26 ร้านอาหาร อิตาเลียน Carmines new york สังสรรค์เพื่อน
วันนี้ จขบ. นัดไปทานอาหารเที่ยงกับเพื่อนเก่าที่ทำงาน หลังจากเกษียณมาปีที่แล้ว เพิ่งได้พบกัน รู้สึกตื่นเต้นและดีใจ เพื่อนบางคนก็เป็นคนแรกที่เราพบกัน วันแรกที่ทำงานเลย เราคบกันมาเกินครี่งอายุ มีทั้งทุกข์ สุขร่วมกันมา วิ่งดูแลคนไข้กัน อย่างขยันขันแข็ง จขบ. เป็นพยาบาล ทำงานที่ห้องคลอด การทำงานเราต้องร่วมมือกันอย่างดี เวลามีฉุกเฉิน พวกเราจะวิ่งมาช่วยกัน โดยไม่คิดว่าเป็นคนไข้ของใคร ขณะนั้นทุกคนต้องการให้ความปลอดภัย ทั้งแม่และลูก จะมีบางเวลาเครียดมาก เวลาที่มีเหตุการฉุกเฉินทุกวินาที คือชีวิตแม่หรือลูก พวกเราต้องร่วมมือกัน รวมทั้งแพทย์ทุกท่านที่ทำงานด้วยกัน เราวิ่ง วิ่ง จนทุกอย่างสงบ พอเหตุการณ์เรียบร้อย แม่และลูกปลอดภัย พวกเราก็ดีใจยิ้มด้วยกันอย่างมีความสุข
ถ้าเหตุการณ์ร้ายแรงแก้ไขไม่ได้ เราต้องสูญเสียแม่หรือลูก พวกเราก็จะเสียใจไม่น้อยไปกว่าพ่อแม่ของเด็ก พวกเราจะร้องไห้ด้วยกัน ปลอบใจ เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน เราอยู่กันเหมือนครอบครัว เป็นพี่น้อง เป็นเพื่อนกัน จะว่าไปเราใชัชีวิตที่ทำงานพอๆ กับชีวิตที่อยู่บ้านเลย ถึงแม้เราจะไม่ได้ทำงานกันแล้ว ความผูกพันความทรงจำที่ดีๆ ก็ไม่ได้สูญหายไปจากจิตใจของพวกเราเลย เราโทรนัดกันและนับวันที่จะมาพบกันในวันนี้
งานที่ห้องคลอดที่จขบ.ทำงานอยู่ จะมีคนไข้คลอดเดือนละประมาณ3500ราย และจะมีการนัดผ่าตัด cesarean section วันละ 3 ราย แต่จริงแล้วแต่ละวันมีการผ่าตัดมากกว่า 3 ราย มากสุดถึง 12 รายต่อวัน เพราะฉุกเฉิน เพราะฉะนั้นการทำงานที่แผนกนี้จะมีความกดดันสูงมาก พวกเราต้องมีความสามัคคีร่วมมือในการทำงานกันจริงๆ งานแต่ละวันถึงจะผ่านพ้นไปได้อย่างราบรื่น ส่วนมากพวกเราทำงานกันแทบไม่มีเวลาเข้าห้องน้ำเลย ไม่ต้องนึกถึงเวลาทานอาหาร
จขบ.ออกจากบ้านก่อนสองชั่วโมง ขับรถไปที่ที่นัด ซึ่งจะใช้เวลาประมาณ 45 นาที ถ้ารถไม่ติด ส่วนมากถ้าไม่ใช่เวลาเช้าๆ ที่คนไปทำงาน และเวลาเย็นตอนเลิกงาน รถก็จะไม่ติด นอกจากมีอุบัติเหตุ การเดินทางก็ต้องผ่านสะพานจอร์จวอชิงตัน George Washington Bridge ต้องจ่ายค่าผ่านทาง 8 เหรียญ ยังไม่ทันจะทานอาหารเลยก็ต้องจ่ายค่าผ่านทางแล้ว แต่ก็คุ้มกับการไปเจอเพื่อนๆ
George Washington Bridge ในเวลากลางคืน
ขอเชิญชม นิวยอร์ค เมืองที่ไม่เคยหลับ City Never Sleep ความยาว 3.49 นาที
ขับรถผ่านสะพาน George Washington Bridge แล้วออกถนน125 ตัดกับถนน Broadway จะตัดตรงข้ามเกาะ Manhattan แถวๆนี้ัเรียกว่า ฮาเร็ม(Harlem) เป็นถิ่นคนดำอยู่ กลางคืนจะอันตรายมาก ส่วนมากคนจะอยู่ด้วยเงินช่วยเหลือจากรัฐ (Welfare )อากาศดีๆ ก็มาจับกลุ่มกันเต็มแถวหน้าตึก เปิดวิทยุดัง ส่วนมากก็จะไม่ค่อยผ่านแถวนี้กัน
ขับรถไปทางดาวทาวน์ (downtown) เวลาไปถนนที่เลขต่ำกว่า เรียก Downtown ถ้าไปทางถนนที่เลขสูงกว่าเรียก อัพทาวน์ (Uptown) นับเป็นสิ่งที่ต้องจำ เวลาเราขึ้นรถไฟใต้ดินจะได้ขึ้นถูก เราจะไปทางไหน Uptown หรือ Downtown
ผ่านตึกไทยคู่ฟ้า .. เลยแวะพาเพื่อนๆบล็อกมาชมด้วย ขับรถผ่านถนน116 ตัดกับ ถนน Broadway เป็นบริเวณมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย (Columbia University) บริเวณนี้ร้านค้าจะเปิด 24 ชั่วโมง คนเดินทั้งคืน มาถึงถนน110 บรอดเวย์ (Broadway) คือตึกไทยคู่ฟ้า คนไทยที่มาอเมริกาสมัยพศ. 2515 คนไทยจะอยู่ตึกนี้กันมาก คือเกือบครึ่งของคนที่อยู่ในตึกนี้ เจ้าของตึกก็ชอบคนไทยมาก
เป็นอาร์พาทเม้นท์ที่ตกแต่งแล้ว คนไทยมาอยู่กันห้องละหลายๆคน บางห้องจะอยู่กันถึง 7-8 คน ผลัดกันนอนกลางวันกลางคืน เสาร์ อาทิตย์ ตึกนี้ก็จะมีงานที่แต่ละห้อง มีดนตรีเล่น เดินไปทางไหนก็ได้ยินดนตรีเพลงไทย ทำให้ไม่คิดถึงบ้านดีเหมือนกัน บางห้องก็ตั้งวงไพ่ มีบางห้องสั่งอาหารแห้ง เครื่องกระป๋อง และสิ่งของจากเมืองไทยมาขาย พวกเราก็เดินไปซื้อของกัน บางห้องก็รับเลี้ยงเด็ก ถ้าต้องการผัก ผลไม้ ก็ลงมาซื้อกันก่อนเข้าตึก คนไทยอยู่กันอย่างมีความสุข
สถานีรถไฟใต้ดินก็อยู่ตรงมุมถนน 110 กับ ถนน Broadway ไปไหนมาไหนสะดวกมาก กลับดึกก็ไม่น่ากลัว พอขึ้นจากใตัดินก็เดินเข้าตึกได้เลย คนไทยที่อยู่ตึกนี้ส่วนมากก็มาเรียนกัน และทำงานด้วย ส่วนมากก็ทำงานร้านอาหารในเวลาเย็น กลับบ้านกันเที่ยงคืนตีหนึ่ง นอนกันไม่กี่ชั่วโมงก็เตรียมตัวไปเรียน ถ้าอยู่ไกลก็ต้องตื่นเช้า บางคนไปเรียนถึงนิวเจอร์ซี่ - Fairleigh Dickinson University สมัยนั้นจะมีนักเรียนไทยไปเรียนกันหลายท่าน ใช้เวลาเดินทางไปเกือบสองชั่วโมงเพราะอยู่นอกรัฐนิวยอร์ค ต้องนั่งรถไฟใต้ดินไปต่อรถเมล์ออกไปนิวเจอร์ซี่
ขอเชิญชมตึกไทยคู่ฟ้า และบรรยากาศบริเวณมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย
ร้านเบกเกอรี่ ร้านนี้ เป็นร้านโปรด ของจขบ.เลย มีมัฟฟิน Muffin ที่ชอบเป็น Chocolate cheese อร่อยมาก ทานกับกาแฟ
ต้องซื้อไปเป็นอาหารเช้ากับกาแฟบ่อยมาก วันนี้คิดถึงมากซื้อครึ่งโหลเลย เอาแช่แข็งไว้ทานนานๆ ดูซิคะ น่าทานมั้ย อร่อยจริงๆค่ะ
ร้านขายผลไม้ และของใช้ต่างๆ ก่อนขึ้นตึกไทยคู่ฟ้า ร้านนี้มีข้าวสารถุงขนาด 20 lbs ไว้ขายคนไทย เพราะคนไทยอยู่ตึกนี้กันมาก
ก็สะดวกดี ส่วนมากฝรั่งจะไม่ทานข้าวเยอะ ร้านทั่วๆไปจะไม่ขายข้าวสารถุงใหญ่
ร้าน Carmines อยู่ถนน 91 กับ ถนนบรอดเวย์ เขามีสองร้าน ร้านนี้เรียกว่าร้าน อยู่อัพทาวน์ อีกร้านอยู่แถวๆ เทียร์เตอร์ ดีสตริค Theatre District จะคนแน่นตลอดเวลา ทั้งสองร้านจะตกแต่งเหมือนกัน เราเลยนัดกันที่นี่ และนัดบ่ายสองโมง จะได้อยู่กันสบายๆ จะได้คุยกันนานๆ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีคนรอมานั่งโต๊ะเรา
ที่เห็นตรงป้าย Carmines สีแดงๆ และดูทางเดินไม่โปร่ง ก็เพราะเขามีการทาสี หรือซ่อมชั้นบนต้องมีที่กั้นเพื่อความปลอดภัย สำหรับคนเดินไปมา เป็นกฎหมายที่ทุกแห่งต้องทำ กันของตก จะได้ไม่ถูกคนเดินถนน
ขอเชิญชม ร้านอาหาร Carmines Uptown ความยาว 0.56 นาที
อาหารต่างๆของทางร้านอาหาร
จขบ.ขอเก็บภาพไว้เป็นความทรงจำ
ภาพนี้ถ่ายกับหัวหน้า Ms Ekland เป็นคนยุโรป เป็นหัวหน้าคนแรกของจขบ. น่ารักทำงานดีมาก ประสานงานกับแพทย์
ตอนทำงาน พวกพยาบาลจะกลัว เพราะเป็นคนดุ และเป็นคนตรง ว่ากันตามเนื้อผ้าเลย ไม่เกรงใจ ถูกเป็นถูก ผิดเป็นตำหนิ
แต่มีความเมตตากรุณา จิตใจดี พวกเราก็รักเธออยู่ดีถึงจะดุก็ตาม
Mrs Knight เป็นรองหัวหน้า เพื่อนรัก เป็นทั้งหัวหน้างานที่น่ารักใจดี มีความยุติธรรม ทำเองโหมด ลูกน้องไม่ทำก็ทำเองไม่ค่อยว่าใคร
เราเป็นผู้ร่วมงานที่ดีต่อกัน รักกันเหมือนพี่น้อง ดีใจ เสียใจ ร้องไห้ด้วยกัน คุยกันเรื่องครอบครัว เป็นกำลังใจซึ่่งกันและกัน
เธอเป็นคนจัดการ การนัดพบครั้งนี้
Ms Cameron เป็นพยาบาล เราทำงานด้วยกันบ่อย ช่วยเหลือกันอย่างดีเธอมีความสามารถในการอ่านลายมือ
ก็เป็นที่ต้องการของบรรดาเพื่อนๆที่ชอบดูลายมือ จขบ.ก็ให้ดูทุกเดือน เป็นหมอดูประจำตัวเลย ค่อนข้างแม่น
Ms Johnson เสื้อแดง เป็นเลขาของพวกเรา เป็นที่รักใคร่ของพวกเรา คนไข้ และญาติคนไข้ เป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีมาก
เป็นสาเหตุให้พวกเราได้นัดพบกัน เธอมาจากต่างรัฐ เพื่อพบพวกเรา
Ms Tulia เป็นพยาบาลมาจากไนจีเรีย ทำงานดี เรียบร้อย ไม่ค่อยคุย
Ms Iruku เป็นพยาบาล เพิ่งเรียนจบด๊อกเตอร์ จากมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย
เชิญชม ว่าเราสั่งอาหารอะไรกันบ้าง ทุกคนสั่งไวน์กันคนละแก้ว จขบ.สั่งไวน์ขาว ไวน์แก้วละ 8 เหรียญ
สลัดใส่ชีส
ปลาหมึกทอด เป็นอาหารที่ชาวอิตาเลี่ยนชอบ
สปาเกตตี้และมี้ดบอล & ลาซานญ่า - Spaghetti and Meet Ball & Lasagna
ปลาและกุ้ง Sea Food Platter
อาหารใส่กล่องให้เพื่อนกลับบ้าน
ถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก
พวกเราได้พบกัน คุยกันถึงความหลังเก่าๆ สนุกสนาน วางแผนจะพบกันอีกในปีหน้า ค่าเสียหายวันนี้ พวกเราเลี้ยง คุณจอนห์สัน(Johnson)
ซึ่งเป็นเลขาของพวกเรา ราคา220 เหรียญ รวมทิป 282 เหรียญ แชร์คนละ 47 เหรียญ คุณจอนห์สัน ประทับใจพวกเรามาก
บอกว่าปีหน้าจะเป็นคนจัดงานเลี้ยงพวกเราที่ทำงานเอง พวกเราจากกันด้วยความสุข พอเธอบินกลับไปถึงบ้านที่ Lincoln Nebraska
ก็โทรศัพท์มาขอบคุณเพื่อนๆทุกคน บอกดีใจ ที่เพื่อนๆมาทานอาหารกับเธอ และสัญญาว่าปีหน้าจะมานิวยอร์คอีก
ขอบคุณรูปภาพบางรูปภาพจากอินเตอร์เนต
Create Date : 14 เมษายน 2554 |
|
62 comments |
Last Update : 23 เมษายน 2554 8:35:27 น. |
Counter : 4623 Pageviews. |
|
|
|