เวลากับเพื่อน
บางเวลาฉันเคยนึกน้อยใจเพื่อนเหมือนกันที่เค้าไม่พยายามติดต่อเราเหมือนกับเราพยายามจะติดต่อเค้า เคยคิดเหมือนกันว่าโอเคมองในแง่ดีว่าเ้ค้าอาจจะยุ่งด้วยภาระหน้าที่การงาน หรืออะไรก็ตามแต่ แต่ก็คิดอีกเหมือนกันว่าแม้ว่าเราจะยุ่งยังไงเราก็ยังโทรไปถามไถ่ หรือว่าไม่ก็อีเมล์ไปคุยถามสารทุกข์สุกดิบตลอด
อย่างตอนที่เค้าไปเรียนต่อเมืองนอกฉันเองก็กลัวเพื่อนจะเหงาก็พยายามโทรไปหาเค้าบ่อยๆ นัยว่าฉันไม่ลืมแกนะ แต่วาตอนนี้ล่ะในทางกลับกันฉันระหกระเหินมาอยู่ต่างเมืองแต่กลับไม่ได้รับโทรศัพท์หรือว่าการติดต่อใดๆ จากเพื่อนโดยที่เค้าเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ตอนนี้ฉันเลยชักใจอ่อนและอ่อนใจ เพราะเคยได้ยินไหมว่าเพื่อนมันต้องมีการติดต่อสองทางถึงจะดี ไม่ใช่ว่าเราจะติดต่อกันฝ่ายเดียว แบบนี้มันเหมือนเราเอาใจใส่เค้าฝ่ายเดียวเลยนะ
ฉันว่ามาถึงตอนนี้น่าจะเฉยๆ ได้แล้วนะจะได้ไม่รู้สึกอะไรมากกับความสัมพันธ์ คือติดต่อมาทีก็คุยกันทีแล้วกัน
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [