ถนนสายนี้มีตะพาบ330 : คนเดียวก็ได้ บายดี
การจะทำอะไร ไปไหนคนเดียวนั้น
คงอยู่ที่วัยด้วย สมัยหนุ่มสาว ก็คนเดียวก็ได้ สบายใจแต่สูงวัยแบบแม่ตะลีฯ ยังไงก็คนเดียวไม่โอเคนักยังต้องเรียกตาช่วยเวลาเผชิญหน้ากับงูเห่าเข้าบ้านหรือยังต้องให้ตาปีนต้นไม้ ริดกิ่งเกะกะออกให้ปีนหลังคาซ่อมกระเบื้องแตก หรือเป็นช่างในบ้านซ่อมสายไฟ ยามฉุกเฉิน ที่แม่ตะลีโดนไฟช็อต ตะลึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ดเพราะฝนตกพื้นหน้าบ้านเปียก ต้องเผ่นเกือบสู่ขิตตาก็ยังรอด จากการตกต้นไม้ เพราะเป็นลมด้วยมีแม่ตะลีฯยืนเฝ้า โคนต้นไม้เพราะสัญญากันไว้ว่า ยามใดที่ต้องทำอะไรเสี่ยงๆต้องมีคนอยู่เป็นเพื่อน ไม่ทำอยู่คนเดียว
ฉะนั้น “คนเดียวก็ได้ สบายใจ” ก็เหมาะสำหรับวัยที่พร้อมและเหตุการณ์ที่เหมาะ ส่วนอะไรที่ไม่ปลอดภัย ไม่สะดวกสำหรับผู้สูงวัยก็อย่าอยู่คนเดียวเลยค่ะแม้ว่า ในความเป็นจริงของโลก ทุกคนมาคนเดียว และไปคนเดียวอยู่เสมอสวัสดีค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
กรูทรุดตัวนั่งลุกไม่ขึ้นวะ 555
เมื่อก่อนผมไปนอนในปางไม้ หรือในไร่ใช้มุ้งกางกันยุง กินข้าว
ก็กางมุ้ง ปิ้งย่างกินอาหย่อย..