Bloggang.com : kaoim : เดือนที่ 4 [Watch me shrink Project] วันที่ 11...หายไปนาน

เดือนที่ 4 [Watch me shrink Project] วันที่ 11...หายไปนาน

ไม่ได้เข้ามาอัพเดทเลยค่ะ ไม่ค่อยมีเวลา อยู่บ้านก็ไม่อยากเล่นคอมฯ
อยูที่ทำงานก็ค่อนข้างขี้เกียจ บวกเจ้านายชอบเดินสำรวจ ใครเล่นอินเตอร์เนท
แต่ก็แอบๆ ดูละครย้อนหลังอยู่เรื่อยๆ

ตอนแรกว่าจะล้างพิษในสัปดาห์นี้ด้วยสัก 2 วัน

แต่ทำไปได้แค่ครึ่งวันค่ะ ไม่ไหวแล้ว จะเป็นลม..สู้กินสลัดมันทุกวันไ่ม่ได้ 55

คิดไปคิดมา อย่าไปทรมานร่างกายมันมากเลย ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปดีกว่า (อย่างนี้ทุกทีอ่ะ ข้ออ้างคลาสิค)

เมนูเมื่อวานค่ะ

เช้า..น้ำผักผลไม้ปั่นแยกกาก (แครอท แอปเปิ้ล ฝรั่ง)
หมูปิ้ง เพิ่มโปรตีน

กลางวัน สลัดผัก

บ่ายๆ ขนมนิดหน่อย

เย็น งด ออกกำลังกายแบบแอโรบิค

นอน สามทุ่ม

***

ว่าจะมาเล่าเรื่องชีวิตหลากหลายในหมู่นักออกกำลังกายในสวนสาธารณะค่ะ

เรื่องแรก เก้าเริ่มไปวิ่ง ไปเดินที่จตุจักรตั้งแต่พฤศจิกายน ปีที่แล้ว ไปมันทุวันเสาร์-อาทิตย์ค่ะ

จะเจอคนหน้าเดิมๆ ถ้ามีแปลกๆ ตาก็จะสังเกตง่าย

มีผู้หญิงอยู่คนนึง จริงๆ รูปร่างเธอก็สวยนะคะ หุ่นดี แบบไม่ใช่ผอมอ่ะ คือ มีอกมีเอวอยู่แล้ว แต่ก็ดูว่ามีไขมันเป็นเรื่องธรรมชาติ เวลาแต่งตัวมาก็จะเต็มยศ คือ สวมเสื้อ ใส่เสื้อแขนยาวทับ นุ่งกางเกงขายาว สวมหมวกปิดหน้าปิดตา ผมก็ปล่อย ไม่เกล้าหาง เสียบเซาอะเบ้าท์ แรกๆ ก็เดิน หลังๆ ก็เพิ่มวิ่งบ้าง

วันเวลาผ่านไป...... หลายเดือน

การเปลี่ยนแปลงเริ่มเกิดขึ้น...

เสื้อผ้าที่เคยใส่เต็มยศ ก็เริ่ม ไม่เต็มยศ เริ่มน้อยชิ้นลง เปิดเผยหน้าตามากขึ้น

เดือนที่แล้ว.... เจอคุณเธอ ไม่ใส่หมวก ใส่เสื้อแขนสั้น รัดรูป กางเกงขาสั้น (จู๋) แต่หุ่นเธอดีนะ ..เปิดเผยหน้าตาก็ประมาณว่า น่าจะอายุมากกว่า เก้าอ่ะ 5555

ที่ๆ ประจำของหลายๆ คนคือ บาร์ต่างระดับสำหรับมาเหยียดขา ยืดขา

คุณเธอก็เดินนวยนาดมา ยกขาพาดบาร์ในระดับสูง (ระดับสูงสุด ประมาณคอเก้าล่ะค่ะ เก้าสูง 153 ซม.) พอยกเสร็จปุ๊บ ตรงกางเกงสั้นๆ แหม มันต้องขันจ๋อหว่อแน่ๆ เลยเชียว เธอก็ไม่พลาด ยกมือปิดบังตรงขากางเกงปั๊บ..

เผอิญว่า เก้าก็ยืนเหยียดๆ ขาอยู่กับคุณสามีที่บาร์ระดับกลาง ยืนคุยๆ กันอยู่

สักพัก ก็เห็นคุณลุงทันนึง เดินเข้ามาทักทาย แม่สาวกางเกงสั้น คุณลุงท่านนี้ก็ผอม หุ่นดีมาก เห็นมาวิ่งอยู่กับก๊วนเพื่อนบ่อยๆ เดินมาเหยียดยืดขากันคุยกระหนุงกระหนิง

ไอ้เราก็อดปากคันๆ ไม่ได้...แอบกลับมานินทา ...แหม... ชีประสบความสำเร็จแน่ๆ การแต่งตัวก็เปลี่ยนไป สงสัยมาออกกำลังกายเพื่ออะไรเนี่ย

แต่ความคิดนี้ก็พยายามจะปลี่ยนเป็นแง่ดีว่า เฮ้ย..น่า... มันก็มีบ้างล่ะ

วันต่อมา คุณสามีเก้าก็ไปออกกำลังกายตามปกติ ทุกเช้า บอกว่า ไม่เห็นคุณเธอละ ไม่ค่อยมา และคุณสามีก็เลยไปกินก๊วยจั๊บที่ปากทาง

โป๊ะเชะ ไปเจอ ชีมากับคุณลุงค่ะ มาทานก๊วยจั๊บตอนกลางวัน แต่งตัวมาเสียสวยเลย 555 อะไรเราจะไม่เคยถูกล๊อตเตอรี่กันสักทีนะ

หลังจากนั้น...ที่ผ่านมาสองสามวันหยกๆ คุณสามีก็เล่าให้ฟังว่า เดี๋ยวนี้เจอที่สวนตามเดิม แต่พอออกกำลังกายเสร็จ มีการจอดรถทิ้งไว้ แล้วไปขึ้นรถของอีกคนออกไปด้วย

...

เล่าเรื่องนี้ให้คุณป้าฟังแบบขำๆ คุณป้ายังบอกว่า นี่ป้าไปเดินที่สวนมาตั้ง 20 ปี ยังตกเหยื่อไม่ได้สักคนเลย 5555

จบข่่าว