“กริ๊งงง” ไหมเงินมายืนกดกริ่งที่หน้าประตู น้องนุชชะโงกหน้ามาดูหลังจากได้ยินเสียงร้องหงิงๆของเจ้าหลงราวกับว่ามันเจอคนคุ้นเคย ใช่ คนคุ้นเคยจริงๆ! น้องนุชมองเห็นญาติสนิทเป็นภาพจากมุมสูงที่ระเบียงห้องก่อนจะวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกกับสาวรุ่น

“ตายแล้ว! ไหมมา ขวัญฟังพี่ เธอต้องอยู่ในห้องนะห้ามออกไปไหน พี่จะไปรับหน้าก่อน เดี๋ยวเกิดแม่หลุดปากอะไรออกไปล่ะก็หมดกัน” ขวัญข้าวพยักหน้ารับใจหนึ่งก็อยากจะปกปิดความลับนี้ไว้ แต่อีกใจกลับอยากเห็นหน้าแม้เพียงนิดก็พอชุ่มชื่นหัวใจ สาวรุ่นเดินมาที่ประตูกระจกเลิกผ้าม่านขึ้นโผล่เพียงแค่ศีรษะมองออกไปนอกบ้าน

“พี่ไหม พี่ไหมจริงๆ..มาทำไมนะ?”ต่อมสงสัยถูกกระตุ้น ด้วยเพราะมีสิ่งเร้า เขามาตามหาเราหรือ ไม่น่าอย่าเข้าข้างตัวเองสิ เป็นญาติสนิทกันก็ไปมาหาสู่กันตามธรรมดาร่างเล็กเผลอขยับกายออกจากผ้าม่านอย่างไม่รู้ตัว..

ที่หน้าบ้าน น้าแจ่ม ผู้เป็นมารดาของน้องนุชเดินมาเปิดดูว่ามีผู้ใดมาหาในยามวิกาลเช่นนี้โดยมีเจ้าหลงกระดิกหางดุกดิกเป็นระวิงเสนอหน้าร้องครางต้อนรับคนคุ้นเคย

“อ้าวไหมเองเหรอ นุชไม่เห็นบอกป้าเลยว่าเราจะมา”หญิงวัยกลางคนแปลกใจเล็กๆ ไหมเงินยกมือไหว้ญาติผู้ใหญ่แต่กลับต้องแปลกใจกว่าเจ้าของบ้าน เพราะเธอเห็นรถคันงามของคุณบอสจอดอยู่แล้วลุงของยัยนุชล่ะไปอยู่เสียที่ไหน?

“สวัสดีค่ะน้าแจ่ม ยัยนุชไม่รู้หรอกค่ะพอดีไหมผ่านมาแถวนี้นึกขึ้นได้ก็เลยแวะมาทำธุระนิดหน่อย ว่าแต่นุชมีแขกหรือคะ” กลอนที่ฝืดทำให้แจ่มจันทร์ไขได้ยากเย็นเธอตอบผ่านรั้วลูกกรงออกไป

“อ๋อ นุชบอกกับน้าว่า...”

“แม่ เดี๋ยวนุชเปิดเองค่ะ ลืมซื้อมาเปลี่ยนให้ใหม่ทุกทีเลย”เสียงเจื้อยแจ้วของน้องนุชสอดขึ้นมาขัดจังหวะบทสนทนาทันพอดีที่ไหมเงินจะไม่ได้ยินได้ฟังอะไรต่อมิอะไร ที่มันสำคัญๆ เธอช่วยผู้เป็นแม่ไขประตูปากก็ถามญาติสนิทไปด้วย

“ไหม มาทำไมไม่บอก เกิดนุชไม่อยู่บ้านขึ้นมาไม่เสียเที่ยวรึ”

“แกร็ก” แม่กุญแจแสนฝืดถูกไขออก ไหมเงินก้าวเข้ามาในเขตบ้านท่ามกลางสายตาที่มองผ่านจากระเบียงชั้นสองห้องนอนของน้องนุช

“งั้นก็ตามสบายนะลูก น้าเข้าบ้านก่อน ไปเจ้าหลง”แจ่มจันทร์เห็นดังนั้นก็ปล่อยลูกพี่ลูกน้องเขาคุยกันตามประสาทั้งใจก็คิดถึงละครหลังข่าวที่ติดงอมแงม ร้องเรียกให้สุนัขพันธุ์บีเกิ้ลหูยาวเข้าบ้าน

“บอสมาที่นี่เหรอ?” ไหมเงินไม่อยากเจอบอสจอมบงการสักเท่าไหร่เดินตามเจ้าของบ้านเข้ามาข้างใน ใจก็อยากจะตำหนิญาติสาวที่ใจกล้าก๋ากั่นถึงขนาดใส่ชุดนอนซีทรูเนื้อผ้าบางเบาเผยให้เห็นแก้มก้นกลมกลึงท้าทายสายตาอร้าอร่ามมารับแขกแต่คุณบอสบ้านั่นเป็นเกย์นี่ ต่อให้ยัยนุชมานมหกกระโปรงเปิดต่อหน้าคงไม่มีอารมณ์หื่นร๊อก

“เปล่า อ๋อ! ไป..ไปคุยงานกับคุณบอสที่ออฟฟิศมาน่ะแล้วลุงเกิดตายกลางทาง คุณบอสก็..ก็เลยให้คันนี้มายืมใช้” น้องนุชเห็นเจ้ารถฟอร์ดคู่ใจของคมเดชน์ก็เท่าทันญาติสนิทแต่ก็อึกๆอักๆตอบส่งๆไปเกือบหาทางหนีที่ไล่ไม่ทัน

“บอสนี่นะ ปกติแกหวงคันนี้จะตาย หรือว่า...” ไหมเงินแคลงใจเป็นที่สุดสบสายตากับญาติผู้น้อง เค้นจะเอาความจริงให้ได้

“ไปๆ เข้าบ้านกันก่อน ไหมมาหามีอะไรหรือ” เป็นอีกครั้งที่น้องนุชต้องตัดบทยัยไหมฉลาดเป็นกรด ขืนซักไซ้มากเข้าความจะแตกกันพอดี ระหว่างที่คุยกันสายตาคมของไหมเงินก็เหลือบไปเห็นแวบๆด้วยหางตาดูประหนึ่งว่าเหมือนมีคนแอบมองมาจากห้องนุช นักเขียนมีชื่อแหงนหน้าขึ้นไปมองทันทีเป็นขวัญข้าวที่ไหวตัวทัน สาวรุ่นเบี่ยงกายหลบฉากเข้าด้านหลังของผ้าม่านหนาได้เส้นยาแดงผ่าแปดผ่าสิบหก!

‘เฮ้อออ เกือบไปแล้วมั้ยเรา’ สาวรุ่นพึมพำพลันก็คิดได้ว่าถ้าพี่สาวปากร้ายจะขึ้นมาบนห้องนี้เธอจะสู้หน้าไหวมั้ยคงโดนกระแนะกระแหนตามฟอร์ม

สองญาติสาวด้านล่างก็ยังสนทนาความกันต่อ เสียงเบาแสนเบาเล็ดรอดเข้ามาในห้องชนิดที่ขวัญข้าวแทบจะสัมผัสด้วยโสตประสาทรับเสียงไม่ได้

“ก็..ไม่มีไรมาก แค่จะเอาบางอย่างมาให้ นุชมีใครมานอนด้วยเหรอไหมเห็น...”

“ใคร? ตาฝาดมั้ง นุชแยกจากไหมมาก็กลับเข้าบ้านเลย” เจ้าของบ้านรีบปฏิเสธพัลวันอ้างย้อนไปถึงเมื่อคราวกลางวันโน่นเทียว ไหมเงินจับพิรุธได้ทันที ‘ยัยนุชต้องมีอะไรปิดบังซ่อนเร้นเป็นแน่ชะรอยยัยผมยุ่งอาจจะไม่ได้ไปอยู่กับใครที่ไหนหรอกที่แท้ก็มากบดานซุกหัวนอนอยู่ที่นี่เอง เชอะ! อย่าให้เราเจอหน้านะจะเยาะเย้ยเสียให้แทรกแผ่นดินหนีเลย’ คิดได้ดังนั้นไหมเงินก็เปลี่ยนแผนกลางอากาศ ซึ่งก็ไม่พ้นจากการคาดเดาของขวัญข้าวก่อนหน้า

“งั้น... ไหมเปลี่ยนใจแล้ว ดึกมากละ ง่วง ขี้เกียจขับรถด้วยนอนเสียที่นี่สักคืนแล้วกัน” น้องนุชหน้าเหวอนึกไม่ถึงว่าไหมเงินจะมาไม้นี้ เธอรีบปฏิเสธ ส่ายหัวจนคอแทบจะหลุดจากร่าง

“ไม่ได้ๆ”

“อ้าว ไมอ่ะ ทีนุชยังไปนอนที่คอนโดไหมตั้งหลายคืน” คำพูดของไหมเงินเล่นเอาคนฟังถึงกับจุก‘นั่นสินะเรายังไปรบกวนเข้าให้บ่อย น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าเราสองต้องอาศัยกันและกันจนกว่าจะตายจากกันไปข้าง ขวัญเอ๋ยพี่ช่วยเจ้าได้แค่นี้หล่ะ’

“ก็ได้ แต่ไหมรออยู่ข้างล่างแปบนะ ห้องนุชรกมากเลย บทเต็มเตียงขอไปเก็บก่อน” น้องนุชดิ้นเฮือกสุดท้ายขืนคู่กรณีปะหน้ากันตอนนี้มันจะเสียเรื่องกันไปหมด ไม่เท่านั้นเธอเองก็จะโดนมิใช่น้อย นักเขียนบทสาวพยายามประวิงเวลาสักนาทีสองนาทีก็ยังดี

“ห้องนุชนี่นะรก? แต่ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ไหมไปช่วยเก็บให้ก็ได้สองแรงแข็งขัน” ชะตาขาดแล้วแม่ผมยุ่ง! เกินจะทัดทานน้องนุชได้แต่ปล่อยให้ญาติสาวเดินตามขึ้นมาบนห้อง

ขวัญข้าวเมื่อไม่ได้ยินเสียงอดีตผู้อุปการะเจรจาความกับพี่นุชก็รู้ทันทีว่าภัยร้ายมาใกล้ตัวแล้ว มองไปรอบๆห้องหาทางเลือกทางรอด ‘ระเบียง! ไม่ได้ๆง่ายไป เขาเห็นเราแวบๆตรงนี้พี่สาวต้องเดินมาดูแน่ใต้เตียง! โธ่บ้าแล้วเรา มันแคบแบบนี้ใครจะมุดเข้าไปได้โอยยยย! เอาไงดี’...

ประตูห้องเปิดเข้ามา ไหมเงินสอดส่ายสายตาหาสิ่งผิดปกติเธอจ้ำมาบริเวณที่ต้องสงสัยทันทีจัดการรูดม่านและเปิดประตูกระจกเลื่อนออกไปดูที่ระเบียง

“แต่ไหมเห็นว่ามีคนอยู่จริงๆนะ”ไหมเงินมั่นใจมากกว่าล้านเปอร์เซ็นต์ว่าสี่ตาของเธอไม่ได้ฝาด

“กุมารมั้ง แม่เลี้ยงไว้นี่” น้องนุชตอบกลับไปรีบฉวยโอกาสทำลายหลักฐาน ก็เจ้าเสื้อผ้าขาดวิ่นของแม่ผมยุ่งนั่นปะไรวางท้าทายสายตาอยู่ที่พื้น โชคดีเอามากที่ยัยไหมไม่ทันจะเห็น เพราะมุ่งสมาธิไปที่ระเบียงก่อนน้องนุชรีบเอามายัดเข้าในตู้เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว

“กรี๊ดดดด!” น้องนุชตกใจถึงขีดสุดด้วยไม่คิดว่าสาวรุ่นจะมาซุกกายคุดคู้ทำตาแป๋วหลบมุมที่ตรงนี้ ไวเท่าที่จะทำได้น้องนุชรีบปิดตู้ทันที

“เป็นอะไรยัยนุช?” ไหมเงินกลับเข้ามาในห้องปิดประตูกระจกด้วยกลัวแอร์ออกถามคนตกใจหน้าตาตื่น น้องนุชก็ดริฟท์แบบทันควัน

“นะ...หนูน่ะ มันวิ่งตัดหน้านุชไป มันวิ่งไป.. ไปทางไหม” เธอเล่นซะสมจริงสมจังทำให้ลูกพี่ลูกน้องเชื่อหมดใจไร้ข้อกังขา

“ว้ายยยยๆ! “ ไหมเงินรีบกระโจนขึ้นเตียงก็เธอกับตัวจี๊ดถูกกันเสียเมื่อไหร่ จนเมื่อมั่นใจว่าเหตุการณ์น่าจะสงบลงน้องนุชจึงเดินมาหย่อนกายข้างนักเขียนมีชื่อ คุยจ้อกันตามประสา

“นุช ไหมมีเรื่องอยากจะปรึกษา”น้ำเสียงและสีหน้าของไหมเงินดูวิตกกังวลเอามาก นั่นไงจะมาถามเอาความเรื่องแม่สาวผมยุ่งวัยทีนเป็นแน่ คงเป็นห่วงขวัญข้าวล่ะสิท่าไม่อยากยุ่งเลยจริงๆสิให้ตาย! น้องนุชคิดหาคำตอบแบบตัดบทแต่ก็ไม่ต้องคิดต่อแล้วเพราะญาติสาวหักมุมร้อยเจ็ดสิบเก้าองศาห้าสิบเก้าลิปดาหกสิบฟิลิบดา

“ผู้หญิงน่ะเวลาเขาพรอดรักกันทำไงอ่า” น้องนุชแทบกลิ้งตกเตียงเพราะการณ์ไม่เป็นดังคาด ได้แต่ย้อนความกลับไปเพราะเธอเองก็จนใจตอบคำถามแสนยากนี้อยู่เหมือนกัน

“เขียนไม่ออก จิ้นไม่ได้ล่ะสิ”

“อือ ทำนองนั้น คิดแล้วก็ยังเคืองอีตาบอสจอมเผด็จการไม่หายก็คนมันไม่เคย จะให้เขียนออกมาได้ไง ครั้นจะให้ข้ามไปมันจะเป็นนิยายรักได้ไง โว้ยย! เซ็งๆๆ” ไหมเงินเริ่มๆจะอาละวาดเสียงโวยวายทำให้คนเงี่ยหูที่แอบซ่อนอยู่ในตู้เสื้อผ้าฉี่แทบเล็ดก็มันแหลมปรี๊ดสะเทือนซางซะขนาด

“แล้วทำไมไม่หาที่ปรึกษาพิเศษ มาสาธิตเนื้อแนบเนื้อละจ๊าาา”น้องนุชเห็นทีท่าว่างิ้วจะออกโรง จึงเบรคไว้ด้วยการจี๋เข้าที่เอวบางและไล่ลามมายังส่วนสำคัญด้านบน

“อุ๊ย! ยัยนุชบ้า อย่าบอกว่าอยู่ใกล้อีตาบอสเกย์มากจนเปลี่ยนเพศเข้าแล้วอย่าๆเลยนะ ไหมไม่อยากเล่นเพื่อน” ไหมเงินรีบเอามือปัดป้องหน้าอกตัวเองเป็นอัตโนมัติเจ้าของห้องเมื่อเห็นว่าเปลี่ยนอารมณ์คนโมโหเข้าได้ก็เลิกแกล้ง

“ดูใช้คำเข้าสิ โบฯ มากอ่ะ”เล่นเพื่อนเป็นคำไทยสมัยก่อนที่ใช้อธิบายพฤติกรรมของหญิงรักหญิงในรั้ววัง

“ก็ถ้าจะทำอย่างนั้นมันก็ไม่ยากหรอก.. แต่ใครจะไปลงทุนให้เปลืองเนื้อเปลืองตัวขนาดนั้น” ไหมเงินเปรยขึ้นใจก็หวนคิดถึงใบหน้าน้อยหน่าที่ยื่นหน้ามาใกล้ๆ อูยส์!!สัปดี้สัปดนพึลึกพิลั่น นักเขียนมีชื่อพยายามจะสลัดภาพแสนวาบหวิวนั้นออกไป น้องนุชที่ฟังเข้าก็หูผึ่งตาโตอยากจะถามถึงแฟนสาว แต่ก็นะ ปล่อยๆไปก่อนเดี๋ยวยัยไหมคันปากอยากจะเล่าก็คงเปิดอกเอง ส่วนคนที่แอบฟังอยู่ในตู้เสื้อผ้าฟังเข้าก็ยิ่งรู้สึกหวามไหว

“แล้วไม่เอางานมาทำด้วยรึ” น้องนุชทักเอาเพราะเห็นว่าไหมเงินเอาแต่จดจ้องดูเธอนั่งทำงาน

“ไม่อ่ะขี้เกียจ ไร้ซึ่งแรงบันดาลใจ อ้อ ถ้านุชเจอยายตัวแสบให้นี่ไปใช้ด้วยนะ” ไหมเงินล้วงเอาแท็บเล็ตออกมาจากกระเป๋าน้องนุชพยักหน้าเข้าใจ แต่ไม่รับ ซุ่มเสียงที่เรียกชื่อตนทำให้สาวรุ่นที่ซุกกายซ่อนตัวอยู่ในตู้มืดมิดเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

“ไว้เจอตัว ไหมก็ให้เองเสียกับมือดีกว่า เคลียร์ใจกันเองด้วยนุชไม่อยากเป็นคนกลางมันลำบากใจ”

“คงเคลียร์อะไร ทำไมจะต้องทำแบบนั้น” ไหมเงินปฏิเสธแต่น้องนุชก็สวนกลับเข้าให้แบบตรงๆ

“อย่ามาทำเป็นปากแข็งหน่อยเลยการที่ไหมมาที่นี่มันก็ฟ้องทุกอย่างแล้ว” จำนนด้วยหลักฐานและเหตุผลจำเลยดิ้นไม่หลุดจากข้อกล่าวหา สารภาพผิดกับเจ้าพนักงาน

“อือ ไหมยอมรับว่าผิด พูดจารุนแรงกับยัยผมยุ่งไปแต่มานั่งเสียใจก็เปล่าประโยชน์แล้ว เขาไปแล้วนี่”

“แล้วถ้านุชเจอ จะฝากอะไรไปบอกน้องมั้ย” ร่างบางพยักหน้าเข้าใจสอบปากคำเค้นเอาความในใจต่อเนื่อง หวังว่าสาวรุ่นคงได้ยินนะส่วนจะพิพากษากันอย่างไรก็ตามใจแม่เถิด

“แค่เอาแท็บเล็ตนี่ไปให้แล้วก็บอกว่าช่วยกลับไปจัดห้องให้สวยเหมือนเดิมด้วย เรื่องเรียนพิเศษอีกจะเอายังไง อ้อ แล้วก็ไหมเหงา นอนไม่หลับ” ไหมเงินพูดเสียงสั่นคล้ายว่าจะร่ำไห้ เธอขาดยัยผมยุ่งไม่ได้เสียแล้ว

ขวัญข้าวได้ยินชัดเจนทุกถ้อยกระบวนความ น้ำตาซึมจิตที่เป็นนายจะสั่งกายให้ปรากฏตัวเสียเดี๋ยวนี้ตอนนี้แต่อีกความรู้สึกส่วนลึกกลับบอกให้อย่าหวนกลับไป ‘ขวัญ เธอต้องพิสูจน์ตัวเองอย่ากลับไปเป็นของตาย ของไร้ค่าให้เขาดูถูก เข้าใจมั้ย’

“สรุปว่าเป็นเอามาก เครๆ นุชจะบอกให้นะ ถ้าน้องมันติดต่อมานุชจะทำงานแล้ว” คนกลางอย่างน้องนุชก็คงต้องปล่อยให้สาวรุ่นตัดสินใจเอาเองเธอไม่อยากจะยุ่งให้เข้าตัวอีกแล้ว เรื่องรักใคร่มันพูดยาก เวลาเขาจะโกรธกันทำเป็นมาปรึกษาขอความช่วยเหลือแต่ถ้าเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นมา คนกลางเองก็ไม่ต่างจากแพะรับบาป เธอไม่เอาด้วยหรอกลำพังปัญหาหัวใจของตัวเองก็ยังอึมครึมไม่ชัดเจน แถมยังต้องปิดบังอำพรางเป็นความลับไหมจะรู้ไม่ได้เด็ดขาด

ไหมเงินก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ความจริงเธอน่าจะมีความสุขฝันหวานจากที่วันนี้มีสาวน่ารัก นิสัยดี การงานมั่นคงมาขอเป็นแฟนดูแลหัวใจ ‘นั่นสิเราเองก็รู้สึกดีกับเขาไม่น้อยแต่ทำไม๊ทำไม ใยต้องมาคิดถึงคนที่คอยทำให้’รมณ์เสียอยู่ตลอดตลอด

สองสาวต่างปวดหัวตุบไม่ต่างจากสาวรุ่นที่ซ่อนกายในความมืดมิด ราตรีที่ยาวนานเพียงเพราะความสับสนในจิตใจของทั้งสามนารี

น้องนุชอาศัยจังหวะที่ไหมเงินเข้าห้องน้ำ มาดูคนแอบซ่อนด้วยเป็นห่วงสาวรุ่นสลึมสลือ หยีตาเพราะแสงภายนอกที่สว่างจ้า เจ้าของห้องกระซิบกระซาบแผ่วเบา

“โอนะ ทนหน่อย เดี๋ยวไหมหลับแล้วค่อยวิ่งไปหลบที่ห้องพระ” ขวัญข้าวพยักหน้าหงึกๆเธอไม่กล้าขยับเขยื้อนมาก ปวดฉี่สุดๆกลัวมันจะเล็ดออกมานุชปิดตู้และเดินกลับมานั่งทำงานคล้ายกับว่าไม่มีอะไรในกอไผ่

“นุชคุยกับใครอ่ะ ไหมได้ยินเสียงซุบซิบๆ” ไหมเงินเดินออกจากห้องน้ำ ไม่สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติทั้งๆที่เหมือนได้ยินเสียงคนคุยกัน

“เลอะเทอะน่า คิดมากจนหูฝาด ตาฝาด สองรอบแล้วนะคืนนี้ ไปไปนอนได้แล้ว”

“แต่ไหมได้ยินจริงๆนะ กุมารที่นี่ซนจริงดึกดื่นไม่ยอมหลับนอน”นักเขียนมีชื่อคิดไปไกล แต่ก็ยิ่งดีในความรู้สึกของน้องนุช

“ว่าแต่เขา เราเองก็นอนกันได้แล้วนะ จะตีสี่แล้ว นุชมีงานทั้งวันเลย”เจ้าของห้องเดินไปปิดไฟและแง้มประตูห้องไว้

“อ้าว เปิดประตูไว้ไม” ไหมเงินเห็นเข้าก็สงสัยแต่นักเขียนสาวก็คิดพล็อตกับคำตอบไว้แล้ว

“ก็จะได้ให้น้องกุมารไปซนเสียทีอื่นไง”

ราวสิบนาทีเมื่อคนที่ซ่อนอยู่ในตู้แน่ใจแล้วว่าพี่สาวทั้งสองโดยเฉพาะไหมเงินน่าจะหลับสนิทแล้วเธอก็ค่อยๆยันกายออกจากที่คับแคบ มุดๆมาถึงหน้าห้องหน้าท้องน้อยตึงเพราะคงเก็บน้ำเสียไว้เต็มกระเพาะปัสสาวะครั้นจะแวะเข้าห้องน้ำก็กลัวว่าพี่สาวจะรู้สึกตัวสาวรุ่นตัดสินใจพาร่างออกมาจากห้อง ไร้ร่องรอยอย่างกับแมวขโมยมืออาชีพ

ร่างเล็กลงบันไดมาเข้าห้องน้ำ ปะหน้ากับน้าแจ่มที่ตื่นมาเตรียมตัวจะสวดมนต์

“อ้าวหนู ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ” สาวสูงวัยแปลกใจเพราะวัยรุ่นสมัยนี้นอนเอาโล่ตื่นสายกันแทบทุกคน

“หนูมาเข้าห้องน้ำค่ะ” สีหน้าบ่งบอกว่าไม่ไหวแล้วขวัญข้าวแจ้นไปที่ห้องน้ำ จัดการปลดทุกข์ทันที ร่างเล็กออกมาจากห้องน้ำน้าแจ่มทำหน้าสงสัยเป็นที่สุด สาวๆสมัยนี้เขาชอบทำอะไรแปลกๆ

“ทำไมแม่หนูไม่เข้าห้องน้ำเสียข้างบน น้ำไม่ไหลเหรอจ๊ะ”

“หนูไม่อยากส่งเสียงดังรบกวนให้พี่สาวทั้งสองตื่นค่ะเพราะทั้งคู่เพิ่งหลับกันไป” ขวัญข้าวแก้ตัวได้แนบเนียน

“น้าจะไปสวดมนต์ ไปด้วยกันมั้ยจ๊ะ เสร็จแล้วน้าจะใส่บาตรแล้วก็ไปจ่ายตลาด”น้าแจ่มคลายสงสัย ชักชวนสาวรุ่นเดินขึ้นไปที่ห้องพระ

ขวัญข้าวได้ทีหนีหน้าใครบางคนตอบรับและเดินตามผู้ใหญ่ใจดีขึ้นบันไดตามไปอย่างไม่ลังเล ‘เขาว่าเดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัดนี่นะก็ขอให้รอดพ้นจากการจิกกัดของพี่สาวปากร้ายแล้วกัน’ สาวรุ่นรำพันในใจหวังใช้น้าแจ่มเป็นเกราะกำบังหากต้องเจอหน้าไหมเงินเข้าจะโดยบังเอิญหรืออุบัติเหตุก็ตาม

เป็นอันว่ารอดตัวไปอย่างหวุดหวิด หลังจากสวดมนต์ทำวัตรเช้าเสร็จสาวรุ่นและน้าแจ่ม ออกมาใส่บาตรพระสงฆ์สามรูปในตอนเช้าตรู่ที่หน้าหมู่บ้านขวัญข้าวยังติดสอยห้อยตามน้าแจ่มไปตลาดด้วย เมื่อน้องนุชรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเธอรีบวิ่งไปดูที่ห้องพระแต่ไม่เห็นสาวผมยุ่ง หลังจากตามหาจนรอบบ้านก็เริ่มใจเสียหรือว่าแม่กลอยใจจะเตลิดไปเสียแล้ว นักเขียนบทสาวโทรศัพท์หาผู้เป็นแม่

“แม่ ขวัญอยู่กับแม่หรือเปล่าคะ”

“จ๊ะลูกมีอะไรหรือเปล่า จะคุยไหม” น้าแจ่มจะยื่นโทรศัพท์ให้ขวัญข้าวคุยแต่ลูกรักก็ปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรค่ะ เดินระวังนะคะแม่”ครั้นฟังความว่าสาวรุ่นมาจ่ายตลาดด้วยกันก็สบายใจเธอรีบกลับไปที่ห้องปลุกไหมให้ตื่น ทุกอย่างกำลังไปได้สวยจะมาพลาดเอาตอนจบไม่ได้เด็ดขาด

“ไหม...ไหมเช้าแล้วนะ”

“หืมมมม ยังง่วงอยู่เลย ขออีกชั่วโมงได้มั้ย”ไหมเงินพลิกตัวแต่ยังไม่เปิดเปลือกตา กำลังหลับสบาย เธอเอาหมอนมาปิดหัวแสดงเจตจำนงว่าไม่อยากรับรู้รับฟังเสียงจากญาติสาว น้องนุชแสนเซ็งงัดไม้ตายออกมาใช้

“มีนัดตอนเช้าไม่ใช่เหรอนี่จะเจ็ดโมงแล้วนะ เดี๋ยวเขาก็รอเก้อหรอก” ไหมเงินถลันตัวลุกพรวดขึ้นมานั่งตัวตรงโดยอัตโนมัติหลังจากได้ยินอีกฝ่ายบอกเวลาแม้เธอออกจะแคลงใจว่าลูกพี่ลูกน้องรู้เรื่องลับสุดยอดนี้ได้อย่างไรแต่เมื่อดูนาฬิกาก็ไม่มีเวลาต่อความกันนักเขียนสาวรีบคว้าข้าวของรุดกลับคอนโดไปทันที

เมื่อลับหลังญาติสนิท น้องนุชถึงกับเป่าปากด้วยความ โล่งใจที่เขาว่ายกภูเขาออกจากอกมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

ราวสิบนาทีถัดจากที่ไหมเงินกลับไปขวัญข้าวและแจ่มจันทร์ก็กลับมาถึงบ้าน สาวรุ่นก็ให้รู้สึกสบายใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นว่ารถของอดีตผู้อุปการะไม่อยู่เสียแล้ว

Create Date : 22 มิถุนายน 2558
Last Update : 22 มิถุนายน 2558 10:41:15 น.		0 comments
Counter : 527 Pageviews.
Share Tweet