จดเอาไว้กันตัวเองลืม...ฮิฮิ
อ่านเม้นแม่ขวัญแล้ว ก็คิดได้เหมือนกันว่า...
บางที เราๆ ก็มีแอบคาดหวังจากลูกในสิ่งที่เค้าควรจะเป็น ควรจะทำ เพราะเราๆ สละตัวตนความเป็นผู้ใหญ่ไม่ออก...เราไม่ได้ใช้จิตนาการในการเล่นกับลูกเท่าที่ควร...หลังจากได้ฟังครูบัวบรรยาย ก็นึกสิ่งเหล่านี้ขึ้นมาได้
อย่างบล็อคไม้ในเอนทรี่ก่อน..ครูบัวเอามาเล่นสมมติ...ดูอีซี่ๆ ซิมเปิ้ลมากๆ
บล็อคอันใหญ่ เป็นพี่ใหญ่ บล็อคอันเล็กกว่า เป็นน้องๆ พี่ใหญ่ให้น้องๆ หลบหลังเวลามีอันตราย..
เวลาเจออุปสรรค..พี่ใหญ่ให้น้องๆ ขึ้นไปเหยียบบนตัว ก็เป็นการต่อบล็อคไปโดยปริยาย..ได้เล่นบทบาทสมมติ ใช้จินตนาการ แถมใช้สอนศีลธรรมได้อีกด้วย
ทั้งหลายทั้งมวลเหล่านี้..เป็นสิ่งที่แม่ๆอย่างเราทิ้งร้างไปนานแล้ว..คิดแต่ว่า บล็อคต้องต่อสูงๆ ขนาดเล็กไปใหญ่ ไม่เคยคิดว่า ทำไม..หรือเพราะอะไร
พอได้กลับมานั่งฟัง นั่งเรียนในคลาสเบบี๋ แบบนี้...ก็ปิ้งๆๆๆ ขึ้นมาทันทีเลย...ว่า เราพลาดอะไรไป สิ่งที่ครูบัวทำ..คือสิ่งที่เราเล่นตอนเป็นเด็กๆ นี่นา...
(ต้องขอบคุณพี่เก่งอีกที..ที่เอาสิ่งดีๆมาบอกต่อกันค่ะ)
แต่ก็ยังแอบคิดอยู่ว่า..การจำกัดกรอบความคิดเด็กๆ ด้วยผ้าผืนน้อย ด้วยระเบียบวินัย จะเป็นการสร้างกรอบความคิดให้เค้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า...ถ้าโตขึ้น เค้าจะคิดนอกกรอบเป็นไหม..
บล็อคอันใหญ่ไม่จำเป็นต้องอยู่ข้างล่างสุดเสมอไป และอื่นๆอีกมากมาย...
ไม่มีระเบียบวินัย ก็ไม่ใช่คนเลวร้าย หรือแย่ๆ เสมอไป..
ถ้ารู้จักแบ่งเวลา และหน้าที่(ถึงจะมาคู่กันก็เหอะนะ) คนที่ระเบียบจัดๆ วินัยเยอะๆ เป็นโรคจิต นั่งจับผิดคนอื่น ไอ่โน่นก็ไม่ดี ไอ่นี่ก็ไม่ได้..ไม้บรรทัดกูตรงสุด...ก็มีให้เห็นเยอะแยะ...
แต่ช่างเหอะ..เลี้ยงลูกก็เหมือนการทำอาหารอย่างนึง...ไม่มีอะไรแน่นอนตายตัว
เราผสม ส่วนผสมที่ดีที่สุดทุกสิ่งอันลงไป ก็ไม่จำเป็นว่าอาหารจานนั้นจะต้องอร่อยที่สุดนี่นา...
ขอแค่ เราแฮปปี้..ลูกแฮปปี้...คนมีความสุข อยู่ในใจ..จะทำอะไร อยู่ที่ไหน ก็มีความสุข(แบบไม่เดือนร้อนคนอื่น)
เอ๋า...เข้าเรื่อง
อุปกรณ์ชิ้นต่อมาที่ครูบัวเอามาแนะนำ คือ แท่งไม้จำนวน จริงๆมีอุปกรณ์อีกเยอะแยะมากมายยยยยยย....แต่ยกตัวอย่างเอาเท่าที่เราฟังมาในระยะเวลา 2 ชม. อะนะ...ไว้เป็นแนวทางในการสอนลูก..ทั้งวิธีการสอน คำพูด อุปกรณ์ไม่จำเป็นต้องซีเรียส..หาอะไรใกล้เคียงทดแทนได้ ก็ลองดู
ชิ้นนี้ทำเองก้ได้..ขนาดประมาณ 1*1*1 นิ้ว ยาวสัก 5 นิ้ว/สี(มั้ง กะเอา)
คิดว่ามี 10 อัน..
มีสีสลับกันไปแบบนี้..
เป็นจำนวนและตัวเลขที่สัมผัสได้
เวลาสอนนับ ก็ใช้มือกำแท่งไม้ แล้วนับ (อย่าลืมปูผ้าวิเศษ)
นับเลขออกเสียง
1 ใช้มือเดียวกำแท่งไม้
2 นับ 1 2 ใช้มือซ้ายขวา(หรือขวาซ้ายตามถนัด) กำแท่งไม้ไว้ตามลำดับ
3 นับ 1 2 ใช้มือซ้าย ขวา และสลับมือเลข 1 มานับ 3
ถ้าเลขมากกว่านี้ ก็สลับมือไปมา กำแท่งไม้เอาไว้
นับเสร็จ ให้เอาไม้วางลงบนผ้าวิเศษเหมือนเดิม..
สอนให้เด็กๆ ทำตาม...ฝึกกล้ามเนื้อมือ และได้สัมผัส จำนวน จริงๆ
อีกอันนึงคือ ตะกร้ามอนเตสเซอรี่ เดาเอาว่าเป็นตะกร้าใส่สิ่งที่เราต้องการจะสอน แยกจัดหมวดหมู่ไว้อย่างชัดเจน และมีตัวอย่างหุ่นจำลองของสิ่งนั้นๆ
เข่น..อันนี้ เราจะสอน ภาษาอังกฤษ (ให้เริ่มจากพัญชนะ)
ถ้าเป็นภาษาไทย ก็แบ่งตาม อักษรกลาง ก่อนเพราะออกเสียงง่ายสุด จากนั้นก็ อักษร สูง-ต่ำ ว่ากันไป
มีการ์ด ตัวอักษรที่ตรงตัวหนังสือเป็นกระดาษทราย ไว้ให้เด็กๆลากนิ้วตาม สอนสัมผัส โดยการ์ดตรงกลางด้านล่างให้ทำสัญลักษณ์จุดๆ ไว้ด้วย เด็กๆ จะได้รู้ว่านี่คือด้านล่าง (เป็นจุดสังเกตให้ไม่ถือกลับหัวกลับหาง)
มีหุ่นจำลอง สัก 3-4 อัน เลือกที่ออกเสียงง่ายเหมาะสมกับวัย และไม่เป็นอันตราย..เช่น.. ก. กระเป๋า ก.กรรไกร ก.กล้วย
B ...เวลาสอน..ให้ออกเสียง บี เบอะ...บัตเตอร์ฟราย..บี เบอะ..บูทส์ อะไรแบบนี้
สอนซ้ำไปซ้ำมา จนกว่า เด็กตะคล่อง สามารถบอกได้ว่าอะไรเป็นอะไร ใช้เดินไปหยิบ ก้หยิบมาถูกนั่นแหละ ถึงจะเก็บขึ้นไว้ทบทวน แล้วเริ่มต้นตัวอักษรอื่นๆ
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [
น้องมิวมิว โชคดีนะคะที่คุณแม่เอาใจใส่ เรายังไม่เคย จะหาวิธีสอนลูกแบบนี้เลยอ่ะ สอนไปตามความคิดของตัวเอง ไม่มีหลักการอะไรเลย .... กลัวลูกจะต๊องเหมือนแม่เหมือนกันเนี่ย ..... สงสัยต้องขยันหาความรู้ใส่ตัวให้มากกว่านี้เนอะ
ขอบคุณนะคะ สำหรับวิธีการดีดี ที่นำมาแบ่งปันกัน