เรื่อง มายานาง, จารจำนาง และ ทำนองนาง
เขียนโดย อวี๋ฉิง แปลโดย พวงหยก

ความรู้สึกที่ว่าชุดจักรพรรดิรำพึงจัดได้ไร้ธีม -_-" หลักฐานสนับสนุนคือเรื่องนี้เป็นตอนต่อของ 'หลงเงานาง' ที่ผู้แต่งอธิบายว่าไม่ตั้งชื่อชุดเพราะกลัวตั้งแล้วจะเขียนช้า แต่ถึงจะบอกว่าเป็นเล่มต่อก็เป็นเรื่องในโลกเดียวกันเท่านั้น ถ้านับตามเวลาในเรื่องคือ 'หลงเงานาง' ที่ 'จารจำนาง' ตามมาสามร้อยปีให้หลัง ส่วน'มายานาง' ก็อีกหลายร้อยปี แทบไม่เกี่ยวกันแต่พอมีอ้างอิงบ้างแบบ butterfly effect เท่านั้นด้วยหนังสือของสีจื๋อ แต่เรื่องเหล่านี้ก็สามารถอ่านตามลำดับตีพิมพ์ก็ได้

ชุดนี้การสร้างโลกให้คนแซ่เดียวกันเปลี่ยนชื่อเมื่อแผ่นดินแบ่งแยกเป็นสี่แคว้น คือ ต้าเว่ย ซีเสียน เป่ยถัง หนานหลิน โดยมีการตีความของวิเศษประจำแคว้น คือ ดาบทอง กองทัพเงา ยันต์อยู่ยงคงกระพัน ภาพบนผนังถ้ำในเขาเมฆา ที่แตกต่างกัน ทำให้เกิดผลกระทบต่อคนรุ่นหลังต่างกันด้วย

--- SPOILER ALERT ---
มายานาง
แคว้นเป่ยถังเคยมีตระกูลซี่เป็นมหาเศรษฐีชั้นทอง แต่เมื่อ สีจื๋อ บัณฑิตแคว้นซีเสียนเขียนบทความว่าตระกูลที่แซ่คล้ายกันในสี่แคว้นอาจเคยเป็นตระกูลเดียวมาก่อน ทำให้ตระกูลซี่ถูกจักรพรรดิ คังหนิง เกรงว่าเป็นสายลับ ถึงคุมตัวยึดทรัพย์ ตระกูลตกต่ำลงมาก จนในรุ่นสุดท้ายเหลือเพียง ซี่ซุ่นหวา สาวน้อยวัย 19 ที่สุขภาพออดแอดในการดูแลของ ไป๋ฉี ผู้ซึ่งพ่อที่เสียไปแล้วรับอุปการะไว้ดูแลลูกสาว ซึ่งไป๋ฉีก็ดูแลมาอย่างดีแถมสามารถดำเนินกิจการจนตระกูลไป๋สามารถเข้าเป็นสี่ตระกูลใหญ่ได้

ซี่ซุ่นหวาที่อยู่แต่ในห้องได้ติดตามอ่านหนังสือเมืองหลวงสี่ฤดูที่เป็นนิตยสารซุบซิบเกี่ยวกับหัวหน้าสี่ตระกูลใหญ่ ซึ่งอีกสามคนคือ ชุยซุ่นหวา นางมารร้ายที่โหดเหี้ยมแต่มีสัมพันธ์แข็งแกร่งกับราชสำนัก ส่วน อี้ฉือกง ที่เย็นชาแต่ก็ชอบมาเยี่ยมซี่ซุ่นหวานอกม่าน และ ซีอี้หมิง ที่ตรงไปตรงมา สองคนนี้รักหญิงคนเดียวกันคือ เจียจี แต่ดูเหมือนซีอี้หมิงกำลังมีคะแนนนำ

ในวันที่ไป๋ฉีไปขอ หลิ่วเยี่ยเยี่ย มาเป็นภรรยา ซี่ซุ่นหวาเสียชีวิตกระทันหัน และฟื้นมาในร่างของชุยซุ่นหวา โดยย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว (paradox ของวิญญาณได้ไหม?) ทำให้ซี่ซุ่นหวาที่กูกเลี้ยงเป็นกุลสตรีสับสนสุดขีด เครียดที่คิดว่าคงอยู่ได้อีกปีเดียว (แต่เธอดีมากนะ ไม่คิดแย่งชิงร่าง), ต้องระวังตัวว่าจะคนอื่นจับได้ โดยเฉพาะเทพตาบอด ชือหลิว ที่เป็นตัวแทนจักรพรรดิสื่อสารกับสวรรค์, การทำร้ายของคนที่โกรธแค้น ซึ่งอาจรวมไปถึง บ่าวคนสนิท เหลียนปี้ (ซึ่งชุยซุ่นหวาจับทำเป็นขันที ถึงต้องพึ่งพานายแต่ถ้าไม่แค้นบ้างก็แปลกละ) และยังต้องรักษาตระกูลชุยไม่ให้ล้มพังพาบทั้งที่ไม่เคยทำอะไร (เดี๋ยวเวลาชุยซุ่นหวากลับมาจะว่าเอาได้ แบบเดียวกับที่คนในตระกูลซี่ด่าสีจื๋อนั่นแหละ -_-") จนสนิทสนมกับอี้ฉือกงขึ้นทุกที เริ่มรู้ความลับของตระกูล (อย่างตำราอยู่ยงคงกระพันของพระอัครมเหสีดาบทอง สีต๋า คำสาปแช่งเรื่องกรรมสนอง ฯลฯ) และความตายของตน ... ข้อดีก็มี อย่างได้กินของอร่อยๆ ไม่ใช่อาหารคนป่วยจนหน้ากลม ...

เรื่องนี้ จขบ. ว่าการหักเหลี่ยมเฉือนคมสู้เรื่อง 'หลงเงานาง' ไม่ได้ ถึงมีแต่ออกมาแบบเบาและฮามากกว่าบ้าง แต่ถ้าเทียบกับมากกว่ารักเล่มปกติก็ถือว่าดราม่ากว่าเยอะ แต่เป็นแบบเงียบๆ นะคะ ให้ความชอบสูงกว่าค่าเฉลี่ยค่ะ

จารจำนาง
ความหมายแฝงที่ผู้แต่งบอกท้ายเล่มคืออย่าให้ใครหลอกเป็นอันขาด! บวกกับเรื่องแม่ทัพที่ต้องการกษัตริย์สนับสนุนเกื้อกูลกัน ความรู้สึกของ จขบ. คือก็อ่านไปได้เรื่อยๆ ค่ะ ชิงเหลี่ยมกันน้อยกว่า 'หลงเงานาง' รู้สึกมีรูโหว่เรื่องการเอาคนมาเสียบเข้าตระกูลสีและเรื่องซ่อนองค์หญิงไปหน่อย เนื้อเรื่องเน้นไปที่ความสัมพันธ์กับพี่ห้าเยอะที่ไม่ค่อยโดนใจนัก เรื่องการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายหลังพิธีเป็นผู้ใหญ่ก็แปลก ความชอบเลยให้สูงกว่าเฉลี่ยนิ๊ดหน่อยค่ะ

ทำนองนาง
เล่มสุดท้ายกลับมาที่ที่สาวคนโต สีจื๋อ (จาก ‘หลงเงานาง’) ที่เป็นราชบัณฑิตหญิงมีชื่อและอิทธิพลมาก จักรพรรดิส่งนักโทษจากตระกูลสูงมาคนสนิทคอยช่วยดูแลเรื่องรอบตัวให้ (และคอยรายงานความเคลื่อนไหว) โดยเมื่อครบสิบปีก็สามารถได้รับฐานะขุนนาง จึงถือว่าเป็นงานที่ดีของชนชั้นสูงที่ตกต่ำ

หลังจากเรื่องสีต๋าไปเป็นสิบปี เมื่อจักรพรรดิองค์ก่อนสวรรคต รัชทายาท โจวเหวินเซิ่ง ขึ้นครองราชย์ องค์ชายรอง โจวเหวินอู่ ที่เคยก่อเรื่องไว้ไม่น้อยกับสีต๋าได้ก่อกบถแต่ไม่สำเร็จ โจวเหวินเซิ่งไว้ชีวิตโดยประกาศว่าตายแล้วและมอบตัวให้เป็นคนเรือนชั้นในของสีจื๋อตามคำขอ แต่สีจื๋อก็กำลังจะตายจากอาการปวดหัว ...

เรื่องนี้เป็นการเล่าเรื่องแล้วมีอดีตมาแทรกเป็นระยะๆ ต้องบอกว่าสีจื๋อเนิร์ดสุดๆ (จขบ. รู้สึกตัวเองมีส่วนคล้ายในบางแง่ -_-") เวลาอ่านมึนๆ แล้วมองไม่ค่อยออกเลยค่ะว่าเธอจะมีอิทธิพลขนาดนั้นได้อย่างไร เลยอ่านแล้วไม่ค่อยอินค่ะ แต่โดนวาทะ ไม่เคยมีใครฉุกคิดว่าควรนำคำทำนายของหยวนถูมาวิเคราะห์ถกเถียงกันหรือไม่ ขอเพียงเขาพูดออกมาจากปากจะต้องเป็นความจริง เขาถึงได้มีฉายาเป็นสุดยอดเทพพยากรณ์ เมื่อเป็นเช่นนี้ คนเราฟังคำทำนายแล้วเดินไปตามเส้นทางชีวิตเหมือนคำทำนายโดยไม่รู้ตัวหรือว่าจำเป็นต้องเดินทางนั้นเราควบคุมไม่ได้จริงๆ กันแน่ อ้อโจวเหวินอู่อ่อนกว่าสีจื๋อนะคะ แต่ตอนเริ่มต้นเธอหน้าเด็กมาก ท้ายเล่มนี้มีแผนผังความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่องด้วยนะคะ โยงให้มั่วไปหมด