เรื่อง มนตร์รักจิ้งจอกขาว & รอยมนตร์พิสูจน์รัก
เขียนโดย หยางกวงฉิงจื่อ, แปลโดย เสี่ยวเฟิงหลิง

แน่นอนว่าเขียน blog เพื่อตอบโจทย์เหมันต์ขยันอ่าน ปี 2 ค่ะ ช่วงนี้ไม่ว่าจะอ่านอะไรมา ถ้าตอบได้ก็ต้องเขียนเข้าไว้ เล่นเอาปริมาณ blog กระฉูดหลายเท่า แถมเขียนชำนาญขึ้นเยอะเลย

เรื่อง 'มนตร์รักจิ้งจอกขาว’ จับเข้าหัวข้อกินหญ้าอ่อน หรือจะบอกว่าวัวอ่อนกินหญ้าแก่ดี ^_^ อายุนางเอกห่างจากพระเอกมนุษย์เกิน 970 ปีเชียวนะ ตอนนี้นึกถึงได้แต่ชุด 'Lord of the Rings' (Arwen - Aragorn = 2690 ปี) กับ 'She' ของ H. Rider Haggard ที่ระยะห่างมากกว่า

--- SPOILER ALERT ---

มนตร์รักจิ้งจอกขาว
นางเอกหูเหลยเหล่ยเป็นเซียนจิ้งจอกที่ป้ำๆ เป๋อๆ ขนาดบำเพ็ญเพียรมาตั้งพันปีถึงจะสามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างเดียว ไม่มีอิทธิฤทธิ์อื่น ส่วนพระเอกสื่อเฮ่าหลันเป็นคุณชายที่ร่ำรวยและเป็นเจ้าของป่าที่เหล่าเซียนจิ้งจอกอยู่อาศัย

หลังจากที่สื่อเฮ่าหลันช่วยจิ้งจอกตั้งหลายตัว (รวมนางเอกในร่างจิ้งจอกด้วย) หูเหลยเหล่ยก็เลยได้รับบัญชาท่านยายหูที่เป็นหัวหน้าเซียนจิ้งจอกมาตอบแทนคุณ 3 ครั้ง แต่เพราะความเอ๋อของนางเอก ก่อนจะได้แทนคุณก็ต้องตกหลุมให้สื่อเฮ่าหลันช่วยอีกรอบ เอาเป็นว่าทำไปทำมาหูเหลยเหล่ยก็ได้แทนคุณสื่อเฮ่าหลันในฐานะภรรยา จบ happy ending ตามเคย

เรื่องนี้อ่านแล้วตลกดีค่ะ นางเอกถึงจะแก่กว่าพันปี แต่ก็อายุความรอบคอบไม่สูงไปด้วย มีอะไรหลุดออกมาให้ฮาตลอด ส่วนพระเอกก็มาตามฟอร์มมาตรฐานเลยคือเปลือกนอกเย็นชาไร้น้ำใจ กว่านางเอกจะกะเทาะเปลือกออกไปได้ก็เล่นเอาเหนื่อย

ตอนสุดท้ายเรื่องก็มีการส่งต่อในภพหน้า หูเหลยเหล่ยได้อธิษฐานยกเลิกการเป็นเซียนจิ้งจอกเพื่อตามไปเกิดกับสื่อเฮ่าหลัน โดยทั้งคู่มีสัญลักษณ์ติดตัวไปเป็นรอยไหม้รูปนกเป็ดน้ำคู่บนแขน (คนนึงมีตัวซ้าย อีกคนตัวขวา) แต่ก็ดันมีเซียนจิ้งจอกหูเส้ากังตามไปเกิดด้วย

หูเส้ากังนี่หลงรักหูเหลยเหล่ยข้างเดียวจนถึงขนาดเคยประทับตรารูปนกเป็นน้ำบนแขนตัวเองด้วย แต่เพราะความเป๋อ (ที่ดูเหมือนจะเป็นลักษณะเด่นของเซียนจิ้งจอกหลายตน) เลยประทับตราด้านเดียวกับของหูเหลยเหล่ย

รอยมนตร์พิสูจน์รัก
ก่อนไปเกิดใหม่วิญญาณต้องดื่มน้ำแกงยายเมิ่งเพื่อให้ลืมชาติที่แล้ว สื่อเฮ่าหลันสามารถแกล้งไม่ดื่มได้ เมื่อเกิดใหม่เป็นท่านชายเหนียนเอินเลยตั้งหน้าตั้งตารอนางในดวงใจตั้งแต่เด็ก แต่ผ่านไปจนโตแล้วเธอก็ไม่โผล่มาเสียที แถมจะโดนยัดเยียดภรรยาอีก เลยเผ่นแน่บปลอมตัวออกไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท

ความจริงที่หูเหลยเหล่ยไม่มาสักที เป็นเพราะหูเส้ากังไปติดสินบนยมฑูตจนหูเหลยเหล่ยดื่มน้ำแกงยายเมิ่ง แถมรอยไหม้ก็ถูกย้ายจากแขนไปบั้นท้ายอีก (สงสัยมานานแล้วว่าทำไมยมทูตจีนนี่ถึงติดสินบนกันง่ายจัง ตามที่เคยอ่านมา ไม่ว่ายมทูตชาติไหนก็มักจะเที่ยงธรรมออก)

หูเหลยเหล่ยเกิดมาเป็นเซี่ยอิ๋งซีธิดานอกสมรสของท่านอ๋องคนหนึ่ง เธอจึงอาศัยอยู่ในสำนักชี คอยช่วยงานต่างๆ โดยเฉพะเลี้ยงเด็กกำพร้า ส่วนหูเส้ากังก็เกิดมาเป็นเพื่อนตั้งแต่เล็ก

บุพเพสันนิวาสของทั้งคู่ก็ศักดิ์สิทธิ์มาก เหนียนเอินพบกับเซี่ยอิ๋งซีจนได้ แต่เพราะเหนียนเอินพยายามหาตัวหูเหลยเหล่ย เลยไม่ยอมรับว่าชอบเซี่ยอิ๋งซีสักที กว่าจะรู้ตัวก็ทำเอาเซี่ยอิ๋งซีช้ำไปไม่น้อย

ที่ตลกมากคือท่านยายหูที่เป็นหัวหน้าเซียนจิ้งจอกก็พยายามหาตัวหูเหลยเหล่ยเพื่อช่วยคู่รักอีกครั้ง แต่ทำอย่างไรก็ไม่เจอสักที เลยไปสั่งให้หูเส้ากังที่มีรอยไหม้แบบเดียวกันไปสมอ้างเป็นหูเหลยเหล่ยขัดตาทัพไว้ก่อน เพราะกลัวว่าเหนียนเอินจะเปลี่ยนใจไปรักเซี่ยอิ๋งซี งานนี้หูเส้ากังมีแต่เจ๊งกับเจ๊ง บอกไปว่าเซี่ยอิ๋งซีคือหูเหลยเหล่ยก็ไม่ได้ แต่ถ้าไม่บอกก็โดนเหนียนเอินจะแสดงความรักเอาจนขนลุกขนพอง (จขบ. ยังสยองแทนเลย)

สรุปทั้งสองเรื่องได้ว่าสนุกตามมาตรฐานชุดมากกว่ารักค่ะ ให้เรทติ้งอ่านได้เรื่อยๆ อ้อ ชุดตำนานรักสองภพนี่ออกมาสามชุดแล้ว เพราะเป็นเรื่องรักข้ามชาติเลยมีชุดละสองเล่ม สำหรับเรื่องชุดนี้รู้สึกว่าอ่านสนุกกว่าสองชุดแรกนิดหน่อยค่ะ

ที่มา
[1] หยางกวงฉิงจื่อ (เสี่ยวเฟิงหลิง แปล). มนตร์รักจิ้งจอกขาว. มากกว่ารัก ชุดตำนานรักสองภพ, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, พิมพ์ครั้งที่ 1, 224 หน้า, 2553.
[2] หยางกวงฉิงจื่อ (เสี่ยวเฟิงหลิง แปล). รอยมนตร์พิสูจน์รัก. มากกว่ารัก ชุดตำนานรักสองภพ, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, พิมพ์ครั้งที่ 1, 208 หน้า, 2553.