Bloggang.com : newyorknurse : เพื่อนมาจากต่างรัฐนัดทานข้าวกันที่นิวยอร์กซิตี้ ... บล็อกที่ 212

เพื่อนมาจากต่างรัฐนัดทานข้าวกันที่นิวยอร์กซิตี้ ... บล็อกที่ 212

เพื่อนๆนัดทานข้าวกัน

วันนี้เพื่อนบินมาจากต่างรัฐนัดทานข้าวเย็นกัน ในนิวยอร์กซิตี้ ตั้งแต่ไม่ได้ทำงานในเมือง นานๆก็เข้าเมืองสักที วันนี้จะเข้าเมืองเลยถือโอกาสขับรถผ่านที่เก่าๆ หน่อย คิดถึงความหลัง พอขับรถเข้านิวยอร์กต้องข้ามสะพาน George Washington ต้องเสียค่าข้ามสะพาน จำได้ว่าก่อนเสียแค่ข้ามครั้งละ 2 เหรียญ เดี๋ยวนี้ราคา 15 เหรียญแล้ว ดีใจนิดๆ ที่ไม่ต้องเข้าไปทำงานในเมืองอีก เพราะทำงานในนิวยอร์กซิตี้ เสียค่าใช้จ่ายสูงมาก ค่าจอดรถวันละ 13 เหรียญ นับว่าถูกสำหรับบุคคลากรในรพ. ปกติถ้าจอดธรรมดาทั่วๆไปวันละ 35-45 เหรียญ

สะพาน George Washington
ทางซ้ายเป็นนิวเจอร์ซี่ ทางขวาเป็นฝั่งนิวยอร์ก ที่เห็นรอบๆ เป็นโรงพยาบาลโคลัมเบีย ทางรถที่ขนานกับน้ำ เรียก Westside highway

ข้ามสะพานแล้วก็ขับรถไปทาง West side Highway ออกที่ถนน 125 ตรงนี้ก็เปลี่ยนไป ก่อนเป็นแค่ทางผ่านไปมา เดี๋ยวนี้รัฐทำเป็นที่นั่งเล่น ให้คนในเมืองมานั่งเล่นกัน สวยดีจัง

ขับรถไปถนน 120 กับถนน Broadway หัวมุมถนน 116 ตรงข้ามเป็นทางเข้ามหาวิทยาลัยโคลัมเบีย เดินทะลุไปก็จะเป็นรพ. St Luke's Hospital อยู่ถนน
114 กับ Amsterdam ave เป็นรพ.ที่เคยทำงานอยู่หลายสิบปีก่อนที่จะย้ายไปที่ถนน 59 กับถนน 11 ave

ร้าน Ollie 's เป็นร้านอาหารจีน มีเกี้ยว ก๋วยเตี๋ยวด้วย เป็นร้านประจำที่พวกเราที่รพ.จะมาทานกัน ตอนเที่ยงเราสั่งอาหารให้ส่งไปที่ตึกได้ด้วย อาหารรสดี ราคาถูก ประมาณ 5 เหรียญ มีข้าวกับผัดผัก หรือข้าวผัดกับปีกไก่ทอด อาหารเยอะ ส่วนมากเราจะสั่งแล้วทานได้สองคนก็ยังอิ่ม

ฝั่งตรงข้ามเป็นทางเข้ามหาวิทยาลัยโคลัมเบีย เดินทะลุไปอีกถนนหนึ่ง คือถนน Amsterdam ave

ภาพจากอินเตอร์เนต

ภาพจากอินเตอร์เนต

วันรับปริญญา ของมหาวิทยาลับโคลัมเบีย - ภาพจากอินเตอร์เนต

ขับรถบนถนนบอร์ดเวย์มาถึงถนน 109 St ร้านอาหารขนมร้านนี้ มี muffin ของโปรด มาซื้อทานบ่อยมาก วันนี้เลยแวะมาซื้อ chocolate and Cheese muffin นานจะได้เข้าเมือง ซื้อแปดชิ้นเลย เอาไปแช่แข็งไว้ ค่อยๆทาน

ต่อจากร้านขนม ก็เป็น Citi bank มาใหม่ๆก็เปิดบัญชีที่นี่ ปี 1972 ตอนนี้ก็ยังใช้บริการธนาคารนี้อยู่เลย แต่ไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ เขามีสาขาอยู่นอกเมืองด้วย ที่นี่ดีอย่างไม่ว่าจะไปที่ไหน ต่างรัฐถ้าเราไปเบิกเงินก็ไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มอะไร เพิ่งทราบที่เมืองไทย แค่ฝากเงินต่างจังหวัดมาเบิกที่กรุงเทพก็ต้องเสียค่าใช้จ่ายด้วย แถมดูบัญชีออนไลน์ไม่ได้ด้วย ถ้ามีสองชื่อ ที่จริงไม่ค่อยเข้าใจการธนาคารเมืองไทยเท่าไรหรอกค่ะ

ขับต่อมานิด เป็นมุมถนน 110 ตึกสูงที่เห็นเรียกว่าตึกไทยคู่ฟ้า ที่จริงชื่อ
College Resident Hotel เคยพักที่นี่แปดปี ตึกนี้เป็นความทรงจำของคนไทยหลายสิบคน พักที่นี่สะดวกสะบายมาก อยู่กันหลายคน ร้านขายของแถวนี้เปิด 24 ช้่วโมง คนเดินพลุกผล่านเพราะเป็นถินมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย และก็เป็นสถานีรถไฟใต้ดินด้วย ไปไหนมาไหนสะดวกมาก กลับดึกๆก็เดินเข้าตึก ไม่ไกล สะดวกจริงๆ ยังเสียดายเลยที่ย้ายไปอยู่นอกเมือง

ขับรถต่อมาถึงถนน 100 Broadway ถึงร้านอาหารที่เรานัดกันแล้วแต่เรามาถึงก่อนนิดหน่อย เลยเดินชมร้านต่างๆแถวๆร้านอาหารก่อน ที่จอดรถที่ตรงนี้สี่สิบนาทีราคาหนี่งเหรียญ (30 บาท)

เรานัดกันที่ร้านนี้ Empire Szechuan ที่ในนิวยอร์กซิตี้ ค่าเช่าแพงมาก แต่ละร้านในเมือง จะไม่ค่อยใหญ่ สถานที่จำกัด

ทางร้านจัดที่ให้เรากัน เพื่อนโทรมาบอกว่าจะมากัน 15 คน เห็นโต๊ะแล้วยังนีกเลยว่า เอ เราจะทานกันไงเนี่ยไม่มีที่ตั้งอาหารเลย แล้วจะสั่งอย่างไรดี

คุณ Shiela (ชุดดำทางซ้าย) กับเพื่อนๆมากันแล้ว คุณ Shiela เกษียณแล้ว ย้ายไปอยู่ต่างรัฐ จะมานิวยอร์กทุกสองปี ทุกครั้งที่เธอมานิวยอร์กก็จะนัดเพื่อนๆสมัยที่เราทำงานมาทานข้าวดวยกัน

เธอเป็นเลขาของพวกเรา ทำงานด้วยกันมาหลายสิบปี เป็นเลขาที่ทำงานดีมาก มีความรับผิดชอบในงานอย่างดี พวกเราชอบเธอมาก เป็นทั้งผู้ร่วมงานและเพื่อนของพวกเราทุกคน เวลาว่างเราก็คุยกันสนุกสนาน เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน เธอจะรู้จักชื่อสามีของทุกคน และลูกๆ เพราะเวลาทางบ้านโทรมา (สมัยนั้นไม่มีโทรศัพท์มือถือ) โทรศัพท์ทางบ้านสำคัญสำหรับพวกเรามาก บางทีเรายุ่งอยู่ห้องผ่าตัด ทางโรงเรียนโทรมาว่าลูกมีไข้ ต้องรับกลับบ้าน เราก็ต้องจัดการให้คนไปรับ หรือลางานกลับบ้าน ต้องชมว่าเพื่อนร่วมงานเราทำงานกันเหมือนครอบครัว ใครเดือดร้อน ก็ช่วยเหลือกัน ถ้าเพื่อนต้องกลับบ้าน เพื่อนที่อยู่ก็ช่วยรับงานต่อ โดยไม่บ่นกันเลย

วันสำคัญ ๆที่เขาหยุดกัน คุณ Shiela ก็จะทำอาหารเช้าให้พวกเราทานกัน
เรานำของมากันเช่น แฮม เบคอน น้ำส้ม และผลไม้มากัน คุณ Shiela จะเป็นคนทำไข่ Scrambled Eggs ใส่ชีสด้วย จัดการกับอาหาร ขณะที่พวกเราทำงานกัน พออาหารเรียบร้อย คุณ Shiela ก็บอกพวกเรามาทานกัน เราจะเชิญคุณหมอที่ทำงานกับเรามาทานกันด้วย เป็นบรรยากาศที่สนุกอบอุ่นดีค่ะ

ชมบรรยากาศวันนี้กันค่ะ

เพื่อนที่ถือเมนู คนนี้เป็นคนสำคัญในการสั่งอาหารเที่ยงของพวกเรา พอใกล้เที่ยงเราก็จะถามกันว่าวันนี้สั่งอาหารที่ไหนดี? อาการจีน แมกซิกัน พิซซ่า หรือร้านอื่น? เรียกว่าที่ตึกเรามีสมุดเมนูของแต่ละร้านที่อยู่ไม่ไกลรพ.และก็เขียนไว้ด้วยวว่าร้านไหนอาหารเป็นอย่างไร เวรบ่าย เวรดึกก็จะได้รู้ว่าควรสั่งอาหารร้านไหนดี

พอเราตัดสินใจจะทานอะไรกัน เพื่อนคนนี้ก็จะมาจดว่าใครทานอะไร ราคาเท่าไร รวมทิป เธอก็รวมรวมเงิน สั่งอาหารที่ร้าน พออาหารมาส่ง เธอก็จะตรวจดูว่าอาการครบหรือเปล่า ขาดอะไร เธอก็จัดการติดต่อให้มาส่งใหม่
เรียกว่าเป็นเพื่อนโปรดของพวกเราเลยค่ะ

อาหารมาแล้ว โต๊ะไม่มีที่ตั้งอาหาร อาหารมาก็เลยจัดการทีละจานไปเลย
ตักใส่จานตัวเอง แล้วก็ส่งต่อๆกันจนครบ แล้วพนักงานที่ร้านก็เก็บจานไปทำให้โต๊ะไม่แน่น เพื่อนจัดการสั่งอาหารหลายอย่าง ทานกันจนอิ่มหนำสำราญ

วันนี้ซื้อคุกกิ้มาฝากเพื่อนๆด้วยค่ะ ส่วนทางร้านอาหารมีส้ม และ fourtune cookies ให้ด้วย ไม่อยากทานกันหรอกค่ะ แต่ชอบอ่านข้างในว่าเป็นอะไร

เมนูอาหารเที่ยงของร้านนี้ค่ะ

เราทานกัน 15 คนค่าเสียหายรวมทิป (30 เหรียญ ทิปคิดง่ายๆก็คือสองเท่าของ tax 13.67 ให้เกินนิดหน่อย) ไม่ถึง 200 เหรียญ นับว่าถูกมากค่ะ คุณ Shiela ไม่ยอมให้พวกเราแชร์ค่าอาหาร เพื่อนๆที่มาก็มีของที่ระลึกเล็กๆน้อยฝากเธอ เราคุยกันถึงเรื่องเก่าๆสมัยทำงาน บรรยากาศสนุกสนาน เพื่อนบางคน เราไม่เคยพบกันเกินสิบปีเลย บรรยากาศเสียงดังพอควร ทักทายกัน ถามไถ่ว่าไปไหนกันมา ตอนนี้ทำอะไร ครอบครัวเป็นไง ลูกหลานเป็นไง?

ถ่ายรูปหมู่ก่อนแยกกันกลับบ้าน

เราควรถนอมน้ำใจเพื่อนๆของเรา

เหนือสิ่งอื่นใด...คุณต้องรู้จักบ่มเพาะและเก็บเกี่ยวความสุขดีๆจากการได้อยู่ได้เที่ยว ได้คุยกับเพื่อนๆ เพราะเขาเหล่านี้จะช่วยให้คุณรู้สึกเยาว์วัยและมีความหมายอยู่เสมอขาดพวกเขาเมื่อใด..คุณจะต้องรู้สึกสูญเสียอย่างแน่นอน

Above all learn to cherish the goodness around and FRIENDS…… they all make you feel "young and wanted"…without them you are sure to feel lost!!

ข้อคิดดีๆสำหรับคนอายุเกิน ๖๐ ...เชิญเปิดอ่านได้ที่นี่ค่ะ

I have a dream - Richard Clayderman

newyorknurse

Create Date : 23 พฤษภาคม 2556

Last Update : 23 พฤษภาคม 2556 3:41:27 น.

11 comments

Counter : 3133 Pageviews.

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย

บรรยากาศดูอบอุ่มมากๆเลยครับ

ชอบประโยคที่พี่น้อยเขียนว่า

เราควรถนอมน้ำใจเพื่อนๆของเราด้วยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 พฤษภาคม 2556 เวลา:6:51:07 น.

แวะมาเยี่ยมพี่น้อยก่อนจะไปนอนค่ะ

อ่านไปยิ้มไปเลยค่ะบล็อกนี้
เห็นพี่น้อยกับเพื่อนๆแล้วรู้สึกดีจัง
มิตรภาพที่ยืนนาน ดูอบอุ่นน่ารักมากค่ะ

โดย: little mouse in big apple

วันที่: 23 พฤษภาคม 2556 เวลา:9:33:50 น.

สวัสดีครับพี่น้อย

แหมค่าจอดรถที่โน่นแพงกว่าค่าแรงขั้นต่ำ(ใหม่)ในกรุงเทพอีกละครับ

ชอบคำพูดสุดท้ายจังจ้ะ

เหนือสิ่งอื่นใด...คุณต้องรู้จักบ่มเพาะและเก็บเกี่ยวความสุขดีๆจากการได้อยู่ได้เที่ยว ได้คุยกับเพื่อนๆ เพราะเขาเหล่านี้จะช่วยให้คุณรู้สึกเยาว์วัยและมีความหมายอยู่เสมอขาดพวกเขาเมื่อใด..คุณจะต้องรู้สึกสูญเสียอย่างแน่นอน

สงสัยต้องขอภรรยาไปสังสรรค์บ่อย ๆจะได้หนุ่มขึ้น

โดย: find me pr

วันที่: 23 พฤษภาคม 2556 เวลา:13:18:14 น.