อย่าเพิ่งคิดว่าวันนี้จะมาแนวแก่วิชาการหรือการสอนอ่านใจคนหรอก ทว่าวันนี้มีโอกาสได้ดูหนังที่ดูมาแล้วอีกรอบเท่านั้นเอง พอดูเสร็จก็เลยมานั่งคิดอะไรนิดหน่อยมันก็เลยเป็นที่มาของบล็อกวันนี้ หนังเรื่องที่ว่าก็คือเรื่อง The Cell ที่มีเจนนิเฟอร์ โลเปซแสดงนำ ... เรื่องนี้จะว่าไปก็ชวนแหยะๆ ในบางฉากดีหน่อยว่ามันไม่มากเกินไปเพราะไม่อย่างนั้นมันก็จะไม่น่าดูซะเลย ( โดยส่วนตัว ) เนื้อเรื่องคร่าวๆ เลยก็คือว่าเอฟบีไอ ต้องเผชิญกับคดีฆาตกรต่อเนื่องที่ลักพาตัวหญิงสาวไปกักขังในห้องกระจกทึบ แล้วก็ค่อยๆ ทรมานเหยื่อด้วยกันปล่อยน้ำให้เข้าไปในห้องกระจกจนถึงขั้นแบบจมน้ำตายอย่างทรมาน และการทรมานเหยื่อแบบนี้เจ้าฆาตกรต่อเนื่องก็มีการถ่ายวีดีโอเอาไว้ด้วยนัยว่าเห็นแล้วก็สามารถสำเร็จความใคร่ตัวเองได้ด้วย หลังจากเหยื่อเสียชีวิตแล้วเค้าก็จัดการด้วยวิธีการแปลกๆ กับซากศพ ( อ่ะ เห็นแล้วหยองนิดหน่อยเพราะว่าเห็นร่างของเหยื่อแล้วขาวซีดเชียว ) เจ้าหน้าที่เอฟบีไอสืบสวนจนได้เบาะแสของฆาตกรต่อเนื่อง แต่ว่าโชคร้ายในขณะที่ไปจับกุมเจ้าฆาตกรเกิดอาการช็อคหมดสติไปซะก่อน งานนี้เอฟบีไอก็เลยต้องหมดหนทางที่จะช่วยเหยื่อคนสุดท้ายของเพราะว่าเจ้าฆาตกรดันมาหมดสติแบบไม่มีทางฟื้นเอาซะเลย จะว่าหมดหนทางซะทีเดียวก็ไม่ใช่เพราะทางเอฟบีไอได้ติดต่อกับ แคทธารีน ( เจนนิเฟอร์ โลเปซ ) ซึ่งเป็นนักจิตวิทยาที่มีโครงการบำบัดรักษาคนป่วยที่อยู่ในอาการขั้นโคม่าโดยการ Transfer จิตของตัวเองเข้าไปยังจิตใจหรือว่าเป็นจิตใต้สำนึกของคนป่วย งานนี้แคทธารีนก็เลยต้องเข้าไปยังห้วงจิตใจของฆาตกรต่อเนื่อง เพราะเชื่อแน่ว่าถึงเค้าจะหมดสติและไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้แต่ว่าความคิดและจิตใจยังไม่ได้ตายไป เพราะฉะนั้นถ้าเข้าไปยังจิตใจของฆาตกรได้ก็จะได้รู้ว่าเหยื่อถูกขังไว้ที่ไหนและสามารถช่วยได้ทัน การเข้าไปยังจิตใจนั้นสำคัญเลยก็คือว่าเข้าไปแล้วอย่าเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็นเพราะมันเป็นแค่เพียงจิตไม่ใช่เรื่องจริง เพราะถ้าหากว่าเราเชื่อเรื่องที่เห็นเมื่อไหร่เมื่อนั้นก็จะลำบากประมาณว่าหาทางออกมายังโลกปัจจุบันไม่ได้ ( อันตรายเข้าขั้น ) ซึ่งหนทางที่แคทธารีนจะเตือนตัวเองได้ว่าเรื่องที่เห็นไม่ใช่เรื่องจริงก็คือการหยิกมือตัวเองแล้วเมื่อนั้นเธอก็ยังกลับมายังโลกปัจจุบันได้ .... จะว่าไปแล้วเรื่องนี้ถึงแม้จะบอกก่อนตอนต้นว่ามันแหยะๆ แต่ไอ้ความรุ้สึกแหยะมันก็ไม่ได้ทำลายความเพลินเพลินในการดูเท่าไหร่ ( หรือว่าเราซาดิสต์ ) บางฉากที่รู้สึกมันจะแหยะหน่อยก็เป็นฉากที่นางเอกต้องเข้าไปยังห้วงจิตใจของฆาตกรต่อเนื่องซาดิสต์นี่ล่ะ ... กับแค่คนปกติฉันก็ว่ามันก็คงมีอะไรหลากหลายพอสมควรในการมองเห็นความคิดลึก ๆ แต่กรณีนี้เป็นฆาตกรซาดิสต์ด้วยไม่ต้องคิดเลยว่าเข้าไปแล้วมันจะต้องเจอกับความคิดสยองอะไรบ้าง ประมาณว่าดึงไส้คนทรมาน มีเครื่องทรมานเป็นแบบตะกร้อหนามครอบหน้าตาหญิงสาวหลากหลาย อึ๊ยยยยย ซาดิสต์จริงๆ และเหตุที่เค้าเป็นแบบนี้ก็เนื่องจากพ่อตัวเองนั่นล่ะที่เป็นพวกเขื่องซาดิสต์ใช้กำลังและเค้าก็เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะตัวเองก็ถูกพ่อทำร้ายมาก่อนไม่ว่าจะเป็นการตบตี หรือว่าไม่ก็เป็นการเอาเตารีดร้อนๆ นาบเพื่อความสะใจ ด้วยเหตุทั้งมวลนี้เค้าก็เลยเก็บกดแล้วก็เป็นฆาตกรเช่นนี้แล ( เลวจริงๆ ) นี่ล่ะน๊าเค้าถึงได้บอกว่าลักษณะของพวกฆาตกรต่อเนื่องมันมักจะมีปูมหลังเรื่องครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญ ดูหนังเรืองนี้แล้วก็เลยคิดไปถึงหนังอีกเรื่องในปีเดียวกันเรื่อง What Women Want เรื่องนี้พระเอกซึ่งถือว่าต้นๆ เรื่องจะบอกถึงว่าเค้าเองมีปัญหาเรื่องการเข้าอกเข้าใจและการสื่อสารถึงความต้องการของผู้หญิงๆ แต่แล้ววันหนึ่งมีเหตุบังเอิญที่ทำให้เค้าอ่านใจคนได้หรือว่าได้ยินว่าคนที่อยู่รอบๆ ข้างคิดอะไร สำหรับตอนแรกก็ถือว่าดีเพราะตัวเค้าเองเป็นนักโฆษณาที่ต้องทำงานหนักที่ต้องเข้าถึงลูกค้า และยิ่งเค้าต้องต่อสู้กับการเลื่อนตำแหน่งงานที่คู่แข่งเป็นผู้หญิงด้วย แถมตัวเค้าเองก็ยังมีปัญหากับการพูดคุยกับลูกสาวตัวเองด้วยแล้วการที่ได้ยินความคิดและอ่านออกว่าพวกสาวๆ เหล่านั้นคิดยังไงก็เลยกลายเป็นเครื่องมือสร้างความเข้าใจให้กับเค้าได้มากขึ้น แต่เรื่องมันคงง่ายไปหน่อยถ้าจะทำให้การอ่านใจทำให้เค้าประสบผลสำเร็จซะอย่างเดียวและมันก็คงจะไม่ได้สอนอะไรดีๆ ให้เราถ้าเราไม่ได้มองเห็นว่าการรู้และอ่านใจคนได้น่ะมันมีอะไรบ้างที่ไม่น่าพิสมัย สองเรื่องข้างต้นก็เป็นแค่สองเรื่องเล็กๆ ที่ทำให้คิดเล่นๆ ว่า จะดีไม๊ถ้าหากว่าเราอ่านใจคนอื่นได้ ?? ถ้าอ่านได้รู้ได้ว่าคนที่เราอยากรู้คิดยังไงก็ดีน่ะสิ เพราะเหมือนว่าถ้าเรารู้ว่าเค้าคิดยังไงเราก็จะได้หาทางแก้ไข ป้องกัน รู้ล่วงหน้าไว้ก่อนสำหรับเหตุการณ์แต่ละกรณีๆไป แต่ว่าแน่ใจเหรอว่าจะดีจริงเสมอ เหมือนที่หลายๆ คนบอกเหรียญมันย่อมมีสองด้าน หัว-ก้อย , ดี-ไม่ดี , ขาว-ดำ เพราะฉะนั้นอะไรที่เราคิดว่ามันดีก็อาจจะไม่ได้ดีตลอดไปก็ได้ เล่นๆ ไปกับเรื่องจิตใจคนมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ หรอกไม่อย่างนั้นคงไม่มีคำพูดที่ว่า " ใจคนนี่มันช่างยากแท้หยั่งถึง " ยิ่งสำหรับสาวๆ ด้วยแล้ว เหอ เหอ บอกได้ว่าเปลี่ยนได้วันละหลายรอบเลย ขอจบกันแบบดื้อๆ เลยแล้วกันนะค่ะ เพราะว่ามื้อเย็นโชยกลิ่นมาแต่ไกล ไปจัดการโซ้ยก่อนนะค่ะ