ตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 314 "Lie to me"
โจทย์โดยคุณ กะว่าก๋า ไม่จำกัดรูปแบบงานเขียน
สมัยตอนเด็กๆ
เราชอบสะอึกงึ๊กๆๆๆๆตลอด
ไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร
แต่พอสะอึกมากๆเข้า นานๆ มันเหนื่อย
กระบังลมบุ๋มจนเจ็บก็มี
สะอึกแบบเอาเป็นเอาตายกันเลย
จู่ๆยายก็ชี้หน้าว่าเราแอบขโมยเงินเหรียญในเชียนหมากไป
สลึงสองสลึง...ให้เอามาคืนซะดีๆ
โอ๊ย...ตกใจค่ะ
บอกว่าไม่ได้ขโมย และไม่มีทางจะเป็นขโมยได้
ยายก็ไม่ยั้ง ดุว่าเราต่อ หาว่าเป็นหัวขโมย
เป็นคนไม่ดี อย่างโน้นอย่างนี้
จากที่ตกใจเพราะถูกหาว่าเป็นขโมย
กลายเป็นความโกรธ เริ่มปฏิเสธอย่างฉุนเฉียว
และหาข้อความมาอ้างสารพัด
กลายเป็นยายหลานเสียงดังทั้งคู่
จนเวลาผ่านไปนานหลายอึดใจ
อาการสะอึกเราก็หาย
แต่อาการโมโหโทโสยังอยู่
แล้วยายก็หัวเราะ บอกยายล้อเล่น
ยายทำให้หายสะอึก
เอ๊า!!!!....ยายนะยาย
โกหกเรา
แต่ก็ช่วยให้เราตกใจและหายจากอาการสะอึกได้
เราก็เคยเอาวิธีนี้มาใช้กับลูกเช่นกัน
และได้ผลด้วย
แต่ทำหลายครั้งไม่ได้
ลูกรู้ทันแล้ว
ก็ใช้วิธีทำให้ตกใจกับเรื่องหม้อชามตกเสียงดังแทน
เป็นการหยุดการสะอึกได้แบบโบราณเขาทำกันมา
แต่คงไม่ใช่วิธีทางการแพทย์นะคะ
ช่วงนี้คุณที่บ้านก็มีอาการสะอึกบ่อย
กำลังคิดหาวิธีที่จะโกหกเขายังไง
คุณเขาถึงจะตกอกตกใจ
จนหายสะอึกได้
ขอกลับไปคิดดูก่อนค่ะ
สมาชิกพอจะมีวิธีโกหก
หรือทำให้คุณสามีตกอกตกใจได้
จนต้องแก้ตัวเป็นพัลวันบ้างคะ
ช่วยแนะนำมาหน่อยค่ะ

ขอบคุณภาพจากสื่อค่ะ
สวัสดี
โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบครั้งต่อไป หลักกิโลเมตรที่ 315"รางวัลปลอบใจ" โจทย์โดยคุณ
NENE77คำอธิบายโจทย์
ตีความตามสะดวกเลย ประมาณว่าทำดีที่สุดแล้ว
สุดท้ายได้แค่รางวัลปลอบใจ
หรือประสบการณ์ที่ได้รางวัลปลอบใจจากการแข่งขันก็ได้
เวลาส่งงาน 23 พฤศจิกายน 2565 นี้แล้วเจอกัน