นิทานสอนใจ : บ้านหลังสุดท้ายของช่างไม้ มีช่างไม้สูงอายุคนหนึ่ง ต้องการจะเกษียณตัวเองและใช้ชีวิตที่หรูหรากับภรรยาจึงบอกความต้องการดังกล่าวกับนายจ้างที่เค้าทำงานให้มาทั้งชีวิตนายจ้างบ่นเสียดาย ที่จะต้องสูญเสียช่างฝีมือดีไป หวังจะให้เขาทำงานต่อแต่ช่างไม้ก็ยังยืนกรานขอเกษียณตัวเองตามเดิมนายจ้างจึงได้ขอร้องให้ช่างคนนี้ช่วยสร้างบ้านให้อีกสัก 1 หลังนายจ้างพูดว่า "เอาอย่างนี้ ผมมีที่ดินว่างอยู่ติดทะเลสาบอยู่แปลงหนึ่งทิวทัศน์งดงามเป็นอย่างมาก แต่ขาดบ้านพักตากอากาศผมอยากให้คุณสร้างบ้านหลังสุดท้าย โดยที่คุณต้องใช้วัสดุไม้ที่ดีที่สุดและใช้ฝีมือที่ปราณีตที่สุดในการสร้าง" ช่างไม้ก็ฝืนใจตอบตกลงจากนั้นช่างไม้ก็ลงมือสร้างบ้านไม้หลังสุดท้ายของตนเอง แต่ในใจกลับคิดว่าเดี๋ยวเราก็เกษียณแล้ว ถ้าทำออกมาไม่ดี นายจ้างไล่ออกก็ไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้วแล้วทำไมต้องตั้งใจด้วยล่ะ?ดังนั้น ช่างไม้ก็ไม่ได้คัดเลือกไม้ที่แข็งแรงมาสร้างบ้านแต่เลือกไม้ส่งๆ เป็นไม้คุณภาพต่ำจากภูเขาเขาไม่ใส่ใจว่าบ้านจะแข็งแรงหรือไม่ เพียงสักแต่ว่าสร้างให้เสร็จๆไปจนในที่สุดเขาก็ทาสีเพื่อให้ภายนอกดูสวยงามและปกปิดเขาคิดในใจว่า ขอให้ข้างนอกดูดีไว้ก่อน พอส่งงานได้ก็พอโครงสร้างภายในจะเป็นอย่างไรก็ช่าง เจ้านายดูไม่ออกหรอกครั้นพอบ้านสร้างเสร็จก็พบว่ามันไม่เหมือนงานที่เป็นฝีมือของช่างคนนี้เลยแม้แต่น้อยบ้านที่สร้างมาก็เป็นงานที่หยาบๆ วัตถุดิบที่ใช้ก็ด้อยคุณภาพมันช่างเป็นการจบชีวิตช่างฝีมือดีที่ไม่สวยหรูเลยวันที่งานเสร็จ นายจ้างก็มาตรวจงาน ผลปรากฏว่าเป็นที่พอใจอย่างมากนายจ้างดูไม่ออกว่าขาดตกบกพร่องอะไรก่อนที่นายจ้างจะไปเขาตีไหล่ช่างไม้เบาๆ ควักกุณแจออกมาพวงหนึ่งยื่นส่งให้ช่างไม้ แล้วบอกว่า"ตอนนี้บ้านหลังนี้เป็นของคุณแล้ว ผมขอบคุณมากที่คุณอยู่ทำงานกับผมมานานหลายปีนี่ถือเป็นของขวัญเกษียณที่ผมตั้งใจจะมอบให้คุณ"เมื่อช่างไม้ได้ยินเช่นนั้น ถึงกับตกใจและอุทานกับตัวเองว่าน่าละอายจริงๆ ถ้าเขารู้สักนิดว่ากำลังสร้างบ้านของตัวเองอยู่ เขาก็คงตั้งใจสร้างให้ดีกว่านี้ .....คุณได้เรียนรู้อะไร? จากนิทานเรื่องนี้...เช่นเดียวกับพวกเรา ที่กำลังสร้างชีวิตของตัวเราเองด้วยการสั่งสมสิ่งต่างๆ วันละเล็กวันละน้อยและบ่อยครั้ง ที่เราไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างที่สุดในการสรรค์สร้างชีวิตของตัวเองและเมื่อวันหนึ่งมาถึง เราก็จะตระหนักว่าเราต้องใช้ชีวิตอยู่กับทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เราเป็นผู้สร้างขึ้นมาทั้งหมด ..และเมื่อถึงวันนั้น เรามักจะพูดเสมอว่า ถ้าเราสามารถย้อนกลับไปได้เราจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้นซึ่งเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้!แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ... พวกเราทุกคนก็เปรียบเสมือนช่างไม้ทุกๆ วันพวกเรากำลังตอกตะปู ปูกระดาน หรือแม้แต่กำลังเลือกกำแพงให้กับชีวิตตัวเองดังคำพูดที่ว่า "ชีวิตในอนาคตก็คือสิ่งที่เราสร้างด้วยตัวเราเอง"ทัศนคติ และ ทางเลือกต่างๆที่พวกเราได้เลือกกันในวันนี้ก็เสมือนกับการสร้าง "บ้าน" (ชีวิต) ที่เราจะต้องอยู่กับมัน.....ดังนั้นจงสร้างบ้านด้วยความฉลาด และจงจำไว้ว่า"จงทำงานเหมือนกับว่า....เราไม่ต้องการเงินทองจงรักราวกับว่า......เราไม่เคยเจ็บจงเต้นระบำ(ร่าเริง)ราวกับว่า.....ไม่มีใครจ้อง"ความเสมอต้นเสมอปลายก็นับว่าเป็นคุณธรรมอีกประการหนึ่งที่เราไม่ควรละเลยทุกวันนี้เราทำอะไรกันอยู่ เราได้เก็บเกี่ยวสิ่งที่ดีๆให้กับชีวิตของเราหรือยัง???...จงใช้ชีวิตราวกับว่ามันคือ "วันสุดท้าย"เพราะนี่คือวิธีเดียว .. ที่จะสร้างชีวิตได้อย่างดีที่สุด .. Facebook Create Date :30 พฤษภาคม 2557 Last Update :30 พฤษภาคม 2557 16:52:02 น. Counter : 2241 Pageviews. Comments :0 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก