“รักษาเนื้อรักษาตัวนะคะพี่รักขวัญนะ"

“ค่ะ..พี่ไหมก็อย่าเครียดมากนักถ้าเหงาก็ไปนอนบ้านแม่เนาะ" ขวัญข้าวหันขวับกลับหลังไปทันทีที่สิ้นคำเธอไม่อยากให้พี่สาวเห็นน้ำตาของเธอเช่นเดียวกับนักเขียนสี่ตาที่มันเกินจะกลั้นแล้วจริงๆเมื่อวินาทีแห่งการลาจากมาถึง น้องนุชที่ท้องเริ่มใหญ่ขึ้นเดินอุ้ยอ้ายมาจูงมือญาติผู้พี่ ไม่มีคำปลอบโยนนอกจากส่งกำลังใจผ่านสัมผัสและสายตา...เวลาผ่านไปตามปกติของมัน หากไม่มัวคิดยึดติดยึดมั่นก็ไม่ทุกข์ตรมแม้นักเขียนสาวชื่อดังจะรู้ดี แต่มันกลับยากยิ่งนักในการห้ามความคนึงหาน้องน้อยไหมเงินเขียนนิยายชายรักชายคืบหน้าไปมาก ใช้สูตรสำเร็จคือเริ่มต้นจากความรักเธอปรับจิตให้มีความสุขที่ทำมัน แม้จะไม่ลื่นไหล เพราะมันเป็นการเริ่มต้น แต่อุปสรรคก็ไม่ได้มากมายอย่างที่คิดความเป็นนักประพันธ์ทำให้ไหมเงินเข้าใจกฎของนวนิยายดีอันนิยายแม้จะมีโครงเรื่องสลับซับซ้อนเพียงใดมันหนีไม่พ้นเลยที่ผู้แต่งจะต้องทำความเข้าใจในสองส่วนประการแรกคือการทำความเข้าใจกับตัวละคร คาแรกเตอร์ต้องลึก ชัดเจนใส่รายละเอียดและผูกเรื่องให้สอดคล้องกันตามเหตุและผลประการที่สองคือการทำความเข้าใจคนอ่าน นักเขียนที่เก่งและประสบความสำเร็จต้องเข้าใจว่าผู้อ่านต้องการสิ่งใดจากนิยายเล่มหนึ่งแน่นอนว่าส่วนใหญ่ปรารถนาให้ตัวละครสมหวังเป็นปฐม ตัวพระนางต้องเป็นดั่งเทพบุตรนางฟ้าลงมาจุติไม่รูปงามก็ต้อง perfect เก่ง อุดมไปด้วยความดีแม้จะจนด้วยฐานะแต่จิตใจต้องงามพร้อมนิยายชายรักชายก็เฉกเช่นเดียวกันที่หลีกหนีไม่พ้นข้อกำหนดนี้มันคือกฎของจักรวาลแห่งนวนิยาย ไหมเงินเคย 'แหก' และต้องล้มคะมำไม่เป็นท่ากับเรื่องแนวดาร์คแปลกและแหวกเกินที่คนส่วนใหญ่จะเปิดใจยอมรับแม้จะมีนักเขียนจำนวนหนึ่งที่นำเสนอในมุมมองนั้นแต่ตลาดมันแคบและเล็กเกินไปกว่าที่นักเขียนส่วนใหญ่จะเข้าไปแวะเวียนไหมเงินสรุปได้ในมุมมองของตนว่า เป็นเพราะสังคมไทยถูกปลูกฝังและยึดติดกับมุมมองขาวและดำ แยกดีชั่วชัดเจน อิทธิพลเริ่มต้นคงมาจากรามายณะในสมัยอยุธยาที่มีฝ่ายเทพและมาร พระรามเป็นตัวแทนของความดีงามส่วนทศกัณฑ์เป็นยักษ์ที่เลวสิ้นดี ถึงขนาดที่ว่าหายใจยังผิดการณ์สืบทอดมาถึงละครนอกละครใน ลิเก นิยายประโลมโลก หนังใบ้หนังโรงและละครทีวี.. นั่งขีดเขียนไปได้สักพักไหมเงินขอพักสายตาเดินขึ้นมานั่งในสวนอีเดนสวรรค์เดียวดาย ที่ชั้น 3 ของบ้าน..

ขวัญป่านนี้น้องน้อยจะทำอะไรอยู่?ฟากฟ้าเดียวกันนี้หนอ หากแต่เป็นคนละสถานที่ Hollywood คงเต็มไปด้วยแสงสีเย้ายวนใจ พระจันทร์กลมที่ลอยเด่นนั้นจะเป็นดวงวัตถุเดียวกันกับหญิงเจ้าน้อย ที่ชื่นชมโสมนัสเมียงมองพร้อมๆไปกับคนทางนี้หรือไม่

คิดถึงพักตร์เนื้อนวลนักหนาหนอ

น้ำตาคลอเกินกลั้นอกหวั่นไหว

โอ้รักร้อนนอนเดียวเปลี่ยวดวงใจ

จรจากไกลไปเช่นนี้พี่ไม่เคย

ขวัญจ๋า..แม่ผกาหน้าชะม้อย

กายกลิ่นล่องลอยมานิจจาเอ๋ย

รสอื่รหมื่นแสนมิแม้นทรามเชย

ใจเจ้าเอยหวาดบังอรเจ้าหล่อนลา..

วอนฟ้าฝากลมรำเพย บอกน้องยา..ว่าข้าคอย

ไหมเงินกดแป้นพิมพ์ส่งไลน์ไปให้คนที่คิดฮอดณ อีกฟากหนึ่งของโลก สักราวสิบนาที ข้อความของขวัญข้าวก็ตอบกลับมา..

หอมกลิ่นอะไรไม่ชิดชื่น

หอมนั้นเมื่อคืนสวาท

คิดถึงพี่ไหมใจแทบขาด

แม่หยาดฟ้าของน้องยาเอย...รักเธอทุกวินาที..ขวัญเองค่ะ

ไหมเงินยิ้มทั้งน้ำตาไอ้ที่ว่าน้องไว้ว่าขี้แย บัดนี้ตัวเองก็ไม่แตกต่าง เธอวางโทรศัพท์ลงเปิดฝักบัวหวังชำระล้างเจ้าความเหงาความคิดถึงไปพร้อมๆกันกับเหงื่อไคลระหว่างนั้นก็คิดอะไรบางอย่างไปด้วย นักเขียนชื่อดังเคยพร่ำพรรณนาเอาไว้ในนิยายบทรักที่จบลงอย่างสมบูรณ์แบบหลังผ่านพ้นอุปสรรคนานับมายาวไกลเฉกเช่นเรื่องรักของเรา ไหมเงิน & ขวัญข้าวมันไม่น่าจะมีอะไรต่ออีกแต่ชีวิตจริงๆหลังจากนี้สิเป็นเรื่องที่น่าติดตามไม่แพ้กันเมื่อรักก็ปรารถนาที่จะได้สมรัก ด้วยการครอบครองตามติดด้วยการรักษาไว้ซึ่งสิทธิ์นั้น และนี่เองที่เขาเรียกกันว่า sense ofbelonging ละครชีวิตของเราสองมันอาจจะสนุก ตลก ดราม่า เรียกน้ำตามากกว่าเดิมก็เป็นได้แต่น้ำตาอย่ามา ถ้าแวะเวียนก็อย่าให้บ่อยเลยนะ เค้าไม่ต้องการ...

การรอคอยย่อมมีวันสิ้นสุด ขวัญข้าวได้กำหนดการกลับมาแล้วไหมเงินมารับน้องน้อยที่สนามบิน เช่นเคยทั้งคู่สวมกอดกันยาวนานต่างอยู่ในสภาพเมาน้ำตา ดาราสาวสุดเซ็กส์ดูผิวพรรณผ่องผาดขาวขึ้นมาอีกทั้งเนื้อนวลที่ดูอวบอิ่มขึ้น ก็แน่ละอาหารการกินต่างบ้านต่างเมืองแม้จะไม่ถูกปากแต่มันก็อุดมไปด้วย เนื้อ นม ไข่ของบำรุงทั้งนั้น ทั้งคู่กลับมาที่รังรักนิวาสถานที่เงียบเหงามาเกือบสองเดือนเต็มๆหลังจากที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันพอให้หายคิดถึง สองสาวก็นั่งคุยกันที่โซฟาเบด

“พี่ไหมคะ..อย่าโกรธนะคะถ้าขวัญจะสารภาพ” ดาราโกอินเตอร์กลั้นใจพูดด้วยเสียงแผ่วเบาหน้าจ๋อยเจื่อน แต่บอกกันให้โกรธเสียเดี๋ยวนี้ยังดีกว่าเห็นหน้าหนังแล้วจะยิ่งเคลียร์กันยาก

“แอบไปมีกิ๊กเหรอคะ” ไหมเงินยิ้มแย้ม ความยินดีในการเห็นหน้าแฉล้มมันมีมากกว่าสิ่งอื่นใด

“หนังที่ขวัญเล่น มัน..มันโป๊มากเรยอ่าแถมตอน love scene ยังต้องเล่นจริงด้วย ขวัญขอโทษ แต่มันเป็นงาน..พี่ไหมจะโกรธด่าว่าขวัญก็เต็มที่เลยนะคะ” สารภาพไปก็ก้มหน้างุดจำเลยอยู่ในอาการสำนึกผิดเยี่ยงนี้มีหรือที่ศาลจะไม่เมตตา ไหมเงินลูบหัวเหม่งผมที่เริ่มยาวขึ้นแต่ก็มิวายยุ่งเหยิงอยู่ดีใบหน้าที่ยิ้มกว้างลดระดับลงเหลือเพียงยิ้มที่มุมปากและผ่านนัยน์ตา

“พี่ก็มีเรื่องจะบอกกับขวัญเหมือนกันค่ะสำคัญมากด้วย”

“อะไรคะ นิยายเสร็จแล้ว?” ไหมเงินส่ายหน้าไหวๆ สีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง รอยยิ้มมลายหายสูญคนรอฟังใจตุ้มต่อมรับรู้ได้ว่ามันคือลางร้ายชัดๆ

“พี่..มีแฟนใหม่แล้วค่ะ” ประโยคสั้นๆที่กินความหมายสุดเจ็บปวด ที่เขาว่า รักแท้แพ้ระยะทางเป็นแบบนี้เองดาราสาวหน้าเสีย ใจหล่นวูบไปกองบนพื้นพรม น้ำตาสาวไหลพรากพรั่งพรูทำท่าจะลุกเดินหนีแต่นักเขียนสาวที่ชอบหักมุมเป็นนิตย์คว้าคนเข้าใจผิดมากอดรัดไว้แน่นให้สาแก่ใจในความคิดถึง สมใจคนแกล้งนัก

“ไม่เคยเชื่อมั่นพี่เลยสิท่า คนดีใครเขาจะไปทำแบบนั้นได้คะ แฟนหมายถึงแฟนนิยายต่างหาก ยอด like ใน face ตั้งหลายแสน”ไหมเงินเฉลยความทั้งๆที่จริงอยากจะแกล้งต่อแต่กลับใจแข็งไม่พอที่เห็นแม่ดอกโศกน้ำตาร่วงพราว

“ชอบแกล้งแต่น้องคนนี้ สนุกจังนะคะ” คนโดนอำไม่สนุกด้วย เธอตัดพ้อและบ่งบอกว่างอนเข้าจริงๆแล้ว

“จะให้ขวัญไปเป็น 10 ปีพี่ไหมคนนี้ก็ไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ รักน้องคนเดียวๆ ไม่ขอข้องเกี่ยวใคร” นักเขียนชื่อดังโปรยคำหวานและร้องเพลงโยกตัวแทนการปลอบ ได้ผลสิใครๆก็ชอบฟังคนรักพูดหวานกันทั้งนั้น รอยยิ้มกว้างกลับมาแทนที่ดาราสาว

“พี่ไหมพูดเป็นนิยายเลย”

“เรื่องจริงสิคะแล้วคนดีของพี่เป็นไงบ้าง ยังมีอาการเหนื่อยง่าย อ่อนเพลียอยู่อีกป่าว”

“ไม่เลยค่ะนอกจากใจแห้งเหี่ยวเพราะคิดถึงคนทางนี้ ทุกอย่างปกติซำบายที่ซู๊ด” หยอกล้อกันพอประมาณ ไหมเงินจูงมือน้องน้อยมาที่ครัวเปิดฝาตู้เย็นภูมิใจนำเสนอ

“แอ่นแอ๊น..พี่เตรียมผัดกะเพราเรารักไว้ทำให้กินเมนูยอดฮิตประจำบ้านนี้” ขวัญข้าว surpise เล็กๆ พี่ไหมหัดทำกับข้าว แม้มันจะเป็นเมนูที่ basic ที่สุดแล้วก็เถอะ เพราะคนอย่างพี่ไหม ไม่โทรสั่งมาแบบ delivery ก็ออกไปฝากท้องนอกบ้าน

“ขวัญไม่อยู่พี่ก็หัดทำได้เท่านี้อ่ะค่ะ” ไหมเงินโชว์ผัดกะเพราไข่ดาวขวัญข้าวสวาปามจนหมดเกลี้ยงทั้งยังขอเบิ้ลซ้ำสอง

“กินเยอะจะจุกนะคะ” คนทำแสนปลื้มไม่บ่อยนักหรอกที่นักเขียนผู้ที่เป็นแต่เขียนหนังสือจริงๆจะทำอะไรแบบนี้ได้ถ้าไม่รักกันจริงก็อย่าได้หวัง

“กะเพราจานนี้อร่อยฝุดๆเท่าที่ขวัญกินมาเลยค่ะเพราะจานไหนก็ไม่มีชูรสที่เรียกว่ารัก”

“หูย..สำนวนฝรั่งป่าวคะนี่”

“สำนวนใจค่ะ”สองสาวหัวเราะกันระรื่น …

ดูประหนึ่งว่าบทพิสูจน์เรื่องความห่างไกลและการจากลาได้ผ่านพ้นไปแล้ว แต่ยังก่อนเรื่องของขวัญข้าวและไหมเงินยังไม่จบเพียงเท่านี้แต่จะเป็นเรื่องอะไรต้องติดตาม...

Create Date : 02 ตุลาคม 2558
Last Update : 2 ตุลาคม 2558 19:08:54 น.		0 comments
Counter : 175 Pageviews.
Share Tweet