แผ่นดินแผ่นฟ้ามืด...................ดับตะวัน
ปางพระเสด็จดับขันธ์................นิราศแล้ว
สามโลกวิโยคกัน-....................แสงโศก
โอ้ พระทูนกระหม่อมแก้ว...........ยะเยียบน้ำตาหนาว
หนาวเหน็บตระหนกพระธรณี
ปฐพีสะทกหาว
โอ้ว่าประชาอุระระร้าว
พระเสด็จ ณ แดนใด
น้ำตาดอกไม้ร่วง
พิลาปร่ำระงมไพร
ปานใจ จะขาดใจ...
จะขาดแล้ว อยู่รอนรอน...
โอ้ว่าพระทูนกระหม่อมแก้ว
นิราศแล้วจากแท่นบรรจถรณ์
ร่มฟ้าประชาชาติ..ราษฎร
มหิธรธำรง พระทศธรรม
พลังแห่งแผ่นดิน..เสด็จแล้ว
พญาโศกโศกแว่ววิเวกย่ำ
ฟ้าจะมืด ดินจะหม่น ก่นระกำ
ยะเยียบย้ำ ร่ำร้าว...หนาวน้ำตา
***เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์***
เอนทรีถัดไป "ในดวงใจนิรันดร์" คลิ้กที่นี่ค่ะ
เรียวรุ้ง Literature Blog
+