***...ไปทะเลมา แต่ไม่มีรูปมาอวด...***
เมื่อวานเป็นวันคล้ายวันเกิดของหลาน
ที่แรกน้องสาวกะจะจัดงานเลี้ยงให้ที่บ้าน
แต่เราในฐานะผู้ช่วยทั้งออกแรงและออกเงิน
บอกไปว่าขี้เกียจตามเก็บทำความสะอาดทีหลัง
ออกไปทานอะไรกันข้างนอกดีกว่า
น้องสาวก็เลยเห็นดีด้วย คงจะขี้เกียจพอกัน
วันที่ยี่สิบสองที่จะถึง
ก็เป็นวันเกิดของหลานอีกคนแต่เป็นลูกของพี่ชาย
สองบ้านเลยลงมติพาเด็กไปเล่นเที่ยวห้าง
แล้วเลยไปทะเลกันในช่วงเย็น
เริ่มออกจากบ้านกันตั้งแต่สิบโมงเช้า
แวะไปห้างไดอาน่า
เด็กๆเล่นของเล่นกันที่สวนสนุกของห้าง
ของเล่นก็มีไม่เยอะเท่าไหร่หรอก
แต่นานๆเข้าเมืองหาดใหญ่ทีเด็กๆเลยสนุกกันใหญ่
หลังจากเติมพลังกันตอนเที่ยงที่ร้านเคเอฟซี
ก็ย้ายทัพกันไปยังห้างบิ๊กซี
ทีแรกตั้งใจกันว่าจะแวะขากลับแต่เนื่องจากเพิ่งจะบ่ายโมง
หากไปทะเลตั้งแต่บ่ายโมงแดดยังร้อน
เด็กๆเล่นน้ำคงไม่สนุก ผู้ใหญ่เองก็คงนั่งรอท่ามกลางแดดจ้า
เลยหลบร้อนไปหาความเย็นฉ่ำของแอร์กันก่อน
เมื่ออกมาจากบิ๊กซีแต่ละคนก็ได้ของกินติดมากันเพียบ
ด้วยเหตุว่าหากไปซื้อที่ชายหาดราคามันอัพขึ้นไปหลายบาท
มันต้องประหยัดกันหน่อย เที่ยวทั้งทีมันต้องมีความสุข
วันนี้ทางผู้ใหญ่เลือกที่จะให้เด็กๆเล่นน้ำกันที่ชายหาดชลาทัศน์
บางคนอาจไม่คุ้นกับชื่อนี้
แต่ถ้าบอกว่าฝั่งตรงข้ามทหารเรือหรือตรงข้ามเทคโนสงขลาคงร้องอ๋อ
หาดชลาทัศน์เป็นชายหาดยาวมีพื้นที่ให้เล่นน้ำได้ตลอดชายหาด
มีเก้าอี้ให้นั่งพักผ่อนใต้ต้นสนที่เรียงรายตลอดแนวชายหาด
มีสนามเด็กเล่น ลานพักผ่อนต่างๆตลอดแนวเช่นกัน
หากเรามีกำลังมากพอก็สามารถเดินเลียบชายหาดไปยังหาดสมิหลา
แต่วันนี้ขอนั่งเล่นเฉยๆจะดีกว่า
ทางคณะเลือกที่นั่งกันได้ใต้ต้นสนใหญ่ใกล้ๆกับสนามเด็กเล่น
แต่เด็กๆกลับไม่สนใจสนามเด็กเล่นกันเลยสักนิด
พอถึงทะเลก็เปลี่ยนเสื้อผ้าวิ่งลงชายหาดไปทันที
หลังจากที่ปล่อยให้เด็กๆไปเล่นน้ำกัน
ฉันก็นั่งที่เก้าอี้ใต้ต้นสนนั่งมองทะเลไปเรื่อย
นานๆทีได้มีโอกาสมานั่งทำมิวสิคกับเขาริมทะเลยามเย็น
สายลมพัดผ่านมาเบาๆทำให้อากาศไม่ร้อนอบอ้าว
ฉันนั่งมองทอดสายตาไปไกลสุดสายตา
บางครั้งก็มองเรือที่แล่นผ่านสายตาไป
บางครั้งก็อดยิ้มให้กับเสียงวี๊ดว๊ายของคนที่นั่งเรือบานาน่าโบ๊ตผ่าน
จินตนาการไปว่า
หากฉันกับกลุ่มเพื่อนๆที่สนิทนั่งกันบนเรือบานาน่าโบ๊ตลำนั้น
มันคงสนุกไม่น้อย แต่ก็คงได้แค่จินตนาการ
เพราะตอนนี้เพื่อนต่างก็แยกย้ายกันไปหมดแล้ว
สายตาฉันยังทอดมองไปยังท้องทะเลแสนไกล
มีเงาของเมฆดำเห็นไกลๆ
ฉันเพ่งมองดูจึงรู้ว่ากลางท้องทะเลกำลังมีฝนตก
ถ้าพกกล้องถ่ายรูปไปด้วยฉันคงมีภาพสวยๆมาฝาก
มันคือความแตกต่างใต้ฟ้าเดียวกัน
ชายหาดที่คราคร่ำไปด้วยผู้คนที่พาลูกหลานมาพักผ่อน
บ้างก็เล่นน้ำกัน บ้างก็นอนรับลมบนเสื่อที่ปูไว้ใต้ต้นสน
บ้างก็ปิ้งย่างอาหารกันกลิ่นหอมโชยมา
แต่เมื่อมองไปยังท้องทะเลแสนไกลกลับมีสายฝนตกลงมา
นานนับชั่วโมงที่ฉันนั่งอยู่ใต้ต้นสนใหญ่
สายฝนที่ฉันมองเห็นไกลๆในท้องทะเลหายไปแล้ว
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่จำเพาะที่ใดที่หนึ่ง
ฉันหยิบโทรศัพท์มากดดูเวลาที่หน้าจอ
เกือบหกโมงเย็นแล้ว
คงได้เวลาที่จะเรียกเด็กๆกลับขึ้นมาจากหายชาด
ฉันเดินลงไปที่ชายหาดอีกครั้งหนึ่ง
ปล่อยให้เท้าปล่อยเหยียบย่ำพื้นทรายที่ขาวสะอาด
โดยไม่กังวลว่ามันจะสกปรกหรือไม่
มันคืออิสระของฉันอย่างแท้จริง
ขณะร้องเรียกเด็กๆขึ้นจากทะเล
สายตาฉันก็เห็นบางสิ่งบนท้องฟ้าแสนไกล
ท้องฟ้าที่เคยมืดครึ้มเพราะเมฆฝน
บัดนี้มีรุ้งแสนสวยทอแสงพาดผ่านสีสันสดใสน่ามองเหลือเกิน
ฉันหยุดตัวเองดื่มด่ำกับความงดงามของสายรุ้งหลังฝนตกอีกพักใหญ่
ก่อนที่จะตัดใจหันหลังให้มัน
เสียดายที่ไม่ได้พกพากล้องถ่ายรูปมาด้วยในวันนี้
แต่ทุกภาพกลับอยู่ในความทรงจำฉันได้ดีเหลือเกิน
ปล.1 สายตาที่มองทะเลไปแสนไกล รู้ไหมว่าใจก็ส่งไปให้ด้วย
ปล.2 คิดถึงจึงโทรหาบอกให้รู้ว่า ฉันอยู่ที่นี่ชายฝั่งนี่เอง
ข้อมูลเพิ่มเติมหาดชลาทัศน์
//www.siamfreestyle.com/travel-attraction/songkhla/chalatat-beach.html
| Create Date : 19 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 19 กรกฎาคม 2551 22:52:08 น. |
|
23 comments
|
| Counter : 2023 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
เช็คหลังไมค์มัยดีนาห์
สุขสันต์วันเกิดเจ้าหลานชายคุณนาห์ด้วยนะคะ
ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง เป็นเด็กดีของพ่อกับแม่และน้านาห์ (หรือเปล่า อิอิ)
ส่งคุณนาห์เข้านอนละน้า จะนอนแล้วเหมือนกันค่ะ ฝันดีจ้า