|
สวัสดีไดอารี่ 2 ...กำลังใจด้วยคำว่า"น่าสงสาร"...
สวัสดีเพื่อนรัก
วันนี้นายคงสบายดีใช่ไหม ส่วนเราหมู่นี้ไม่รู้เป็นอะไร มักจะเจอถ้อยคำที่ทำให้ใจเราคอยท้ออยู่เรื่อยเลย เดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟังนะเพื่อน
ก่อนอื่นวันนี้เรามีข่าวดีมาบอกนายด้วยล่ะ วันเสาร์ที่ผ่านมาบ้านเรามีสมาชิกใหม่เพิ่มอีกคนแล้วนะ คราวนี้เป็นหลานผู้ชายจ๊ะ แต่สงสัยเราจะมีหลานเยอะไปหน่อย เราเลยไม่รู้สึกตื่นเต้นดีอกดีใจอย่างเมื่อสมัยที่มีหลานคนแรกๆ สงสัยเกิดภาวะอิ่มลูกอิ่มหลาน เพราะคนนี้ก็ปาเข้าไปเป็นคนที่สิบของบ้านเราแล้ว แต่ก็ดีใจนะไม่ใช่ว่าไม่ดีใจ (เพราะเราไม่ใช่คนที่ไร้ความรู้สึกขนาดนั้นหรอก เพียงแต่ว่ามันเยอะมากจนเริ่มชิน)เห็นหลานเกิดมาสมบูรณ์สุขภาพแข็งแรงก็ดีใจแล้ว ที่สำคัญนะ ปลายเดือนนี้ก็มีหลานอีกคนรอคิวมาให้ดูหน้า ลูกของน้องสาวเราเอง เฮ้อ...เราจะเป็นป้าคนอีกแล้วอ่า ...แต่ไม่เป็นไรจะสั่งสอนให้เรียกน้าอย่างพี่สาวของมัน อิอิอิ 
ไดอารี่จ๋า นายเคยโดนใครปลอบใจด้วยคำๆนี้ไหมน่าสงสาร ก็อย่างที่เราบอกนายไปนั่นแหละว่า หมู่นี้ไม่รู้ทำไม คำพูดบั่นทอนจิตใตเหล่านี้มันถึงเข้ามากระทบประสาทหูเราอย่างจัง วันก่อนก็มีคนหาว่าเป็นนกสองหัว เมื่อวานเราก็เจอะเจอมาอีกคำแล้วล่ะ
นายก็รู้ใช่ไหมว่าเราลงโพสนิยายที่เราเขียนลงในเวปของสำนักพิมพ์แจ่มใส ซึ่งกลอนนั้นมันไม่มีปัญหาอะไรเพราะเรามีแฟนประจำที่ตามอ่าน ก็เหมือนกับเราเองที่ตามอ่านของคนอื่นๆด้วย เพราะชอบในมุมมองที่ต่างกัน บางทีก็เมนต์เป็นกลอนตอบกัน เค้ามาเศร้าเราก็แหวกแนวตลกกลับไป แม้จะรู้ว่าอารมณ์คนเขียนคงไม่ตลกด้วยกับเรา แต่เมื่อเราตลกกลับไป เค้ามาอ่านแล้วจะได้ยิ้มออกมาได้ แม้จะแค่ช่วงวินาทีที่เค้าอ่านแต่เราก็เชื่อนะว่าเค้ามีความสุขที่ได้เห็นความปรารถนาดีจากเพื่อนพ้องผ่านตัวหนังสือ
แต่เมื่อเป็นนิยายแม้ว่ามันจะคือสิ่งที่เราชอบอยากเขียนอยากทำมัน แต่เมื่อมันเพิ่งเริ่มต้นลงมือทำ แน่นอนเรารู้ตัวดีว่ามันไม่ดีพอที่จะให้ใครไหนมาชื่นชม อย่างบทกลอนที่เราเขียนแล้วคนที่อ่านก็คนละกลุ่มกัน บางคนเค้าชอบอ่านกลอนเพราะมันสั้นดี เค้ามีเวลาได้แค่นั้น บางคนไม่ชอบอ่านนิยาย หรืออะไรอีกมากมายที่เค้าจะมีเหตุผลในการที่จะเลือกเสพความสุขของเค้า
นายรู้ไหมไดอารี่เพื่อนรัก แค่มีคนตามอ่านนิยายเราเพียงคนสองคนเราก็ดีใจมากแล้ว ยิ่งมีคนติชมเรายิ่งดีใจเพราะทุกคำติชมคือกำลังที่จะให้เราสามารถทำมันต่อไปได้ เราคิดเสมอนะว่าวันข้างหน้าหากเราได้ฝึกเขียนไปเรื่อยๆสักวันนิยายของเราก็คงมีแฟนประจำอย่างบทกลอน
แต่เมื่อวานคำปลอบโยนคำหนึ่งก็ได้ถูกเข้าโยนใส่หน้าเราอย่างจัง มันคือความหวังดี ความเห็นใจที่เราไม่ต้องการเลยสักนิด เรื่องของเรื่องก็คือเรากำลังคุยกับรุ่นน้องคนหนึ่งและรุ่นพี่คนหนึ่งในmsn ขณะที่คุยเราก็เปิดไปดูเวปแจ่มใสว่ามีใครมาอ่านนิยายเราบ้างยัง มันก็มีเยอะเหมือนกัน ตามความคิดเรานสำหรับมือใหม่ ร้อยกว่าคนเข้าอ่านมันก็โอเคแล้ว คะแนนโหวต 7 ตอน เราได้ 13 เราก็บอกกับน้องเค้าไป โดยลืมไปว่ามีพี่คนหนึ่งอยู่ในเอ็มด้วย
พี่คนนั้นเค้าก็พิมพ์กลับมาว่าน่าสงสาร เราก็ถามพี่เค้ากลับไปว่าสงสารอะไรหรือค่ะพี่ แต่คำตอบที่เราได้รับกลับมานี่สิ มันทำให้ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้พี่เค้ามันลดเหลือน้อยไปทันที พี่เค้าบอกว่า สงสารนา ให้พี่ช่วยไหม จะโฆษณาให้จะได้มีคนเข้าอ่านเยอะๆ
หากเราบอกไปว่าให้พี่เค้าช่วยแน่นอนพี่เค้าทำได้ เพราะนิยายที่พี่เค้าเขียนนั้นติดอันดับคนอ่านเยอะมาตลอด เค้าสามารถบอกแฟนๆของเค้าให้ช่วยมาอ่านนิยายของเราได้อย่างไม่ลำบาก ซึ่ง... ไม่ว่าพี่เค้าจะหวังดีจากใจจริง หรือแกล้งพูดเล่น หรือตั้งใจจะทำจริงอย่างที่เสนอให้เรา แต่นั้นมันคือคำพูดที่ทำให้เรารู้สึกแย่ที่สุด ถ้าเป็นนายนายจะรู้สึกอย่างเราไหมนะไดอารี่จ๋า
เราไม่ชอบคำว่าสงสาร คำๆนี้มันไม่ควรจะนำมาใช้ในการให้กำลังใจกัน แม้จะไม่ใช่การดูถูกแต่มันก็เหมือนโดนดูแคลนไปในตัว เรานำเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อน เพื่อนเราโวยวายอาละวาดใหญ่เลยล่ะ แต่เราน่ะเหรอ นายคิดว่าเราทำอย่างไร?
เราเก็บเอาคำว่าน่าสงสารมาเป็นแรงผลักดันให้เรามีความพยายามเพิ่มขึ้น เพราะเราไม่ชอบความเห็นใจ หากจะดีจะอะไรก็ขอให้เราทำไปด้วยตัวของเราเอง แล้วเราก็จะไม่ไปใช้คำๆนี้กับใครด้วยล่ะ เพราะเรารู้ดีว่ามันแย่แค่ไหน ที่มีใครมาคิดสงสารกัน อืม...เราเห็นทีต้องไปก่อนนะวันนี้ สวัสดีนะไดอารี่เพื่อนรัก
ปล. ไดอารี่จ๋า ทำไมเพื่อนบ้านเรา เข้าบ้านเราแล้วคอมเมนต์กันไม่ได้เลยอ่ะ มีบ่นมาหลายรายแล้ว เราจะแก้ยังไงดี วานซืนเราเองยังเมนต์ไม่ได้เลยทั้งๆที่เป็นเจ้าบ้าน
| Create Date : 10 กันยายน 2550 |
|
27 comments |
| Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 20:20:33 น. |
| Counter : 988 Pageviews. |
|
 |
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
เช็คหลังไมค์มัยดีนาห์
เหอๆๆๆๆๆ
เอาน่าพี่นาม่ต้องสนใจหรอก เราเขียนให้คนที่อ่านเขาอยากอ่าน ไม่ได้เขียนเพื่อให้คนมาอ่านเยอะๆ นี่