และแล้วก็ถึงเวลาที่ฉันได้เขียนบล็อกลาชั่วคราวจากเพื่อนๆ ชาวบล็อกแก็งก์ เหตุเพราะว่ามีภาระกิจต้องไปจัดการ อ่ะโห เขียนซะเหมือนมีภารกิจซะใหญ่หลวงต้องรับผิดชอบ แต่เปล่าหรอกแค่จะใช้เวลาไปทำอะไรที่นานทีปีหนได้ทำต่างหากการอัพบล็อกก็เลยต้องอาจจะตะกุกตะกักขาดหายไปชั่วคราวบ้างก็เท่านั้นเอง จริงๆ ก็คิดแล้วว่าจะเขียนบล็อกลาดีหรือเปล่าน๊อ คิดไปคิดมา เอ๊า อัพลาเพื่อนก็ดีเพราะไหนๆ ฉันก็ถือว่าการไปมาลาไหว้มันก็คือสิ่งดีที่ควรทำ อีกอย่างก็คือว่าเราๆ ชาวบล็อกรู้จักกันก็พอสมควร ห่างหายจากกันไปก็อ่ะน๊าแวะบอกกันหน่อยดีกว่า ถึงใครจะอยากรู้ไม่อยากรู้หรือว่าไม่อิงนังขังขอบกับการหายไปของชาวบล็อกคนหนึ่งก็ไม่ว่ากันเพราะไหนๆ ฉันก็ถือว่าฉันอยากทำ อยากเขียน เหมือนกับปกติของการอัพบล็อกก็แล้วกัน ใครใคร่อ่านก็อ่านได้ ใครใคร่เม้นท์ก็ยินดีเต็มที่เลย ว่าด้วยเรื่องมิตรภาพระหว่างกันที่เขียนกันมาหลายบล็อกที่เคยอ่านๆ มาก็เห็นด้วยจริงๆนะว่าการมีกลุ่มเพื่อนซึ่งเป็นสังคมอินเตอร์เน็ทอย่างบล็อกแก็งก์เอาไว้พูดคุยแลกเปลี่ยนแบบนี้มันก็ดีจริงๆ ฉันถือว่ามันเป็นความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนแบบไม่มีเงื่อนไข ใครใคร่เข้ามาอ่านก็ได้ เลือกจะเม้นท์หรือว่าไม่เม้นท์ก็ได้แล้วแต่ความสะดวกของแต่ละคนไม่ว่ากัน สำหรับบางคนอาจจะเห็นว่าไม่เห็นจะยั่งยืนหรอกกับมิตรภาพแบบนี้เพราะคนที่เข้ามาเป็นใครก็ไม่รู้เข้ามาคุยมาทักบางทีก็หายไปได้ อันนี้ก็จริงล่ะฉันไม่เถียง แต่อย่าลืมว่าการมีใครบางคนเข้ามาทักทาย สอบถาม ถามไถ่ พูดคุย หรือว่าแม้แต่แซวที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องอัพบล็อกมันก็ทำให้เราสนุกและอิ่มใจนะ หลายๆ บล็อกเคยมีบางคนอารมณ์ดาวน์มากๆ เค้าอยากมีเพื่อนพูดคุย อยากระบาย แต่ว่าด้วยเหตุผลบางครั้งเค้าก็ไม่สามารถจะหาใครมานั่งรับฟังปัญหาของเค้าได้ทั้งหมด พอมีบล็อกแก็งก์สังคมชุมชนเล็กๆขึ้นเค้าก็สามารถเข้ามาพูดคุยได้ ขีดเขียนอะไรต่างๆ นานา เพราะถือเป็นการมาระบายออก อย่างน้อยเจอคนที่เคยมีปัญหาเหมือนกัน หรือว่ามีหนทางวิธีการดี ๆ บ้างก็แวะมาให้กำลังใจ มาพูดคุย ถามไถ่กัน ถึงจะมองเป็นเรื่องเล็กแต่ก็อย่าลืมว่า “ กำลังใจ ” ที่เห็นว่าน้อยนิดนี่ล่ะนั่นค่ะคือสิ่งยิ่งใหญ่มหาศาลถึงจะมีเงินก็หาซื้อมาครอบครองไม่ได้ และว่าไปแล้วการได้กำลังใจจากใครสักคนอย่าไปคำนึงถึงที่มาให้มากว่า “ธ่อคนที่มาให้กำลังใจเป็นใครก็ไม่รู้จะมาให้กำลังใจทำไม” เพราะคุณมีปัญหาไม่ใช่เหรอ คุณพูดหรือว่าปรับทุกข์กับคนใกล้ชิดคุณได้หรือเปล่า ... ถ้าคำตอบว่าเปล่า ...แล้วเราจะมาคิดเล็กคิดน้อยกันทำไมว่า “ กำลังใจ ” นั้นมาจากไหน กับความรู้สึกส่วนตัวสำหรับฉันการเป็นส่วนหนึ่งของชาวบล็อกถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดี กว่าครึ่งปีที่ได้เวียนเข้าเวียนออกที่นี่ ได้อ่านเรื่องราวเป็นร้อยเป็นพันเรื่องมันก็ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรบางอย่างที่เราไม่เคยรู้ คิดเล่นๆ ว่าถ้าฉันไม่รู้จักบล็อกแก็งก์มันก็คงเฉยๆ ไม่ได้ไม่เสียอะไร แต่ว่าเมื่อได้มีโอกาสสัมผัสแล้วฉันก็ได้รู้จักอะไรเพิ่มขึ้นซึ่งก็ถือว่าเป็นกำไรที่ได้รับอย่างที่เราไม่ต้องลงทุนอะไรเลยโดยเฉพาะอย่างยิ่งมิตรภาพที่เรารู้สึกได้ ฉันว่าบล็อกวันนี้เป็นเสมือนบล็อกเปิดใจของตัวเองเลยนะเนี่ย อ่ะพูดแล้วเขิลล์แท้ๆ น๊อ ... แต่เอาน๊อถือว่าไม่บ่อยแล้วกันที่แอบมาเปิดใจให้ทั้งหญิง ทั้งชาย ชาวบล็อกเก็งค์ได้รู้จักกันมากขึ้น อีกอย่างมันก็ใกล้วันเทศกาลสนุกสนานอย่างคริสต์มาสและก็ปีใหม่ฉันก็เลยอยากอวยพรให้เพื่อนๆ มีความสุขกันถ้วนหน้า สิ่งไหนดีๆ ที่หวังไว้ก็ขอให้สมหวังตั้งใจ เรียนๆ กันอยู่ก็ขอให้สอบได้ผ่านโลด ทำงานอยู่ก็ขอให้ได้มีโอกาสขึ้นเงินเดือนหรือว่าเลื่อนตำแหน่ง ถ้าโสดๆ อยู่ก็ขอให้ได้มีแฟนเร็วๆ ส่วนที่กำลังจีบๆ กันอยู่ก็ขอให้ตกลงกันเร็วๆ เราจะได้ช่วยกันยินดี เจอกันใหม่ปีหน้าจ้า