เรื่องลุงโง่ ย้ายภูเขา ใครล่ะครับจะคิดว่าจะมีคนทำเช่นนั้นจริงๆ
หากเกิดสภาพภูเขาขวางทางบ้านตัวเองกับจุดหมายปลายทาง

แต่ก็มีขึ้นมาจนได้ครับ คุณลุงท่านนั้นอาศัยอยู่ที่ดินเดีย
แต่ก็ไม่ได้ขนาดยกภูเขาให้หลีกทางหรอกนะครับ
เพียงแต่แกแก้ปัญหาด้วยการเปิดช่องทางภูเขา ให้การเดินทางสะดวกเท่านั้น
เรื่องเป็นมายังไงไปอ่านกันต่อครับ

คือ มีลุงโง่ตัวจริงของอินเดียผู้ที่ย้ายภูเขาได้สำเร็จด้วยตัวคนเดียว
โดยขายแพะที่มีอยู่เพียง 5-6 ตัวของเขาเพื่อซื้อฆ้อน สิ่วและเชือก
มาย้ายส่วนหนึ่งของทิวเขาหินที่สูงร่วม 7.6 เมตร เพื่อสร้างทางยาว 110 เมตร
กว้าง 9.1 เมตรเพื่อไปยังเมืองใหญ่ ที่มีหมอ มีโรงพยาบาล

ที่เดิมใช้ระยะทางเดินอ้อมทิวเขาไปยาวถึง 73 กิโลเมตร
แต่เมื่อสร้างทางผ่าภูเขาเข้าไปแล้วจะมีระยะทางเพียง 1 กิโลเมตรเท่านั้น
โดยลุงโง่อินเดียคนนี้ต้องใช้เวลาถึง 22 ปี จึงสำเร็จครับ

ลุงคนนี้ ท่านชื่อคุณลุง ดาสราช แมนจิ อาศัยอยู่ในหมู่บ้านกัลลอร์
อำเภอคยา จังหวัดมคธ รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย
(ไม่ห่างจากพุทธคยาที่คนไทยชอบไปแสวงบุญเท่าไรนัก)

คุณลุงแมนจิเป็นลูกจ้างเขาทำนานะครับ ไม่มีที่ดินไปของตัวเอง
และเป็นคนที่อยู่นอกวรรณะ คือ ไม่ใช่พวกกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร
หรือแม้แต่จัณฑาลที่เป็นคนที่แต่งงานข้ามวรรณะ
แบบว่าเป็นพวกที่ต่ำสุดของต่ำในสังคมอินเดีย
ซึ่งมันสืบเนื่องมาจากประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรม
แม้รัฐธรรมนูญอินเดียประกาศยกเลิกการแบ่งชนชั้นวรรณะนี้ไป
ตั้งแต่ตั้งประเทศแล้ว แต่ในทางปฏิบัติก็ยังมีอยู่ทั่วไปในอินเดีย

คุณลุงแมนจิท่านรักภรรยาของท่านมาก
ขณะที่ท่านไปรับจ้างทำนาอยู่ ภรรยาท่านก็ต้องปีนเขาไปหาน้ำ
หาอาหารให้ท่านกินเวลากลับมาที่กระต๊อบ
(อาหารที่พวกคุณลุงแมนจิกินส่วนใหญ่ก็หาเอาในแถบที่อยู่อาศัยนั่นแหละ
มีรากไม้ หอยทาก หรือหนูเป็นหลัก จึงเป็นที่รังเกียจของชาวอินเดียส่วนใหญ่)

ภรรยาของท่านพลาดตกเขาจนข้อเท้าหัก
แต่ไม่สามารถไปโรงพยาบาลได้เพราะมันไกลเหลือเกิน
จึงต้องรักษากันไปตามมีตามเกิด จึงเป็นแรงบันดาลใจ
ให้คุณลุงแมนจิต้องการจะทะลายภูเขา
เพื่อที่ให้คนหลังเขาทั้งหมดนี้ไม่ได้ต้องทนทุกข์ทรมานเช่นภรรยาที่รักของคุณลุงอีก

และในระหว่างช่วง 10 กว่าปีแรกของการทะลายภูเขานั้น
ภรรยาของลุงก็เสียชีวิตลงโดยไม่สามารถเอาไปส่งไปรักษาโรงพยาบาลได้
ยิ่งทำให้คุณลุงแมนจิมีพลังมุมานะเพิ่มขี้นอีก ประกอบกับการทำงานทะลายภูเขา
ก็เริ่มเห็นรูปร่างขึ้นว่าอาจจะเป็นจริงได้ ชาวบ้านที่เคยหัวเราะเยาะ
และกล่าวหาเขาว่าบ้า ก็เริ่มร่วมมือด้วย

การลงขันซื้อสิ่ว ค้อน พลั่ว เชือกและช่วยขนหินออกไปบ้าง
แต่ลุงแมนจิ ก็ยังต้องทำงานอยู่คนเดียวอีก 12 ปี
รวมเวลาทั้งหมด 22 ปี จาก พ.ศ. 2502 ถึง พ.ศ. 2524

ครับ! ผลงานของคุณลุงแมนจิ เป็นผลงานของอนุสรณ์แห่งความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก
เป็นความรักที่บริสุทธิ์ ที่คุณลุงแมนจิมีต่อภรรยาและได้เอ่อล้นออกมาเป็นความเมตตาต่อประชาชน
แม้ว่าภรรยาของลุงแมนจิเสียชีวิตไปแล้วก็ตาม แต่ลุงแมนจิก็ยังเดินหน้าทำงาน
ที่มีเพียงชาวบ้านที่ชื่นชมในความรักอันบริสุทธิ์ของลุงแมนจิ โดยขนานนามท่านว่า "สาธุ จฮิ"



คุณลุง ดาสราช แมนจิ เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง เมื่อวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2550
ด้วยอายุประมาณ 73 ปี (ไม่รู้วันเดือนปีเกิดที่แน่นอน)
โดยที่รัฐบาลแห่งรัฐพิหารทำได้เพียงจัดพิธีศพเทียบเท่าประมุขของรัฐให้เท่านั้น

สำหรับท่านที่เคารพ ผู้เดินทางไปแสวงบุญยังพุทธคยาแล้ว
น่าจะหาโอกาสไปเยี่ยมเยือนถนนที่ผ่านช่องเขาด้วยมือทั้งสองของลุงแมนจิด้วย
เนื่องจากถนนนี้เป็นอนุสรณ์แห่งความรักความเมตตาที่ยิ่งใหญ่กว่าทัชมาฮาลเสียอีก
แถมยังอยู่ในรัฐพิหารรัฐเดียวกันอีกด้วย

เป็นเรื่องราวดีๆ ที่อยากนำมาฝากให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันครับ...



เรียบเรียงโดย พรชัย สังเวียนวงศ์ (mata)