ดอกเตอร์หนุ่มทางการศึกษาคนหนึ่งว่าจ้างเรือโดยสารให้ไปส่งข้ามฝาก
เมื่อเรือเริ่มเคลื่อนออก จากฝั่ง ลุงแก่ๆซึ่งเป็นคนแจวเรือก็เป็นฝ่ายชวนคุย

"ดูท่าทางของหลานแล้วคงจะเรียนมาสูงสินะ
เพราะหอบหนังสือกองโตและใส่แว่นหนาทีเดียว"

"ผมจบปริญญาเอกจากเมืองนอกมาครับ
และตอนนี้กำลังทำหน้าที่วางแผนการศึกษา
ให้กับประเทศไทยของเรา"

ดอกเตอร์หนุ่มตอบในขณะที่ลุงแสดงสีหน้าชื่นชมและรู้สึกเคารพนับถือ
ในวิชาความรู้ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม

"พวกชาวบ้านอย่างลุงคงโง่มากเมื่อเทียบกับหลาน ว่าแต่พวกคนที่เรียนกันสูงๆ
และใช้เวลาเรียนตั้งหลายปี อย่างหลานน่ะ เขาเรียนอะไร กันบ้างเหรอ"

"มันตอบยากนะลุง เอาอย่างนี้ละกัน ลุงเคยเรียนวิชาปรัชญาการศึกษาไหม"

"ลุงไม่รู้หรอกว่าวิชาปรัชญาการศึกษาน่ะมันคืออะไร"

"โอ ........ นี่แสดงว่าชีวิตของลุงได้หมดไปครึ่งหนึ่งแล้ว"

ดอกเตอร์หนุ่มอุทาน เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้

"ลุงเคยเรียนประวัติศาสตร์สากลไหม"

"ไม่เคย ลุงรู้จักแต่ประวัติหมู่บ้านของตนเอง"

"โอ ........ ชีวิตของลุงเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของครึ่งเท่านั้น"

ดอกเตอร์หนุ่มอุทานอีกเป็นคำรบสอง ยังผลให้สีหน้าของลุงเริ่มสลดลง
เพราะรู้ว่าตัวเองช่างด้อยค่าเหลือเกินเมื่อเปรียบเทียบกับดอกเตอร์หนุ่ม

"ถ้าอย่างนั้นลุงเคยเรียนวิชาฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ไหม?"

"ลุงก็ไม่รู้จักเหมือนกันแหละ" ลุงรุ้สึกอายที่จะตอบ



"ลุงเคยเรียนแต่วิชาทำไร่ไถนาแจวเรือจ้าง
และดูความเปลี่ยนแปลงของลมฟ้าอากาศ"

"โอ ......... ชีวิตของลุงเหลืออยุ่เพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น"

ดอกเตอร์หนุ่มส่ายหัวกับคำตอบที่ได้รับ

ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มในขณะที่เรืออยุ่กลางแม่น้ำ เสียงกรีดร้องของกระแสลมบอกให้ลุงรู้ว่า
พายุฝนกำลังมา ลำเรือถูกซัดให้โคลงเคลงไปตามกระแสคลื่นเริ่มรุนแรงมากขึ้นๆ
ดอกเตอร์หนุ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาในส่วนลึกของจิตใจ

"หลานเคยเรียนวิชาว่ายน้ำไหม?"

คำถามของลุงบอกให้รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น

"ผมไม่เคยเรียนเลยครับ"

ดอกเตอร์หนุ่มตอบด้วยสีหน้าซีดเผือด

"หลานเอ๋ย ....... ชีวิตของหลานได้หมดลงจนไม่เหลืออะไรเลย"



นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ... ความรู้ท่วมหัว แต่เอาตัวไม่รอด
ทุกๆสิ่งรอบตัวเราคือความรู้ มิใช่เพียงในตำรา

เรียบเรียงโดย: CalryZ
ที่มา: //rac.ac.th/education_new.php?id_rac_news=7371
ที่มา: //www.unigang.com/Article/13178