ใครสักคน... ที่มีค่าแก่การรอคอย
ใครบางคน... ที่มีค่าพอให้รอคอย

การรอคอย ... เป็นเรื่องที่ทรมาน
โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน
หรือ รอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน

เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง
และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า
และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น
ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ

เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเอง
พอๆ กับความอ่อนไหว

เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก
พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก วัดการกระทำ ...

ความเสมอต้นเสมอปลาย และความอดทน

ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา
และตัดสินว่า ... การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่

การอยู่ห่างกัน... จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง
ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็ง
กับอารมณ์ต่างๆที่คอยรบกวน...
และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง

เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย... ที่วันนึงเราพบว่า

คนคนหนึ่ง... คือ คนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด
และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน

มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้น แห่งการรอคอย
กลับมาหาเราได้
ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...

เพราะฉะนั้น...
ย่อมหมายถึง...

ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดา

.. และคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า



เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน
และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลา ที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้
ย่อมเกิดค่ามหาศาล ...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้

หากรู้ว่าเป็นใครสักคน ...ที่มีค่าแก่การรอคอย...



ที่มา : ฟ้าใส