เรื่อง เจ้าสาวมาเยือน, คุณหนูในอุ้งมือ, ฝาแฝดร้อยเล่ห์, พยัคฆ์สาวล่าหัวใจ และ โฉมงามรอรัก
แต่งโดย เตี่ยนซิน แปลโดย เสี่ยวเฟิงหลิง, พริกหอม, มดแดง และ พวงหยก

ชุดนี้คือเรื่องสำนักคุ้มกันภัยเรือนวายุ ที่คุณหนูเป็นเพื่อนสนิทของนายหญิงแห่ง 'โรงเตี๊ยมอลเวง' และมีตัวละครจาก 'สาวงามสะคราญโฉม' มาร่วมแจมด้วย ค่อยๆ เขียนไปทีละเรื่องละกันค่ะ

--- SPOILER ALERT ---

เจ้าสาวมาเยือน
องค์หญิงแห่งเหมียวเจียง เหออู่อู๋เลี่ยนหยาสี่น่า หรือ สี่เอ๋อร์ (8 ขวบ) กับลูกช้าง เสียวสี่ ได้เข้าเมืองหลวง จนรัก ซั่งกวนชิงอวิ๋น อายุ 18 ที่รับหน้าที่ดูแลความปลอดภัย โดยไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายจำฝังใจถึงความวินาศสันตโรที่เธอก่อขึ้นอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว

สิบปีให้หลังซั่งกวนชิงอวิ๋นเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกันที่มีผลงานช่วยราชการอย่างมาก และเพื่อผูกสัมพันธ์ จักรพรรดิ หวงฝู่จ้ง จึงพระราชทานสมรสกับสี่เอ๋อร์ที่ตอนนี้โตเป็นสาวงามและรีบเดินทางมากับเสียวสี่ที่โตเบ้อเริ่ม ถึงซั่งกวนชิงอวิ๋นจะเผ่นหนีป่าราบแต่ก็สู้อัครเสนาบดี กงซุนหมิงเต๋อ (พร้อม เสิ่นเฟยอิง พ่อบ้านสำนักคุ้มภัย) ที่สามารถจับมัดให้ต้องพลีกายเพื่อบ้านเมืองที่หน้าประตูเสวียนอู่อย่างมือโปร

หลังแต่ง สี่เอ๋อร์และเสียวสี่ยังเป็นเภทภัยเดินได้เช่นเดิมทำให้ซั่งกวนชิงอวิ๋นต้องคอยตามจ่ายค่าเสียหาย น้อยครั้งที่สามารถจบได้ด้วยดี โดยเฉพาะเมื่อสามารถยุให้ หลงอู๋ซวง (องค์หญิงพิทักษ์แผ่นดินและเถ้าแก่เนี้ยโรงเตี๊ยม) ไปไล่หนี้กับอัครเสนาบดีผู้เป็นสามี หรือการทำลายล้างในคฤหาสน์ของเจ้าสำนักคุ้มภัย หลัวเจียง ที่ได้ธิดา หลัวเมิ่ง รับหน้าไว้ แต่ที่หนักสุดคงเป็นหลงจู๊ เฉินจือจือ สาวงามที่ใช้งานขนส่งแพรต่วนเป็นฉากบังหน้ามาสนิทสนมกับซั่งกวนชิงอวิ๋น จนทำให้สี่เอ๋อร์หึงหน้ามืด ...

เรื่องนี้เบาเอามากๆ ความสมจริงลอยโหวงเหวง โครงเรื่องไม่มีอะไร นางเอกติงต๊อง เน้นเอาฮาเป็นหลัก ติดเรทท้ายเรื่อง แต่เพราะสำนวนบรรยายที่ออกฮาแก้เครียด เลยให้ความชอบเป็นประมาณค่าเฉลี่ยมากกว่ารักหรือต่ำกว่านิดหน่อย อ้อ จากใจผู้แต่งท้ายเล่มก็เขียนได้ฮาตามแบบ มีเรื่องตอนที่ได้หนังสือ 'ราชันมังกร' ฉบับภาษาไทยเป็นครั้งแรกด้วย ก็พอมองออกหรอกว่าคนจีนเห็นอักษรไทยเข้าคงเหวอ ^^

คุณหนูในอุ้งมือ
ไป๋เฮ่าฝาน ข้าหลวงใหญ่ผู้ตรวจการผ้าทอเจียงหนานกินมูมมามไปหน่อยจนโดยรายงานทำให้กินไม่ได้นอนไม่หลับเพื่อหาทางลดโทษ จึงยินดีอย่างยิ่งที่กงซุนหมิงเต๋อส่งผู้คุ้มกันของเรือนวายุ สวีโฮ่ว มารับไข่มุกราตรีอันเป็นของวิเศษประจำตระกูล ถึงขนาดส่งคนในบ้านเดินทางไปด้วยเพื่อดูแลไม่ให้ของเสียหาย

ที่ไม่ทราบคือธิดาหัวแก้วหัวแหวน ไป๋ชิวซวง ปลอมตัวเป็นเด็กหนุ่มรับใช้เพื่อหนีออกจากบ้านโดยความช่วยเหลือของมารดา แน่นอนว่าสวีโฮ่วมองออกแต่แรกและแกล้งเล่นจนยอมสารภาพ ก่อนบอกว่าจะคุ้มกันไป๋ชิวซวงส่งไปเมืองหลวงตามคำสั่งลับ ระหว่างทางต้องผจญ 'สหายเก่า' หัวหน้าค่ายโจร เฮยเหล่าซี ที่เจ้าชู้จนต้องหลอกว่าหนีตามกันมา ยันโจรราคะที่อาละวาดหนัก ทำให้ทั้งคู่มีใจให้กัน แต่เมื่อถึงเมืองหลวง สวีโฮ่วพบว่าไป๋ชิวซวงถูกได้หมั้นหมายไว้กับบุตรชายรองเสนาบดีกรมโยธาและมีฤกษ์แต่งงานในอีกไม่กี่วัน ...

เรื่องนี้โครงเรื่องก็ไม่ค่อยมีอะไร แต่ความสมจริงดีกว่าเรื่องที่แล้วหน่อย ที่เด่นคือการบรรยายความฮา เลยให้ความชอบเป็นประมาณค่าเฉลี่ยล่ะค่ะ

ฝาแฝดร้อยเล่ห์
สวีซิงซิง เป็นน้องสาวของสวีโฮ่วและมือคุ้มกันหญิงของเรือนวายุที่มีฝีมือสูงส่งประสบการณ์โชกโชน (เทพแห่งภาพวาดจาง เคยพรรณาพร้อมวาดรูปไว้ว่า พลิกนทีเคลื่อนย้ายภูผา ทรงพลังล้ำหน้าชายไหนๆ แกร่งกว่าบุรุษชาติอาชาไนย อานุภาพเหนือใครในแผ่นดิน) ตั้งแต่เด็กก็สนิทแบบตัวติดกันกับ ฉินเหลียนฮวา ธิดาผู้อมโรคของเจ้ากรมอาญา ฉินชิง ที่ระยะหลังต้องไปพักฟื้นต่างเมืองบ่อยๆ

ทว่า เธอกลับไม่ถูกกับ ฉินเหลียนหวา ฝาแผดชาย ผู้ช่วยเจ้ากรมอาญา 'บัวกลางสระกระจก' ที่ถือเป็นหนึ่งในสองสุดยอดในเมืองหลวงฝ่ายบุรุษ (ฝ่ายหญิงคือหลัวเมิ่ง) เอาเสียเลย ทำเอาฉินเหลียนฮวาที่พยายามเป็นแม่สื่อไม่มีท่าสำเร็จ แน่นอนว่าใครจะทนได้นาน โดนเฉพาะเมื่อฉินเหลียนฮวาคือฉินเหลียนหวาผู้หมอดูเคยบอกให้แต่งหญิงแก้เคล็ดสุขภาพเมื่อยังเด็ก ยิ่งต้องปรนนิบัติสาวน้อยอาบน้ำแต่งตัวมันยิ่งเกินบรรยาย ...

ตามเคยค่ะ โครงเรื่องไม่มีอะไรมาก ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมซิงซิงและคนทั่วไปถึงมองไม่ออกว่าพระเอกเป็นผู้ชาย มีแนวโน้มว่าตัวคงไม่สูงมากจนเป็นที่สังเกตละนะ 555 เน้นความฮาตลอดทั้งเรื่อง นับว่าเทพแห่งภาพวาดจางช่างมีตาแต่ไร้แววเหลือเกิน ขนาดตอนซึ้งยังมีเฮ บรรยายสำนวนโดนใจ เลยให้ความชอบสูงกว่าเฉลี่ยค่ะ


พยัคฆ์สาวล่าหัวใจ
เมื่อห้าปีก่อน ตู้เฟิ่ง ข่มเหงรังแกสาวงามอันดับหนึ่งอย่างหลัวเมิ่งจนถูกประนามว่าเป็นโจรราคะและมีค่าหัวถึงหนึ่งพันหมื่นตำลึง (เลขมั่วเห็นๆ) ตั้งแต่นั้นมา เซวียนหยวนเจียวเจียว ผู้คุ้มกันเรือนวายุก็เลิกรับงาน ตั้งหน้าตั้งตาไล่ล่าโดยไม่ย่อท้อ แต่จับไก่ไม่ได้ ไม่เพียงเสียข้าวสารไปหลายกำมือ ยังโดนไก่จิกเข้าทั้งตัวเสียด้วย ครั้งไหนก็ไม่ทุลักทุเลเท่าครั้งนี้ เมื่อเจียวเจียวโดนผงพิษปลุกสวาทของ จื่อเหยียน ...

เรื่องนี้ฮาน้อยกว่าเล่มอื่น ติดเรทมากกว่าด้วย ความชอบเลยน้อยกว่าเฉลี่ยหน่อย เพราะไม่ใช่สไตล์ จขบ. เท่าไหร่ อ้อ ท้ายเล่มบอกว่าชื่อเดิมระหว่างเขียนคือ 'โจรราคะผู้เหิมเกริม' ชื่อคนอื่นแนะคือ 'จอมหื่นผู้เลิศล้ำ' น่าสนใจว่าเยอะ น่าเสียดายๆ

โฉมงามรอรัก
เสิ่นเฟยอิง ที่ครอบครัวร้อยยี่สิบชีวิตโดนล้าง ได้หลัวเจียงช่วยแก้แค้นให้ จึงมาทำงานให้เพื่อตอบแทนคุณเป็นองครักษ์ให้ หลัวเมิ่ง ก่อนรับตำแหน่งพ่อบ้านสำนักคุ้มภัยและบริหารกิจการจนรุ่งเรือง เสิ่นเฟยอิงมองว่าตนมีฐานะต้อยต่ำถึงหลัวเจียงจะมองเป็นเหมือนลูกชายและยินดีให้แต่งงานกับธิดาผู้เป็นโฉมสะคราญอันดับหนึ่งแห่งแผ่นดิน แต่โชคร้ายเมื่อตอนอายุ 18 ถูกโจรราคะตู้เฟิงข่มเหงรังแกจนไม่มีคนมาสู่ขอ เสิ่นเฟยอิงที่เธอหลงรักมาตั้งแต่แปดขวบกลับ 'บุปผาจงใจร่วงหล่น สายน้ำพัดพาไม่สนใจ'

หลัวเมิ่งไม่ได้เป็นสาวน้อยไร้เดียงสา ไม่งั้นก็คงเป็นสหายสนิทกับหลงอู๋ซวงมาตั้งแต่เด็กไม่ได้ ถึงจะใช้การยั่วยวนจากคำแนะนำของนางโลมชื่อดังแห่งหอโกสุม ฉู่เหลียนเหลียน ไม่สำเร็จ แน่นอนว่าไม่ยอมแพ้ อาศัยหลักการในสถานการณ์พิเศษก็ต้องใช้วิธีพิเศษ การจะรวบหัวรวบหางพาเสิ่นเฟยอิงขึ้นเตียงย่อมไม่เกินความสามารถ แต่หลังจากนั้นก็เป็นอีกเรื่อง ทำเอาประชาชนตาดำๆ ต้องโชคร้ายก็ไปหมด กระทั่ง เจ้าสมุทร โจรสลัดที่กุมอำนาจในทะเลอาคเนย์ และ อ๋องไร้ทุกข์ ที่จะก่อการ ยังไม่สามาถหนีชะตากรรมได้ ..

เรื่องนี้โครงเรื่องครึ่งแรกไม่ค่อยมีอะไร เอาฮาผสมทะลึ่งเป็นหลัก (น่าสงสารตู้เฟิงมาก) อีกเล่มครึ่งก็เน้นฮาเหมือนกันแต่ชักหวานเยอะ ส่วนครึ่งเล่มสุดท้ายถึงออกแนวทางก่อกบฏยึดอำนาจ แต่ จขบ. รู้สึกมันเบาๆ ไม่ค่อยสมเหตุผลเท่าไหร่ (ความโชคร้ายของเรื่องนี้ เพราะตอนอ่านกำลังอินกับ 'ยุทธการล่าบัลลังก์' ที่รบกันบ้าเลือด)

ตอนนี้กงซุนหมิงเต๋อกับหลงอู๋ซวงมีบทมากเป็นพิเศษ เหยียนเย่าอวี้ (จาก 'สาวงามสะคราญโฉม') ก็มีโผล่แถมขโมยซีน 'บ้านเมืองรุ่งเรืองหรือล่มสลาย ล้วนขึ้นอยู่กับปวงประชา' ชายใดกล้าแต่งงานกับตัวปัญหาแห่งแผ่นดิน นับว่าช่วยกู้ชาติ

อ้อ ท้ายเล่มมีการ์ตูนสี่ช่องเรื่อง 'เฮฮาหลังโรงเตี๊ยมอลเวง' ด้วยนะคะ เอาตัวละครมาจากเรื่องโรงเตี๊ยม วาดพระเอกอย่างหล่อหรือเท่ ออกทะลึ่งหน่อยแต่ก็ฮาดี สรุปความรู้สึกในภาพรวมคือชอบมากกว่าเกณฑ์เฉลี่ยนิดเพราะรู้สึกช่วงสุดท้ายอ่อนไปหน่อย

ที่มา
[1] เตี่ยนซิน (เสี่ยวเฟิงหลิง แปล). เจ้าสาวมาเยือน. มากกว่ารัก ชุดเรือนพิทักษ์ใจ, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 208 หน้า, 2555.
[2] เตี่ยนซิน (พริกหอม แปล). คุณหนูในอุ้งมือ. มากกว่ารัก ชุดเรือนพิทักษ์ใจ, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 200 หน้า, 2555.
[3] เตี่ยนซิน (มดแดง แปล). ฝาแฝดร้อยเล่ห์. มากกว่ารัก ชุดเรือนพิทักษ์ใจ, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 208 หน้า, 2555.
[4] เตี่ยนซิน (เสี่ยวเฟิงหลิง แปล). พยัคฆ์สาวล่าหัวใจ. มากกว่ารัก ชุดเรือนพิทักษ์ใจ, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 200 หน้า, 2555.
[5] พวงหยก (พวงหยก แปล). โฉมงามรอรัก. มากกว่ารัก ชุดเรือนพิทักษ์ใจ, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 2 เล่มจบ, 176+184 หน้า, 2555.