ในวันหนึ่งของหลายๆ เดือนก่อน ฉันได้รับพัสดุจากเพื่อนบล็อกคนหนึ่ง ซึ่งฉันไปเล่นเกมส์ที่เธอมีคำถามเกี่ยวกับตัวเธอเอาไว้ และผลออกมาว่าฉันเองได้รับของรางวัล ฉันเองไม่ได้ตั้งหวังว่าการเล่นเกมส์นั้นจะต้องได้รางวัลใดๆ แต่เมื่อเธอยืนยันว่าอยากส่งของรางวัลมาให้เพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจในการร่วมสนุกฉันเองก็ไม่ปฏิเสธแถมยังขอบคุณเธอกระบุงใหญ่เลยเพราะรู้ว่าเธอคนนี้ไม่ค่อยว่างนักทั้งด้วยหน้าที่การงาน และเรื่องกิจธุระอื่นๆ กล่องพัสดุสีขาวห่อใหญ่ถูกส่งมาให้ฉันหลังจากที่ฉันได้กลับมาจากกรุงเทพครั้งก่อนโน้น เห็นกล่องแล้วก็ได้แต่บอกตัวเองว่าใครหนอส่งอะไรมาให้ เพราะว่ากล่องใหญ่พอดู เปิดแกะกล่องออกมาก็เจอเข้ากับกล่องพลาสติกขนาดพอประมาณ หน้ากล่องเขียนเอาไว้แบบนี้ว่า ... ข้อความที่เขียนเอาไว้มีดังนี้ คุณนิดค่ะ งานฝีมือนี้ทำเองค่ะ ตอนเช้าน้ำทะเลลดก็ลุยทะเลข้ามไปเกาะเพื่อหาเปลือกหอยมาทำ ตอนบ่ายน้ำทะเลขึ้นก็ลุยกลับ เปียกหมดเลยแต่ก็สนุกและเต็มใจมอบให้คุณนิดค่ะ เจ้าตัวเล็กนี้ก็ฝึกทำเอง ที่บ้านมีไหมพรมเยอะค่ะ หวังว่าคุณนิดจะพอใจนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่ให้เกียรติร่วมเล่นเกมส์ด้วย จาก ซออู้ นี่คือของรางวัลที่เธอคนนี้ส่งมาให้เป็นน้ำใจ ... และตอนนั้นเองที่ฉันบอกกับคุณซออู้ทางหลังไมค์ไปเพื่อขอบคุณสำหรับของขวัญอันมีค่าที่เธอได้ส่งมาให้ พร้อมกับบอกไปอีกว่า ตั้งแต่กลับมาจากเมืองไกล ยังไม่ได้แวะไปทะเลเลย ยังไงถ้าหากว่ามีโอกาสได้ไปนั่งทะเลและเก็บเปลือกหอยจะลองทำเหมือนคุณซออู้ดูบ้าง และอาจจะส่งไปให้เธอเป็นของขวัญตอบแทนน้ำใจ กับฝีมือไม่เอาไหนของฉันเอง วันที่ 26 ตค. นั่งเล่นริมหาด มองพื้นไปมาเห็นเปลือกหอยเล็กๆ เลยนึกถึงเธอ แต่ก็ยังไม่ได้เก็บเพราะว่าเปลือกหอยมันไม่สวยเอาซะเลย ฉันเองก็เลยไม่ได้เก็บมันมา ปล่อยให้มันอยู่ริมหาดให้มันอยู่ในที่ของมันและชื่นชมอยู่ห่างๆ ดีกว่า ได้เวลานั่งมองฟ้ามองน้ำอดไม่ได้จะส่ง sms หาเพื่อน ก็เลยส่งข่าวไปหาน้องคนไกล ที่ไม่ได้คุยกันพักใหญ่ๆ น้องบล็อกคนไกลนามว่าแอมก็โทรกลับบอกว่า “พี่ รู้ข่าวเรื่องคุณซออู้หรือเปล่า” ... หลังจากนั้นน้องแอมก็เลยเล่าให้ฟังเรื่องบล็อกหน้าหลัก ... และหลังจากนั้นก็มีเพื่อนบล็อกอีกคนโทรมาบอกข่าวเรื่องคุณซออู้อีก ... ความรู้สึกที่ได้รับรู้ คงไม่ต้องบอกว่ารู้สึกแย่ ... รู้สึกอึ้งๆ กับเรื่องการเสียชีวิตของเธอ ถึงตัวเองจะไม่ได้สนิทชิดชอบกับคุณซออู้ถึงขั้นพูดคุยกันตัวเป็นๆ แต่ก็รู้สึกชอบในน้ำใสใจจริงในการพูดคุยระหว่างตัวหนังสือ ทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องราวของคุณซออู้ที่อัพบล็อกมา รู้สึกเหมือนว่าตัวเองได้อ่านเรื่องราวของพี่สาวที่บอกกล่าว ให้ข้อคิด และสั่งสอนกันง่ายๆ ด้วยเหตุด้วยผล ตรงนี้ฉันต้องบอกว่าฉันชอบคุณซออู้ค่ะ ... ถึงแม้ว่าการจากไปของคุณซออู้จะทำให้เราไม่สามารถติดต่อสื่อสารกันได้แบบเก่าอีก แต่ถ้าหากว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งจะสามารถสื่อสารให้รับรู้กันและกันได้อีกครั้ง ฉันเชื่อว่าคุณซออู้จะได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเราทั้งหมดที่มีให้ คงจะทำให้คุณซออู้ดีใจ ที่มิตรภาพดีๆ ที่เราเคยมีให้กันมันเกิดขึ้นมาได้ในครั้งหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะไม่ยาวนาน แต่มันก็ทำให้ “คุณค่า” ของการได้รู้จัก การได้มิตร มีค่าก้อนโตที่ไม่สามารถใช้อะไรบั่นทอนความรู้สึกตรงนี้ไปได้ ขอบคุณวันดีๆ ที่ทำให้รารู้จักกัน และขอให้ช่วงเวลานี้ คุณซออู้ต่อสู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างเข้มแข็ง ณ ดินแดนอันห่างไกลค่ะ