เรื่อง ใยรักโยงใจ, แค้นสุดรัก และ สุดรักแสนแค้น
แต่งโดย เตี่ยนซิน แปลโดย ปุยเมฆ และ เม่นน้อย

ตอนอ่านเล่มแรกขึ้นด้วยแคว้นเหนือใต้ เหนือมีหลงเฉิงเป็นเมืองหลวง ใต้คือเฟิ่งเฉิง แถมมีอ้างถึงขุนนางตงฉินที่ไม่มีบทบาทอะไรเลย สงสัยมากว่าน่าจะมีเล่มที่เกี่ยวโยงกัน แล้วก็มีต่อจริง ถึงแจ่มใสจะไม่ตั้งชื่อชุด แต่ในจากใจผู้แต่งบอกตั้งเอง แต่มีปัญหาคือใน 'แค้นสุดรัก' ให้ชื่อรักระหว่างรบ ส่วน 'สุดรักแสนแค้น' เป็นความฝันในกลียุค สรุปว่าชอบอันหลังมากกว่า ^^

--- SPOILER ALERT ---

ใยรักโยงใจ
เซี่ยโหวอิ๋น เป็นคหบดีค้าข้าวที่ร่ำรวยทรงอำนาจเป็นอันดับหนึ่งแห่งแคว้นใต้จนมีฉายาว่าท่านเสือ ในช่วงที่สองแคว้นต่อสู้กันและภายในฟอนเฟะ ทำให้ต้องระวังตัวให้ดี แต่มีโชคที่ หลิ่วฮั่วเหมย ฮูหยินที่แต่งกันแปดปีสามารถช่วยงานทั้งด้านนอกด้านในได้อย่างดีเยี่ยม ทั้งคู่รักกันมาก ถึงจะไม่มีลูก ก็มี เยี่ยนเอ๋อร์ หลานลุงของเซี่ยโหวอิ๋นที่กำพร้าแม่เป็นเหมือนลูก

เมื่อเซี่ยโหวอิ๋นช่วยส่งเสบียงให้ เฉาจิ่น นายทหารที่สนิทกัน รวมทั้งเริ่มถูกเสนาบดีกังฉิน เจี่ยซิน เพ่งเล็ง ตระกูลเจี่ยที่กำลังรุ่งโรจน์ก็ทำความเดือดร้อนไปทั่ว ยัดข้อหาคนบริสุทธิ์ที่ไม่ยอมศิโรราบ เมื่อหลิ่วฮั่วเหมยเห็นกับตาว่า ต่งเหมียน ลูกสาวสวยวัยสิบหกของพ่อค้าขนมจะโดนฉุดคร่า หลิ่วฮั่วเหมยจึงช่วยไว้โดยอ้างว่าได้ตกลงรับต่งเหมียนเป็นอนุของเซี่ยโหวอิ๋นแล้ว ซึ่งตอนแรกเซี่ยโหวอิ๋นก็รับมุกอย่างดี แต่ภายหลังดูเหมือนจะเริ่มตีตัวออกห่างไปเรื่อยๆ ...

ตอนแรกรู้สึกโดนค่ะ แต่พอหลังๆ ออกจะสงสัยเรื่องเวลาที่ออกจะสั้นและขัดใจเรื่องความแค้นเสียใจที่ดูจะผิดบุคลิกไปนิด เลยไม่ซาบซึ้งเท่าที่ควร (ทั้งที่รู้สึกว่าทำเรื่องหย่าภรรยาได้ดีกว่า 'บ่วงแค้นลิขิตรัก' ที่ชูธีมนี้ด้วยซ้ำ) ความชอบเลยอยู่ราวๆ ค่าเฉลี่ยหรือสูงกว่าหน่อยล่ะค่ะ อ้อ จากใจผู้แต่งท้ายบทฮามาก ทั้งเรื่องอั่งเปา เครื่องต้มน้ำร้อน และนางเอกที่ไม่ใช่สาวโหดรักความรุนแรงเหมือนเรื่องอื่น

แค้นสุดรัก
สกุลกวนครองตำแหน่งอัครเสนาบดีมาสองชั่วคน โดยตอนนี้บุตรชาย กวนจิ้ง มีอำนาจสูงสุด แต่คนทั่วไปไม่ทราบว่าสกุลกวนมีลูกสาวอีกคนเพราะ โยวหลัน สุขภาพไม่ดีมากจนถูกเก็บตัวเงียบ ครึ่งปีจะพักตากอากาศที่ใกล้แม่น้ำดาวคล้อยที่คั่นพรมแดนเหนือใต้ โยวหลันแอบไปมีถ้ำเป็นที่หลบซ่อนจนได้ช่วย จินหลิ่น (หัวหน้าเผ่าอินทรีที่เข้มแข็งที่สุดในแคว้นเหนือ) ที่บาดเจ็บหนัก

ไม่ต้องเดาว่าทั้งคู่รักกัน แต่วันหนึ่งจินหลิ่นหายสาบสูญ โยวหลันรอถึงสามปีจึงได้พบกันใหม่ในสถานการณ์ที่กลับกลาย ในช่วงเวลาที่ผ่านมา จินหลิ่นถูกกวนจิ้งจับขังคุกทรมานอย่าสาหัสและหลอกว่าโยวหลันช่วยในการล้อมจับด้วย เมื่อสามารถหนีได้ จึงจับตัวโยวหลันไปแคว้นเหนือเพื่อแก้แค้น ...

เรื่องนี้โครงแทบไม่มีอะไร รู้สึกนางเอกออกเอ๋อจัง พระเอกก็ไม่ค่อยคิดลึกเลย อึดกันเหลือเกิน ติดเรทหน่อย งงเรื่องคนช่วยสุดท้ายว่าไปรู้จักกันขนาดยอมเสี่ยงมากตอนไหน แต่ก็ช่างมันเถอะ เรื่องหลักคือออกแนวรันทดเรียกน้ำตาผู้อ่าน จขบ. รู้สึกว่าทำมากไปไม่หน่อยจนอยากให้จบแบบโศกนาฏกรรมสิ้นเรื่องสิ้นราว!

สุดรักแสนแค้น
ความตายของโยวหลันทำให้ กวนจิ้ง บุกตีแคว้นเหนือ ฆ่าฟันจนแม่น้ำแดงเป็นเลือด ยึดครองสิบหกมณฑลตอนเหนือของแม่น้ำดาวคล้อยที่มีคุณค่ามหาศาล แผ่อำนาจของแคว้นใต้ออกไปมากมาย และยังกดการขยายอำนาจของ เจี่ยซิน ไว้ แต่หลังจากนั้นราวเจ็ดปี จักรพรรดิวัยเยาว์องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ตระกูลเจี่ยที่ถวายความหรูหราฟุ้งเฟ้อได้รับความโปรดปรานมากขึ้น แต่อำนาจยังคงอยู่ในมือตระกูลกวนอย่างเหนียวแน่น

กวนจิ้งไม่เคยรับสินบนใดๆ แต่ยกเว้นเมื่อข้าหลวงมอบ เฉินเซียง หมอยาหญิงผู้ใช้เครื่องหอมรักษาโรค แต่ที่เด่นคือหน้าเหมือนโยวหลัน (ส่วนข้าหลวงโดนประหาร) ไม่นานเฉินเซียงก็เป็นนางบำเรอและได้ความไว้วางใจดูแลกวนจิ้ง โดยเฉพาะหลังถูกลอบสังหารบาดเจ็บสาหัส จนจำเป็นต้องใช้เครื่องหอมรักษาความเจ็บปวดตลอด แน่นอนว่าเฉินเซียงมีจุดประสงค์แอบแฝง ซึ่งบัณฑิตคนสนิท หานเหลียง มองออกแต่จับไม่ได้ ...

ในที่สุดก็ถึงคราวของกวนจิ้งที่ในสองเล่มแรกเป็นผู้ร้ายแบบไม่น่ากลับตัวได้ แต่ก็รู้สึกมาแต่เล่มแรกแล้วว่ามีอะไรในกอไผ่แน่นอน พูดกันตามตรงคือ โครงเรื่องพยายามดราม่า ซึ่งก็ดีนะ แต่น่าจะให้ถึงที่สุดไปเลย (จขบ. โรคจิตดีแฮะ) ออกสไตล์เผด็จการที่วางแผนส่วนกลางซะจนเวอร์ ตบจูบแบบถึงเนื้อถึงตัวหน่อยที่ไม่ค่อยโดนนัก ติดเรทพอควร อ้อ ชอบเรื่องเครื่องหอมนะคะ แต่ไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าทำไมต้องลอบฆ่ากันซับซ้อนขนาดนั้นด้วย ให้ความชอบสูงกว่าค่าเฉลี่ยค่ะ

ที่มา
[1] เตี่ยนซิน (ปุยเมฆ แปล). ใยรักโยงใจ. ชุดมากกว่ารัก, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 240 หน้า, 2555.
[2] เตี่ยนซิน (ปุยเมฆ แปล). แค้นสุดรัก. ชุดมากกว่ารัก, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 217 หน้า, 2556.
[3] เตี่ยนซิน (เม่นน้อย แปล). สุดรักแสนแค้น. ชุดมากกว่ารัก, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 328 หน้า, 2556.