จริงๆ สมควรไปนอนได้แล้ว เพราะ พรุ่งนี้จะต้องตื่นตั้งแต่ตี 4 เพื่อเตรียมตัวไปแอ่วดอย แต่ขอทิ้งท้ายไปซะหน่อย เพราะ 1-2 วันมานี้ เจ้ามิวมิวน่ารัก อารมณ์ดี เจื้อยแจ้วไม่หยุด รู้สึกว่าคุณแม่กับคุณลูกตัวป่วนไม่ได้อยู่ด้วยกันเต็มๆ วันแบบนี้มานานละตั้งแต่ไปโรงเรียน (เฮ่ออ..แล้วจะให้ไปทำไมเนี่ย...อยากสอนเอง คิดถึงๆ)
เมื่อวานไปเยี่ยมคุณย่าที่ รพ. เจ้ามิวมิวก็ทั้งป่วน ทั้งซน ทั้งกวน ลั่นล๊าเป็นขวัญใจลุงๆป้าๆ รวมไปถึงพยาบาล วีรกรรมเยอะแยะมากมาย บรรยายไม่หมด...มาเยี่ยมคุณย่าทีไร หลับ สลบเหมือดกลับไปทุกที เพราะลุงพาไปนั่งเรือข้ามฟากบ้าง...เดินไปดูปลาบ้าง ทักทายคนโน้นคนนี้ไม่หยุด สนุกสุดๆ
พอค่ำๆ ก็ไปส่งเชี่ยวที่สนามบิน...ถามตลอด ว่า ไปไหน เมื่อไหร่จะกลับ ที่สำคัญ อย่าลืมซื้อของฝากด้วยนะ!!
ขากลับ มิวมิวก็นั่งเงียบๆ แกะส้มกินเอง...บังเอิญหันไปเห็นว่านั่งขาบิดอีกแล้ว เลยดุ + ขู่ ไปว่า ถ้านั่งแบบนี้ ไปให้หมอตัดขาดีปะ...เจ้ามิวรีบเปลี่ยนท่านั่งแทบไม่ทัน
จากนั้น หันไปอีกที..มิวมิวนั่งน้ำตาคลอเบ้า...เบะ เบะ...แต่ไม่ร้อง
แม่ถามว่า น้องมิวเป็นอะไร...อย่าร้องไห้นะ คุณแม่ขอโทษ ที่ดุ เพราะน้องมิวนั่งไม่ดี วันหลังจะไม่ขู่แบบนี้อีกแล้ว นะ...ขอโทษนะ..เดี๋ยวจอดรถได้แล้วจะกอด
ผ่านไปสักพักใหญ่ หันไปอีกที..ยังนั่งน้ำตาคลอเบ้า หยดแหมะๆ เงียบๆ..
เลยบอกว่า นอนตักไม๊ ให้ไปเอาหมอนมาวาง ข้างๆ แล้วนอนตัก เจ้ามิวก็ปีนไปหยิบหมอนมาวาง..แล้วนอนให้ลูบหัวๆ...ได้ยินเสียงร้องไห้กระซิกๆ เป็นนางเอกโคดๆ
เลยถามว่า..น้องมิวเป็นอะไร...เสียใจหรอ...แม่ขอโทษน๊า...
เท่านั้นแหละ...ต่อมน้ำตาแตก...ร้องไห้โฮๆ "แงงงง .....จาหาป๊าเชี่ยววววววว.....จาหาป๊าเชี่ยววววววววววววว"
เอ๋า...ซะงั้น เด็กน้อย
พอสักพัก ถึงบ้านอารมณ์ดีขึ้น ก็มาถามว่า "ป๊าเชี่ยวไปไหน" (บอกไปรอบที่ร้อยแล้วมั้ง ว่าไปทำงาน) "แล้วเค้าจะซื้อของมาฝากน้องมิวไม๊"
เช้ามา...ขับรถออกจากบ้าน "ป๊าเชี่ยวไปไหน" (อะเกน..คำตอบเดิม)
"แล้วเค้าจะซื้ออะไรมาฝากน้องมิว"
ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์ ซี่...
"เค้าจะซื้ออะไรมาฝากน้องมิวนะคุณแม่"
ม่ายบอกกก..บอกแล้วไง ว่าเซอร์ไพรส์
"บอกซี่...เค้าจะซื้อรถไฟมาให้น้องมิวไง"
..ถามเองตอบเองนี่หว่า...
---------------------------------------------------------------
เมื่อเย็น พามิวมิวไปเซนทรัลไปซื้อของขวัญให้คุณยายที่เซนทรัล กินซูชิ กินไอติม ซื้อหนังสือ ซื้อนม ซื้อการ์ตูน เปรมมาก สองคนแม่ลูก
ระหว่างทางกลับบ้าน บอกมิวมิวว่า..ไหน ซ้อมดิ๊ เดี๋ยวมิวเอาของขวัญไปให้คุณยายนะ แล้วพูดว่า สวัสดีปีใหม่ค่า..ไหนลองพูดดิ๊..
เงียบ.........
สวัสดีปีใหม่ค่า..พูดตามแม่
เงียบ..........
ถ้าไม่พูดตาม อดได้เซอไพรสนะ คุณยายไม่ปลื้มอดได้รถไฟแง๋ๆ
เงียบ.........
เฮ้อ...ท่าจะไม่รอด ควรทำใจ
พอถึงบ้าน เปิดประตูลงจากรถ วิ่งฉิวววววไปพร้อมแซนวิชเซเว่น ต้องลากกลับมาถือถุงของขวัญด้วย
เท่านั้นแหละ ตั้งแต่ยังไม่ทันเดินเข้ารั้วบ้าน "คุณย๊ายยยยย น้องมิวซื้อของขวัญมาฝากกกกก....สวัสดีปีใหม่ค่า แฮปปี้นิวเยียร์ คุณย๊ายยยย..แฮปปี้นิวเยียร์ แฮปปี้นิวเยียร์นะ...."
พอเข้าบ้านปุ๊บ เอาของขวัญให้ยายดาว(ติดคุยงานอยู่) ละก็วิ่งปู๊ดด ไปหายายติ๋มข้างบน เคาะประตูๆ "คุณย๊ายยยย ช๊านมีของขวัญมาให้เธอด้วย แฮปปี้นิวเยียร์"
คุณยายยังไม่ทันเปิดดู แต่ถามว่า ซื้ออะไรมา
"ชั้นซื้ออันนี้มา..เอาไว้ทาหน้าเธออะ ทาที่หน้านะ"
อืมม....ลิปสติกน่ะนะ...
ทั้งคุณยายทั้งแม่ ขำก๊ากกก....
จากนั้นก็หายไปเล่นในห้องยายเป็นชั่วโมงๆ พอกลับมาอีกที ยายพาเดินมา พร้อมกับบ่นว่า เนี่ย มัวแต่เล่นกับมิว ไม่ได้อาบน้ำ มิวก็ไม่ได้อาบ เน่าเลยเนี่ย
"เราเน่ากันอยู่สองคนหรอคุณยาย"
มีเด็กคนนี้ไว้ในครอบครองไม่มีเหงาเด็ดขาด..ป่วนมาก ถามมาก กวนมาก
สุดท้าย.....ก่อนจะหายตัวไปหลายวัน
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าทู๊กกคน
ขอให้ปีกระต่ายเป็นปีที่ดีสำหรับทุกคน โชค ลาภ ความสุข เงินทองไหลมาเทมา สุขภาพร่างกายแข็งแรง บริบูรณ์
จาก เด็กน้อยผู้มีความสุขที่สุดในโลก และครอบครัว
รักหนูน้อยๆ แต่รักนานๆ นะเคอะ
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [
น้องมิวมิว..น่ารักจังนะค่ะ..
เด็กซนคือเด็กฉลาดค่ะ..ฮิๆ