“ขวัญ..สู้สิคะ ขวัญต้องอยู่กับพี่นะอย่าทิ้งพี่ไปแบบนี้ เรายังมีฝันที่ต้องทำร่วมกันอีกมากนะคะ”ไหมเงินเริ่มจะครองสติไม่อยู่เขย่าตัวขวัญข้าวที่นอนนิ่งได้แต่กะพริบตาถี่ๆเป็นคมเดชน์ที่ตามมาทันพยายามฉุดลูกน้องให้ออกมา

“พี่ไหม”เสียงร้องเรียกแหบพร่า ไหมเงินกลับมาทรุดตัวนั่งลงข้างๆเตียงขืนฝืนยิ้มให้ทั้งๆที่หยดน้ำตาร่วงริน

“พี่อยู่ตรงนี้แล้วค่ะ คนดี..”

“ชีวิตของขวัญมาไกลมากแล้วค่ะขวัญรักพี่ไหมนะคะ รักมาก..” ขวัญข้าวยังคงมีอาการเหนื่อยหอบสองคนรักต่างจับมือกันแน่นชายหนุ่มทั้งแท่งอย่างคมเดชน์ต้องเบือนหน้าหนีเกินจะกลั้นน้ำตาด้วยสุดสะเทือนใจกับโศกนาฏกรรมรักครั้งนี้

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ พักผ่อนเถอะนะพี่จะออกไปรอข้างนอก” ไหมเงินจุมพิตลงบนหน้าผากของขวัญข้าวหวังให้ตนเองเป็นผู้วิเศษ เป็นหมอฮูโต๋ โฮจุนหรือจะหมออะไรก็สุดแล้วแต่สามารถดลบันดาลสั่งให้คนรักได้มีลมหายใจอยู่ต่อไป...

เวลาผ่านไปราวสองชั่วโมงทั้งไหมเงินและคมเดชน์รออยู่ที่หน้าห้อง ICU แพทย์เจ้าของไข้เดินเทียวเข้าเทียวออกเป็นระยะๆและในที่สุดก็เดินยิ้มมาหาทั้งสอง

“สัญญาณชีพของคุณขวัญดีขึ้นมากตอนนี้เธอพ้นขีดอันตรายแล้ว” ไหมเงินกอดเจ้านายสุดรักเต็มเปานี่ถือว่าเป็นข่าวดีที่สุดในห้วงเวลาแห่งความเป็นความตายเลยก็ว่าได้

“แต่กระนั้นก็ดี เรายังไม่อาจวางใจได้นะครับ คุณขวัญเธอแค่พ้นขีดอันตรายโรคประหลาดที่ว่ายังคงอยู่ หากอาการมามีอะไรให้น่าเป็นห่วงทีมแพทย์จะย้ายเธอขึ้นไปพักฟื้นและสังเกตอาการอย่างใกล้ชิดครับ”

“เราขอบใจนายมาก”คมเดชน์เดินมาตบไหล่เพื่อนหมอ เขายิ้มให้จางๆก่อนจะขอตัวไป

“ต้องเป็นเพราะยาของ Mr. หวงแน่ๆ วิเศษจริงๆค่ะบอส” ไหมเงินลงข้อสรุปว่าเป็นอย่างนั้นเจ้านายสุดประเสริฐพยักหน้ารับ

“บางครั้งเราไม่ต้องลำบากหาคำตอบหรอกว่าที่เห็นและเป็นอยู่มันคืออะไรเพราะเรื่องของขวัญมันก็สุดพิศวงมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว เราคิดว่ายาอะไรก็ไม่สู้ความรักที่ไหมมีให้ขวัญหรอก

“โห่..บอสอย่ามาทำซึ้งนะอยู่กับนิยายมากไปแร่ว”ไหมเงินตอบกลับน้ำเสียงดูผ่อนคลายขึ้นมาก...

ร่างคนป่วยถูกพามาพักฟื้นที่ห้องพิเศษโดยมีไหมเงินนั่งนอนเฝ้าแทบจะตลอด 24 ชั่วโมง..ตลอด 3 วันที่ล่วงผ่านขวัญข้าวมีอาการดีขึ้นเป็นลำดับผมที่เคยหลุดร่วงและเป็นสีดอกเลาค่อยๆแปรเปลี่ยนกลับสู่สภาพเดิมผิวพรรณหยาบแห้งกร้านและเหี่ยวค่อยๆกลับมาดูมีน้ำมีนวลอีกครั้งใบหน้าผ่องใสและมีเลือดฝาดดังเดิม ทั้งหมดเป็นไปอย่างน่าอัศจรรย์แพทย์มาตรวจอาการและเจาะเลือดวิเคราะห์ผลอีกครั้ง ผลเลือดและการตรวจร่างกายอย่างละเอียดให้ค่าที่เกือบจะปกติทุกอย่างอีกสัปดาห์ถัดมาขวัญข้าวก็ลุกเดินเหินได้แคล่วคล่องเหมือนคนไม่หลงเหลืออาการป่วยอยู่เลยแพทย์ตรวจอย่างละเอียดอีกครั้งจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้

“ขวัญคะ..พี่ขอโทษ..ที่ผ่านมาพี่ดูแลขวัญไม่ดีเท่านั้นไม่พอยังทำตัวแย่ๆใส่ขวัญอีกทำให้ขวัญต้องมาเจ็บป่วยแบบนี้ พี่สัญญาต่อแต่นี้ไปพี่จะทำตัวเป็นนางแสนดีและไม่ปล่อยให้เรื่องร้ายๆต้องมาเกิดกับสุดที่รักของพี่อีก”ขวัญข้าวโผเข้ากอดคนรัก เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว

“พี่ไหมเป็นแบบเดิมที่พี่ไหมเป็นน่ะดีที่สุดแล้วค่ะสายตาจิกๆ ปากร้ายๆ เหวี่ยงๆ พาลๆ ไร้เหตุผล.. น่ารักออกค่ะ”ดูเหมือนว่าที่พูดมามันจะไม่มีอะไรเป็นแง่บวกเลยสักอย่าง คนฟังถึงกับหน้าเจื่อนไอ้ที่รับปากน้องน้อยไว้ต้องกลับมาคิดหนักทีเดียวเชียว

“พี่..แย่ขนาดนั้นเลย?” คนเพิ่งหายป่วยยิ้มหวานนานๆทีจะได้หลอกว่าพี่สาว เอ้ย..ไม่ใช่

“ขวัญไม่ได้ต้องการใช้ชีวิตอยู่กับนางฟ้านางร้ายคนนี้ขวัญก็รัก รักมากด้วยค่ะ พี่ไหมไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเลยเรื่องร้ายๆมันผ่านพ้นไปแล้ว แต่ถึงแม้จะเกิดขึ้นอีกขวัญไม่เคยกลัวเลยชีวิตขวัญสมบูรณ์แบบแล้วค่ะ”

“ยังสิคะ..” เป็นเสียงของน้องนุชที่สอดขึ้นเธอเดินท้องโย้มาพร้อมกับคมเดชน์ แน่นอนว่าทั้งคู่มีข่าวดีมาบอก

“อย่าลืมสิว่าเดือนหน้าขวัญยังมีงานโปรโมทหนังอยู่นะ”คมเดชน์ทัก ใช่ สาวผมยุ่งฉุกคิดขึ้นได้ระหว่างที่เธอกลับมาและล้มป่วย งาน post production พวกตัดต่อวางเพลงคงเสร็จพอดีแต่กระนั้นก็ตาม เธอได้ประกาศลาออกจากวงการไปแล้วถ้าไปออกงานมิเป็นการกลืนน้ำลายตัวเองรึ

“แต่ขวัญตั้งใจจะลาออกจากวงการแล้วนะคะ”ไม่เพียงเท่านั้นสัญญากับคนอื่นไหนเลยจะสำคัญเทียบเท่าให้คำมั่นไว้กับคนรักเธอลอบชำเลืองมาที่พี่สาว ไม่โกรธก็ต้องงอนอ่ะ งานนี้

“บอสคะ ไหมจะไปกับขวัญเอง อนุมัติให้ลายาวนะกลับมาไหมจะลุยทั้งงานราษฎร์งานหลวงเลย”

“ได้สิ เราจะไปกันหมดนี่เลย” เจ้านายสุดประเสริฐรับลูกทันที แต่ผิดจากที่สาวผมยุ่งคาด

“พี่ไหม ขวัญว่า..”

“ไม่ต้องว่าอะไรแล้วค่ะงานนี้ขวัญคือนางเอก และพี่ก็อยากควงนางเอกของพี่ไปดูรอบ premiere หนังที่แปลงมาจากบทประพันธ์ของพี่ จากนั้นเราก็อยู่เที่ยวกันพักหนึ่งบางทีพี่อาจได้แรงบันดาลใจเขียนหนังสือได้อีกโขกลับมาขวัญจะเลิกก็ไม่มีใครว่าเอาได้”สิ่งที่พี่สาวพูดช่างน่าคิด เพราะหนังเรื่องนี้มิใช่เป็นเพียงความฝันของเธอคนเดียวมันคือความฝันร่วมกันของสองเราต่างหาก

“โอเคค่ะ เราจะไปกันทั้งหมดนี่” ขวัญข้าวยิ้มกว้าง ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ...

ความรักเป็นสิ่งงดงามไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับผู้ใดหากรู้จักที่จะรักและแปรเปลี่ยนเอามันมาเป็นพลังในการใช้ชีวิต

บางคนกะเกณฑ์วาดฝันไว้สวยหรูว่าความรักจักต้องเป็นแบบนี้อย่างนี้เท่านั้นเอาเข้าจริงรักกลับเลือกไม่ได้และมักไม่มีโอกาสได้เลือกด้วยซ้ำเราไม่เคยได้รักคนที่ perfect แต่ความแปลกประหลาดอย่างที่สุดก็คือคนที่แสนจะธรรมดามีข้อบกพร่องให้ตินับไม่ถ้วนกลับสร้างรักที่ perfect จับต้อง สัมผัสและมีความสุขกับมันได้

ไหมเงินเป็นตัวแทนของความร้ายกาจ ในบางมุมที่น่ารักแต่อีกมุมกลับน่าหมั่นไส้ ทุกๆคนมี moment นี้อยู่ในตนหากแต่ต้องควบคุมไม่ให้เกินพอดี

ขอให้พบประสบรักแท้คนที่พบแล้วก็ให้ถนอมรักษามันไว้...

จากใจรักนักอ่าน

อนงค์รดี

Create Date : 23 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2558 10:48:16 น.		0 comments
Counter : 640 Pageviews.
Share Tweet