Bloggang.com : newyorknurse : เป็นผู้หญิง ต้องช่วยตัวเองได้

เป็นผู้หญิง ต้องช่วยตัวเองได้

*******************

สม้ยก่อนเราก็มีความเชื่อถือกันมาว่า ชายเท้าหน้าผู้หญิงเท่าหลังเพราะส่วนมาก ผู้หญิงเป็นแม่บ้านทำงานบ้านเลี้ยงลูก สามีจะเป็นคนทำงาน ภรรยาก็มีความรู้สึกว่าต้องพึ่งพาอาศัยสามีตลอด แต่สมัยนี้ผู้หญิงก็สามารถ ทำงานมีตำแหน่งหน้าที่ทำงานดีๆ ไม่แพ้ผู้ชาย

จขบ.ได้เห็นเพื่อนที่รู้จ้ก และทีได้ยินได้ฟังมาว่า เพื่อนบางคนทำงานมาตลอดชีวิต แต่พอตอนเกษียณไม่มีอะไรเหลือเลย เพราะทุกอย่างให้เป็นหน้าที่ของสามีหมด ถ้าได้สามีดีก็ดีไป มีหลายรายที่เรารู้จัก สามีก็ไปมีภรรยาใหม่ ทิ้งให้ภรรยาคนแรกยากจน เพราะความไม่รู้เท่าถึงการ ตอนเป็นภรรยาก็ไม่เคยมีอะไรเป็นของต้วเอง จะซื่อบ้าน ซื่อที่ดินก็เป็นชื่อสามีหมดพอหย่ากันก็ไม่ได้อะไร หรือได้ก็ได้ไม่เท่าที่ควรจะได้

เพื่อนเล่าว่ามีเพื่อน มีงานทำมีเงินเดือนดี มีสามีก็มีกิจการมีรายได้ดีเพื่อนคนนั้นก็ทำงานไปเรื่่อยๆ ย้ายทีทำงานหลายครั้ง ซื่งไม่เป้นผลดีตอนเกษียร เพราะไม่ได้ทำงานครบอายุที่จะมีสิทธิได้เงิน บำเหน็จหรือบำนาญเห็นเล่าว่่าสามีมีภรรยาใหม่ แล้วต้องการหย่า แต่ภรรยาไม่ยอมหย่า แต่ผลที่สุดก็ยอมหย่าให้ เพราะถูกขู่ ซื่งสามีเอาใบหย่าไปให้เซ๋็นชื่อที่ ที่ทำงาน พอเย็นกลับมาบ้านเพื่อจะขนของออกจากบ้าน ปรากฎว่าทางสามีไม่ให้เข้าบ้าน เขาคนนั้นก็ออกจากบ้านมาโดยไม่ได้อะไรเลย แม้แต่ เครื่องประดับที่เคยมี สักชื้นก็ไม่ได้เอาออกมา ก็เห็นว่า ความรักมีหมดเหมือนก้นนะ ไม่จีรังยั่งยืนเหมือนที่เราอยากจะให้เป็น เมือหมดรัก ไม่เหลือแม้แต่ความกรุณา เหมือนเป็นศัตรูก้นเลย แต่ก็เห็นหลายคู่เขาก็จากกันไปดี และย้งเป็นเพื่อนช่วยเหลือก้นอยู่นะ เป็นความจริงเมื่อยี่สิบกว่าปีมานื้

ตกลงเขาคนนี้ก็ทำงานช่วยต้วเองมาตลอด เก็บเงินได้บ้าง แต่พอเกษียณก็ไม่มีเงินบำเหน็จ บำนาญ เพราะทำงานแต่ละแห่งก็ไม่นาน ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรตอนนี้เงินที่เก็บก็เหลือไม่มาก เขาก็ประหยัด แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนๆ พวกเพือนๆก็ให้เงินเขาใช้เป็นครั้งคราว แต่เขาก็มีศ้กดิ์ศรี ไม่ค่อยยอมรับเงินจากเพือนเวลาเพื่อนนัดทานข้าวก้น ก็ไม่ได้ให้เขาจ่าย เขาก็จะไปบ้างไม่ไปบ้างเพราะเขาไม่อยากรบกวนเพื่อน ที่เล่ามานี้จะได้ให้ผู้หญิงเราเตรียมพร้อมในอนาคต ไม่น่าเชื่อว่าคนมีความรู้ มีงานดีทำ แต่บั้นปลายของชีวิตต้องตกต่ำอย่างนี้ เพื่อนที่ไม่ได้แต่งงาน ตอนนี้ก็เกษียณ เขามีความเป็นอยู่ดีกว่าเพื่อนคนนี้เสียอีก เขาคนนี้อายุยังไม่ถึง 70 เขายังต้องอยู่หลายปี เขาก็อยู่ด้วยความกังวลว่าถ้าเงินที่เก็บไว้หมดจะทำอย่างไร ตอนนี้เขาดีใจมาก กับเงินห้าร้อยบาทที่ได้รับจากรัฐทุกเดือน

จขบ.ได้รู้ได้เห็น ก็อยากมาเล่ามาให้ผู้หญิงเรา ทั้งหลายจงอย่าได้ประมาท ควรคิดว่าอนาคตเราจะทำอย่างไร ? เราจะมีเงินใช้ใหม? ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เราจะยืนหยัดด้วยตัวเองได้ไหม? เรื่องเงิน คนมักจะพูดว่าไม่สำคัญ แต่ม้นก็มีความสำคัญไม่น้อย สำหรับการดำรงชีวิตจนตาย เพราะถึงตอนนั้นก็ไม่มีใครช่วยเราได้ ถ้าเราต้องตกอยู่ในสภาพนั้น ส่วนมากเราคิดว่าอายุเกษียณอยู่ไกลนัก แต่ม้นก็ไม่ไกลมากอย่างที่คิดนะ ดูสิเรามาอยู่
นิวยอร์คแค่อายุ 24 ปี และไม่เคยคิดจะอยู่นาน แต่ตอนนี้เราอยู่มาเป็นสามสิบกว่าปี เกินครึ่งชีวิตเลย

ตอนเรามาถีงนิวยอร์คใหม่ๆ ได้งานทำ อายุแค่ 24 ปี ทางที่ทำงานเขาก็มีระบบสะสมเงินไว้ตอนเกษียณ เราทำงานโรงพยาบาลรัฐโดยทางโรงพยาบาลจะใส่ 80 %เราจ่าย 20 % ของเงินเดือน เก็บไว้เป็นเงินสะสมตอนเกษียร เขาบอกว่าเงินนี้ไม่หายไปไหน เราจะได้รับคืนตอนเกษียร อายุประมาณ 60 ปี เราก็คิดว่าจะบ้าหรือ ใครจะทำงานที่นี่จนอายุหกสิบ อีกตั้งสามสิบกว่าปี ตอนนั้นฉันก็กลับเมืองไทยไปนานแล้ว ตกลงเราก็ไม่ได้สมัคร ถ้าไม่สม้ครก็ไม่ได้นะ โชคดีเราทำกับโรงพยาบาลนี้ไม่กี่ปึ ก็ออกไปอยู่โรงพยาบาลใหม่ ซึ่งโรงพยาบางกึ่งเอกชน เขาก็มีสว้สดิการเงินเกษียณให้ ถ้าทำครบห้าปี ก็ได้ส่วนหนี่ง ก็เหมาะกับที่ย้ายงานไป เวลาอายุหกสิบก็มีสิทธิได้เงินนี้ แต่ก็เป้นเงินน้อยมาก ถ้าสามารถทำนานถึงยี่สิบปี ออกตอนอายุหกสิบก็จะได้เงินเกษียร
ซื่งก็เป็นการคิดจากรายได้ครั้งหลังๆ แล้วเอามาหารเป็นรายเดือน ตอนนั้นเรามาก้นใหม่ๆ ก็ไม่รู้เรื่องเหล่านี้เท่าไร และก็ไม่สนใจด้วยคิดว่าไม่กี่ปีเราก็จะกลับเมืองไทยแล้ว แต่มาถึงตอนนี้พวกเราก็อยู่ก้นนานจนไม่น่า เชื่อกลายเป็นว่าอาจจะต้องอยู่ตลอดไป เพราะมีลูกหลานอยู่ที่นีกัน

เพื่อนๆ ไม่น้อยที่ทำงานกับโรงพยาบาลรัฐ แล้วไม่ได้สมัครและทำงานกับทีน้ันนานเป็นสิบปี ก็ไม่ได้รับเงินบำนาญ ผลคือตอนนี้ใครๆ ก็เกษียณเขาก็ยังต้องทำงานต่อ มีเพื่อนหลายคนย้ายงานบ่อยก็ไม่ได้รับ เงินเกษียณจากที่ไหน หรือรับก็เล็กๆน้อยๆเพราะอยู่ไม่ครบปีที่จะได้ ก็ต้องใช้เงินที่สะสมเอง ถ้ามีสมบัตเก่า
ก็ไม่เป็นไร ถ้าไม่มีสมบัติ ก็น่าห่วงเพราะตอนนี้คนเราอายุค่อนข้าง
ยาวนาน

นี่ก็เป็นบทเรียนว่า เราเป็นผู้หญิง เราสามารถทำงานได้ เราก็ควรมีเงินเก็บบางส่วนเป็นของเรา เราต้องเป็นต้วของต้วเอง คิดว่าถ้าไม่มีสามีเราก็อยู่รอดได้ ถึงมีสามี เราก็ต้องมีสิทธิในสมบัติต่างๆ ควรจะมีชื่อเราด้วยไม่ใช่ไม่ไว้ใจ แต่ปลอดภัยไว้ดีกว่า สมัยนี้เขาขับรถก้น เราก็ต้องขับรถเป็นไม่ต้องรอให้สามีพาไปทุกครั้ง ควรมีบัญชีเงินส่วนต้วด้วย การมีบัญชีเงินส่วนตัวก็ดีหลายอย่าง เช่นเราอยากจะซื้ออะไรเป็นพิเศษ เราก็สามารถจะซื้ได้ หรือเกิดเราต้องช่วยเงินทางญาติเราบ้าง เราก็เอาส่วนของเรา ก็จะได้ไม่มีปัญหา เราต้องเตรียมพร้อม ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เราจะได้ยืนหยัดได้ด้วยต้วเราเองไม่ต้องพึ่งใคร

ที่สำคัญอีกอย่างหนี่งก็คือการมีเพื่อน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเพื่อนของเราก็ยังอยู่เคียงข้างเราเสมอ แต่การมีเพื่อนก็เหมือนเราปลูกต้นไม่ ถ้าจะให้งอกงามออกดอกสวย เราก็ต้องหม้่นใส่ปุ๋ยรดน้ำ พรวนดิน คอยดูแลอยู่เสมอ มิตรภาพของเพื่อนก็เหมือนก้นถ้าเราม้วแต่รอให้เพื่อนมาหาเรา โดยเราไม่ได้แสดงความดีใจหรือสนใจในมิตรภาพนั้น มิตรภาพนั้นก็จะค่อยๆหายไป

เพื่อนที่ทำงานม้กจะพูดว่า เวลาเกษียณ ไม่มีใครก็เหงาดีที่มีเพื่อนที่คบกันมาตั้งนาน และก็พูดว่าเห็นบางคนเกษียณเหงาหงอยไม่ไปไหน เฉาอยู่กับที่ เขาบอกว่าการมืเพื่อนไม่ใช่ว่าพอเกษียณแล้วค่อยหา เราต้องมีของเราแล้วตั้งแต่แรก....

******************

Create Date : 18 มกราคม 2554

Last Update : 24 เมษายน 2554 9:05:02 น.

3 comments

Counter : 1726 Pageviews.

สว้สดีค่ะคุณไพโรจน์
ที่นิวยอร์คมีไชน่าทาวน์ ใหญ่ทีเดียว มีร้านอาหารอร่อยๆ
หลายร้าน มีร้านขายผัก ผลไม้ ปลา กุ้งสด ของที่นั้นราคา
ถูกๆ แต่ต้องขับรถไปประมาณเกือบชั่วโมง พี่ก็ชอบไปนะ
ก่อนไปทำงานในเมืองไปบ่อย เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยไป ก่อนนี้ว้นตรุษจีน จะไปซื้อเป็ด ไก่ และพวก dim sum ที่ไชน่าทาวน์ คนแน่นมาก ตอนนี้พอดีมีร้านไม่ไกลบ้าน ก็ไปสั่งเขา เลยไม่ต้องไป
เขามีงานมีจุดประทัศ แห่สิงห์โต มีตั้งหลายเจ้า มีทีหนี่งพี่ไป
ทาน dim sum ตอนเที่ยง ก็มีสิงห์โต มาหลายชุดในร้าน แล้ว
พวกแขกก็ใส่เงินปากสิงห์โต ร้านอาหาร คนแน่น บนถนนก็คนแน่น เลยไม่ไปแล้ว ไปตอนธรรมดาดีกว่า
ปีใหม่นี้พีขอให้คุณไพโรจน์และครอบครัว มีความสุข
สุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัย ร่ำรวย มีความเจริญก้าวหน้านะคะ
พี่น้อย

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

โดย: newyorknurse (newyorknurse

) วันที่: 28 มกราคม 2554 เวลา:9:12:12 น.

สวัสดีครับพี่น้อย
พี่น้อยนี่มีของตกแต่งโดน ๆมาฝากอยู่เรื่อยเลย ขอบคุณมากครับ
เห็นรูปบริเวณบ้านพี่น้อยแล้วดูดีนะ คงจะสงบเงียบดี ถึงว่าล่ะ ถ้าไม่มีรถสำำรองไว้ใช้ แฮะ แฮะข้าวลิงก็คงไม่มีให้กินเนอะ (เพราะเเถวนั้นคงไม่มีลิง๕๕) เห็นแล้วทำให้รู้สึกว่าเมืองไทยเรานี้แสนดีหนักหนา (ร้องเป็นเพลงเลย)ในน้ำมีปลาในนามีข้าว.........สบายเกินไปเลยเจริญช้าหน่อย ๕๕
ผมสงสัยว่าทำไมท่อน้ำบางช่วงเขาไม่ใส่เป็นปล่องยางซึ่งมันจะยืดขยายตัวได้เมื่อน้ำภายในกลายเป็นน้ำแข็ง ซึ่งคงป้องกันท่อแตกได้นะ ยางแบบท่อน้ำรถยนต์นะ ถ้ามีโอกาสลองให้แฟนพี่ทำเล่นซิ เกิดได้ผลก็จดลิขสิทธิ์มีตังใช้เลยนะ เหมือนกระเพาะอาหารคนน่ะ ฮิฮิ
แล้วตรุษจีนปีนี้พี่น้อยวางแผนจะไปฉลองติ่มซั้มที่ไหนหรือเปล่าค รับ เดี๋ยวจะได้ฝากท้องไปในฝันด้วย เวลาว่างๆก็อ่านบทเขียนของพี่ไปด้วย วิธีการเขียนเรียบง่ายน่าอ่านดีครับ เหมือนว่าเวลาพี่พูดคงจะเป็นคนพูดค่อนข้างเร็วนะ บทความมันกระชับดีครับ
ก็ขอให้พี่และครอบครัวมีความสุขมาก ๆทุก ๆวันและอย่าเล่นหิมะเพลินนะ เดี๋ยวจะไม่สบายครับ ๕๕

ไพโรจน์

โดย: pairote IP: 58.9.233.214 วันที่: 29 มกราคม 2554 เวลา:8:34:51 น.

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
สว้สดีค่ะ คุณไพโรจน์
ตอนนี้เพิ่งทำรูปเป็นแต่ยังไม่เก่งเลยฝีกใหญ่ เราไม่ใช้เด็กๆ ทำอะไรๆ เด็กๆทำคล่องมาก
เห็นหิมะบ้านพี่แล้วนะ พี่ไม่อยากออกไปไหนเลย สามีพี่
เขาออกไปเดินออกกำลังกายที่มอลล์ทุกว้น คนส่วนมากจะไปเดินกัน พี่ไม่ไปหรอกหนาว ทีมอลไม่หนาวแต่กว่าจะออกต้องผ่านหนาว พี่ไม่ได้ออกจากบ้านตั้งแต่ปีใหม่แน่ะ สามีพี่เขาไปเดินก็แวะซื้อผัก และของมาเลย ตรุษจีนนี้พี่ไม่ไปไหนหรอกคงสั่งซื่อเป็ด ไก่ ของมาไหว้ที่บ้าน
ขอบคุณที่อ่านเรื่องของพี่ ใช่ค่ะคนเขาว่าพี่พูดเร็ว
คงเป็นอย่างนั้นมั่ง เวลาพิมพ์ม้นไม่ท้นใจ เพราะเราคิดจะเขียน แต่กว่าจะเขียนครบที่เราคิด มันช้ากว่าก้น
เรื่องท่อยา ม้นไม่แตกหรือ? น้ำแข็งเต็มท่อ ? น่าลองดูนะ เนี่ยพอหมดหนาว ก็ต้องมาดูพวกหลังคาว่าตรงไหน
สึกหรอ ต้องซ่อมบ้าง? ตอนที่พี่ทำงานพี่ต้องมีรถสามคัน
เพราะเกิดตื่นมารถเสีย ก็ต้องมีสำรองไว้ไปทำงาน จะหยุดบ่อยๆไม่ได้ ปีนี้ตอนปลายปี พี่ว่าจะหนีหนาวมาอยู่เมืองไทย
ตลอดหน้าหนาวเลย ก็คงเดือน ธ้นวา ถึง ต้นมีนาเลย
ขอให้คุณไพโรจน์และครอบครัวมีแต่ความสุข
สุขภาพแข็งแรง มีความเจริญก้าวหน้า รำรวยมีเงินใช้ไม่ขาดมือนะ
พี่น้อย

โดย: newyorknurse (newyorknurse

) วันที่: 29 มกราคม 2554 เวลา:9:03:00 น.