ท่ามกลางความว้าวุ่นของสังคม
ท่ามกลางความวุ่นวายที่ก่อตัว
ท่ามกลางความเลวร้ายของเศรษฐกิจ
ท่ามกลางชีวิตที่เหมือนกับว่า
มองไปทางไหนก็เหมือนแต่จะมีคำว่าปัญหา

ไม่ว่าใครจะเป็นผู้นำประเทศ
ไม่ว่าใครจะแบ่งพรรคแบ่งพวก
ไม่ว่าใครจะอ้างว่าทำเพื่อใคร
ไม่ว่าอะไรจะเกิดหรือไม่เกิด
ฉันก็คงใช้ชีวิตแบบฉัน

***...ไดอารี่จ๋า...***
สามสี่วันมานี่สุขภาพย่ำแย่เอามากๆรู้ไหม
กลางวันไปทำงาน ออกไปไหนมาไหน
เลี้ยงหลานเล่นกับหลานได้เหมือนปกติ
แต่ตกกลางคืนทีไรเริ่มมีอาการเป็นไข้ทุกที
อยากจะนอนหลับให้สบายแต่ก็นอนไม่ค่อยจะหลับเต็มที่
บางคืนรู้สึกตื่นเกือบจะทุกสองชั่วโมง


ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว
แล้วก็เหมือนจะโดนกลั่นแกล้งซะงั้น
พอไข้กลางคืนเริ่มหายไป
ปวดหัวไมเกรนก็เริ่มจะกลับมา
เออ ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้นี่เอง


แต่ฉันก็มีความสุขนะตอนนี้
ได้เข้ามาในบล็อกทุกวันด้วยความสุข
ได้อ่านคอมเมนต์น่ารักๆแล้วก็สุขใจ
แถมเมื่อวานซืน น้องสาวคนรู้ใจ
ยัยอี๊ฟซื้อคอมพ์ใหม่เรียบร้อยแล้ว
ออนเอ็มได้อย่างเคย ทำให้เราได้คุยกัน
บอกรักกันก่อนนอนเหมือนแต่ก่อน
ดีจัง ช่วงหลังๆมานี่ได้แต่ออนไว้
แต่ไม่เคยรู้สึกอยากจะคุยกับใครเท่าไหร่
เพราะบางคนเขาก็ทำงานเราก็ไม่อยากรบกวน
บางทีก็เจอแต่พวกเด็กๆก็เลยออนทิ้งไว้
แล้วไปเปิดบล็อกอ่านแทน


อีกอย่างสองสามวันมานี่
ใครคนนั้นก็มีเวลามากขึ้น
เลยทำให้โทรหากันได้ ส่งข้อความหากันได้
ทำให้ไม่เหงาเท่าไหร่ แค่นี้ก็สุขใจแล้ว
เรื่องเจอกันอย่าคาดหวังดีกว่า
หน้าที่ของเขากับเรามันต่างกันทั้งในเรื่องเวลาและสถานที่


เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนก็คิดแล้วคิดอีก
เพราะค่าน้ำมันรถที่แพงซะเหลือเกิน
ขนาดอยู่ชายแดน ปกติเติมน้ำมันรถถูกกว่าชาวบ้านเขา
แต่มาเลย์ก็มาสั่งห้ามขายน้ำมันให้คนไทยในตอนนี้
ทำให้พ่อค้าที่นำน้ำมันมาเลย์มาขายเอาน้ำมันออกมาไม่ได้
ก็เลยต้องใช้น้ำมันราคาเดียวกับคนไทยคนอื่นๆตอนนี้
จากเติมสองลิตรห้าสิบ ตอนนี้ลิตรนึงปาไปสี่สิบกว่า


แต่เดี๋ยวก็คงปรับตัวได้แหละเนอะ
อะไรๆก็ขึ้น บ่นๆไปสักพักเดี๋ยวก็เข้าที่เข้าทาง
ทางที่ว่าคือ ทางทำใจให้ยอมรับ
กับสภาวะทางสังคม
อีกไม่นานก็คงเข้ากับนโยบายที่เค้าบอกว่า
ต่อไปจะไม่มีคนจนอีกแล้ว

***...วันนี้ฉันว่าฉันมีความสุขนะ...***
เชื่อไหมล่ะ เธอเชื่อไหม
มาลองดูชีวิตฉันหน่อยเป็นไร
แล้วเธอจะรู้ว่าทำไมฉันสุขจัง


ทุกวันนี้ฉันเหมือนชาวไฮโซ
ชีวิตโก้หรูหราอย่างเคยหวัง
กินข้าวแกงราคาแพงแหมสุขจัง
แค่ตามสั่งยังราคาน่าชิมเลย


น้ำแข็งเปล่าเขาคิดแก้วสองบาท
ฉันช่วยชาติจึงไม่คิดเมินเฉย
ยอมจ่ายให้แม่ค้าคนคุ้นเคย
ไม่ละเลยหน้าที่ไม่ลืมชาติ


เติมน้ำมันฉันก็ยอมควักจ่าย
แหมสบายแค่ลิตรสี่สิบกว่าบาท
เงินเล็กน้อยแค่นี้ไม่อนาถ
เงินทุกบาทกว่าจะได้ง่ายนิดเดียว


ทำอะไรใครจะทำก็ทำเถิด
หากทำให้ชาติเกิดความเฉลียว
ทำกันไปอย่าใส่ใจความกลมเกลียว
ไทยซูบเซียวเพราะใครหากไม่ใช่"คนไทยด้วยกัน"

Create Date : 04 มิถุนายน 2551
Last Update : 4 มิถุนายน 2551 22:22:16 น.		27 comments
Counter : 1018 Pageviews.
Share Tweet