ถนนสายนี้มีตะพาบ ก.ม.125 "ร่างทรง" โจทย์โดยคุณtoor36
วัยเด็กมีร่างทรงเป็นลูกคนโต
ต้องดูแลช่วยเหลือพ่อแม่เต็มกำลัง
รวมทั้งต้องต้องอ่อนน้อมน่ารัก เชื่อฟังพ่อแม่
(ร่างทรงนี้ไม่ค่อยเชื่อฟังเท่าไหร่
แก่นกะโหลกไปตามเรื่องตามราวของทะโมนไพรเสียมากกว่า)
เป็นร่างทรงของพี่สาวคนโต
ดูแลน้องๆทุกคนแทนพ่อแม่
เช่นหุงหาข้าวปลาอาหาร
พาน้องเที่ยวดูลิเกดูหนังกลางแปลงตามงานวัด
จัดการให้น้องแบกเสื่อ
พี่ต้องคุมหางแถว
เวลาไป-กลับ อย่าให้น้องหลงบ้าน
(แต่น้องคนเล็กก็เคยหลงไปอยู่บ้านอื่น1คืน
เพราะขากลับดึกๆ ง่วงนอน พี่สาวก็จ้ำอ้าวๆ
กลับบ้าน ลืมดูว่าน้องเลี้ยวเข้าผิดบ้าน
ดีที่มีตาเป็นผู้ใหญ่บ้าน ดังหน่อย เพื่อนบ้านเลยพากลับมาส่งได้ถูก)
ร่างทรงลูกคนโต แต่แก่นกะโหลก
จนต้องโดนไม้ขัดหม้อ หรือไม้มะยมต้นหน้าบันได
จากฝีมือแม่ หวดไม่ยั้ง
พ่อยิ้ม ตะโกนห้าม แต่แม่ไม่หยุดมือ...เฮ้อ!
ร่างทรงลูกคนโต ..ก็วิ่งซิคะ รออะไร
วิ่งวนรอบสวนสองสามรอบ
แม่ก็หยุดตามเองแหละ
นั่งหอบ แล้วก็กลับบ้านไป
ลูกก็หลบ หาของกินในสวน ดูนกดูปลาไป
รอจนเย็นค่ำ ค่อยย่องเข้าบ้าน
แม่อารมณ์เย็นลงแล้ว
เราก็รอดตัวไป
พอถึงวัยเข้าโรงเรียน
ก็ไปเป็นร่างทรงหัวหน้าห้อง
สงสัยแก่นกว่าเพื่อน
เป็นหัวโจกของกลุ่มเพื่อน
ใครจะต่อยกับใคร
ต้องมาฟ้อง แม่ตะลี...อ้าว!
อ๊ะๆ แต่เรียนเก่งนะ
สอบได้ที่หนึ่งของห้องตั้งแต่ป.1-ป.7เชียว
ครูชอบ ให้เป็นหัวหน้าห้อง
ให้เป็นต้นเสียงร้องเพลงชาติ สวดมนต์
สวดไหว้ครู...ปาเจ ทุกปี
ก็ร่างทรงนี้ เสียงดีมีศิลปะ
ครูชมเพื่อนชม
ตัวเองไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ
ร่างทรงนี้ร่ำเรียนเขียนอ่านจบ
ต้องสวมบท ประกอบอาชีพทำงาน
เลี้ยงตัว เลี้ยงพ่อแม่
เป็นร่างทรงที่ต้อง ชี้แนะอบรมบ่มนิสัยให้เด็กน้อย
ได้เรียน ได้รู้วิชา
เมื่อสวมร่างทรง ก็ทำหน้าที่ไปอย่างดีที่สุด
มิได้ขาดตกบกพร่อง
นอกจากเดินตามจรรยาบรรณวิชาชีพแล้ว
ร่างทรงทำตามหัวจิตหัวใจและสำนึกดีส่วนลึกด้วย
ละแล้วก็ถึงคราวต้องเป็นร่างทรงของเมีย
ของแม่ ของลูกสะใภ้
ร่างทรงนี้ก็เต้นไปตามบทบาทมนุษย์ปุถุชน
หนทางเรียบก็เดินสบาย
พอเจอถนนขรุขระ สะพานผุ
ก็มีซวนเซ หกล้ม แต่ร่างทรงก็ฉุดรั้ง
ให้ลุกขึ้นยืนหยัดและยิ้มสู้ต่อ
ขณะนี้กลายเป็นร่างทรงของหญิงวัยเข้าชรา
ผมเริ่มหงอก ตาเริ่มฟ้าฟาง
ฟันร่วง กระดูกบาง
ผิวย่น ไขมันพอก
ดีนะที่ตอนนี้หูยังไม่ตึง
ร่างทรงนี้ ก็ไม่รู้จะอยู่ได้นานแค่ไหน
แต่เมื่อเขาให้ใช้ร่างอยู่
ก็ต้องประกอบคุณงามความดี
ดูแลร่างทรงของเราให้แข็งแรง
ดูแลจิตให้สบาย ดูแลกายให้เป็นสุข
ผ่อนคลายจากทุกข์ทั้งปวง
อยู่อย่างมีสติ
และเมื่อถึงเวลาต้องละร่างทรง
จะได้ไปอย่างหมดห่วง
สวัสดี
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
แต่ละบทบาทแต่ละหน้าที่ล้วนสำคัญๆทั้งนั้น
มาถึงร่างทรงสุดท้าย แม้จะเป็นไปตามวัย แต่ก็ยังดูสวยงามสดใสมากอยู่ค่ะ
เห็นด้วยเลยค่ะ คนเราถ้า ดูแลจิตใจให้สบาย
ร่างกายก็พลอยดีไปด้วย
ไว้แวะมาใหม่ค่ะ