มีตะพาบ : รหัสลับ 099LE229D3Eb62F3bC65
โจทย์โดย:คุณเป็ดสวรรค์
รหัสลับคือ
.
099LE229D3Eb62F3bC65
ข้อบังคับของโจทย์คราวนี้ก็คือ ขอให้เรื่องที่เขียน เกี่ยวกับ .
ทะเล.
เมเดย์
เมเดย์
เมเดย์
เสียงส่งสัญญานขอความช่วยเหลือดังไม่ทันไร ฉันก็หล่นปุลงไปในน้ำ กระแทกพื้นน้ำดังตูม นอนสลบไสลอยู่อย่างนั้น ลืมตามาอีกที ก็เห็นท้องฟ้าสีครามอร่ามตาอยู่ตรงหน้า นกบินไปมา แปลว่าไม่ไกลจากฝั่งสักเท่าไหร่
นี่เรามาดำดูปะการังหรือยังไง ความทรงจำค่อยๆกระจ่าง หลังจากเราบี๊ปกันในตอนเช้า เจอภาระกิจให้ไปบินโชว์ในงานระดับชาติ เตรียมเช็คเครื่องกับช่างตั้งแต่ตีห้า ฟ้ายังไม่สาง

ทุกอย่างพร้อม เราก็ออกเดินทาง แท็กซี่ตามกันมาติดๆ ค่อยๆไต่ระดับ เมิ่อเกือบสุดรันเวย์ ดูเท่ห์ไม่เบา

วันนี้รับรองต้องมีสาวๆมาขอถ่ายรูปตรึม เราบินเกาะกันไปสี่ลำ เกาะปีกกันไม่ห่าง จู่ๆแพนหางเริ่มสะดุด เครื่องฉันค่อยๆช้า ทิ้งห่างเพื่อนๆควันสีดำพวยพุ่งออกมา เริ่มหมุนคว้างกลางอากาศ ฉันใจหายวาบ ค่อยประคองเอาไว้ เพื่อนที่อยู่อีกลำวนกลับมาดู ส่งเสียงบอก
ejectๆๆๆ
ด้วยความกลัวว่าเครื่องจะระเบิด
ฉันส่งเสียง เมเดย์ เมเดย์
เป็นครั้งสุดท้าย ก็อีเจ็คดีดตัวออกมา ความรู้สึกเมื่อกระจกเปิดออก ลมปะทะหน้าเย็นวูบ เสียววาบตรงช่องท้อง แล้วก็มานอนลอยคออยู่บนผิวน้ำนี่เอง
นอนให้ปลาตอดเล่นอยู่เกือบชั่วโมงหนาวก็หนาว พวกหน่วยบินค้นหา มันหายไปไหนกันหมดวะ ฉันสบถอยู่ในใจ
ทีในหนังฝรั่งทำไมมันถึงได้รวดเร็วทันใจอะไรจะขนาดนั้น กลัวก็กลัวว่าที่มาตอด เกิดเป็นฉลามขาวขึ้นมาละก็ อันตูข้าจะเหลือเศษชิ้นส่วนอะไรบ้าง ยิ่งคิดก็ยิ่งปอดๆ
ร่มชูชีพปูไปกับผิวน้ำไหวกระเพื่อมสีส้มๆ คล้ายปลอบใจว่ามีเขาอยู่เป็นเพื่อน คอเริ่มแห้ง มีกระติกน้ำที่ติดตัวมา แต่ไม่มีน้ำ
เพราะความชะล่าใจ เห็นว่าบินไม่นามก็ถึงที่หมาย ไม่ใช่ในภาวะสงคราม นั่นคือความประมาท เพราะเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง เพราะเข็มขัดมันสั้นอาจเกิดขึ้นได้

มองเห็นน้ำอยู่รอบตัว แต่กินไม่ได้ มันทรมานแบบนี้เอง ลอยเท้งเต้งๆแต่กลับขยับตัวไปไหนไม่ได้ ชุดที่ใส่พองก๋า เพื่อเป็นชูชีพ จะถอดแล้วว่ายน้ำไป ก็เกรงว่าจะหมดแรงซะกลางทาง จู่ๆหูแว่วได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ดังอยู่ไกลๆ รอดแล้วสิเรา

ปับ ปับ ปับ ใกล้เข้ามาๆ ใกล้เข้ามา แล้วก็เงียนหาย
เฮ้ย ไม่เห็นหรือไง สีเหลืองๆแบบในหนังไง เวลาที่นักบินตกลงไปในทะเล เจ้าขวดนี้จะแตกออกเพราะแรงอัดแบบอัตโนมัติ เพื่อปล่อยสารเคมีย์เพื่อกันฉลาม และสีนี้จะแผ่ไปในวงกว้าง ทำให้สะดุดตา นักบินค้นหาที่ตามมาช่วย
นี่ไม่สะดุดตากันบ้างหรือไง ฉันตะโกนโวยวาย ร้องให้ช่วย
ช่วยด้วยๆๆๆๆๆ
ร้องจนคอแหบคอแห้ง แล้วก็หิวน้ำมากด้วย ฉันตัดสินใจ หยิบเครื่องมือที่ซุกซ่อนไว้ออกมากด
บี๊บ บี๊บ
นกฮูกเรียกลูกนกฮูก
เมเดย์ เมเดย์
นกฮูก เรียกลูกนกฮูก
บี๊บ บี๊บ ตามด้วยรหัสลับ
099LE229D3Eb62F3bC65
ไม่ฉุกเฉินจริง ฉันคงไม่คิดจะเลือกวิธีนี้ นี่เป็นองค์กรลับสุดยอด ที่ฉันแอบทำภารกิจลับโดยไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อน จะไม่ลับก็คราวนี้
ฉลามเริ่มมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ ยากันฉลาม หมดอายุไปตั้งนานแล้ว ความรักตัวกลัวตายมาจู่โจม ฉันไม่ยอมตายอยู่ที่นี่แน่ๆเพราะมันคงเหงาน่าดู
หลังจากนั้นทุกอย่างเงียบฉี่ ทำไมต้องฉี่ อ้อปวดฉี่ขึ้นมาในทันที ปล่อยลงน้ำไปใครจะมารู้ ค่อยๆปล่อยอย่างสบายใจ รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆทีไหลออกมา แหมสบายจัง

จู่ๆ เสียงเฮลิคอปเตอร์ก็ดังแว่วมาเข้าหู ลำเก่าวนมาอีกรอบ มาบินวนอยู่เหนือน้ำห่างไปไม่มาก ฉันค่อยๆเพ่งมองฝ่าแสงสะท้อน ตาพร่ามัว เห็นคนโบกมือไหวแลเห็นลางๆ

ไชโย รอดแล้วเรา
โฮ้ง โฮ้ง โฮ้ง
. . .
ฉันสะดุ้งตกใจตื่น นอนน้ำลายไหลยืด เปียกหมอน นี่มันบนที่นอนตัวเองนี่หว่า ไม่ยักใช่เตียงในโรงพยาบาล รู้สึกเย็นวาบๆเพราะอากาศหนาว แต่ทำไมมันเปียกด้วย
เฮ้ยนี่มันน้ำอะไร ลองเอาผ้าห่มที่นอนทับอยู่ข้างใต้เอามาดม กลิ่นฉี่ดีดีนี่เอง ใครฉี่รดที่นอนวะ นึกสงสัยอยู่ในใจ ก็นอนอยู่คนเดียวจะฉี่ใคร พอนึกได้
ต๊าย ตาย อกอีแป้นจะแตก
ฉันฉี่รดที่นอน
ลุกขึ้นจัดการนำผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนนั่นน้ำลายเยิ้มเชียว ผ้าห่มนี่โดนหางเลข ซักมันทั้งเซ็ต เครื่องซักผ้าวางอยู่หลังบ้าน ช่วงนี้เป็นช่วงที่จราจรหลังบ้านกำลังคับคั่งซะด้วย เพื่อนบ้านกำลังยุ่งทำกับข้าวล้างจานกัน
ตอนยกที่นอนออกไปล้าง แล้ววางผึ่งลมไว้ ทุกคนหันมามองอย่างสงสัย วันนี้แดดก็ไม่มี ชีช้ำกะหล่ำปลีจริงๆ พี่ข้างบ้านอดรนทนไม่ได้
"ขยันแต่เช้าเลยนะเจ้าแอม วันนี้ไม่มีแดด ทำไมไม่ซักวันอื่น"
พี่ทำหน้างงๆระคนสงสัยใคร่รู้ ตรูจะบอกยังไง ว่าตรูฉี่รดที่นอน
ยิ้มแห้งๆ แล้วกระมิดกระเมี้ยน กระอ้อมกระแอ้ม ต้องมุสาแต่เช้าเลยเรา
" คือวันแดงเดือดค่ะพี่ เลยต้องซักยกเซ็ต"
พี่พยักหน้า ยิ้มๆ น้องกำลังล้างจาน ยิ้มแบบรู้ทันมันบอกยังไม่เคลียร์ เมนเพิ่งจะหมดไปไม่ใช่เหรอพี่ แหมมันรู้ดี แกเป็นลอริเอะของฉันหรือไง เพราะคนคุ้นกัน มีอะไรผิดสังเกตมันจับพิรุธได้
"เออ พี่มรึง ฉี่รดที่นอน พอใจยัง"
มันบอก "แค่นี้แหละ รับซะแค่เนี๊ยะ ก็จบ"
เฮ้อ คราวนี้แหละมันคงได้สนุกปากไปอีกหลายวัน เพราะงานตะพาบแท้ๆที่ทำแม่นักเขียนหญ่ายฝันว่าไปตกทะเล
อย่างงี้มันเสียมั๊ย มันเสียมั๊ย อิ อิ
แอมอร
ท้ายเรื่อง เป็นงานตะพาบที่หอมกรุ่นจากเตาเลยค่ะ เรื่องราวทั้งหมด เป็นความจริงบางส่วน ผสมจินตนาการอีกหลายส่วน ส่วนไหนจริงส่วนไหนจินตนาการ โปรดใช้วิจารณญานในการอ่านนะคะ
ภาพชุดนี้ถ่ายไว้ตั้งแต่งานวันเด็ก เลนส์ประสิทธิภาพน้อย ตัวแบบอยู่ไกลมาก ภาพจึงออกมาเบลอๆ กำลังจะลบทิ้งอยู่พอดีมีงานตะพาบ จึงนำมาใช้ประกอบเรื่องราวในงานครั้งนี้ค่ะ
เพื่อนท่านใด ต้องการมาร่วมเดินด้วยกัน เชิญอ่านธรรมนูญบล็อกที่บ้านคุณเป็ดสวรรค์ได้เลยค่ะ
บ้านคุณเป็ดสวรรค์เชิญกดเลยค่ะ
Create Date : 19 มีนาคม 2554 |
Last Update : 19 มีนาคม 2554 22:49:56 น. |
|
37 comments
|
Counter : 1862 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: peeamp วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:10:36:27 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:11:48:20 น. |
|
|
|
โดย: JohnV วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:15:39:57 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:18:00:42 น. |
|
|
|
โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:19:27:03 น. |
|
|
|
โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:21:31:19 น. |
|
|
|
โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:21:33:03 น. |
|
|
|
โดย: sierra whiskey charlie IP: 183.88.62.42 วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:21:56:31 น. |
|
|
|
โดย: pinkyrose วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:22:30:01 น. |
|
|
|
โดย: พายุสุริยะ วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:22:54:54 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:23:03:29 น. |
|
|
|
โดย: JohnV วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:23:03:29 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:6:18:34 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:10:32:52 น. |
|
|
|
โดย: ศิลป์ใจ วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:11:45:18 น. |
|
|
|
โดย: mastana วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:13:42:24 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:17:23:40 น. |
|
|
|
โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า ) วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:17:39:43 น. |
|
|
|
โดย: tifun วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:19:07:10 น. |
|
|
|
โดย: ปันฝัน วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:19:45:14 น. |
|
|
|
โดย: หน่อยอิง วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:19:48:23 น. |
|
|
|
โดย: nulaw.m วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:20:50:19 น. |
|
|
|
โดย: หนูเมเปิล วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:21:55:46 น. |
|
|
|
โดย: Nicky IP: 223.205.17.166 วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:22:19:59 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:1:05:37 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:6:44:00 น. |
|
|
|
โดย: addsiripun วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:9:27:40 น. |
|
|
|
โดย: สบายดีีที่อุดร.... (น้ำค้างกลางใจ ) วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:9:37:09 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:10:53:17 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]

|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^.... และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง

|
|
|
|
|
|
|
|
เพราะด้นกันสดๆกันเลยทีเดียว
อ่านกันไปเพลินๆไปก่อนนะคะ
ขอเวลาไปหาอะไรทานก่อน แล้วจะมาตรวจทานอีกที
และจะตามไปอ่านที่บ้านเพื่อนๆค่ะ
แอมอร