ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกม.ที่ 325: ยุค90
ตะพาบ หลักกม.ที่325 : ยุค90
โจท์โดยคุณ Kob Civil
ยุค90นี่ คือช่วงค.ศ. 1990-2000
แล้วละก็...มันก็ผ่านมาแล้ว 33 ปี
หลังลูกเกิดได้เกือบ10ปี
แม่ตะลีเกิดช่วงกลางของยุค60
มันก็จะโบราณๆหน่อย
รู้จักและผ่านเรื่องราว ข้าวของเครื่องใช้
เทคโนโลยีในสมัยนั้นมาแล้ว
มันก็โบราณไปเสียหมดแหละ
ที่บ้านไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีวิทยุ
ไม่มีไฟฟ้าใช้ ใช้แต่ตะเกียงน้ำมันก๊าดบ้าง เทียนบ้าง
แม้แต่ยาสีฟันยังไม่มีเลยค่ะ ใช้เกลือสะตุแปรงฟัน
ยานพาหนะก็มีแต่เรือ แพ เรือหางยาว
รถเมล์ ที่โหนและเบียดเสียดกันจนแทบจะได้เสียกันเลยทีเดียว
เวลาเปลี่ยนแปลงไป อะไรๆก็พัฒนาขึ้น
สะดวกสบายขึ้น ทันสมัยขึ้น
มีปากกาใช้แทนดินสอหินและกระานชนวน
ได้ใช้คอมพิวเตอร์เครื่องแรกอย่างขลาดๆกลัวๆ
ใช้โทรศัพท์สาธารณะครั้งแรก มือสั่น ทำไม่เป็น
ต้องให้ผู้ใหญ่ช่วยสอน
มีเรื่องราวอันใดก็โทรหาผู้ใหญ๋บ้าน
ฝากข้อความให้ผู้ใหญ่บ้านช่วยไปบอกพ่อแม่
ก็โทรศัพท์มีที่บ้านผู้ใหญ่บ้านอยู่บ้านเดียวนี่นา
ตอนนี้ยังเก็บโทรศัพท์หยอดเหรียญสีแดงแจ๋ไว้ดูเล่นเลยค่ะ
จนมาสมัยยุค90 เราซื้อโทรศัพท์มือถือใช้ ซึ่งแบบนี้
ใช้มาหมดแล้ว
ยุค90 เป็นยุคของเพลงป๊อบ เพลงแนว R&Bอไรเทือกนี้
มอส ทาทา ลิฟท์ ออย์ ก็มาละ
แม่ตะลีก็ฟังได้ เพราะชอบร้องเพลงและแด๊นซ์กระจายเช่นกัน
ลูกๆต้องบอกว่าพอเถอะแม่ ลูกเขาเริ่มโคแล้ว
พอรู้ความบ้างแล้ว แต่ที่ชอบและกระโดดโลดเต้นตาม
เห็นจะเป็น โมเดิร์นด็อกนี่ละค่ะ ป้าชอบ
เวทีแคบๆเป็นกระโดดตกขอบแน่นอน
อยู่ๆความคิดก็ตัน คิดอะไรไม่ออกค่ะ
ไม่ว่ายุคไหน ช่วงไหนๆ เราก็สุขสบายตามอัตภาพที่พึงมีพึงเป็น
ไม่ได้เห็นว่าทุกข์ทรมานอะไร
อยู่ได้ รอดมาได้ อย่างมีคุณภาพแหละ
จงอยู่กับสภาพปัจจุบันของตนให้ได้
ก็เกิดสุขได้นะคะ
ขอจบเลยแล้วกันค่ะ 
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
ชอบกระโดดในเพลงของ Modern Dig ด้วย
แม่ตะลีณ นี่
ศู๊ดหยอดค่ะ