กาลครั้งก่อนนานมาแล้วมีชายชราคนหนึ่งอายุเกือบ ๙๐ ปี มีชื่อว่า อวี๋กง
ชาวบ้านเรียกขานพ่อเฒ่าว่า ลุงโง่ บ้านของลุงโง่อยู่ทางเหนือของภูเขา

ที่หน้าบ้านมีภูเขาไท่หังและภูเขา หวางอูสองลูกตั้งขวางอยู่
ทุกวันเดินเข้าเดินออกจะไปไหน ก็จะต้องเดินอ้อมภูเขาที่ขวางหน้าบ้านนี้
ทำให้รู้สึกไม่สะดวกยิ่งนัก ดังนั้น ลุงโง่จึงตัดสินใจ
จะย้ายภูเขาทั้งสองลูกที่ขวางหน้าบ้านนี้ออกไปเสีย

และนับจากนั้นมา ลุงโง่ก็ตื่นแต่เช้า นำลูกๆ หลานๆ ช่วยกันขุดเจาะหินผา
ที่หน้าบ้านกันอย่างไม่หยุดมือ ตั้งใจจะย้ายภูเขาสองลูกนี้ให้พ้นไปให้ได้

ในละแวกใกล้เคียงที่ลุงโง่อาศัยอยู่นั้น มีชายชราอีกผู้หนึ่งชื่อ จือโส้ว อาศัยอยู่
ชาวบ้านเรียกขานพ่อเฒ่าคนนี้ว่า "เฒ่าเรืองปัญญา"
วันหนึ่งเขาเดินผ่านมาเห็นลุงโง่กับลูกหลานพากันง่วนอยู่กับการขุดเจาะภูเขา
ก็อดหัวเราะในความโง่เขลาของลุงโง่ไม่ได้จึงพูดกับลุงโง่ว่า

"ท่านท่าจะเลอะเลือนไปใหญ่แล้ว อายุปูนนี้เปรียบไปก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง
ยังจะขุดย้ายภูเขาอะไรกันอีก ถึงขุดไปจนตัวตาย
ก็ยังหาได้สะเทือนภูเขาใหญ่สองลูกนี้แม้สักน้อยนิดไม่."

ลุงโง่ตอบว่า

"คนที่เลอะเลือนนั้นมิใช่ข้า เป็นท่านต่างหาก
แม้ข้าตายไปแล้วก็ไม่เป็นไร ยังมีลูกของข้า แล้วลูกก็มีหลาน หลานก็ยังมีเหลนอีก
ลูกหลานเหลนรับช่วงสืบต่อกันไปหลายชั่วคน ช่วยกันขุด ขุดมันออกไปหน่อยหนึ่ง
มันก็น้อยลงหน่อยหนึ่ง แต่ภูเขานั้นไม่มีวันงอกสูงขึ้นอีกเป็นแน่
ขอแต่ให้พวกเรามีความตั้งใจเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ย่อมจะขุดย้ายภูเขาสองลูกนี้ให้ราบไปได้"

ชายชราที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้เรืองปัญญาฟังแล้วให้รู้สึกอับจนถ้อยคำ



นิทานสุภาษิตนี้มีบันทึกไว้ในหนังสือ "เลี่ยจื่อ" สอนให้เรารู้ว่า
คนเราย่อมเอาชนะธรรมชาติได้ คนๆหนึ่งขอแต่ให้มีความตั้งใจ มีความมานะบากบั่น
ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค แม้จะยากลำบากแค่ไหน ก็สามารถขจัดได้

คนเราไม่ว่าจะทำการงานใดจะต้องมีจิตใจแบบลุงโง่ย้ายภูเขา
ภูเขาแม้จะใหญ่โตก็มิสู้ปณิธานของลุงโง่ หินผาแม้จะแข็งแกร่ง
ก็ไม่สู้ความตั้งใจอันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ของลุงโง่

(บทความนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของนิทานสุภาษิตจีน เลี่ยจื่อ)

"คนโง่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการงาน หากมุ่งมานะ
ก็พบหนทางแห่งความสำเร็จได้ ฉะนั้น จงอย่าได้ประมาทคนโง่"

ที่มา : เรื่องเรียบเรียงโดย พรชัย สังเวียนวงศ์
ภาพจาก www.dmc.tv