ถนนสายนี้ .. มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 288"เมื่อคิดถึงเรื่องเที่ยว คุณคิดถึงอะไร"
โจทย์โดย คุณ อุ้มสี เพิ่งกลับมาจากเที่ยวนาน12วัน 11คืนค่ะเริ่มต้นที่คิดถึงเรื่องเที่ยว คือที่ๆจะไปเขาปิดหรือเปล่าโทรถามทุกแห่งล่วงหน้าทุกวันก่อนไปแต่แล้วสถานที่ ที่ตั้งใจและคิดถึงมากๆคือนาขั้นบันได ที่บ้านป่าบงเปียงคิดถึงนาข้าวกำลังออกรวงระบัดใบเขียวสวยงามไปตามหลั่นขั้นบันไดอากาศสดชื่น สายฝนเบาๆสายหมอกรุมเร้ารอบตัวแต่....โทรถามก่อนไปแค่ 2 วันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่โทรถามให้นานกว่านี้อาจเป็นเพราะคิดไปเอง ว่าในที่ห่างไกลชุมชนอากาศถ่ายเทขนาดนั้นคงไม่ปิด คิดผิดมาก!!แต่ก็ได้จำไว้เป็นบทเรียนก่อนออกเดินทางท่องเที่ยวครั้งต่อไปครั้งนี้พลาดไปถนัดใจ อดๆๆๆๆๆๆๆๆก็เลยต้องเป็นทริปตายายสายแค้มป์ปิ้งที่ชื่อว่าGo No Plan !!!คิดถึงเรื่องเที่ยว Camping แบบแม่ตะลีก็ต้องคิดถึงการทำอาหาร ปิ้งย่างหมูกะทะมาเป็นอันดับต้นๆละค่ะมันเป็นของคู่กัน ตัดกันไม่ขาดครั้งนี้ประสบการณ์ตรงกางเต๊นท์ที่ขั้นบันไดชั้นบนเลือกแบบที่โล่งๆ ไกลผู้คนแล้วค่ะแต่ แต่ แต่ พอใกล้คำ่มีผู้คนมากๆมาย ทะยอยขับรถเช้ามาเวียนดูที่ใกล้ๆเต๊นท์เราแล้วปักหลักตรงขั้นบันไดชั้นล่างกางเต๊นท์ห้องครัวก่อนเพื่อนซึ่งตรงกับเต๊นท์นอนของเราเป๊ะและแล้วขณะที่เราตายาย นั่งกินอาหารที่ทำเสร็จแล้วควันไฟจากฟืนและถ่านจากเต๊นท์ด้านล่างก็ถูกลมโชยมา เข้าเต๊นท์หูตาปากคอจมูกเราโอ๊ย!!!!! สนุกกันละค่ะกินข้าวเคล้าควันไฟแต่ก็อดทนเอา เพราะคิดว่า ไฟติดดีแล้วก็คงไม่มีควันอะไรมารบกวนแล้วละเรานั่งกินข้าว ต่อไปการณ์มิได้เป็นเช่นนั้นเมื่อไฟติดดี หมูหมึกกุ้ง ก็ลงปิ้งย่างทั้งกลิ่นทั้งควัน ทำให้เรากินข้าวแล้วอ้าปากงับควันกันไปด้วยกลิ่นหมูหมึกกุ้งรัญจวนใจเสียจริงถ้ามาแต่กลิ่นเราคงชอบ หอมดีแต่ควันจากมันหมูที่หยดลงเตาไฟแดงๆเสียงแฉ่ ๆๆๆๆๆโอ๊ย...ควันโขมงก็อยู่ไปตลอดมิได้สร่างซาเพราะนับสมาชิกของกลุ่มนี้ได้ 6 คนกินกันเยอะอยู่จากการมองลงไปเห็นอาหารที่เตรียมมาและที่ปิ้งย่างอยู่บนเตา 2 เตานาน จนเราขึ้นนอนก็ยังไม่จบ(อาหารของเรา ก็กลิ่นใช่ย่อย ช่อน สลิดแดดเดียวแบบเนี๊ยะ ดีที่ทำเสร็จก่อนที่เต๊นท์อื่นๆจะมาถึง และเราจอดรถที่ขั้นบันไดสูงสุด ควันลอยไปบนฟ้าค่ะ...ข้ออ้างเข้าข้างตัวเองเห็นได้ชัด)เราหนีไปไหนไม่ได้เพราะเป็นเต๊นท์ที่ติดหลังคารถ กางแล้วต้องแช่อยู่แบบนั้นต้องอดทนอดกลั้น ปิดหน้าต่าง ประตูเต๊นท์แง้มๆไว้นิดเดียว ใช้พัดลมช่วยเป่าควันเอาดีที่อากาศหนาวเย็น มิฉะนั้นเราสองคนตายายคงสำลักควันตายไปแล้ว***ที่ว่างหน้าแคร่ ชั้นถัดไปนี่แหละค่ะ วงปิ้งย่าง****** แม่ตะลียืนถ่ายจากหน้าเต๊นท์ตัวเองลงมา*** เราไม่ได้ตำหนิติเตียนเขาค่ะแค่อยากย้ายเต๊นท์หนี แต่ทำไม่ได้เราเข้าใจดีว่า การออกมาแค้มป์ปิ้งสิ่งที่ขาดไม่ได้คือปิ้งย่าง ควันโขมงเราก็ทำตลอดๆ ถ้าทุกเต๊นท์ ทำเหมือนๆกันมันก็สนุกดีในการเดากลิ่นอาหารของเพื่อนเต๊นท์ว่าปิ้งอะไรซึ่งเดาไม่ยาก แค่กลิ่น หมูเนื้อหมึกกุ้งแต่หากทั้งลานมีปิ้งย่างอยู่แค่เต๊นท์เดียวแล้วเต๊นท์อื่นๆ นั่งกินลมชมวิว คืนเดือนหงายสว่างฟ้าแบบนี้โห...หมดมู๊ดกันทีเดียวเลยไม่เป็นไร แค่ครึ่งคืนเอง กว่าวงหมูเนื้อหมึกกุ้งจะเลิก55555 ตา ยาย แอบกระซิบกันตลอดๆๆว่า...เมื่อไหร่จะอิ่มกันสักทีหนอ จะได้เลิกกลืนน้ำลายเสียทีก็กลิ่นหมูเนื้อหมึกกุ้งย่างมันหอมชวนน้ำลายหยดอ่ะ!!!!เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่า ทำไมตามลานกางเต๊นท์ในอุทยานแห่งชาติจึงห้ามมิให้ผู้ที่ไปกางเต๊นท์ทำอาหารปิ้งย่างหน้าเต๊นท์ตัวเองให้ไปทำในที่ ที่อุทยานจัดไว้ให้เท่านั้นเหมือนคนไม่สูบบุหรี่ ต้องทนทรมานกับควันบุหรี่ยังไงยังงั้นเลยค่ะสวัสดี
วันที่: 25 ตุลาคม 2564 เวลา:9:29:44 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [