|
หรือจะเป็นเพราะว่าเรา...รักกัน Yuri 18
พี่อิน น้ำฟ้าแปลกใจที่เจอรุ่นพี่สาวหล่อที่นี่ เธอกำลังไม่เข้าใจในสิ่งที่รุ่นพี่กำลังทำ อินทิราหันมองน้ำฟ้าหลังปิดประตูลงกลอนจนมั่นใจว่าแน่นหนา ใช่พี่เอง อินทิราเดินเข้าไปหาน้ำฟ้าแบบเชื่องช้าใจเย็น น้ำฟ้าเองก็ถอยหลังก้าวต่อก้าวเหมือนจะพอเข้าใจแล้วว่าอะไรเป็นอะไร อินมองกวางน้อยในตาหวานที่อยู่ในอาการตื่นกลัว เธอตื่นเต้นกับเรื่องนี้มากที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงเรียงรายกันมาเสนอตัวให้ เพราะต่างหลงในรูปลักษณ์และฐานะของเธอแต่กับน้ำฟ้าคนนี้กลับไม่เคยมองเธอด้วยสายตาที่เป็นพิเศษเลย เธอต้องการสายตาแบบเดียวกับที่หล่อนมองณัฐกานดา พี่อินจะ ทะ ทำ อะไรคะ น้ำฟ้าตื่นกลัวไม่เก็บอาการเธอไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย น้ำฟ้าใจหายวาบเมื่อรู้สึกได้ว่าถอยหนีมาจนสุดทางแล้วและรุ่นพี่ตัวอันตรายก็เดินเข้ามาใกล้ทุกที อินพอใจกับภาพตรงหน้าน้ำฟ้าไร้พิษสงตามคำบอกเล่ามาจริงๆดีง่ายๆแบบนี้จะได้ไม่ต้องเปลืองแรง ว้าย!! พี่อินปล่อยฟ้านะคะ อินรวบเอวน้ำฟ้าเข้ามากอดรัดไว้แน่นยื่นหน้าเข้าไปหมายจะครอบครองริมฝีปากบางสวยทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเจ้าของเขาไม่เต็มใจ น้ำฟ้าพยายามเบี่ยงหน้าหนีสุดชีวิตสองมือดันอกอินไว้อย่างสุดกำลังไม่คิดเลยว่าอินจะใช้วิธีแบบนี้กับเธอ ทำไม? รังเกียจพี่เหรอ อินทิราชอบใจกับอาการตื่นกลัวของอีกฝ่าย ลึกๆแล้วเธอนึกอิจฉาณัฐกานดาที่ได้หัวใจของผู้หญิงคนนี้ไป น้ำฟ้าไม่ได้มีแค่ความสวยแต่หล่อนทั้งจิตใจดีและอ่อนโยนมาก น้ำฟ้ากับณัฐกานดารักกันมากข้อนี้เป็นที่รู้กันทั่ว แต่วันนี้แหละเธอจะทำให้หล่อนลืมทุกเรื่อง ทุกอย่าง และทุกคน เว้นเธอ รุ่นพี่สาวหล่อรุกไล่เธอมากขึ้น ตอนนี้ในใจเธอคิดถึงแต่คนรักอยากให้ณัฐอยู่ตรงนี้ อยากให้ณัฐอยู่ปกป้องเธอและเธอไม่อยากให้ณัฐเสียใจ ถ้าจากนี้ไปจะมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับเธอ พอคิดถึงตรงนี้น้ำฟ้ารวบรวมอึดสุดท้ายผลักอินออกจากตัวสุดแรง อีกฝ่ายที่ประมาทไม่ทันระวังตัวถลาถอยออกไปแต่ก็เพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น น้ำฟ้ารีบวิ่งไปที่ประตูแต่ก็ช้าตามเคยเพราะอินกระโจนเข้ามารวบเอวเธอเอาไว้ได้อีกครั้ง ว้าย ปล่อยนะ...อย่าทำแบบนี้ เหมือนทุกสิ่งที่น้ำฟ้าทำไปมันจะไร้ประโยชน์ เพราะนอกจากอินจะไม่หยุดแล้วหล่อนยังพยายามมุดหน้าลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเนียน มือไม้ก็เปะปะลูบไล้จาบจ้วงไปทั่วร่างของคนในอ้อมกอดตามแต่จังหวะจะเอื้ออำนวย อย่าดิ้นสิ เสียงกระเส่าของอินยิ่งทำให้น้ำฟ้าใจเสียความกลัวแล่นไปทั่วทั้ง ร่างกายและจิตใจ น้ำฟ้าไม่ได้หลงเคลิบเคลิ้มไปกับการเรียกร้องทางกายที่อินกำลังหยิบยื่นให้แม้แต่น้อยกลับรู้สึกขยะแขยงอยากปัดทุกสัมผัสออกไปให้พ้นตัว นอกจากณัฐแล้วเธอมิปรารถนาใคร ฝ่ายอินเริ่มรำคาญที่น้ำฟ้ายังขัดขืนไม่เลิกหล่อนจึงดันตัวน้ำฟ้าให้นอนลงกับพื้นเพื่อที่จะได้ทำทุกอย่างสะดวกขึ้น ตอนนี้อินทาบทับอยู่บนตัวน้ำฟ้า ซุกไซ้วนเวียนอยู่กับซอกคอและพยายามที่จะแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาออกอย่างรีบร้อน เธอกำลังหลงไหลในกลิ่นกายและปรารถนาสัมผัสที่ลึกซึ้งจากผู้หญิงคนนี้ อกสวยที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อนักศึกษาตัวบางกำลังทำเธอใจสั่น อยากเห็นอยากสัมผัสโดยเร็วจนอยากที่จะกระชากเสื้อนักศึกษาที่ขวางกั้นอยู่ให้มันหลุดคามือไปเสีย น้ำฟ้าพยายามขัดขืนสุดกำลัง มือปัดป่ายไม่ให้อินลุกล้ำของสงวนแต่ก็ดูเหมือนจะไร้ความหมายผู้หญิงบอบบางอย่างเธอหรือจะสู้หญิงแรงชายอย่างอิน สายน้ำจากในตาหลั่งไหลพร่างพรูออกมามากมายหมดแล้วเรี่ยวแรง เธอกำลังจะแพ้แล้ว ณัฐ
ช่วยฟ้าด้วย
ณัฐ
ฮือๆๆ เฮือกสุดท้ายน้ำฟ้าพยายามส่งเสียงร้องออกไปให้ดังที่สุด แต่ตอนนี้หมดทางที่เธอพอจะทำได้แล้วเพราะถูกมือข้างหนึ่งของอินทิราปิดปากเธอไว้ เสียงที่ดังของน้ำฟ้าอาจจะทำให้เธอเกิดปัญหา อินยิ้มพอใจที่น้ำฟ้าเริ่มอ่อนแรง แม่กวางน้อยกำลังจะหมดฤทธิ์แล้ว ผลั่ก
ผลั่ก
โคร่ม
อินทิราชะงักหันมองที่ประตูใจหายวาบขนลุกยันหัวเธอเห็นณัฐกานดา เสียงย้ำเตือนนักหนาดังขึ้นมาในหัวว่า ณัฐกานดาถนัดเรื่องต่อยตี ไม่พูดพล่าม ณัฐกานดาตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อรุ่นพี่ออกมาจากคนรัก และปล่อยหมัดไปที่ใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรงจนอินถลาล้มลงไป ณัฐกำลังโกรธจนเลือดขึ้นหน้ากับภาพที่คนรักถูกรังแกและไม่รอให้อินได้สติตามไปเตะซ้ำแบบไม่ยั้ง อินที่ไม่ทันตั้งตัวแต่แรกจึงไม่มีโอกาสได้ตอบโต้อะไรเลย เลวนักนะมึง รังแกได้กระทั่งคนไม่มีทางสู้ หื่นนักเหรอมึงกูจะสงเคราะห์ให้ ร่างสูงกระหน่ำเตะแบบไม่ยั้ง อินได้แต่ยกแขนเป็นการ์ดปิดหน้าไว้เพราะกลัวจะเสียโฉม น้ำฟ้าเห็นท่าไม่ดีกลัวอินจะเป็นอะไรมากและคนรักของเธอจะมีปัญหาจึงรีบเข้าไปห้าม พอเถอะณัฐ พอนะ น้ำฟ้าพยายามดึงคนรักออกมา ณัฐยอมหยุดและหันมาหาคนรัก เมื่อเห็นสภาพผมเผ้ากระเชอะกระเซิง เสื้อผ้าหลุดลุ่ย เธอยิ่งอยากจะฆ่าอินให้ตายๆไปเสียที่บังอาจมาทำกับคนรักเธอแบบนี้ ณัฐรวบตัวน้ำฟ้าเข้ามากอดปลอบขวัญไม่อยากคิดเลย ถ้าเธอมาช้ากว่านี้น้ำฟ้าจะเป็นยังไง จะเจ็บปวดรวดร้าวขนาดไหนถ้าเรื่องร้ายๆแบบนั้นเกิดขึ้น ไม่เป็นไรนะคะคนดีของณัฐ ณัฐค่อยๆดันตัวน้ำฟ้าออกล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงซับน้ำตาที่เกรอะกรังอย่างทะนุถนอมและถอดเสื้อช๊อปใส่ให้ จัดการติดกระดุมให้จนครบช่วยจัดผมเผ้าให้เข้าที่และก้มลงจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากของคนขวัญเสียเป็นการปลอบโยน ณัฐหันมองอินที่นอนจุกหมดสภาพอยู่จึงผละจากน้ำฟ้าเดินไปที่อินย่อตัวลงแล้วก็พูดอะไรบางอย่างที่ได้ยินกันแค่สองคน เลวนะมึง ถ้ามึงยังมายุ่งกับฟ้าอีก มึงได้โดนดีแน่ ถ้าอยากมีผัวทีเดียวสิบคนก็ลองดูหรือถ้ามึงจะมืดกับกู กูจะมืดกลับมึงสิบเท่าจำไว้ ณัฐลุกขึ้นใช้เท้าแตะที่แก้มของอินหยิบมือถือขึ้นมาถ่าย งามหน้าแน่มึงถ้ารูปนี้หลุดไป ณัฐกระตุกยิ้มเย็มก่อนหันเดินกลับไปหาน้ำฟ้าและพากันเดินออกไป อินนอนมองตามคนทั้งคู่ด้วยความเจ็บแค้น ทั้งเจ็บทั้งอายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำใจ แต่เรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบเธอไม่ยอมเจ็บฟรีแน่ ก่อนหน้านั้นเธอพยายามที่จะคุยเรื่องรายงานให้จบไวๆและเธอก็ทำสำเร็จ ลนลานรีบออกมาจากห้องเรียนเพราะเป็นห่วงไม่อยากให้คนรักรอนาน จังหวะที่จะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาน้ำฟ้าแต่สายตาของเธอไปสะดุดกับสามสาวเพื่อนสนิทของน้ำฟ้าเสียก่อนจึงเดินเข้าไปถามถึงน้ำฟ้าจึงได้รู้ว่าน้ำฟ้าไปหาพัดชาที่ชมรมเชียร์ ตอนเธอมาถึงชมรมก็แปลกใจที่ประตูชมรมปิด บรรยากาศโดยรอบก็ไม่มีผู้คนเลย กำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแต่ก็ได้ยินเสียงน้ำฟ้าร้องขอความช่วยเหลือเสียก่อน ณัฐกานดาพาน้ำฟ้ามาที่ห้อง ตลอดเวลาเธอไม่ยอมให้น้ำฟ้าอยู่ห่างตัวเลย ประคับประคองหล่อนราวกับเป็นสมบัติล้ำค่าที่บอบบาง ต้องการการดูแลอย่างดีที่สุด ยังไม่มีอะไรเกินเลยนะณัฐ ฟ้าไม่มีวันยอมให้เค้าทำอะไรแบบนั้น น้ำฟ้ามีสีหน้าเป็นกังวลเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ รีบออกตัวปกป้องตัวเองเธอกลัวคนรักไม่เข้าใจและรังเกียจเธอ ณัฐรักฟ้า รักเท่าลมหายใจไม่มีอะไรมาทำให้ณัฐเปลี่ยนใจได้หรอกฟ้าจำไว้นะ น้ำฟ้ายิ้มทั้งน้ำตาแค่คนๆนี้รักและเข้าใจเธอ เธอก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ณัฐโน้มหน้าลงไปจูบซับน้ำตาให้คนขวัญเสียลากไล้ริมฝีปากไปทั่วใบหน้าเป็นการปลอบโยนและประกบริมฝีปากเข้าด้วยกัน เธอต้องการล้างทุกสิ่งที่อินได้ทำกับน้ำฟ้า ทุกอณูในตัวของน้ำฟ้ามีแต่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ น้ำฟ้าถูกดันให้นอนลงบนเตียงโดยคนตัวสูงทาบทับตามลงไป อาภรณ์ที่กั้นกลางระหว่างกันค่อยๆทยอยหลุดออกไปจนร่างเปล่าเปลือยของทั้งสองได้สัมผัสแนบชิดกัน ณัฐกานดาไล่สัมผัสไปทั่วร่างของคนรักไม่ยอมให้มีส่วนไหนหลุดรอดจากปากและจมูกไปได้แสดงความเป็นเจ้าของในทุกพื้นที่ ทั้งกายและใจของผู้หญิงคนนี้เป็นของเธอคนเดียวและตลอดไป
หลังจากพายุฝนลมแรงพัดพาเอาสิ่งเลวร้ายไปแล้ว ตอนนี้ก็มีเพียงสายลมแผ่วเบากับแสงแดดอ่อนๆให้ทั้งคู่ได้สบายกายและอบอุ่นหัวใจ พัดชาพาอินทิรามาที่โรงพยาบาล เพราะอาการสาหัสจนน่าตกใจ เธอแทบจะเป็นลมที่ไปเห็นอินทิรานอนคุดคู้เลือดท่วมปากอยู่ที่ชมรม เธอไม่ได้ปรารถนาที่จะเห็นภาพนี้ ถึงจะรู้สึกผิดหวังอย่างมากแต่ก็ต้องรีบพาอินออกมาจากตรงนั้น คงไม่ดีแน่ถ้าใครจะมาเห็นเพราะคงจะเกิดคำถามขึ้นมากมายที่ยากจะหาคำไปตอบ หมอที่ดูอาการของอินทิราเดินออกมาจากห้อง พัดชารีบลุกขึ้นไปถามไถ่อาการ คนไข้เป็นอย่างไรบ้างคะ ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับแค่บอบช้ำ ให้นอนพักสักครู่ก็กลับบ้านได้เลย คุณหมอยิ้มใจดีและเดินออกไป พัดชารีบเดินเข้าไปในห้อง ตอนนี้พยายาบาลออกไปหมดแล้ว ร่างบางแสยะยิ้มเชิงเย๊าะให้กับคนป่วยที่หน้าตาบวมช้ำนอนหมดสภาพอยู่บนเตียง ไหนว่าแน่นักหนาไง แล้วทำไมถึงเละมาขนาดนี้ ก็เพราะไอ้ณัฐสุดสวาทของเธอไง ฉันถึงต้องมีสภาพแบบนี้และเธอต้องรับผิดชอบด้วย อินรีบให้โทษบุคคลที่สาม รับผิดชอบ เธอจะให้ฉันรับผิดชอบในความล้มเหลวของเธอเนี่ยนะอิน นี่ถ้าคุณลุง คุณป้ารู้ว่าเธอไม่เอาไหนขนาดนี้คงจะผิดหวังแย่แน่ๆ พัดชาส่ายหน้าทำทีว่าระอาใจ แต่เธอทำให้เรื่องนี้มันเกิด ถ้าไม่เพราะเธอเสี้ยม ฉันคงไม่คิดทำอะไรแบบนั้น อะไรกันอิน ก็เธอบอกฉันเองว่าอยากได้น้ำฟ้านักหนาและมันก็เป็นข้อตกลงร่วมกัน ฉันไม่ได้บังคับฝืนใจอะไรเธอเลยนะ และก็เป็นเธอเองด้วยที่ทำให้ทุกอย่างมันพัง อินทิรานอนฟังนิ่งเพราะพัดชาไม่ได้พูดอะไรผิดเลย เธอเองอยากได้น้ำฟ้าและอยากเอาชนะณัฐกานดาจนขาดสติ เลยเห็นด้วยกับพัดชาจนทำเรื่องแบบนั้น ตอนนี้ก็ได้แต่มานอนเสียใจ เจ็บก็เจ็บ อายก็อาย ฉันไม่น่ามาหลงร่วมมือในแผนการเลวๆของเธอเลยจริงๆพีท อินทิรารำพันกับตัวเอง ผู้หญิงหน้าสวยแต่จิตใจย่ำแย่ที่สามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการโดยไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไง อินปรายตามองพัดชาแล้วก็สายหัวนิดๆ น่าสมเพชจริงๆ อิน!! พัดชาเน้นเสียงหนักด้วยอารมณ์โกรธ กล้าดียังไงมาว่าเธอ เป็นญาติกันก็จริงแต่ก็ไม่มีสิทธิ์ หญิงสาวพุ่งเข้าไปหาง้างมือหมายจะฟาดไปที่ร่างกายของคนเจ็บโทษฐานที่บังอาจมาต่อว่าเธอ แต่อีกฝ่ายเหรอจะยอมง่ายๆเขาจับข้อมือของพัดชาไว้ได้ทั้งสองข้าง พีท!! ถ้าเธอไม่หยุดเธอพังแน่ ความเลวร้ายของเธอไม่ใช่แค่เรื่องนี้นะที่ฉันรู้ เรื่องตำแหน่งดาวคณะฉันก็รู้นะว่าเธอได้มายังไง พัดชาถึงกับหน้าซีด มองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง อินยิ้มเป็นต่อยอมปล่อยมือ ฉันละดีใจจริงๆที่ไม่เคยบอกใครว่าเป็นญาติกับเธอ ไม่งั้นคงได้ขายหน้า อยากจะเห็นเรอะเกิ้น
คนที่จะมาปราบผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอให้อยู่หมัด แต่ก็คงจะหายากหน่อยนะ เพราะผู้หญิงอย่างเธอใครเค้าอยากจะเอาไปเป็นแฟน แต่ยังไงก็ขอให้เจอไวๆนะ อ่อ
โอนเงินค่าทำขวัญให้ฉัน 50,000บาท ภายในวันนี้ด้วยนะ ยังไม่ทันที่พัดชาจะตอกกลับอะไรพยาบาลก็เดินเข้ามาพอดี การเจรจาจึงจบลง พัดชาได้แต่เข่นเขี้ยวอยู่ในใจ งานก็ไม่สำเร็จยังต้องมาเสียเงินอีก วรินทรกำลังสนุกสนานกับการช๊อปปิ้งในซุ๊ปเปอร์มาเก็ตกับอริสรา จะขนไปขายหรือไงเจ้ากิ๊ฟ จะล้นรถเข็ญอยู่แล้วนะ ก็แหม มากับคนสวยรายได้เยอะทั้งทีก็ต้องเต็มที่หน่อยสิคะ อีกอย่างสาวสวยอย่างกิ๊ฟน้าหนิงทุ่มให้ไม่อั้นอยู่แล้ว เด็กสาวทำเป็นฉอเลาะเล่นหูเล่นตาคลอเคลียคุณน้าคนสวย อริสราขันในความขี้เล่นของเด็กน้อยเธอเห็นกิ๊ฟมาตั้งแต่เด็ก กิ๊ฟติดณัฐมากและณัฐก็ติดเธอมากกิ๊ฟเลยพลอยติดเธอไปด้วย ในช่วงที่กิ๊ฟอยู่เมืองนอกก็อยู่เมืองใกล้ๆกับเธอก็เลยได้ไปมาหาสู่กันบ่อย เธอรักเด็กคนนี้เหมือนหลานแท้ๆคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่าเธอรู้สึกว่ามีคนกำลังมองมาแต่ก็ไม่เห็นเจ้าของสายตานั้นเธอจึงเลิกสนใจ แพรวาเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่กลับจากซื้อของที่ห้าง ตอนนี้เธอกำลังอารมณ์ไม่ดี รู้สึกขัดใจและหงุดหงิด เพราะเธอเห็นวรินทรมีท่าทางสนิทสนมกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่หรือเปล่าแล้วทำไมเธอต้องรู้สึกแบบนั้นด้วย ก็ในเมื่อเธอกับยัยเด็กร้ายกาจนั่นไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันสักหน่อย เด็กบ้า ระรานฉันแม้แต่ในความคิดนะ แพรวาคิดเคืองหาคนผิด วันนี้อริสราต้องเข้ามาทำธุระที่มหาวิทยาลัยและวรินทรก็ต้องมาหาแพรวาเธอจึงแวะไปรับหลานสาวมาด้วยกัน น้าหนิง รถสวยอ่ะ อริสรายิ้มให้เด็กที่กำลังได้ของเล่นชิ้นใหม่ กิ๊ฟเปิดซิงเลยนะเนี่ย เค้าเพิ่งมาส่งให้น้าเมื่อเช้านี้เอง วรินทรเดินดูรอบๆรถลูบคลำอย่างหลงไหล เธออยากจะมีรถของตัวเองสักคันและถ้าจะมีเธอก็อยากได้แบบนี้ ไม่ใช่เพราะไม่มีเงินซื้อแต่พ่อกับแม่เห็นว่าเธอยังเด็กเกินไปก็เท่านั้น ให้กิ๊ฟขับให้นะ เจ้าของรถยังไม่ทันได้ตอบอะไรเด็กสาวก็เข้าไปประจำที่คนขับแล้ว อริสราส่ายหน้ายิ้มๆแล้วก็เข้ามานั่งที่คู่กับคนขับ ทั้งคู่แยกกันเมื่อถึงมหาวิทยาลัย วรินทรรีบเดินไปที่ห้องแพรวาวันนี้เธอมาก่อนเวลาเกือบ20นาที ก็มันอยากมาเจอเร็วๆนี่คิดถึงจะแย่ เธอเคาะประตูตามมารยาทก่อนจะเปิดประตูเข้าไปและภาพตรงหน้าทำให้หัวใจเธอมีปัญหา เธอเห็นแพรวายืนกอดอยู่กับนักศึกษาสาวคนหนึ่ง ทั้งคู่ผละออกจากกันเมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามา นักศึกษาคนนั้นขอตัวและเดินก้มหน้าก้มตาผ่านเธอออกไป ส่วนแพรวาก็เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ไม่สนใจการมาของเธอเลยสักนิด ใคร!! ตอนนี้เธอกำลังโมโหอยู่นะและเธอก็ต้องการคำอธิบายเดี๋ยวนี้ เหลือเวลาอีก10 กว่านาที นั่งรอก่อน แพรวาไม่สนใจตอบคำถาม ผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใคร กอดกันทำไม ฉันบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าคุณไม่มีสิทธิ์สนใจใครนอกจากฉัน เธอกำลังหัวเสียและต้องการคำอธิบาย แต่แพรวาไม่ให้ความร่วมมือเอาเสียเลย เพราะเจ้าหล่อนเอาแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่กับกองเอกสาร คุณกำลังบังคับให้ฉันต้องเอาเรื่องเก่ามาคุยกับคุณนะ เธอรู้ตัวว่ากำลังเอาแต่ใจแต่มันทนไม่ได้จริงๆที่เห็นแพรวากอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ถึงรู้แกใจว่าไม่มีสิทธิ์ แต่
แพรวาเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่กำลังโกรธเธอเป็นฟืนเป็นไฟ เธอทำเหมือนหึงฉัน วรินทรถึงกับเหวอไม่คิดว่าแพรวาจะมีคำถามกลับเธอแบบนี้ ฉัน
ถ้าเธอตอบอะไรฉันไม่ได้ ก็ขอร้องว่าอย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน แต่คุณคือสิทธิ์ของฉัน เด็กสาวไม่ยอมง่ายๆ แค่เพราะว่าเธอบอกชอบฉันอย่างนั้นเหรอ เหตุผลดูไม่ท่าเลยนะ เธอคิดไปเองหรือเปล่าว่าแพรวากำลังรุกเธอ เหมือนคุณอยากให้ฉันพูดมากกว่าคำว่าชอบกับคุณนะ วรินทรปล่อยหมัดสวนกลับไป ทำเอาแพรวาพูดไม่ออก บ้า ไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย แพรวาเมินหน้าไปทางอื่น เพราะเธอสู้แววตาวิบวับของอีกฝ่ายไม่ไหว วรินทรเดินเอากระเป๋าไปวางไว้ที่โต๊ะและเดินเข้าไปหาแพรวา เอาแล้วไง
แพรวาลนลานอยู่ในใจ เธอทำอะไรผิดอีกเนี่ย หญิงสาวรีบหมุนเก้าอี้หันหลังให้คิดง่ายๆว่าการไม่ต้องเผชิญหน้ากันดีที่สุด วรินทรยิ้มนิดๆเพราะที่แพรวากำลังทำอยู่นี่มันเป็นวิธีแก้ปัญหาของนกกระจอกเทศชัดๆ เอาหัวมุดลงทรายเพื่อหลอกตัวเองว่าพ้นภัยเพียงเพราะมันมองไม่เห็นศัตรู เด็กสาวหมุนเก้าอี้ให้หันมาโดยง่าย โน้มตัวลงมาหาวางมือไว้ตรงที่เท้าแขนป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายคิดหนี แพรวาก้มหน้าหลบตาหมดทางสู้ รู้หรือยังว่าผิดอะไร แพรวาส่ายหน้ารีบแก้ตัว เขาเป็นนักเรียนของฉัน เขากำลังมีปัญหาฉันเลยกอดปลอบก็เท่านั้น แพรวาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอีกฝ่ายทำตาใสซื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจแอบหวังว่าเหตุผลที่ดีจะทำให้เธอรอด คุณผิดที่ไม่อธิบายให้ฉันเข้าใจตั้งแต่แรก ฉะนั้นคุณต้องถูกลงโทษ และก็หมดโอกาสที่จะแก้ตัวใดๆเพราะตอนนี้ริมฝีปากของเธอถูกปิดสนิทไปแล้ว แต่จูบของวรินทรครั้งนี้เป็นจูบที่หยอกเย้าเอาใจแบบน่ารัก ไม่เร่าร้อนเจืออารมณ์ร้ายเอาแต่ใจอย่างครั้งก่อนๆ แพรวากำลังประหลาดใจตื่นเต้นและหลงไหลในสัมผัสแบบนี้ ไม่รู้ตัวเลยว่าเป็นเธอเองที่ประคองหน้าของเด็กสาวไว้เหมือนกลัวว่าจะหลุดลอยหายไป วรินทรถอนริมฝีปากออกมาจับมือของแพรวาที่แนบแก้มของเธอมากุมไว้ ส่งสายตาเชื่อมหวานให้เป็นรางวัลและยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มอีกทั้งสองข้างข้อหาน่ารักเกินเหตุ บ้า แพรวาเบี่ยงหน้าหนี แก้มแดงเป็นลูกตำลึง อริสราเดินออกมาจากห้องพักที่ทางมหาวิทยาลัยจัดไว้ให้ แวะมาใช้บริการสักหน่อยเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ เพราะเธอมีบรรยายแค่อาทิตย์ละครั้งเท่านั้น ถึงเวลาก็มาแต่ตัว หากจะมีเอกสารพิเศษบ้างก็แค่ส่งไฟล์มาให้หน่วยงานที่ดูแลจัดการปริ้นออกมาและถ่ายเอกสารแจกนักศึกษาไม่ได้ยุ่งยากอะไร และวันนี้หมดงานที่ต้องทำแล้วจึงถือโอกาสเดินเล่นเรื่อยเปื่อย น้าหนิง อริสราหันไปตามเสียงเรียก เธอเห็นน้ำฟ้ายิ้มหวานมาแต่ไกล แอบคิดนะเนี่ยถ้าไม่ใช่แฟนหลานก็อาจจะมีหวั่นไหวกันบ้าง เจอผู้หญิงมาก็มากแต่สวยและใสทั้งข้างนอกกายและข้างในใจอย่างน้ำฟ้าหาเจอได้ยากมาก ไง เรา ฟ้ามองลงมาจากข้างบนเห็นน้าหนิง ก็เลยเดินมาหาน้าหนิงสบายดีหรือเปล่าคะ สบายมากเกินไปด้วยซ้ำจนเริ่มเบื่อๆ ให้ณัฐพาเที่ยวสิคะ น้าว่ามันคงไม่ว่างพาน้าไปไหนหรอก คงอยากอยู่กับแฟนมากกว่า ได้หยอกได้ล้อน้ำฟ้าบ้างก็สนุกดี น้าหนิงอ่ะ น้ำฟ้าเขินจนต้องเบนหน้าไปทางอื่นและก็เหมือนนึกอะไรได้ น้าหนิง รีบไปไหนหรือเปล่าคะ อริสราส่ายหน้ายิ้มๆก็เพิ่งบอกไปเองว่าว่างจนเบื่อ น้าหนิงเล่าเรื่องณัฐให้ฟ้าฟังหน่อยได้มั้ยคะ ฟ้าอยากฟัง อริสราขันกับหน้าตาอยากรู้อยากเห็นของน้ำฟ้า เจอกันอยู่ทุกวันก็ไม่ยอมถามกันเองนะ ฟ้าอยากรู้เรื่องอะไรล่ะ ฟ้าอยากรู้ว่า
ณัฐ
เคยรักผู้หญิงคนไหนอีกมั้ย นอกจาก
ฟ้า น้ำฟ้าอ้อมแอ้มไม่มั่นใจ มีสิ หลายคนเลยแหละ น้ำฟ้าหน้าเจื่อนเมื่อได้ยินสิ่งที่ไม่น่าฟัง ก็ณัฐบอกเธอเองว่าไม่เคยสนใจใครนอกจากเธอ อริสราอมยิ้มเมื่อป่วนหลานสะใภ้หน้าหวานสำเร็จ ก็คุณหญิงไง น้าเองณัฐก็รักนะ อริสราทำหน้าตาย น้าหนิงอ่ะ น้ำฟ้าส่งค้อนอันใหญ่ไปให้ ตอนมัธยม ณัฐก็เอาแต่พูดถึงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งว่าน่ารัก จิตใจดี แต่จากที่เขาเล่าดูเหมือนเด็กผู้หญิงคนนั้นจะไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ ในตอนนั้นน้าก็ได้แต่รับฟัง ก็วันๆณัฐเอาแต่หาเรื่องแกล้งฟ้านี่คะ น้ำฟ้าทำหน้าแสนงอน อริสรายิ้มเอ็นดู เด็กหนอเด็กกว่าจะรู้ใจกันก็ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปนาน ฟ้าเป็นผู้หญิงคนเดียวและตลอดมาที่เจ้าณัฐพูดถึง พอใจหรือยังจ๊ะสาวน้อย อริสรามองน้ำฟ้าที่แก้มแดงเป็นลูกตำลึงเขินอายอย่างมีความสุข เด็กนี่ก็น่ารักได้ทุกสถานการณ์ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าณัฐถึงได้พร่ำเพ้อละเมอหามานาน พัดชายืนมองคนทั้งคู่อยู่นานแล้ว สองคนนี้รู้จักกันด้วยเหรอและท่าทางหยอกเอินเขินอายกันแบบนั้นมันคืออะไร หรือว่าน้ำฟ้าจะแอบปันใจ ดีใจล่วงหน้าดีมั้ยเนี่ย ที่บางทีเธออาจจะไม่ต้องทำอะไรเลย พัดชาหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปทั้งสองคนไว้ เผื่อว่าวันหนึ่งอาจจะมีประโยชน์
| Create Date : 01 ตุลาคม 2554 | | |
| Last Update : 24 สิงหาคม 2555 17:14:25 น. |
| Counter : 20906 Pageviews. |
| |
|
| |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
