"ชายหนุ่มผู้หลงรักท้องฟ้า" ผมชอบมองดูท้องฟ้า อาจเพราะผมรักสีฟ้าๆไม่รู้จบของมันหลงรักการกระจักระจายอันไร้ระเบียบของหมู่เมฆทุกสิ่งทุกอย่างช่างว่างเปล่า เหมือนไม่เคยมีสิ่งใดมีตัวตนบนโลกนี้ท้องฟ้าต่างจากทะเลตรงที่มันเป็นความกว้างใหญ่ที่ไม่เหงาแม้มันจะทำให้เรารู้สึกตัวเล็กกระจิดริด แต่เราก็จะอบอุ่นเพราะท้องฟ้านั้นกอดโลกไว้ กอดโลกก็เหมือนกอดเราผมชอบมองดูท้องฟ้า อาจเพราะผมรักสีฟ้าไม่รู้จบของมันมือข้างซ้ายผมเกาะกุมมือขวาของใครบางคนนอนนิ่งเคียงกันบนผืนหญ้ามองดูความกว้างใหญ่อันไม่รู้จบของท้องฟ้านั้นมันเป็นความกว้างใหญ่ที่ไม่เหงาแต่ผมไม่ตัวเล็กกระจิดริดอีกแล้ว หากแต่ยิ่งใหญ่ราวพระราชาเปล่า ผมไม่ได้ครองดินแดนใดหรอก ไม่ต้องการครอบครองด้วยผมแค่ได้รัก และได้รับรักตอบกลับก็เท่านั้นผมชอบมองดูท้องฟ้า ท้องฟ้ากว้างกว่ากว้าง กลางสีฟ้าอันไม่รู้จบหมู่เมฆจะลอยไปไหน ..เธอลอยไปจากผมมือข้างขวาที่ว่างเปล่าเกาะกุมเพียงสายลมแม้ท้องฟ้าจะโอบผมแน่นสักเท่าใดคงไม่เพียงพอผมตัวหดเล็กลงจนกลืนกับต้นหญ้าหัวใจยิ่งหดเล็กลงจนกลืนกับฝุ่นดินและผมหามันไม่เจออีกแล้วผมชอบมองดูท้องฟ้า อาจเพราะผมรักสีฟ้าอันไม่รู้จบของมันหลงรักการกระจัดกระจายอันไร้ระเบียบของหมู่เมฆทุกสิ่งทุกอย่างช่างว่างเปล่า เหมือนไม่เคยมีสิ่งใดมีตัวตนบนโลกนี้ไม่มีตัวตนจากพื้นคอนกรีตร้อนระอุด้วยแดดบ่ายและเลือดไหลย้อยจากขมับข้างขวา ผมไม่ได้ยินเสียงผู้คนหวีดร้องชีวิตเราก็เป็นเช่นนี้เป็นการกระจัดกระจายอันไร้ระเบียบของเหตุการณ์ต่างๆเราอาจรัก อาจถูกรัก อาจแพ้ อาจชนะหากแต่ท้ายที่สุดมันกลับขึ้นอยู่กับความไร้ระเบียบ ไม่อาจคาดเดาผมไม่ควรต้องมานอนอยู่ตรงนี้ แม้ผมจะถูกเลิกรักแต่ผมก็ไม่ควรต้องตายวันนี้แต่ช่างมันเถอะหมู่เมฆช่างสวยงาม และผมกำลังกลับสู่ท้องฟ้าCredit : Story : ไม่ทราบผู้เขียน - Fwd Mail Images : //google.co.th Create : //lazy-flowers.bloggang.com Create Date :03 กันยายน 2554 Last Update :4 กันยายน 2554 15:27:09 น. Counter : Pageviews. Comments :0 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก