Inspiration Is Everywhere!!!!

อาทิตย์นี้รูปเยอะเน๊าะ..หลายเซ็ทเลยง่ะ เพราะเดินสายทำงานไปโน้นมานี่ ไม่ได้พักกันเลย

Photo by พี่ฮุย และป๊าเชี่ยว เหมือนเดิม ไม่รู้รูปไหนใครถ่ายบ้างฟร่ะ

งานวันศุกร์..หอบหิ้วกันไป Event ลูกค้า


ซนไปเรื่อย สำรวจไปเรื่อย


นี่มัน Boo แห่ง Monster Inc นี่นา 555555
มิวมิวบอก อยากเล่นโบว์ลิ่งงง..เดี๋ยวโตขึ้น มิวมิวจะเล่นเก่งๆ แล้วจะมาสอนคุณแม่นะ...คุณแม่อย่าเพิ่งเล่น คุณแม่เล่นไม่เป็น ต้องรอมิวมิวสอน...มิวมิวเล่นเก่ง แล้วเป็นนักกีฬา...บลาๆๆๆๆ
เห็นโลโก้ blu-o ทีไรล่ะ ยิกๆๆๆๆๆ จะลากเข้าไปให้ได้เชียว แม่เจ้า...ติดโบว์ลิ่งแต่เด็ก


วันเสาร์ เราก็เดินสายภาระกิจ เรียนดนตรี และไปหาหมอ เย็นๆ ฝนครึ้มเลยไม่ได้ไปไหนต่อ

วันอาทิตย์ ไปนั่งเม้ากับสาวๆ + ถ่ายรูปนิดหน่อยย

แข่งกันจิกกะน้าทราย...5555


จะแอบย่องไปซน...หึหึหึหึ




ซนๆๆๆ กวนๆๆๆๆ


อร่อยดีนะ


กิจกรรมหลอกเด็ก ฆ่าเวลาผู้ใหญ่นั่งเม้า ขี้เกียจวิ่งตามจับ พกมาด้วยทุกสิ่งอัน เพราะบางที เจ้ามิวมิวอยู่ดีๆ ก็เกิดอารมณ์ "มิวมิวอยากทำศิลปะ"
แต่อย่าไปถามนะ ว่าศิลปะคืออะไร... 555555




ตอนบ่าย พามิวมิวไปปั่นจักรยานสวนรถไฟ สัญญาว่าจะพาไปมาหลายวันแล้วไม่ได้ไปสักที ฝนตกบ้างอะไรบ้าง....
ฉลองรองเท้าใหม่ที่ได้มาจากคุณตาหมอเมื่อวาน พยายามทำให้มันเก่าๆ มอมแมมๆ ไม่งั้น ขาวเกิ๊น...5555

ค่ารองเท้าพันนึงให้ช่างทำรองเท้า+ค่าบริการทางการแพทย์ 78 บาท ถึงกะสะดุ้ง...ควักแบ้งค์ร้อยแทบไม่ทัน ปรกติ หารพ.เอกชน ไม่เคยเสียเงินต่ำกว่าร้อยเลยอ๊า....



ทีแรก..ใส่แล้วแปลกๆ อยากจะหาสีๆ มาเพ้นท์เป็นกราฟฟิตี้เลยดีมะ..ฮี่ๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้เริ่มชิน ท่าเดินตุปัดตุเป๋ยิ่งกว่าเดิม แบบที่เคยอ่านเจอมา ไม่แปลกใจ เพราะรองเท้ามันฝืนท่าเดินที่เค้าเดินจนชิน แต่เดี๋ยวสักพักก็ดีขึ้นเอง

ลั่นล๊าๆ ช่วงนี้หน้ายาวขึ้นอีกแล้ว จากไม่กี่อาทิตย์ก่อน แก้มยุ้ยๆ หน้ากลมๆ




หมดแรง ขอตัวช่วยด่วน


ตรงกับสัปดาห์ หนังสือเดินเท้า เรื่องเล่าเดินทางพอดี มีกิจกรรมให้เด็กๆ นิดๆ หน่อยๆ (ส่วนใหญ่จะเน้นเด็กโต)


แล้วก็มาเจอเด็กคนนี้...


น้องต้นหลิว นักเล่านิทานแชมป์ประเทศไทย 2 ปีซ้อน....เล่านิทานซะจนผุ้ใหญ่(ที่ชอบฟังนิทาน) อย่างเราเคลิ้มไปเลย ทั้งลีลา จังหวะ น้ำเสียง ปฏิสัมพันธ์กับคนดู น่ารักน่าฟังมากกกกก..ไม่มาก ไม่น้อย ไม่เว่อ ไม่กระแดะ

พอดีเชี่ยวบอกว่า แม่เค้า คือคนที่นั่งข้างๆ เรานี่เอง....หุหุหุหุหุ
ขอแอบสัมภาษณ์มาจิ๊ดนึง..จริงๆ อยากขอเมล์ ขอไร เผื่อเชิญมาทำกิจกรรม หรือ สัมภาษณ์มาลงเว็บเน๊าะ...แต่แบบ คนไม่เคยรู้จัก เดี๋ยวจะเหมือนพวก stalker ป่าว กัวๆ เลยไม่กล้า

น้องเค้าอายุ 11 ดู ดช.ตัวเท่าๆ กันยังนั่งฟังอ้าปากหวออยู่เลยน่ะ...
น้องเค้าแจกกระดาษให้เด็กๆคนละ 1 แผ่น เล่านิทานไป พับกระดาษประกอบเรื่องไป ทำเอาเด็กๆ ถูกมนต์สะกดไปเลย..สุดท้าย เด็กๆ ได้กระต่ายมากันคนละ 1 ตัว
แม่น้องเค้าบอกว่า น้องเค้าชอบเล่านิทานมาตั้งแต่เล็กๆๆๆๆๆๆ เล่าให้เพื่อนๆ ฟัง เพื่อนๆ ชอบ ก็มีโอกาสเล่าบ่อยๆ ฝึกบ่อยๆ

พ่อแม่เขาก็ดูจะไม่ได้ push อะไรลูกมาก...อาศัยความชอบ สนับสนุน และฝึกฝน..พาไปแข่งประกวดเล่านิทาน ต่างๆ ฝึกการพูดต่อหน้าคนหมู่มาก

เด็กๆ นี่ถ้าเค้ามีโอกาสได้พบเจออะไรที่เป็นแรงบันดาลใจ บางทีแค่เล็กน้อย ก็สามารถต่อยอด จุดประกายความสามารถ ที่อาจจะนำไปสู่อาชีพที่ใฝ่ฝัน แล้วทำให้เป็นจริงขึ้นมาได้เลยนะเนี่ย.....

น้องต้นหลิวเขาอยากเป็นนักเล่านิทาน ประกอบดนตรี...เล่นเปียโนไป เล่านิทานไป พอเรามาคิดๆ เฮ้ย..เป็นไปได้สูงมาก ยิ่งถ้าเล่นเปียโนเก่งๆ หรือได้เครื่องดนตรีมากกว่า 1 ชิ้น เล่นเป็นวงได้ ด้วยคนเดียว ประกอบนิทาน และเล่าได้มากกว่า 1 ภาษา โกอินเตอร์ไปเลยลูก...เดินทางเล่านิทานรอบโลก เปิดแสดง ขายบัตร รวย!!!!!! หรือจะไปเป็นนักพูดพิธีกรอะไร ก็ตามสะดวก

วัตถุประสงค์ เรา ไม่ต้องให้ลูกเก่งทุกด้าน ไม่ต้องมีเชาวน์ มีสติปัญญาสูงส่ง...อยากให้เขาโตสมวัย มีประสบการณ์ที่หลากหลาย แล้วประสบการณ์นำไปสู้การค้นพบความสามารถของเขาเอง เพื่อที่จะเอาดีทางใดทางหนึ่งไปเลย......ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนโลกนี้ ทำสิ่งที่ตัวเองรัก และได้เงินด้วย ชีวิตนี้ก็มีความสุขแล้ว ideal มากอะ

ไม่ต้องมาเรียนจนหัวโต แล้วสุดท้ายไปเป็นลูกจ้างเขา เพราะพ่อแม่ไม่มีทุนให้..ถึงพ่อแม่มีทุนให้ เป็นเจ้าของกิจการ ทำเอง บางทีก็เครียด
ทำงาน เพื่อเงิน นี่ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ ไม่เหมือนทำงาน เพราะทำแล้วมีความสุข เงินมาทีหลัง

เราถึงกับไปเซริชหาคลิป คิดว่าต้องมีแน่ๆ แล้วก็เจอจริงด้วย ครอบครัวน่ารักดี เราเห็นคุณพ่อเขามาเดินๆ วนไปวนมา ถ่ายรูป คุณแม่ก็มานั่งให้กำลังใจ





เป็นการไปเดินเล่นในสวนที่คุ้มค่า เพราะแม่ได้แรงบันดาลใจ....

Create Date : 19 กรกฎาคม 2553 Last Update : 25 กรกฎาคม 2553 23:22:01 น. Counter : 1831 Pageviews.		15 comments
Share Tweet