|
Love is
Special 4
พริมรตาเดินลงมาที่โต๊ะอาหารเมื่อแก้วฟ้าขึ้นไปตามร่างบางหัวใจปวดหนึบเมื่อเห็นแขกร่วมโต๊ะสาวสวยร่างบางนั่งลงข้างลูกสาวเจ้าบ้านอดีตคนรักเก่าเพราะข้างสาวสวยคนนั้นมีสาวสวยอีกคนที่เป็นเพื่อนสนิทของอดีตคนรักนั่งอยู่ด้วยแล้ว พริมคุณเมลูกค้าที่บริษัท อิงฟ้าแนะนำ เมค่ะยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะคะ เมรียายินดีในความเป็นมิตรอย่างจริงใจจนพริมรตานึกชื่นชมว่าผู้หญิงคนนี้ช่างหน้าหนาเสียจริงแย่งคนรักของเธอไปแต่ก็ยังมาตีหน้าระรื่นกับเธอได้ดั่งไม่มีอะไรในใจ เช่นกันค่ะ พริมรตายิ้มในแบบที่ทุกคนในโต๊ะดูออกทันทีว่าทำไปโดยมารยาทเมรียาใจแป้วหันมองคนรักด้วยนัยน์ตาเศร้า อาหารถูกลำเลียงออกมาจนครบแล้วข้าวร้อนๆถึงจะถูกตักเสิร์ฟ พอละจ่ะ พริมรตาบอกแม่บ้านคนตักข้าว ทำไมทานน้อยอิงฟ้าอาทรแต่พริมราตากลับก้มหน้าสนใจกับอาหารตรงหน้าไม่สนใจจะตอบคำถามใดยิ่งพาให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารแย่ลงไปอีก พริมจ๊ะ ปลายฟ้าผ่าความเงียบโพล่งพูดขึ้นมา พริมรตาเงยหน้าขึ้นมองนัยน์ตามีแววสงสัย คะ พี่กับเมเราตกลงคบกันแล้วจ้ะ ค่ะ ยินดีด้วยนะคะพริมรตายิ้มยินดีกับทั้งคู่ตามมารยาทก่อนจะก้มหน้าทานอาหารต่อไปความรู้สึกที่มันเสียไปแล้วไม่อาจจะเรียกคืนเธอไม่ต้องแคร์ใครที่นี่อีกแล้วนอกจากพ่อเลี้ยง เธอยอมรักษามารยาทขนาดนี้ก็ถือว่ามากแล้ว สามสาวมองกันไปมาจากที่คิดกันก่อนหน้านี้ว่าหากเฉลยออกไปแล้วฟ้าจะเปิดโลกจะสดใสและอิงฟ้ากับพริมรตาจะเข้าใจกันและกลับมารักกันเหมือนเดิม แต่
พรศักดิ์สิทธิ์ไปไหมเพราะพริมรตาดูจะไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับเรื่องนี้เลยแย่หนักลงไปอีกกับบรรยากาศบนโต๊ะอาหาร พริมจะกลับกรุงเทพเมื่อไหร่จ๊ะปลายฟ้าถามขึ้นหวังว่ามันจะเป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับเพื่อนรัก อีกวันสองวันค่ะเพราะรับงานไว้ อ่อพรุ่งนี้วันเกิดเมพี่อยากชวนพริมไปร่วมงานด้วย พริมไปนะ เมรียาหันมองคนรักวันเกิดเธอผ่านไปแล้ว! ปลายฟ้ายิ้มให้คนรักก่อนจะหันไปเอาคำตอบกับพริมรตาที่ดูจะกำลังอึดอัดใจ นะจ๊ะพริมไม่ดึกหรอกพี่อาสามารับมาส่งเอง ไปนะคะคุณพริมเมรียาช่วยคนรักอีกแรงแม้จะไม่เข้าใจอะไรด้วยอิงฟ้าเองก็ไม่เข้าใจอะไรกับปลายฟ้าเหมือนกันแต่ก็คิดแค่ว่าหล่อนคงมีแผนอะไรที่จะช่วยเธอ ค่ะแต่พริมคงอยู่ได้ไม่ดึกนะคะ พริมรตาออกตัวสำหรับการชิ่งล่วงหน้า จ่ะ ปลายฟ้ายิ้มยินดี พริมอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะคะ พริมรตาส่งยิ้มเป็นมารยาทให้ปลายฟ้าและเมรียาก่อนจะเดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจจะรักษามารยาทกับคนรักเก่า แกมีแผนอะไรเมื่อให้หลังพริมรตาอิงฟ้ารีบซักไซ้เอาความจากเพื่อนรัก หึ ไม่มีอ่ะ เอ่า!! แล้วชวนพริมออกไปทำไม ก็เปิดโอกาสให้แกได้ใกล้ชิดกับพริมไง อืม
อิงฟ้าทำได้เพียงไหลตามน้ำเพราะลำพังตัวเองก็มึนตึบคิดได้แค่ว่าจับหล่อนขังไว้ที่นี่ไปเรื่อยๆดีไหม อย่างน้อยก็ได้เห็นกันทุกวัน เหอ เหอ ขอบใจแกมากนะอิงฟ้ามองผ่านเพื่อนรักไปที่คนรักของเพื่อน เลิกรู้สึกผิดเรื่องที่อิงกับพริมเลิกกันได้แล้วนะคะเพราะทั้งหมดมันเป็นความผิดของอิงเองอิงเป็นคนรักที่ไม่ดีพริมเขาถึงทนไม่ไหวและเลิกราไป เพราะเม
เมรียายังไม่คลายความรู้สึกผิด หากวันนั้นเธอไม่ไปกอดคุณอิงหวังพึ่งพิงเพราะล้าเหลือเกินหัวใจและคุณพริมไม่เข้ามาเห็นทั้งสองก็คงจะไม่ทะเลาะและเลิกรากันไป เพราะอิงมองแต่ด้านลบของพริมเพราะอิงทำร้ายจิตใจพริมหลายเรื่องค่ะ พริมสะสมความเจ็บช้ำมาพอสมควรจนทนไม่ไหวและจากไปอิงฟ้าเจ็บช้ำกับทุกคำที่ตนพูดเจ็บช้ำในความเจ็บช้ำที่ตนสร้างให้คนที่รัก แต่ก็หวังว่าคืนพรุ่งนี้อะไรๆมันจะดีขึ้นนะอิงฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ หรือถ้ามันไม่มีอะไรดีขึ้นฉันก็คงปล่อยพริมไปตามทาง ยอมรับกรรมที่ตัวเองก่อ อิงฟ้ามองไกลเทพราโปรดประทานพรแด่ลูกด้วยจะเป็นครั้งที่ร้อยแล้วที่เธอพร่ำพูดขอพรกับสิ่งที่ตนไม่เคยรู้จักมาก่อนสิ่งที่มองไม่เห็นได้ด้วยตา แต่เกมนี้เธอขอทุ่มศรัทราหมดหัวใจ เพราะเธอมีประสบการณ์ตรงกับตัวเองมาแล้วเทพราทรงมีพลังวิเศษและเธอเคยได้รับพรจากพระองค์มาแล้วจริงๆ พริมรตาเดินไปที่ห้องพ่อเลี้ยงหลังจากที่แก้วฟ้าเข้ามารายงานว่าเข้าเยี่ยมได้แล้ว ดีใจที่พริมมา แค่กแค่ก พ่อเลี้ยงทำท่าอิดโรยอยู่บนเตียง ที่ยอมผิดศีลห้าก็เพื่อลูกสาวคนเดียวและลึกๆเขาเองก็ไม่อยากจะเสียลูกสะใภ้คนนี้ไปพริมรตาเป็นเด็กดี น่ารักและช่างเอาใจแถมยังเท่าทันลูกสาวเขาไปซะทุกเรื่อง คุณพ่อเป็นอย่างไรบ้างคะ ก็ธรรมดาของคนแก่แหละนะ คุณพ่อต้องดูและตัวเองให้ดีกว่านี้นะคะจะได้ไม่ทรุดแบบนี้อีก พริมไม่คิดจะกลับมาช่วยดูแลพ่อเหรอพริมรตายิ้มน้อยๆเข้าใจที่พ่อเลี้ยงพูด วันหนึ่งพี่อิงก็จะเจอคนที่ถูกใจและพาคนคนนั้นมาดูแลคุณพ่อค่ะ พริมไม่รักลูกของพ่อแล้วเหรอ มันไม่ได้สำคัญว่ารักหรือไม่รักหรอกค่ะคุณพ่อมันสำคัญที่ว่า พริมดีได้ไม่เท่ากับที่ใจพี่อิงต้องการที่ผ่านมาพริมทำให้พี่อิงเหนื่อยใจมามากแล้ววันนี้พริมปรารถนาให้พี่อิงเจอคนที่ดีคนที่พี่อิงพอใจและอยู่ดูแลกันไปจนแก่เฒ่าค่ะ อืม
พ่อเลี้ยงพยักหน้าน้อยๆเข้าใจหญิงสาวตรงหน้าทุกอย่างเขาก็ช่วยได้เท่านี้แหละที่เหลือก็ต้องให้หัวใจของสองคนเขาจัดการกันเอง พ่อเข้าใจ อิงฟ้ายืนฟังสิ่งที่พ่อและคนรักคุยกันอย่างสงบ เมื่อออกมาจากห้องพ่อเลี้ยงพริมรตาก็เดินกลับขึ้นห้องไปทันทีเธอไม่อยากเจอ
แต่เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็ได้พบกับ
พริมรตาหมุนตัวจะเดินออกไปทันทีแต่ก็ช้ากว่าคนรู้ทันอิงฟ้ารีบเข้ามารวบเอวบางให้กลับเข้าไปในห้องแต่แปลกที่พริมรตาไม่มีอาการดิ้นรนขัดขืนใดๆเงียบงันกันไปสำหรับสองคนที่ต่างมีหลายสิ่งในใจที่เกี่ยวข้องกัน พี่รักพริม อิงฟ้าทำลายความเงียบงันนั้น ไม่ใช่ค่ะคุณรักตัวเอง พี่รักพริม อิงฟ้ายังยืนยันคำเดิม ขอบคุณสำหรับความรักที่คุณมีให้ค่ะแต่เรื่องของเรามันจบแล้ว คุณไม่ควรมาล่วงเกินฉันแบบนี้อีก พริมรตาเย็นชาจนอีกฝ่ายยอมจำนนเพราะไม่อยากฝืนใจอิงฟ้ายอมคลายอ้อมกอด พี่คงจะไม่มีหน้าจะแก้ตัวใดๆกับพริมเพราะสิ่งที่มันเกิดขึ้นระหว่างเรามันมาจากความไม่เข้าใจในกลไกของความรักและชีวิตคู่ของพี่แต่เวลาที่เหลือจากนี้พี่จะพิสูจน์ให้พริมเห็นว่าพี่รักพริมมากขนาดไหน พูดจบอิงฟ้าก็เดินออกจากห้องไป อีกแล้วที่ร่างบางต้องเสียน้ำตาเพราะใจที่ปวดร้าวการเลือกเดินออกมาจากคนที่ยังรักสุดหัวใจไม่ต่างกับการได้ตายไปแล้วทั้งเป็นเลย แต่เธอมีทางเลือกอื่นเหรอเมื่อเธอไม่ใช่สิ่งที่ดีสุดสำหรับเขา ปลายฟ้ามารับพริมรตาตามที่นัดหมายไว้รถคันหรูดับเครื่องลงที่หน้าตึกสูงแห่งหนึ่งกลางเมืองร่างบางหันมองเพื่อนสนิทของอดีตคนรักด้วยสายตาสงสัย งานจัดที่ดาดฟ้าจ่ะปลายฟ้าตอบหน้าตายก่อนจะรีบลงไปเปิดประตูให้ ทั้งคู่พากันเดินเขาไปในตึกแต่มันเงียบเหงาเกินไปไหมเพราะเธอไม่เห็นผู้คนหรือแสงสีอะไรเลย ประตูลิฟต์เปิดที่ชั้น 49 และทั้งคู่ต้องเดินขึ้นไปอีกชั้นเพื่อขึ้นไปชั้นดาดฟ้าเมื่อเดินออกจากประตูมาก็พบแสงสีสว่างเจิดจ้าไปทั่วบริเวณแต่งานวันเกิดอะไรไม่เห็นมีผู้คนเลย ไม่เห็นแม้แต่เจ้าของวันเกิด เห็นแต่
พริมรตามองปลายฟ้าอีกครั้งด้วยสายตาเป็นคำถามปนขุ่นในใจปลายฟ้าทำเพียงส่ายหน้ายิ้มๆและเดินกลับเข้าประตูไปและเสียงประตูก็ปิดลงพร้อมกับเสียงล็อคพาให้คนฟังใจหาย พริมรตาพุ่งเข้าไปที่ประตูและก็เป็นอย่างที่คิดคือมันถูกล็อคจากด้านใน เรามีเรื่องต้องคุยกันอิงฟ้าเดินเข้ามาใกล้ ไม่ค่ะเราไม่ควรต้องคุยอะไรกันอีกแล้ว ปล่อยพริมไปตามทางเถอะค่ะ พริมไม่อยากยืนอยู่ในจุดที่ไม่เป็นที่พอใจพริมรตามองสูงขึ้นไปบนฟ้าหวังเก็บกักน้ำตาไม่ให้มันร่วงไหลลงมาต่อหน้าอดีตคนรัก พี่เสียใจ พี่มันโง่ไม่เข้าใจเรื่องง่ายๆ พี่ทำร้ายจิตใจพริม พอเถอะค่ะอย่าโทษตัวเองเลยคงเพราะเราเดินกันมาไกลจนถึงปลายทางแล้ว และเราก็ต่างเหน็ดเหนื่อยกับการมีกันและกันก็เท่านั้น มันไม่ใช่ปลายทางมันไม่ใช่ความเหน็ดเหนื่อยแต่มันเป็นความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจอะไรคะไม่เข้าใจว่าทำไมพริมถึงขี้หึงเอาแต่ใจและงี่เง่าไร้สาระหนะเหรอคะ ใช่เมื่อก่อนพี่ไม่เข้าใจแต่ตอนนี้พี่เข้าใจแล้ว พริมให้โอกาสพี่นะคะ หญิงสาวร่างสูงวิงวอน พริมรตามองเมินไปทางอื่น ปล่อยน้ำนัยน์ตาให้พรั่งพรูออกมาเพราะเกินจะกลั้น เดินไปข้างหน้าเถอะค่ะอย่าถอยหลังกลับมาเลยพริมไม่อาจเป็นความพอใจให้พี่ได้หรอกค่ะและพริมก็ไม่เชื่อว่าพี่อิงจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เพื่อพริมเพราะที่ผ่านมาพี่อิงคิดถึงแต่ตัวเองและเห็นแก่ตัว อิงฟ้าพยักหน้าน้อยๆยอมรับทุกอย่างแต่โดยดีเพราะหล่อนไม่ได้พูดสิ่งใดผิดเลยเธอคิดถึงแต่ตัวเองและเห็นแก่ตัวจริงๆเงียบงันกันไปอีกครั้งสำหรับผู้หญิงสองคนที่ยังรักกันอยู่เต็มหัวใจ อิงฟ้าล้วงมือเข้าไปที่เสื้อคลุมตัวยาวหยิบล็อกเก็ตขึ้นมาจูบแผ่วเบาก่อนจะหันเดินไปที่ระเบียงของดาดฟ้าและปีนขึ้นไปยืนอยู่ในจุดที่หวาดเสียวพริมรตามองตามด้วยความไม่เข้าใจและกำลังใจหายกับสิ่งที่เห็น พี่จะพิสูจน์ว่าพี่รักพริมมากขนาดไหนและพี่เชื่อว่าความรักที่พี่มีต่อพริมจะคุ้มครองพี่ ใช่!เธอเชื่อแบบนั้น อะไรกันคะพี่อิงทำแบบนั้นทำไมลงมาเดี๋ยวนี้นะคะ หญิงสาวร่างบางวิ่งเข้าไปใกล้สติจะแตกกับคนตรงหน้าที่กำลังทำเหมือนคนไร้สติอิงฟ้ายิ้มเย็น ที่เย็นไปยันขั้วหัวใจของคนมอง ร่างสูงหันหลังให้อีกฝ่ายมองออกไปไกลก่อนจะปิดเปลือกตาลงมือกำล็อกเก็ตไว้แน่นแต่ในใจกลับว่างเปล่าบางเบาหมดสิ้นแล้วสิ่งที่หนักหน่วงในใจเพราะมันได้ทุ่มไปกับศรัทราจนหมดแล้ว ขอพระองค์โปรดประทานพรแด่ลูกลูกขอให้พริมรตาผู้หญิงที่ลูกรักและรักลูกอยู่กับลูกตลอดไปจนแก่เฒ่า ลมที่พัดแรงบนตึกสูงพาให้ร่างสูงโงนเงน เพราะเจ้าตัวผ่อนคลายกายใจจนเป็นอิสระ พี่อิง!!! ร่างบางแผดร้องสุดเสียงเมื่อสายลมได้พัดพาคนตรงหน้าให้หล่นหายลงไป จบสิ้นแล้วซินะ! ความหนักหน่วงในใจของอิงฟ้า พริม เป็นอะไรอิงฟ้างัวเงียตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆกำลังสะอึกสะอื้น พริม พริม อิงฟ้ายันตัวขึ้นเขย่าตัวคนรักเบาๆร่างบางปรือขึ้นมองอีกฝ่ายก่อนจะโถมตัวไปบนตัวคนรัก พี่อิง ฮือ ฮือพี่อิง พริมรตายิ่งร้องไห้สะอึกสะอื้นหนักขึ้นและเกาะกอดคนรักไว้แน่น อะไรกันคะพริมเป็นอะไรหือ อิงฟ้าลูบหลังคนรักเบาๆหวังปลอบขวัญ พริมฝันร้ายค่ะ ฮือฮือ ไม่มีอะไรนะ แค่ฝันหนะนอนต่อนะคะร่างบางยอมสงบก่อนจะเลื่อนตัวลงมานอนข้างๆแต่ก็ยังกอดคนรักไว้แน่นเพราะกลัวเหลือเกินว่าตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เจอคนรักอย่างในฝันร้ายๆอิงฟ้ากอดตอบเพื่อให้คนรักเบาใจแล้วทั้งคู่ก็พากันหลับใหลลงไป อิงฟ้ามองเมรียาที่กำลังเดินเข้ามา หล่อนมีนัยน์ตาที่เศร้าสร้อยเพราะกำลังมีปัญหาไม่เข้าใจอยู่กับเพื่อนรักของเธอแต่
ทำไมเธอรู้สึกว่าภาพมันซ้ำๆ อยู่ๆประตูห้องทำงานก็เปิดออกขณะที่เมรียาซบหน้าอยู่ที่ไหล่ใช่ละ!อิงฟ้าผละจากเมรียาวิ่งตามพริมรตาออกไปทันที เมื่อมาถึงลานจอดรถก็เห็นรถของหล่อนแล่นออกไปแล้วซวยละ! อิงฟ้าหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเมรียาก่อนจะรีบไปที่รถของตนและขับตามคนรักออกไป พริมรตาเดินน้ำตาอาบแก้มเข้ามาในบ้านสร้างความตกใจให้ทุกคนในบ้านโดยเฉพาะพ่อเลี้ยงหญิงสาวไม่ได้หยุดอธิบายอะไรรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันทีไม่นานหญิงสาวร่างสูงนายน้อยของบ้านก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาพร้อมกับถามหาพริมรตาเมื่อรู้พิกัดชัดเจนแล้วก็รีบวิ่งตามคนรักขึ้นไปทันทีพ่อเลี้ยงและคนในบ้านได้แต่มองตามกันงงๆ อิงฟ้าเปิดประตูเข้ามาเห็นพริมรตานั่งร้องไห้ฟูมฟายอยู่บนเตียงก็คลี่ยิ้มออกมาพาให้ร่างบางทั้งฉงนและขุ่นเคือง ยิ้มทำไม กลับมาทำไมไปกับผู้หญิงคนนั้นเลยไปซิ พูดจบร่างบางก็หันหน้าหนีไปทางอื่นอิงฟ้าเดินยิ้มหวานเข้าไปนั่งข้างๆและรวบตัวหญิงสาวเข้ามากอดไว้พริมรตาพยายามขัดขืนและก็สู้แรงไม่ไหว กอดเมื่อกี้ที่พริมเห็นเป็นการกอดแบบเพื่อนปลอบเพื่อนที่กำลังทุกข์ใจอยู่แต่กอดพริมตอนนี้เป็นการกอดคนที่รักหมดหัวใจที่กำลังเข้าใจผิดพี่อยู่ พริมรตานิ่งไปก่อนจะหันกลับมามองคนรัก น้ำนัยน์ตายังพราวเพราะเสียใจมากที่เห็นคนรักยืนกอดอยู่กับผู้หญิงอื่น ยังไม่ต้องเชื่อที่พี่พูดก็ได้เดี๋ยวเย็นจะพิสูจน์ให้เห็นพริมรตา มองเข้าไปนัยน์ตาของคนรัก แปลก!ปกติต้องว่าเธอว่างี่เง่าเอาแต่ใจชอบขี้หึงไร้สาระ แต่ทำไมวันนี้
? พี่ชอบให้พริมหึงพี่นะเพราะมันทำให้พี่รู้ว่าพริมรักพี่มากแต่พี่ขออะไรพริมอย่างหนึ่งได้ไหม อะไรคะ พริมรตาไหลไปตามแรงจูงของคนรักแล้ว จากนี้ไป เวลาที่เรามีปัญหาไม่เข้าใจกันพริมอย่าเดินหนีพี่แบบนี้อีกนะคะอยู่ฟังพี่อธิบายและคุยกันด้วยเหตุผลนะคะ พริมรตาเอาหน้าไปซบที่อกของคนรักตื้นตันกับสิ่งที่หล่อนพูด ค่ะพริมจะไม่เดินหนีพี่อิงอีก แล้วสองร่างก็กระชับกอดกันแน่นถ่ายทอดความรักที่ล้นใจให้กันและกันเมื่อเข้าใจกันดีแล้วอิงฟ้าจึงเล่าแผนการทุกอย่างที่ตนวางขึ้นเพื่อช่วยเพื่อนรักให้ได้ปรับความเข้าใจกับคนรัก เมื่อถึงเวลาอิงฟ้าก็เข้าไปนั่งรอปลายฟ้าในร้าน มาถึงก็หน้าเป็นตูดเลยนะ ก็ถ้าตูดจะสวยขนาดนี้และสองสาวเพื่อนรักก็ส่งยิ้มสวยให้กัน ของฝากฉันหละ ไม่มีอ่ะก็คนมันแซดไม่มีอารมณ์ช้อปปิ้ง อิงฟ้านิ่งไปและก็หลุดยิ้มออกมาเบาใจที่หลายอย่างไม่เหมือนเดิม เป็นอะไรอยู่ๆก็ยิ้มคนเดียว มีความสุขไงอิงฟ้าพูดยิ้มๆก่อนที่ไฟในร้านจะดับไป เรื่องของปลายฟ้าและเมรียายังดำเนินต่อไปเหมือนเดิมแต่เรื่องของเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว เพียงเพราะเธอเข้าใจกลไกของความรักและปรับเปลี่ยนความคิด อิงฟ้าเดินสะโหลสะเหลเข้าไปในห้องนอนเพราะเมามายกับการฉลองรักที่สมหวังให้กับเพื่อนสาวคนสนิทร่างสูงทิ้งตัวลงนอนข้างคนรักวาดแขนไปกอดก่ายไม่นึกเกรงใจว่ามันดึกแล้ว พี่รู้นะว่าพริมยังไม่หลับร่างบางยังฟอร์มนอนนิ่งแต่ก็นิ่งไม่ได้นานเพราะอีกฝ่ายใช้มือเรียวลูบไล้ไปทั่วร่างจนปั่นป่วนไปหมด อื่อ พี่อิงอ่ะพริมรตาไล่จับมือปลาหมึกของคนขี้แกล้ง ยอมรับหรือยังว่าพริมยังไม่หลับเพราะรอพี่ ใครรอใครพริมไม่เห็นรู้เรื่องร่างบางยังปากแข็ง ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่นะคะต่อไปพี่จะไม่กลับดึกแบบนี้แล้วถ้าไม่ใช่เรื่องงาน อิงฟ้ากระชับกอดคนรักโดยไม่รู้เลยว่าคนรักขี้แยอีกแล้วเพราะตื้นตันใจกับสิ่งที่คนรักพูด ดีใจที่หล่อนเข้าใจเธอ ขอบคุณนะคะ พริมต้องขอบคุณความรักค่ะเพราะพี่ทำตามคำสั่งของหัวใจพี่ที่รักพริม มาหวานอะไรดึกๆแบบนี้คะเนี่ย พี่จะหวานแบบนี้ไปจนแก่เลยแหละ หวานจริงหนอความรักคนมีรักเท่านั้นแหละถึงจะเข้าใจ สำหรับอิงฟ้าขอบทุกสิ่งที่ทำให้เธอยังมีคนที่รักอยู่แบบนี้ขอบคุณผู้หญิงในอ้อมกอดคนนี้ที่รักเธอ ขอบคุณในความรักที่งดงาม
ขอบคุณ The End
| Create Date : 09 มกราคม 2557 | | |
| Last Update : 10 มกราคม 2557 9:38:13 น. |
| Counter : 1792 Pageviews. |
| |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
