Group Blog |
ท่องเที่ยวเมืองแม่ - - - - - - - - - - - - - เคยสังเกตุภูเขาลูกนี้กันไหมคะ
คนแม่ฮ่องสอนเรียกว่าเขานางนอนค่ะ ประวัติก็คงเหมือนกับ เขานางนอนที่อื่นๆ คือ ผู้หญิงตั้งท้องแล้วรอสามีกลับมา
เขานางนอนนี้จะอยู่ด้านทิศตะวันออกของตัวเมือง หรือถ้าอยู่ วัดพระธาตุดอยกองมู  ก็มองมายังตัวเมือง จะมองเห็นสนามบิน แล้วเงยหน้ามองสูงขึ้นมาอีกนิดหน่อย ก็จะมองเห็นเขานางนอนค่ะ  แต่ที่แปลกอีกอย่างหนึ่งที่เป็นความเชื่อของคนแก่คือ คุณตาของกุ๊กเลยบอกว่า ถ้าฝนตกมากๆ แล้วมีน้ำไหลออกจากผา(ส่วนที่จินตนาการเป็นใบหน้า) ที่เขานางนอนแล้ว น้ำจะท่วมตัวเมืองแม่ฮ่องสอน และครั้งหนึ่งก็เคยปรากฏมาแล้ว คือเมื่อ 5 ปีก่อน ฝนตกหนักมาก น้ำก็ไหลออกจากช่องที่ผาของเขาลูกนั้น และน้ำก็ท่วมจริงๆ แต่ครั้งนั้นไม่หนักมาก คุณตาบอกว่า เมื่อไหร่ที่น้ำไหลออกมาทั้ง 2 ช่อง เมื่อนั้น ระวังตัวให้เถอะ เตรียมตัวไว้เลย น้ำท่วมเมืองแน่ๆ ท่องเที่ยวเมืองแม่ - - - - - - - - - - - - - ถ้ำปลา
ถ้ำปลา หรือชื่อเต็มๆ คือ วนอุทยานถ้ำปลา อยู่ห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 16 กิโลเมตร
 จากที่จอดรถต้องเดินตามทางนี้อีกประมาณ 1 กิโลเมตร  ถ้ำปลา ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขามีลักษณะเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่กว้างประมาณ 2 เมตร ลึก 1.50 เมตร ภายใน แอ่งน้ำมีน้ำไหลออกจากถ้ำใต้ภูเขาอยู่ตลอดเวลา และมีปลาตัวโต ๆ อาศัยอยู่เป็นจำนวนมากครับ เรียกชื่อว่าปลามุงหรือปลาคังหรือปลาพลวง เป็นปลาที่มีเกล็ดขนาดใหญ่ในวงศ์เดียวกันกับปลาคาร์ฟ ที่ด้านบนของถ้ำยังมีรูปหล่อฤาษี ซึ่งคนท้องถิ่นมักบอกว่า ปลาเหล่านี้ เป็นของฤาษีทำให้ไม่มีใครกล้ายุ่งค่ะ ---------------------------- นานมาแล้ว มีป้าคนหนึ่งที่ขายอาหารปลาให้กับนักท่องเที่ยวได้เล่าให้ฟังว่า วันหนึ่ง มีนักท่องเที่ยวอยู่กลุ่มหนึ่ง มาซื้ออาหารเพื่อจะไปเอาให้ปลา พอขึ้นไปดูปลา ปรากฏว่า ไม่พบปลาสักตัวเดียว ซึ่งทำเอาทุกคนงงไป นักท่องเที่ยวกลุ่มนั้นเลยเดินออกมาจากจุดชมปลา สักพัก มีหินก้อนใหญ่ตกลงมาตรงที่นักท่องเที่ยวยืนอยู่ ทำให้คนที่เจออกสั่นขวัญแขวนไปตามๆ กัน พอเจ้าหน้าที่เคลียร์สถานที่เสร็จ นักท่องเที่ยวจึงขึ้นไปดูปลา อีกครั้งจึงได้เห็น ป.ปลา อ่ะค่ะ ป้าท่านเลยบอกว่า ปู่ฤาษีคงช่วยไว้อ่ะ ฟังมาจากคุณป้าเค๊านะคะ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะจริงอ่ะป่าว เที่ยวเมืองแม่----------------------สวัสดีคุณป้า ... ปาด่อง...
วานนี้ไปเฝ้าโรงเรียนกับคุณแม่ ไม่มีอะไรทำเลยน่าเบื่อมาก-มาก เลยขอให้คุณแม่พาไปบ้านกะเหรี่ยงคอยาว
ด้วยความที่อดีตคุณพ่อเป็น ผอ. ที่โรงเรียนนี้มานานมาก ส่วนคุณแม่ก็เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง ต้องออกเยี่ยมบ้านนักเรียนอยู่เสมอ บ้านกะเหรี่ยงคอยาว คุณแม่จะไปเยี่ยมเสมอ เพราะเด็กชายจะมาเรียนที่โรงเรียนคุณแม่ก็หลายคน จนตอนนี้ เค๊าเหล่านั้น นำความรู้ไปเปิดสอนโรงเรียนเองแล้วหล่ะ กะเหรี่ยงคอยาว เป็นชาวพม่าที่อพยพหนีภัยสงครามมาอยู่ในเมืองไทย เค๊าเหล่านี้ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้รัฐบาลไทยเลย และพวกเค๊ายังดึงดูดนักท่องเที่ยวเข้ามาเที่ยวแม่ฮ่องสอนอีกแล้ว กะเหรี่ยงคอยาว มีภาษาพูดเป็นของตัวเอง พูดภาษาไทยได้บ้าง แต่ไม่ค่อยชัดสักเท่าไหร่ แต่ด้วยความที่นักท่องเที่ยวมีทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ ชาวปาด่องยังพูดภาษาอังกฤษได้คล่อง ชาวปาด่องใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองเลยก็ว่าได้ และอีกภาษาที่ชาวปาดองพูดได้คือ ภาษาญี่ปุ่น  คุณป้ามะนัง ป้ามะนังเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีมากๆ คุยสนุก คุณป้ามะนังมีลูกกี่คน ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่กุ๊กรู้จักแค่สองคน คนหนึ่งเป็นลูกศิษย์ของคุณแม่ อีกคนหนึ่งเป็นผู้หญิงชื่อพี่มะดะ พี่มะดะเป็นคนที่สวยที่สุดในหมู่บ้านไหม ไม่รู้เหมือนกัน แต่ในสายตากุ๊ก พี่มะดะน่าจะสวยที่สุดในหมู่บ้านนะ ทุกครั้งที่กุ๊กไปเที่ยว หรือว่าพาเพื่อนๆ ที่มาจากต่างจังหวัดไปเที่ยวบ้านกะเหรี่ยงคอยาว บ้านป้ามะนังเป็นบ้านที่กุ๊กจะไปนั่งคุยทุกครั้ง ป้ามะนังมักจะดีดกีต้าร์ให้ฟังและร้องเพลงภาษาของเค๊าให้ฟังเสมอ ที่บ้านป้ามะนังมีของที่ระลึกขาย ที่บ้านป้ามะนังยังมีห่วงทองเหลืองให้นักท่องเที่ยวได้แปลงร่างเป็นชาวปาด่องใส่ถ่ายรูปอีกด้วย กุ๊กก็ได้ลองแล้วหล่ะ หนักมากๆ ใส่แล้วทำเอาป้ามะนังหัวเราะน้ำตาเล็ดได้เหมือนกัน   ขอบคุณคุณป้ามะนัง ที่ทำให้ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมมีแต่รอยยิ้ม ขอบคุณคุณป้ามะนัง ที่ทำให้การไปโรงเรียนกับคุณแม่เป็นสิ่งที่ไม่น่าเบื่อ แล้วก็ขอบคุณเสื้อสวยๆ ฝีมือการทอของพี่มะดะด้วยนะคะ ไม่รู้ว่ากุ๊กจะมีโอกาสได้ใส่ไหม แต่ก็จะเก็บไว้เป็นที่ระลึกค่ะ เมืองแม่ตอน๑ # ประวัติเมือง
แม่ฮ่องสอน หรือเมืองที่กุ๊กเรียกสั้น-สั้นว่า บ้าน หรือว่าเมืองแม่นั้น ก็เนื่องมาจากว่า ชื่ออำเภอ หรือว่าหมู่บ้านต่างๆ มักจะขึ้นต้นด้วยคำว่าแม่ อย่างเช่นชื่อจังหวัดนั้นคือ แม่ฮ่องสอน ส่วนอีก 2 อำเภอคือ อำเภอแม่สะเรียง และอำเภอแม่ลาน้อย
ประวัติของเมืองแม่ฮ่องสอน ในราวปี พ.ศ. ๒๓๗๔ เจ้ามโหตรประเทศ เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่องค์ที่ ๕ ได้มอบหมายให้เจ้าแก้วเมืองมานำไพร่พลไปสำรวจป่าและจับช้างป่ามาฝึกลากซุง ตามชายแดนด้านตะวันตก เมื่อเดินทางมาถึงหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำปาย มีดินโป่งและมีหมูป่าจำนวนมากลงมากินดินโป่ง จึงเรียกหมู่บ้านแห่งนี้ว่า "โป่งหมู" ต่อมาเพี้ยนเป็น "ปางหมู" และได้มอบหมายให้ "พะกาหม่อง" เป็นผู้ปกครองหมู่บ้าน หลังจากนั้นเจ้าแก้วเมืองมากับพะกาหม่องพร้อมกับไพร่พล ได้เดินทางไปทางใต้ซึ่งก็ไม่ไกลจากบ้านปางหมูมากนัก เพื่อจับช้างป่า และได้ใช้ร่องน้ำแห่งนี้เป็นที่ฝึกช้าง จึงได้ตั้งหมู่บ้านขึ้นอีกแห่งหนึ่ง โดยให้ชื่อว่า "แม่ฮ่องสอน" (ฮ่อง ชาวล้านนาออกเสียง ร่อง ส่วนคำว่าสอน มาจากการที่ได้ใช้ร่องน้ำแห่งนี้ฝึกสอนช้าง) ต่อมาเจ้าแก้วเมืองมาได้แต่งตั้ง แสนโกม บุตรเขยของพะกาหม่องเป็นผู้ปกครองหมู่บ้าน ในปี พ.ศ. ๒๔๑๗ เจ้าอินทวิชยานนท์ เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญในการที่ต้านศึกที่มาจากพม่าจึงได้ยกฐานะแม่ฮ่องสอนเป็นเมืองหน้าด่าน โดยได้แต่งตั้งให้ "ชานกาเล" ชาวไทใหญ่ที่หนีภัยสงครามจากพม่าเป็น "พญาสิงหนาทราชา" เป็นเจ้าเมืองคนแรก จวบจนกระทั้งในปี พ.ศ. ๒๔๓๓ รัชกาลที่ ๕ ทรงโปรดเกล้าฯ ให้รวมเมืองแม่ฮ่องสอน เมืองขุนยวม เมือยวมใต้ (แม่สะเรียง) และเมืองปาย ตั้งเป็นบริเวณเชียงใหม่ตะวันตก ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๔๖ เปลี่ยนชื่อเป็นบริเวณพายัพเหนือ อยู่ภายใต้การปกครองของข้าหลวงใหญมณฑลพายัพ ในปี พ.ศ. ๒๔๕๓ เปลี่ยนฐานะเป็นเมืองจัตวา จนกระทั้งถึงปี พ.ศ. ๒๔๗๖ ได้ยกฐานะเป็นจังหวัดแม่ฮ่องสอน โดยมี "พระศรสุราช" เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดคนแรก ขึ้นตรงต่อกระทรวงมหาดไทย |
นางฟ้าตัวเล็กกับเด็กน้อย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
|
