วันนี้อัพบล็อคมาราธอนไม่อยากดองรูปที่ถ่ายมาไว้แล้วเลยเขียนทีเดียวให้หมดเลย
เหตุการณ์สดๆร้อนๆ วันนี้เป็นอีกครั้งที่มีเรื่องเกี่ยวกับการให้ทิปในประเทศนี้มาเล่าสู่กันฟัง เมื่อนานมาแล้วเคยเล่าถึงร้านอาหารเกาหลีใกล้บ้านที่ต้องวิ่งไล่ตามลูกค้า(สงสัยจะเมา)จะเป็นจะตายเพื่อคืนเงินไม่กี่ร้อยเยน ที่จะว่าไปแล้วก็เทียบเท่ากับค่า Tip ที่ลูกค้าเค้าเต็มใจ(ยัดเยียด)ให้นั่นล่ะ (อ่านได้
ที่นี่)
วันนี้เป็นอีกร้านนึงแต่อยู่เกือบจะข้างๆกับร้านเดิมนี่ล่ะร้าน すき家 (Suki-ya) นั่นเองก่อนนี้ไม่เคยมากินเพราะคุณแฟนบอกว่าไม่อร่อย แต่อ่านรีวิวคนพูดถึงในห้องก้นครัวมากๆเข้าเกิดอยากไปลองกินเองดูมั่ง ประกอบกับร้านนี้ตอนนี้มีเมนูพิเศษข้่าวหน้าปลาไหลด้วย ขืนรอไปอีกหมดหน้าปลาไหลอดกินกันพอดี วันนี้เลยแวะไปซะหน่อย
กว่าจะออกจากมหาลัยก็ดึกพอควรแล้ว คนในร้านไม่เยอะก็สั่งนี่เลยข้าวหน้าปลาไหลแบบพิเศษปลาสองชิ้นกินคนเดียว มาชามใหญ่มากๆ(แต่ข้าวเยอะกว่าปลาอยู่ดี) ไม่ได้กินปลาไหลมาซะนาน(หลังๆไปกินข้าวปลาดิบซะมาก) หวานจังเลยอ่ะรู้สึกเนื้ิอนิ่มๆด้วย รู้สึกแต่ก่อนตอนกินเป็นซูชิเนื้อจะหนากว่านี้แข็งกว่านี้หรือเปล่านะ หรือว่าเป็นคนละแบบกัน
ไม่ได้ถ่ายรูปข้าวปลาไหลมา แต่ก็ไม่ต่างจากในภาพด้านบนเท่าไหร่ จริงๆร้านนี้ก็มีเมนูน่ากินหลายอันนี่นา คุณแฟนเรานี่พูดเว่อร์ ดูๆแล้วเมนูหลากหลายกว่า Yoshinoya ตั้งเยอะ (แต่คุณแฟนเราไม่ชอบร้านพวกนี้เลยสักร้าน จะว่าไปก็เท่าเทียมกันดี)
เข้าเรื่องสักที เรานั่งอยู่ตรงข้างๆเคาเตอร์คิดเงินเลย กินๆอยู่ก็มีลูกค้าหน้าตาฝรั่งจ๋าเชียวเดินมาจ่ายเงิน ดูจากท่าทางที่ใช้ภาษามือในการสื่อสารก็ดูออกล่ะว่าเค้าคงมาเที่ยวและพูดญี่ปุ่นไม่ได้ อาหารเค้ากี่ร้อยเยนได้ยินไม่ถนัดแต่เห็นว่าเค้ายื่นแบงค์พันให้ พนักงานผู้หญิงก็ขานจำนวนเงินที่รับและจำนวนเงินทอนตามระเบียบปกติของญี่ปุ่น แต่พอเงยหน้ามาอีกทีคุณลูกค้าเดินออกไปที่ประตูซะแล้ว
เช่นเคยสำหรับประเทศที่ไม่มีระบบทิปและคนค่อนข้างเถรตรงอย่างที่นี่ พนักงานก็พยายามเรียกลูกค้าไว้ ซึ่งลูกค้าก็หันมานะพร้อมกับส่งภาษามือว่าไม่เป็นไรเค้าไม่เอาเงินทอน รวมทั้งยกนิ้วโป้งให้ด้วยว่าอาหารอร่อยมาก (มาจากอเมริกาหรือเปล่าหนอ ระบบทิปจ๋าอย่างนี้)
เราที่นั่งดูอยู่ก็ลุ้นว่าหนนี้พนักงานจะวิ่งไล่ตามไปคืนเงินทอนเหมือนหนก่อน(ร้านอื่น)ที่เราเคยเห็นหรือเปล่า แต่ครั้งนี้ไม่เป็นอย่างนั้นแฮะ พอคุณลูกค้าฝรั่งออกไป พนักงานก็ทำหน้างงๆไปแป๊บนึงแล้วก็เอาเงินทอนเก็บกลับเข้าเก๊ะเท่านั้นเองแล้วก็ไปรับออเดอร์ต่อ
หนนี้ไม่มีวิ่งตามอะไร ส่วนตัวคิดว่ามีเหตุผลหลายอย่างนะ หนึ่งคือ ทั้งร้านเห็นมีพนักงานรับออเดอร์อยู่คนเดียวนี่ล่ะ(ผู้หญิงด้วย) สองคือ เดาว่าตามไปก็อธิบายเค้าไม่รู้เรื่องอยู่ดี ปกติคนญี่ปุ่นโดยทั่วไปจะกลัวภาษาอังกฤษกันมาก โดยเฉพาะการพูด
ก็เป็นอีกครั้งที่ได้เห็นเรื่อง ทิปทิป ในญี่ปุ่น หนก่อนวิ่งไล่กวดลูกค้าตามไปคืนจนได้ หนนี้พยายามท้วงแล้วแต่ลูกค้าไม่ฟังก็เลยเก็บกลับเข้าเครื่องคิดเงินของทางร้านตามเดิม จะมีหนไหนไหมนะที่จะเห็นเก็บเข้ากระเป๋าตัวเองมั่ง
(แต่คิดว่าไม่น่ามีที่ญี่ปุ่น)
ตบท้ายเรื่องนี้นิดหน่อยด้วยการโดนตาลุง salary man เข้าใจผิดจะมาชวนเราไปต่อซะนี่ ตาลุงนี่เข้าร้านมาทีหลังที่นั่งก็ยังว่างแต่ดันมานั่งเก้าอี้ตัวติดกะเราเลย (ปกติเค้าก็จะนั่งเว้นช่วงกันถ้าร้านไม่แน่นนี่นะ) ตอนเรากินเสร็จอยู่ๆตาลุงก็หันมาจ้องหน้าเราแล้วถามว่าเราจะกลับแล้วเหรอ จะไปต่อกันอีกหน่อยไหม
ซึ่งก็นะฟังดูก็รู้ล่ะว่าหมายถึงอะไร วันนี้คืนวันศุกร์ซะด้วย แถมแถวนั้นตอนเราเดินมามีแต่ผู้หญิงมายืนกวักเรียกแขกเข้าร้านเต็มไปหมดเลย (แต่เราก็ไม่เคยเข้าร้านพวกนี้ เลยไม่เคยเห็นกะตาซักทีว่าในร้านเป็นไงมั่ง) พอเรามานั่งกินข้าวคนเดียวดึกๆ(สี่ทุ่มเอง)แค่นี้โดนตาลุงเข้าใจผิดซะงั้น พอบอกว่าจะกลับแล้ว ก็มีพูดต่ออีกทำนองว่า "เหนื่อยแล้วเลยจะกลับแล้วเหรอ" ตัวคำพูดมันธรรมดาน่ะนะแต่โดยความหมายที่รู้กันเนี่ยไม่ค่อยดีแฮะ คือ ไม่คิดว่าตาลุงจะหมายถึงเราทำแล็บทำงานที่มหาลัยเหนื่อยเลยอยากกลับบ้านแล้วน่ะนะ
แต่ก็นะยังไงก็แค่คนแปลกหน้า ขี้เกียจจะอธิบายก็เลยไม่พูดอะไรจ่ายเงินแล้วออกมาจบ ที่ญี่ปุ่นตาลุง salary man หัวงูทำนองนี้มีเยอะเหมือนกัน แต่ยังดีว่าส่วนใหญ่ยังพูดกันรู้เรื่อง ถ้าไม่สนใจแล้วเดินหนีซะเค้าก็ไม่ค่อยมาตามกวนต่อให้รำคาญ
(แต่คิดว่าไม่น่ามีที่ญี่ปุ่น)
วันที่: 11 กันยายน 2552 เวลา:23:53:22 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [