คน(เกือบจะหาย)เปื่อย มารายงานตัว...

ไม่อัพบล็อค 2 วัน..วันนี้วันที่ 3...เพราะมัวแต่ไปตะลอนทัวร์ แหะๆๆๆๆ
ละก้อนะเจ้าลิงมิวมิวนะซี่....เกาะติดเป็นตังเม กินนม(แทบจะ)ตลอดเวลา
ไม่เป็นอันทำอะไรกัน

แผบๆ หัวหน้าแก๊งตามต้นฉบับซะละ.....(ของตัวเองนี่ดองกันใช้ได้เลยนะยะ...)


อ่านๆลงไปข้างล่าง แล้วคงจะงงๆ ว่า นี่ตกลง ลูกมันไม่สบายแน่หรอฟระ..เอิ๊กกกกกกกก...

นโยบายรักษาด้วยธรรมชาติบำบัด ให้สูดโอโซนเยอะๆ เข้าไว้

สภาพหน้าตาเจ้ามิวมิวช่วงเสาร์อาทิตย์ นี่ก็นะ...รูปในบล็อคก่อนหน้านี้ นี่จิ๊บๆ ..เพราะวันเสาร์ ดอกดวง ขึ้นให้พรึบๆ ยิ่งกว่าเดิม..เสมือนว่า แพ้อะไร สักอย่างหรือเปล่า เพราะไม่ได้มีแค่ผื่นแดงเม็ดเล็กๆ อย่างที่ส่าไข้ควรจะเป็นตามตำรา แต่ดันขึ้นมาเหมือนลมพิษ นูนๆ เป็นปืดๆๆ ตามขา แขน (ตัวดันเป็นไม่เยอะ)
แถมคันอีกต่างหาก...หน้าแดง แก้มแดงเป็นปืดๆ
โทรไปถาม รพ. แรก บอกให้พาไปหาหมอ น่าจะมีอาการแพ้ร่วมด้วย เผื่อหมอจะให้ยาอะไรไปเพิ่ม
โทรไปถาม รพ. สอง บอก ไม่เป็นไร เอาคาลาไมด์ ทาแก้คันไปก็ได้ ถ้าอีกวันไม่ดีขึ้นค่อยมา...สรุป ยังไม่ได้ไป รอดูอาการอีกวันแล้วกัน


อยู่บ้านก็พาลจะหงุดหงิด กันซะเปล่าๆ วันเสาร์ พาทัวร์สวนสาธารณะ แถวบ้าน ละไปต่อด้วยสวนรถไฟ (ไปมันทั้งๆ ตัวลายจุดนี่แหละ มีแต่คนมอง) ปั่นจักรยานรอบสวนซะสองรอบ...เกือบทุกซอกทุกมุม จนรู้สึกว่า..ไอ่ปรกติ ที่เราๆ มาปูเสื่อนั่งแปะๆ นี่ แบบวิวโซ โซ มาก

ป๊ามิวมาปั่นจักรยานเซอร์เวย์โลเคชั่นถ่ายรูปบ่อยๆ เลยพาไปซอกโน้น ซอกนี้ ริมฝั่ง ปตท ริมฝั่งอีกด้าน ที่ปรกติไปเองคงไม่ค่อยได้ไป...ผู้คนน้อย หญ้าสวยงาม ต้นไม้กำลังผลัดใบ แดดอ่อนๆ ลมโชยกะลังดี... บรรยากาศดีมากกกกกกกก
น่าถ่ายรูปสุดๆ แต่ดันไม่ได้พกกล้องไปซะนิ....เหมือนขาดหายอะไรไปซะงั้น...

เจ้ามิวมิวก็ดี๊ด๊า เสมือนว่าหายเป็นปรกติ..แต่ยังมีแอบมู๊ดดี้ ฮึดฮัดๆ เวลาไม่ได้กินนม จบจากทริปสวน กลับบ้านนอนคนละตื่น ออกไปหาข้าวกิน...พลพรรค นัดดวดเบียร์ดันชิ่ง..ไม่มีไรทำ ป๊ามิวก็หาเรื่องออกจากบ้านแก้เซ็งซะเรย...

ไปตอนดึกๆ ห้าทุ่มกว่าๆ...ผู้คนบางตา แต่ก็ยังเยอะทีเดียว
ของขายเต็มข้างทาง อากาศเย็นๆ ช็อบปิ้ง รูปถ่าย ที่ระลึกมาให้ยายเก็บสะสม 2-3 ใบ


ขากลับแวะหม่ำๆ สมบูรณ์โภชนา ซะเต็มคราบ..โฮกกกกกก


วันอาทิตย์ ตื่นสายๆๆๆ ไม่มีไรทำ...อากาศดันดีอีกแล้ว..ขับรถไปเรื่อยเปื่อย จะไปหาไรกิน ไหงไปโผล่แถวนี้ได้ไม่รู้ จะหม่ำๆ เบอเกอร์..ก็หมด กินติมแทนละกัน
ขับเลยไปโบนันซ่า จะกินสเต็ค แม่ครัวก็กลับบ้านไปแล้ว อะไรกันนี่
สรุป..มาฝากท้องไว้กับ Villey Grill ที่ outlet พร้อมกะช็อปปิ้ง หุหุ

ที่เอ้าเลท ขอบอก มีรองเท้า เฟอร์รารี่ ไซส์ 3 สีดำ อยู่คู่สุดท้าย ลดจาก 1700 เหลือ 1000 เดียว..เทห์มากกกกกก..แต่ อยากได้สีแดง แถมอิคู่นี้ มิวใส่ไม่ได้.รอดตัวไป ในห้าง กทม ยังไม่เห็นลดราคาเน้อออ.....



อากาศเย็น สบายมากๆๆๆๆ จนเกือบจะค้างซะแล้ว..จะได้เที่ยวต่อวันรุ่งขึ้น
นึกขึ้นมาได้..ไม่มีใครเฝ้าบ้าน อด...T-T

จากนั้น..ไปๆมาๆ ไปโผล่ ที่นี่...แหะๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปีนี้สวยกว่าปีที่แล้ว...
ใครจะไป แนะนำให้ไปก่อนห้างปิด เพราะพอห้างปิด เค้าจะเริ่มปิดๆ ไฟ จะสวยน้อยลงจิ๊ดนุง..


หน้าตา คน(เกือบจะหาย)เปื่อย ยิ้มแป้นยืนยัน...


จากนั้น แยกย้าย..ป๊ามิวไปเจอเพื่อนที่ Hei-Green space ที่ปีนี้ อัพไป Zen level 18 ส่วนเราเก๊าะ ไปช็อบปิ้ง กะเจ้ามิวมิว ละค่อยมาเจอกัน..

ขากลับ แวะซัด ก๋วยจั๊บเสาวรีย์ คนละชาม..โฮกกกกกกก


วันนี้...ไม่แปลกใจที่ลองกุงเกงที่ฝากพี่ที่ทำงานซื้อ...ใส่ไม่ได้เลยว่ะค่ะ....ยัดเข้า แต่ รูดซิบ ติดกระดุมไม่ได้...อนาถนัก..


หลอกให้อ่านมาตั้งนาน..แฮ่..

อัพดูด อาการคนเปื่อย

น้ำไม่ยอมอาบ มาหลายวัน ชนิด เห็นห้องน้ำละร้องจ๊ากๆๆๆ
แต่ มะวาน ไม่ไหวแล้น ครบอาทิตย์พอดี หัวเหนียวจับกันเป็นก้อนๆ เลยจับสระผมด้วยน้ำอุ่นซะหน่อย.....พอโดนน้ำอุ่นเท่านั้นแหละ หลับตาพริ้มมม -_-''

เฟริมแวร์ที่อัพไว้ ถดถอย ไปอย่างมาก...ดูซึมๆ ต๊องๆ ผีเข้าผีออก เด๋วคุ้มดีคุ้มร้าย...ไม่ได้นมแล้วจะลงแดงตาย ข้าวไม่กิน เอะอะๆ ส่ายหัวๆๆๆ ไม่เอาๆๆ ท่าเดียว จนมาเมื่อวาน สั่งสปาเก็ตตี้ ของโปรดมาให้ ค่อยรมณ์ด์ดี นั่งจกละเลงเล่น กินไปคำสองคำ วันนี้ ก็กินข้าวเองได้นิดหน่อย...(แหงล่ะ ไม่ยอมให้ป้อนข้าวมาสักพักละ...ส่ายหัวๆๆ ไว้ก่อน)

ความสามารถในการเดิน หายไปสนิท ในรอบ 7 วันที่ผ่านมา...เกาะ หนีบ พาดบ่าอย่างเดียวเท่านั้น เท้าถึงพื้นเมื่อไหร่ มีจ๊ากๆๆ ตอนรมณ์ดี ลองปล่อยให้ยืนเอง ปรากฏเหมือนเดินไม่เป็น..ง่อนแง่นๆ 2-3 เก้า ล้มก้นกระแทกมั่ง เข่ากระแทกมั่ง ขาไม่มีแรงไปซะงั้น...(ก็อยากไม่กินข้าวนี่นา) วันนี้ว่างๆ พาไปเดินสนามหญ้าที่สวน ล้มจะได้ไม่เจ็บ เสริมสร้างความมั่นใจขึ้นมา...จาก 3-4 ก้าว ให้เดินละโผมาหาแม่..ก็เริ่มไกลขึ้นๆ มีบ่นบ้างนิดหน่อย ต้องเอานมมาล่อ...เดินตุปัดตุเป๋ เป็นปู ล้มแล้วลุก ล้มแล้วลุก อยู่หลายรอบกว่าจะถึง.....แต่เราก็จับไปปล่อยไกลๆ นั่นแหละ..ให้เดินจนกว่าจะเดินแล้วไม่ล้ม มีเฉไฉไม่ตรงทางบ้าง แต่สุดท้าย ก็โผมาถึงแม่...ดีใจหัวเราะเอิ๊กอ๊ากใหญ่ มะม๊เลยให้รางวัล เป็นการจับหมุนติ้วๆ วนไปรอบๆ จากนั้น กลับมาบ้าน ค่อยยังชั่ว เริ่มเดินเกาะ เดินสำรวจบ้าน ใช้ให้เอาเสื้อผ้าไปเก็บ ได้เกือบเหมือนเดิมละ

ผื่นตามตัว ก็เริ่มจางๆ สีแดง แต่ยังเป็นตะปุ่มตำป่ำ หนังคางคก อยู่ เหมือนแพ้อะไรสักอย่าง ควบคู่กันด้วย มานั่งคิดๆ ทีหลัง ว่า เอ๊ะ หรือจะแพ้หญ้า แพ้ละอองเกสรดอกไม้ หน้าหนาว..เพราะพื้นที่ส่วนใหญ่ที่เป็น คือนอกร่มผ้า แล้วก็ไม่หายสักที เราพาไปสวนทั้งสองวัน...อาจจะเพราะร่างกายอ่อนแอ อะไรที่ไม่แพ้ ก็แพ้หรือเปล่า ต้องลองสังเกตต่อไป


เริ่มเจื้อยแจ้ว กวนประสาท ได้เกือบเป็นปรกติ (ยกเว้น กรณีจะกินนมตลอดเวลา ยังไม่หาย)

แอบจิ้มเบียร์เชี่ยวดูด ทำหน้าดื่มด่ำ...ลูบข้างกระป๋อง "เย็น เย็น เย็น"

ส่วน ณ เพลา นี้..มันกะลังขี่หลังอิชั้น ละแกล้งหงายหลัง ลงไปตรงง่ามตรูด เอาหัวมุดตรูด เอามือฟาดๆ แก้มก้น แม่ ละนั่งขำ..


อยากจะดีดให้หงายเงิบ...ชิชะ...

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2551 Last Update : 24 พฤศจิกายน 2551 23:54:25 น. Counter : 1028 Pageviews.		15 comments
Share Tweet