:: วันที่พ่อเราอยากบอกเล่าเรื่อง "พ่อหลวง" :: เมื่อสองวันก่อนเราแวะบ้านพ่อแม่เอาของไปให้ จังหวะที่กำลังจะกลับพ่อบอกว่าฝากเขียนบล็อกหน่อยสิเพราะปกติเห็นลูกเขียนบ่อยๆ คือ พ่ออยากบอกเล่าบ้าง แต่ไม่มีบล็อกไม่มีอะไรเลยแต่อยากบอกเล่าเลยได้แต่เขียนบอกเล่าความรู้สึกออกมาบ้างเกี่ยวกับในหลวง เพราะทุกวันนี้นั่งดูพระราชกรณียกิจ นั่งดูคนที่เคยถวายงานออกมาพูดคุยมันรู้สึกเหมือนอกตื้อๆ เลยอยากบอกเล่าบ้าง เราก็รับปากพ่อเลยยื่นแผ่นกระดาษให้สองแผ่น แล้วถามว่า อ่านออกหรือเปล่า ?? ออกสิ .. อ่านออก อ่านไป 1 รอบ ร้องไห้ อ่านไป 2 รอบก็ร้องอีก อ่านไป 3 รอบ ไม่ไหวล่ะ เขียนดีกว่า พ่อฉันผู้ที่ไม่อินังขังขอบกับเทคโนโลยีใดๆ มือถือไม่มี บัตรเครดิตไม่ใช้ คอมพิวเตอร์ก็ไม่เป็น แต่อยากบอกเล่าอารมณ์ลึกๆของพ่อก็เลยวานลูกอย่างเดียวเลย ฉันก็เลยช่วยพ่อกับการถ่ายทอดความรู้สึกของพ่อตัวเองต่อพ่อหลวงของคนไทยมาดังนี้ ตั้งแต่วันที่ 13 ตุลาคม 2559 เป็นต้นไป จะไม่เห็นภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 ในลักษณะทรงงาน โดยพระหัตถ์ซ้ายถือแผนที่ พระหัตถ์ขวาถือดินสอ วิทยุสื่อสสารอยู่ในกระเป๋าเสื้อ กล้องถ่ายภาพคล้องพระศอ ความรักความห่วงใยที่พระองค์มีต่อราษฏร ในครั้งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระบรมราชินีนาถเสด็จเยี่ยมราษฏรในท้องที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ มีราษฏรเฝ้ารับเสด็จซึ่งพระองค์ตรัสถามว่ามาจากที่ไหน ราษฏรทูลว่าเดินทางมาจากหลังภูเขาลูกนี้โดยต้องเดินข้ามภูเขาลงมมา หากเจ็บป่วยจะต้องนั่งเรือไปรับการรักษาทางจังหวัดชลบุรี หลังจากนั้นไม่นานก็มีทหารช่างมาตัดทำทางเข้าไปหาหมู่บ้านราษฏรดังกล่าว หรือในกรณีอ่างเก็บน้ำในท้องที่จังหวัดชัยภูมิชำรุด ราษฏรขอให้ทางราชการเข้ามาช่วยเหลือซ่อมแซมให้ เพราะไม่มีน้ำเพียงพอที่จะใช้อุปโภคบริโภค ราษฏรขอความช่วยเหลือหลายครั้งก็ไม่มีการดำเนินการช่วยเหลือแต่อย่างใด ดังนั้นราษฏรจึงทูลเกล้าถวายฏีกา อีกไม่นานทางราชการที่เข้ามาดำเนินการซ่อมแซมอ่างเก็บน้ำให้มีสภาพดีเหมือนเดิม และในการที่พระองค์ทำให้ราษฏรชาวเขาในบริเวณภูเขาสูงของจังหวัดทางภาคเหนือเลิกการปลูกฝิ่นหันมาปลูกพืชผักผลไม้ดอกไม้เมืองหนาว โดยมีรายได้มากกว่าการปลูกฝิ่น ซึ่งถือว่าเป็นพระราชกรณียกิจที่ยิ่งใหญ่มาก มีอีกมากมาย มากมาย อีกมากมาย มากมาย ความรักที่ราษฏรมีต่อพระองค์ เมื่อครั้งที่พระองค์และสมเด็จพระบรมราชินีนาถเสด็จเยี่ยมราษฏรในจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยเสด็จทางรถไฟ ก่อนรถไฟจะถึงสถานีจังหวัดนครราชสีมา ราษฏรได้มารอรับเสด็จเป็นจำนวนมาก โดยได้นำสิ่งของอาหารมาถวายเพราะเกรงว่าในหลวงและพระราชินีของพวกเขาจะมีอาหารกินไม่พอเพียง เพราะเมื่อสมัย 60-70 ปี ที่แล้วภาคตะวันออกเฉียงเหนือแห้งแล้งและกันดารมาก ครั้งใดที่พระองค์เสด็จ ราษฏรจะปูผ้าขาวให้พระองค์ใช้พระบาาทเหยียบย่ำเพื่อที่ราษฏรจะได้นำผ้าเหล่านั้นไปบูชา อีกมากมาย มากมาย อีกมากมาย มากมาย ดังนั้น ถ้าจะเก็บภาพของพระองค์ท่านไว้ใน สมอง เพื่อให้จำได้ว่าท่านทำอะไรบ้างอาจจะมีโอกาสที่เราหลงลืมไปตามอายุที่เราเพิ่มมากขึ้น ด้วยเหตุดังกล่าวข้าพระพุทธเจ้าขอเก็บภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถไว้ใจ หัวใจ เพื่อที่จะเก็บไว้ให้นานแสนนานจนกว่าชีวิตจะหาไม่ *************** เราอ่านเนื้อหาที่พ่ออยากบอกเล่า อ่านแล้วคิด่ว่าพ่อคงนั่งดูพระราชกรณียกิจวนไปเรื่อยๆ เห็นอะไรก็อยากเขียนถึง เห็นทีไรก็คงเหมือนอีกหลายๆคนที่รู้สึกเหมือนกัน ความรู้สึกที่เหมือนว่ามันจะค่อยๆดีขึ้นไม่เศร้าไม่โศกแต่มันกลับทำให้เรารักพระองค์มากขึ้นเรื่อยๆ รักและยังคงประทับใจกับสิ่งที่พระองค์ทำมาตลอดชีวิตของพระองค์ แล้วย้ำเตือนว่าทุกวันที่เหนื่อยหนักเราคงต้องเลิกพูดแล้วเพราะเรามีต้นแบบของเราที่เหนื่อยและหนักมาหลายสิบปีทำให้เราเห็นอยู่นี่ล่ะว่าท่านยังไม่บ่น ยังไม่เลิกเลยแล้วเราจะบ่นทำไมกัน รักในหลวงค่ะ  เมื่อวันที่พ่อได้รับพระราชทานปริญญาบัตรปี 2509  เมื่อวันที่พ่ออยากบอกเล่า
รู้สึกเดียวกับำอล่ะค่ะพู่
มาอ่านล่ะ มีคำว่า กำ ที่ควรเป็น การ นะคะ บรรทัดที่ 16 โดย: พี่ธัญ IP: 58.9.40.149 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2559 เวลา:19:25:26 น.
ไม่ได้แวะมานาน
วันนี้ฤกษ์ดี ได้แวะมาอ่านเรื่องราวดีๆ โดย: oa IP: 101.108.244.155 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2559 เวลา:19:38:25 น.
นานมากแล้วที่ไม่ได้แวะหาจิ๋วนิดในบล็อคแก๊งค์. วันนี้คุณพ่อของจิ๋วนิดท่านได้เล่าเรื่องราวผ่านบล็อค ทำให้พี่กลับเข้ามา เพราะหัวใจดวงเดียวกัน ขอบคุณนะคะ
โดย: นักเดินทางพเนจร IP: 171.5.251.152 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2559 เวลา:19:40:23 น.
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ จะบอกว่ารักในหลวงเหมือนกันครับ ตั้งแต่เกิดมาก็เห็นท่านทรงงานตลอด เห็ฯในข่าวพระราชสำนักตั้งแต่เด็กๆ จนโต พอได้ข่าวว่าสวรรคตผมก็เสียใจเหมือนกันครับ เห็นคุณพ่อรับปริญญาปีก่อนผมเกิดเยอะเลยครับ จำได้ว่ามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ในสมัยก่อนมีไม่กี่คณะ น่าจะสักแค่ 4 คณะ ไม่คณะเกษตรก็น่าจะคณะประมง เดาว่าคุณพ่อน่าจะเรียนคณะเกษตรใช่ไหมครับ? ในรูปดูแล้วขลังมากเลยครับ มีปี พ.ศ. ด้วย ดูเหมือนจะเก็บภาพไว้ได้ดีมากเลยครับ ฝากบอกคุณพ่อด้วยนะครับว่ารุ่นน้องรุ่นหลานอย่างผมได้มาอ่านแล้วครับ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต JewNid Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น อิอิ          โดย: อาคุงกล่อง
  วันที่: 5 พฤศจิกายน 2559 เวลา:20:57:30 น.ตามมาอ่านจ้า แม้ว่าจะไม่ได้เกิดในประเทศเจริญก้าวหน้า แต่ว่าได้เกิดใต้ร่มพระบารมี ช่างโชคดีเหลือเกิน น้ำพระหฤทัยของท่านที่มีต่อราษฎรช่างยิ่งใหญ่ พระองค์ท่านยังคงอยู่ในดวงใจผสกนิกรตราบนานเท่านาน...
โดย: คุณย่า IP: 101.108.165.245 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2559 เวลา:11:45:13 น.
อ่านแล้วก็น้ำตาซึมอีกละคุณพู่
โดย: Summer flower เองจ้า IP: 1.47.202.132 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2559 เวลา:7:28:38 น.
อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต JewNid Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2559 เวลา:8:42:32 น.สวัสดีครับคุณพู่
มาทักทายที่บล็อกกันบ้างนะครับ เดือนที่แล้วเป็นเดือนที่คนไทยสะเทือนใจกันมากๆ กับการจากไปของพระองค์ท่าน ผมเองก็ปิดบล้อกไปหลายวันเลยครับ ช่วงนั้นเม้นท์ไม่ออก ไม่รู้จะอัพบล้อกยังไง มันตื้อไปหมดเลยครับ โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2559 เวลา:22:33:20 น.สวัสดีค่ะคุณน้องพู่..
ถ้ามีโอกาสลงมากรุงเทพ.. แนะนำให้ไปกราบพระบรมศพนะคะ สักครั้งก็ยังดีนะค่ะ  โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2559 เวลา:18:38:05 น.มาอ่านเรื่องราวที่น่าประทับใจที่บล็อกพี่พู่ค่ะ
โดย: sawkitty
วันที่: 11 พฤศจิกายน 2559 เวลา:19:14:32 น.สวัสดีค่ะ
อ่านแล้ว จุกในอก เศร้าที่สุด เข้าใจคุณพ่อเลยค่ะ ยิ่งได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์ในหลวงด้วย ท่านคงอยากพูดคุยกับใครซักคน ทั้งๆ ที่รู้แล้วล่ะว่า ทุกคนมีความรู้สึกเดียวกันกับท่าน เป็นเรื่องที่เศร้ามาก ทุกวันนี้น้ำตารื้นตลอด เมื่อเห็นพระบรมฉายาลักษณ์พร้อมคำกล่าวแสดงความอาลัยทั่วทุกที่น่ะค่ะ โดย: ไม้น้ำ (เจ็บไม่อั้น
) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2559 เวลา:21:29:34 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [
JewNid Literature Blog
+