ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 279 "แพ้ แต่ ชนะ "
โจทย์ตะพาบครั้งที่279-แพ้แต่ชนะ
โดย คุณกะว่าก๋า
ขรุขระขรุขระปุปะน่าหัวตะปุ่มตะป่ำน่าเกลียดน่ากลัว
ขยะแขยงใจเต้นระรัว
โดดหยองโดดแหยงหนีห่างหนีไกล
ฉันแพ้ฉันพ่ายอุทัยคางคก
ต้องตีต้องไล่ทุบให้ด้วยพรก
บาปกรรมทำมาเหมือนเกิดหยกหยก
ต่อแต่นี้ไปจะไม่กลัวแล้ว
คิดได้ว่ามันก็มีชีวิต
เกิดมารูปลักษณ์ไม่สวยเพริดแพร้ว
ต้องหลบต้องหลีกให้คลาดให้แคล้ว
ใยต้องรังแกให้เจ็บให้ตาย
ชนะใจตัวเองได้แล้วครานี้
เกิดจิตปรานีไม่หนีไม่หน่าย
เจอตัวจับจ้องไม่ร้องโวยวาย
แพ้นั้นพลันคลายชนะใจตัวเอง
***พรก=กะลา***
อ่านแล้วก็ขำ กลอนน่ารักมากครับ
ผมก็ไม่ชอบนะครับ ไม่กลัวแต่ไม่จับ
ตอนไป ตจว คือฮามากครับ มันมีเสียงตุ๊กแกดัง
เพื่อนหลายคนหนีกันเป้นแถบ มีผมยืนงงอยู่แล้วมองหา
"เสียงไรวะ"
เพื่อนก็เรียก เฮ้ยๆ ๆ มานี่ๆ เดี๋ยวมันโดดใส่
ไอ่ผมน่ะ ไม่เคยเห็นตุ๊กแก ไม่รู้จักว่ามันเป็นไง เลยไม่กัว
เพื่อนเลยบอกว่า มันกัดนะโว้ยยยยย มันกัดไม่ปล่อยนะโว้ยยยยย
นั่นแหละครับ ผมเลยค่อยๆ เดินหลบมา
จากบล๊อก
ความดันแม่ตะลีนี่ แบ่งผมมาได้ซัก 30-40 ได้เลยครับ - -'' ดูแลสุขภาพด้วยครับผม ^^