อีกหนึ่งประสบการณ์ของความเศร้า เมื่อก่อนนี้ใครถามเรื่องพิธีการงานศพของที่นี่สำหรับตัวเองจะบอกว่าไม่รู้สิว่าเค้าจัดแบบไหนเพราะไม่เคยได้ไปสักที ตอบไปแบบนี้ไม่ได้อยากไปหรอกเพราะรู้บรรยากาศว่าไม่น่าไปแม้แต่น้อยเพราะมีแต่ความเศร้า แต่ว่าหนนี้เหมือนเหตุปุ๊บปั๊บให้ต้องไป เพราะเพื่อนบ้านซึ่งท่านมาตายอย่างปัจจุบันทันด่วน เราด้วยเพราะว่าเป็นเพื่อนบ้านที่มีปฏิสัมพันธ์กันดีมาตลอด พอภรรยาเค้าเอาการ์ดมาให้เราก็เลยต้องไปงานศพเพื่อเป็นการร่ำลาครั้งสุดท้าย ... พิธีการที่ได้ไปเห็นวันนี้คนข้างๆ บอกว่าเป็นแบบธรรมดาเรียบง่ายที่สุด แขกที่เค้ามาก็ราว 50 คน ห้องพิธีการเลยเล็กๆ ... แต่ก่อนจะเข้าห้องเล็กที่เตรียมจัดพิธี ก็ต้องเข้าคิวเพื่อเขียนชื่อและที่อยู่ลงสมุดจด ...ตอนแรกยังคิดว่าจะมีการเขียนคำไว้อาลัยให้กับคนตาย แต่เปล่าเลยเพราะแค่เขียนชื่อและที่อยู่เหมือนที่เราเห็นในสมุดโน้ตที่เราเคยเห็นผ่านตากันนั่นล่ะ หลังจากนั้นเราก็นั่งกันที่ห้องโถง เพราะพิธีการในห้องเตรียมพร้อมและได้เวลาเค้าก็จะเรียกเราให้เข้าไปร่วมพิธีการกัน ฉันกับคนข้างๆ เลือกที่จะนั่งด้านหลังเมื่อเราได้เข้าไปในห้องจัดพิธีการ ... ที่เลือกนั่งด้านหลังเลยเพราะคาดว่าคงจะได้นั่งเห็นบรรยากาศในห้องได้ถนัดชัดเจนกว่า และอีกอย่างเราก็เป็นแค่เพื่อนบ้านก็ต้องปล่อยให้ญาติและเพื่อนสนิทของเค้านั่งด้านหน้ากันไปเหอะ ... ส่วนฉันจุดประสงค์ที่สำคัญที่เลือกนั่งด้านหลังก็คือ เผื่ออารมณ์อินกับบรรยากาศ ร้องไห้ไปแล้วจะได้มีคนสังเกตุน้อยที่สุดน่ะสิ (อายเค้าเหมือนกันน๊า)... พิธีการหลังจากนั้นต่อเนื่องก็มีการพูดถึงคุณปู่ที่กล่าวโดยเพื่อนสนิท .. พูดไปก็หยุดไป เห็นคนแก่สะเทือนใจแล้วเราก็ยิ่งสงสาร แต่ก็พูดจนจบ หลังจากนั้นพิธีการสุดท้ายในห้องนั้นก็คือ เค้าเวียนวนให้คนที่นั่งแถวหลัง ได้เดินไปด้านหน้าที่ตั้งโลงศพ ...เหมือนเป็นการได้ลาจาก เดินวนโลงศพครึ่งรอบแล้วก็เดินออกไปนอกห้องเลย ฉันเองช่วงตรงนี้ล่ะเป็นช่วงหนักพอควร เพราะว่าเดินไปข้างหน้าก็อดลอบชำเลืองคุณย่าแล้วก็ลูกหลานไม่ได้ ถึงจะไม่ใช่ญาติสนิทมิตรสหายเราแต่ด้วยเพราะปฏิสัมพันธ์ระหว่างเราไปด้วยกันได้ดี แล้วฉันก็ยังจำคุณปู่ได้อยู่ ก็เลยทำให้อารมณ์มันตื้อ ช่วงที่เดินผ่านโลงศพเลยต้องเป็นอะไรที่อยากให้ผ่านพ้นไปเร็วๆ จัง ทนไม่ได้อ่ะกับการเห็นคนเศร้าโศกถึงแม้จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาโลกเกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่มันช่างเร็วเหลือเกิน ... ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ก็นานหลายปีได้ เห็นคุณปู่กับคุณย่าทีไรก็มักจะอดยิ้มไม่ได้ แต่ก็มีแอบสงสัยว่า ทั้งสองคนนี้เค้าไม่เบื่อกันหรือไงหนอ เพราะเจอหน้ากันก็เช้ายันเข้านอน บางทีไม่เห็นออกไปไหนกันเลยด้วยซ้ำเค้าไม่เบื่อหรือไงน่ะ มาตอนนี้ฉันคิดได้แล้วว่าถ้าหากว่าเบื่อคุณตากับคุณยายก็ยังเลี่ยงหรือหาทางที่ทำอะไรอย่างอื่นคลายเบื่อเอาล่ะ ... แต่ถ้า ณ ตอนนี้ล่ะ ได้อยู่คนเดียวคงไม่เบื่อแต่ว่ามันคงเหงาจับใจอย่างบอกไม่ถูกนะ กับคนที่สูญเสียคู่ทุกข์คู่ยากไป สิ่งอื่นใดเหนือความรักมันก็คือความผูกพันล่ะ เห็นแล้วมองภาพอ้างว้างของคุณย่าออกโดยไม่ต้องนั่งจินตนาการให้เสียเวลาเลย 
อ่านแล้วขนลุกสู้เลยน้องนิด ถ้าพูดเรื่องงานศพ
ไม่อยากให้เกิดกับใครๆทั้งสิ้น แต่คนเราก้อหนีไม่พ้น ไม่ว่าใครๆ  โดย: โอน่าจอมซ่าส์
  วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:0:39:27 น.ทำไมเกิดเรื่องเหมือนกันอย่างบังเอิญอย่างงั้นละคะคุณนิด โดย: ดาวทะเล
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:0:46:58 น.ค่ะ เศร้ามากๆ ด้วย
เพราะเมื่อไม่นานนี้ก็เพิ่งเสียคุณอาไปค่ะ คิดแล้วก็ตื้นขึ้นมาทันที คิดและถามกับน้องๆ อยู่บ่อยๆ ว่า ถ้าพรุ่งนี้มาไม่ถึงวันนี้เราจะทำยังไง วันนี้เราคุยอะไร เราทำอะไรกันดี ก็พยายามมีเรื่องให้ยิ้มให้หัวเราะกันมากที่สุด ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ ขอให้ใจจขบ.กลับมาปกติเร็วๆ นะคะ ^^ โดย: I am just fine^^
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:0:53:13 น.เพลงนี้ฟังแล้วมีความหมายมากๆ เลยเนอะ
พ่อบ้านเราเค้าก็ชอบนะเพลงนี้น่ะ พูดๆ ไปแล้วเรื่อง แก่ เจ็บ ตาย น่ะ เป็นเรื่องธรรมชาติ ที่ทุกคนต้องเจอ ไม่ช้าก็เร็ว เพราะฉนั้นเราควรจะ มีความสุข ณ ปัจจุบันให้มากที่สุด พอสูญเสียแล้วจะได้ไม่ต้องมา นั่งทุกข์ใจ หรือตรอมใจมาก เกินกว่าความจำเป็นน่ะ เพราะอย่างน้อยๆ ก็ยังเหลือ ความทรงจำดีๆ ที่เคยมีต่อกัน ถ้ามันเกิดขึ้นกับฝนหรือครอบครัวฝน แบบเฉียบพลัน ฝนก็คงต้องตั้งสติอ่ะ และก็คิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อไม่มีคนๆ นั้นอยู่ข้างๆ แล้ว แต่คงไม่ร้องไห้ฟูมฟาย จะเป็นตาย ตามไปหรอก เพราะเราคนอยู่ ต้อง เผอิญและเดินหน้าต่อไป พูดมากไปมะเนี่ย   คิดถึงเหมือนเดิมแหละ โดย: Malee30
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:0:54:01 น.Blog สวยขึ้นมากๆ เลยค่ะ เข้ามาแล้วตกใจเลย ภาพถ่ายสวยมากด้วย> <
... ทำไมอบอุ่นขนาดนี้ อิอิ^^ "If Tomorrow Never Comes" เป็นเพลงที่ความหมายดีมากและเป็นบางอย่างที่คอยเตือนสติให้เราอยู่เสมอเหมือนกันค่ะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ทำตอนนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ^^ โดย: P a s t e l T o n e
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:1:27:59 น. เศร้าค่ะคุณนิด อ่านแล้วอยากให้โลกนี้ไม่มีความตาย โดย: petunia lover
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:1:46:12 น."If Tomorrow Never Comes"
อ่านแล้วนึกถึงครอบครัว... นึกถึงอะไรๆหลายอย่างนะคุณนิด บอกไม่ถูกเลย.. โดย: zaesun
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:2:33:31 น.ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงๆก็ต้องมีวันนั้นนะพี่นิด แต่ก็ยังทำใจไม่ได้เลย นี่ก็ยังไม่รู้ว่าถ้าวันนั้นมันมาถึงเข้าจริงๆ จะทำยังไงดี คิดว่าคงไม่สามารถทนยืนอยู่คนเดียวแน่ๆ
โดย: Picike
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:2:35:53 น.คุณนิดบรรยายได้อารมณ์มากเลย "เราเองก็ว่าจะไม่ร้อง กันริมฝีปากตังเองแล้วก็แล้ว มองเฟดานแล้วก็แล้ว น้ำตามันก็ไหลจนได้
 " คนจากก็ไปสบายแล้ว (เชื่อกันอย่างนั้น) แต่คนอยู่นี้ซิยังมีความรัก ความห่วงใย ความคิดถึงอยู่เสมอ เวลาเท่านั้นที่จะช่วยได้โดย: นางฟ้า ตาโต
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:2:56:24 น.สูญเสียคุณย่า กับเพื่อนที่สนืท ที่ดีที่สุดไปค่ะ ไม่เคยลืมเลย ยังคิดถึงเค้าอยู่ทุกลมหายใจ
โดย: Baby I love you
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:3:02:13 น.ขอร่วมไว้อาลัยคุณปู่ด้วยค่ะ
พี่นิดบรรยายได้เห็นภาพเลยอ่ะ อ่านไปเศร้าไป หากเป็นเราบ้างคงทำใจไม่ได้แน่ๆ เลยค่ะ โดย: เลดี้อลิเซีย
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:3:04:29 น.เสียใจเรื่องคุณปู่ด้วยนะคะ...
คุณตา คุณยาย คุณปู่ คุณย่า ของพี่ท่านจากไปกันหมดแล้วค่ะ อ่านแล้วเศร้า ถ้าสูญเสียคนที่เรารักนี่ คงทำใจไม่ได้จริงๆ โดย: tiktoth
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:3:52:35 น.เวลาโทรกลับบ้่านทีไร ยายกะแม่ชอบบ่นว่าเค้าแก่แล้วน๊า ไม่อยากฟังเลยค่ะ ชอบคิดถึงเค้าเหมือนเมื่อตอนเราเป็นเด็ก ไม่อยากนึกว่าเค้าแก่ ได้ยินแล้วมันหดหู่และทำให้ไม่สบายใจ จะเรียกว่าไม่ยอมรับความจริงก็คงได้ ชอบโทรไปแล้วแหย่ให้ยายหัวเราะมากกว่า
โดย: มิกุ (M1ku
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:4:08:32 น.อ่านแค่นี้ ข้าพเจ้ายังร้องไห้เลย
เคยนึกเหมือนกันนะคะว่าจะทำยังไงถ้าต้องเสียใครในชีวิตไปแบบกะทันหันเพราะยังไม่เคยเจอกับตัวเอง... ไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้ เพราะขนาดเรื่องของเพื่อนๆที่เจอ ข้าพเจ้ายังร้องไห้ ถ้าเจอกับตัวเองจริงๆ ไม่อยากคิดค่ะ โดย: เจ้าหญิงวีนัส (ohvenus
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:4:21:09 น.เข้าใจความรู้สึกนั้นจริงๆค่ะ เพราะตอนคุณตาเสียชีวิต คุณยายอยู่อย่างโดเดี่ยวไม่นาน ก็เสียชีวิตตามด้วยความตรอมใจ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น คุณยายยังสุขภาพแข็งแรงและเข้มแข็งมากๆ....
ฉะนั้น...ถ้าวันนี้เรารักใคร และเค้ายังอยู่กับเรา เราก็อยากปฏิบัติต่อเค้าให้ดีที่สุดเลยค่ะ โดย: Htervo
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:4:35:58 น.แวะมาเยี่ยมบ้านครับ Blog สวยจังเลยครับ
สมกับอยู่เนเธอร์แลนด์จริงๆ แบคกราวน์เป็นทิวลิปสีสดๆ ซะด้วย  โดย: หนุ่มเฮสเซ่น (Hessenboy
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:4:59:35 น.แวะมาเยี่ยมพี่นิดค่ะ อย่าเศร้าไปเลยนะค่ะ คนเราเกิดมาสักวันก็ต้องถึงวันนั้นทุกคนละค่ะ อยู่ท่ีว่าจะไปช้าหรือไปเราแค่นั้นละค่ะ
โดย: lee (Hokey
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:5:10:14 น.งา... เศร้าจังเลย ไม่อยากให้คนที่เรารักจากไปเลย... แต่เราจะสู้กับธรรมชาติได้ยังไงละเนอะคะ... มีไรต้องรีบทำซะวันนี้ เพราะ if tomorrow never comes (ให้รีบทำทุกอย่าง ยกเว้นการบ้าน...ไม่ต้อง)
 โดย: Mocha Macchiato
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:5:20:47 น.เวลาเบื่อตาอ้วนข้าง ๆ ตัว เราก็จะนึกถึงเพลงนี้ขึ้นอ่านะ...
ใส่บาตรเสร็จ ปลุกเจ้าเก็ตแล้วจะได้เดินทางกันซะที ใกล้ ๆ แค่นี้ก็ยังตื่นเต้น เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมชาติหน่ะ เราบอกเจ้าเก็ตตลอดว่าวันนึงแม่ก็ต้องตาย แต่แม่ไม่ได้หายไปไหนอยู่ในใจหนูนี่ไง เลือดเนื้อในตัวหนูก็มาจากแม่ ท่าทางมานจะไม่เข้าใจ แถมหลังจากน๊านมันกลัวผีไปเลย  อยู่เศร้านานนักนะค๊า เทคแคร์ ๆ ๆ โดย: คุณย่า
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:5:51:32 น.It is a very sad story...
I have been to the funeral once here in Aust when a friend of my Lookpi died from the heart attack. We were so sad expecially his Fiance'. I cried when we were in the ceremony and it was so sad. I do understand and I really feel so sorry for his wife who has been living with him in his entire life. I miss my grand parents as I know they have been living together for long time and now my grandfather is having a health problem. Hopefully they will be able to live together as long as possible.  โดย: PoomPim..TMB
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:5:51:33 น.ชอบเพลงนี้เหมือนกันอะฟังแล้วมันหดหู่เนอะคุณนิดว่าไม๊ ต้องเข็มแข็งคะอย่างเดียวถึงจะชนะทุกอย่างได้แล้วก้าวต่อไปข้างหน้า
กู๊ดไนท์คะ  โดย: bagarbu (bagarbu
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:5:54:53 น.ขนาดไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วยยังน้ำตาซึมเลยค่ะ
โดย: Lauderdale By The Sea
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:7:01:58 น.ชอบภาพประกอบกับเรื่องที่คุณนิดเขียนจังค่ะ
ส่วนเพลงก็ชอบมากๆๆ  งานสัปดาห์หนังสืออยากได้หนังสืออะไรเป็นพิเศษมั๊ยคะคุณนิด^^ ...  โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie
 ) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:7:24:56 น.ไม่ว่าใครสักวันหนึ่งก็ต้องจากไป
แม้จะรู้ทั้งรู้ พอถึงเวลานั้นจริง ๆ ก็ทำใจไม่ให้รู้สึกเศร้าไม่ได้ โดย: 9A
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:7:30:57 น.เด๊ยวจะกลับมาอ่านค่ะ ขอแว๊ปไปทานเตี๋ยวก่อน :)
คิดถึงนะคะ โดย: แม่ปูจ๋า
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:7:39:22 น.แวะมาส่งความสุขก่อนน๊า เดี๋ยวบ่ายๆค่อยแวะเข้ามาอ่านค่ะ
 โดย: d__d (มัชชาร
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:7:43:55 น.โดยส่วนตัวไม่ว่าจะงานศพใคร ไม่ชอบทั้งนั้นอะ มันเศร้า วังเวงยังไงไม่รุอะ แล้วพอไปกลับมาจะเป็นเหมือนคนจิตตก จะกังวลว่าถ้าวันหนึ่งเป็นคนที่เรารู้จัก หรือสนิทชิดเชื้อหละ เศร้าอะ
โดย: err_or
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:8:20:12 น.เหมือนดูหนังเศร้าเลยนะคะ
เช้าแล้ว.... บัดดี้ก็ยังไม่ตื่น เลยมาทักทายบ้านนี้ในฝันแล้วกัน  โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ
 วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:8:31:23 น.นี่แค่อ่าน ก็เศร้าแล้วนะ
ไม่ชอบบรยากาศงานศพเลยค่ะ มันเศร้า หดหู่พิลึก ยิ่งไปหว่านั้น ไม่อยากเป็นเจ้าภาพด้วย แล้วก็ไม่อยากให้ใครจัดงานให้เราด้วย แต่มันคงเลี่ยงไม่ได้หรอกมั้งคะชีวิตนี้ โดย: ZAZaSassY
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:8:37:30 น.ขอให้คุณปู่เพื่อนบ้านพี่พู่ ไปสู่สุขคติ ค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณย่า ด้วยนะคะ น้องเคยไปงานแต่งงานของเพื่อนที่แต่งในโบสถ์ คาทอลิก ค่ะ ซึ้ง มาก ไปอินกับเค้าสุด ๆ แต่ไม่เคยไปงานศพค่ะ หายเศร้าเร็ว ๆ นะคะ พี่พู่ โดย: varissaporn327
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:8:50:53 น. คนรู้จักเพิ่งจะจากไปเมื่อไม่กี่วันนี่เอง เป็นเพื่อนแม่น่ะ ใจหายเหมือนกัน
โดย: ปลายเทียน
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:8:55:27 น.อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ ถึงแม่ใจอยากจะบอกว่ามันเป็นธรรมดาของวัฎจักรชีวิต
แต่ถ้าได้เข้าไปอยู่ร่วมในบรรยากาศนั้น...เราคงตาปูดแน่ๆ ที่สำคัญ If Tomorrow Never comes นี้ก็ช่างเข้ากับบรรยากาศจริงๆ ** ถ้าวันพรุ่งนี้จะไม่มีวันที่จะมาถึงอีกต่อไป ฉันได้บอกเธอหรือยัง ว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน ** โดย: เมื่อความรักเริ่มต้น
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:9:26:24 น.อ่านแล้วเศร้าจัง
ถึงจะไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติเพราะเห็นกันอยู่ทุกวัน ก็เป็นธรรมดาที่เราจะเศร้านะคุณนิด  โดย: Petit Patty
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:9:29:38 น.ไม่เคยไปเหมือนกันค่ะคุณนิด แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้ามาอ่านต่อนะคะ
โดย: สร้อยสายรุ้ง
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:9:49:55 น.ตาผ่านงานแบบนี้ มาหลายครั้งแล้ว ครั้งสุดท้ายเมื่อคนใกล้ตัวที่สุดจากไป....
จำได้ว่า ตาอยากจะขออุ้ม โถใส่เถ้าอันนั้นเสียเอง.... จำได้ว่า ตอนที่เขาหย่อนโถอันนั้นลงหลุมดินไป...ใจจะขาดรอนๆ บอกกับตัวเองว่า ต่อไปนี้ เราคงไม่เห็นกันแล้ว คงไม่มีใครกอดเราอีกแล้ว วินาทีนั้น ตาอยากจะยื้อทุกเวลา และทุกนาที ให้ย้อนกลับมา .... เฮ้อ น้องหนูนิด มาทำให้พี่เศร้าเอาตอน ตีสี่กว่าๆ.... โดย: Tante Ta
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:9:55:02 น.ทุกสิ่งย่อมเป็นไปตามธรรมชาติค่ะ เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย
ขึ้นอยู่ที่เราจะทำใจได้เร็วแค่ไหนเท่านั้นเอง... have a nice day นะคะ  โดย: ทูน่าค่ะ
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:10:08:31 น.อ่านแล้วก็ยัง น้ำตาซึมได้เลยค่ะ
มีพบ ก็มีพราก เป็นเรื่องธรรมดา เช่นเดียวกับ มียิ้ม ก็ต้องมี น้ำตา เนอะ คุณนิด โดย: Black Tulip
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:10:11:19 น.คุณนิด ได้อ่านแล้วก็เศร้าตามเลยค่ะ
แต่รี่เห็นภาพประกอบแล้วก็พยายามไม่เศร้า เพราะภาพสวยมากๆ ทั้งขาวดำและสี ให้อารมณ์เหงาๆล่ะ โดย: ShiEri
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:11:20:24 น.การจากพรากมันเศร้าเสมอเลยเนาะ..ขนาดว่าเป็นใครที่เราไม่รู้จัก ยังอดเศร้าไม่ได้..
แต่เราก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้อ่ะนะ ..คนที่ยังอยู่ ก็ต้องเข้มแข็งกันต่อไปหละ.. ป.ล. คิดถึงนะก๊าบบบบบบ.. โดย: LaZyDaizY
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:11:20:59 น.แอบเห็นคุณนิดยังเดินเล่นอยู่ตามบ้านเพื่อนๆและบ้านตัวเองด้วยค่ะ เลยแวะมาสวัสดีตอนเช้าที่ฟินแลนด์ค่ะ
 โดย: Htervo
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:11:31:27 น.แค่หายใจเข้าแล้วไม่ออก
หรือหายใจออกแล้วไม่เข้า แค่นั้นเอง ก็เสียชีวิตได้แล้ว นับว่าความตายใกล้ตัวเรามากกว่าที่คิดเยอะครับ ศิลปการตาย ก็คือ ศิลปแห่งการดำเนินชีวิตครับ โดย: ดำรงเฮฮา
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:11:57:57 น.หวัดดีค่ะคุณนิด มาชวนไปทานข้าวค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ..สำหรับแรงใจที่ได้รับ เราไม่เคยหนีปัญหา แถมยอมแลกหมัด.. เลยแย่นะ.. เลยใช้ความเยือกเย็นสยบ ความรุ่มร้อน แต่เราเป็นคนร้อน..เลยทรมานมากค่ะ.. ยอมเสียบางอย่างเพื่อแลกกับบางอย่างค่ะ???? แต่ทุกชีวิตย่อมมีทั้งสุขและทุกข์ค่ะ อยู่ที่เราจะเลือกดำเนินไปในแนวไหน เพื่อให้เกิดสุขมากที่สุด..ไร้ทุกข์มากที่สุดค่ะ ขอบคุณมากค่ะ  โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya..
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:11:59:19 น.เพิ่งวันนี้เป็นวันแรกค่ะ คุณนิด ปกติแล้วไม่อยากบอกเลยว่า ตื่นเกือบเที่ยงทุกวันค่ะ พอดีวันนี้คุณแควนเค้ามีงานด่วนแต่เช้าค่ะ เป็นภาคบังคับค่ะ
 โดย: Htervo
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:12:07:44 น.อ่านเรื่องงานศพข้างบนแล้ว มันช่างต่างกับงานศพแถวบ้านผม (ปักษ์ใต้) กันอย่างลิบลับ
แถวบ้านผมเค้าจะจัดงานกันประมาณ 7 วัน ซึ่ง 7 วันนั้น มี่ทั้ง ของกินตลอดทั้งวัน กลางคืนก็มีการเล่นไพ่นั่งเป็นเพื่อน เจ้าภาพกันอีกตะหาก ผมเคยมีประสบการณ์ตรงครั้งหนึ่งเรื่องจัดงานศพแม่ (10กว่าปีก่อน) รวมๆบัญชีค่าใช้จ่ายทั้งหมดก็ 2 แสนกว่าๆ คิดดูล่ะกัน... อ่านถงตรงที่ว่ามีหลานมาเป่าขลุย แล้วนึกถึงตอนงานศพแม่ผมด้วยเลย แม่ผมนั้นมีอาชีพขายกล้วยทอดด้วย กล้วยทอดแม่ผมถ้าอยากจะกิน ก็ต้องไปสั่ง ซื้อเลยไม่ได้ เพราะคนรอคิวเยอะ เรียกว่า อร่อยน่ะ ฮิๆ ตอนจัดงานศพแม่ ผมสั่งให้มีเมนู กล้วยทอดเลี้ยงแขก ในวันสุดท้ายด้วย แบบว่าทุกคนรู้จักแม่ผมก็เพราะกล้วยทอดนี่แหละครับ โดย: merf1970
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:12:29:44 น.ไม่อยากให้คนที่เรารักจากไปค่ะ แต่คงเป็นไปไม่ได้ วันนี้จึงพยายามทำดีกะคนที่รู้สึกดีๆไว้มากๆ เผื่อเป็นเราที่จากไปก่อน เค้าจะได้คิดถึงเราบ้างน่ะค่ะ
โดย: random-4
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:13:08:44 น.คุณนิดคะ อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกมากเลย ชีวิตเป็นแบบนี้จริงๆนะ เกิดแก่เจ็บตาย คนที่อยู่ก็ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
กลับเมืองไทยแล้วคงได้เจอกันนะคะ หรือจะแวะมาเยี่ยมพัทก่อนก็ได้เนาะ :) โดย: พัท (Il Maze
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:14:14:04 น.สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า จะอยู่ตรงนี้หรือตรงไหน จะอยู่ใกล้หรือไกลไม่สำคัญ ขอเพียงใจเธอยังมีฉัน และ เราต่างคิดถึงกันเท่านั้นพอ ** มีความสุขมากๆๆในวันนี้นะจ้า ** อืมมอากาศเริ่มเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้วละที่เนี่ย..ฮี่ๆๆแฟชั่น กะลังมาแรง คือ ถุงน่อง+รองเท้าบูท ..สุดยอด...รอมานานแล้ววว.. อากาศหนาวชอบๆๆเลยอะนะน้องนิค ..มะกลัวหนาวขอได้สวย..เอิ๊กๆๆ โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:16:08:47 น.สวัสดีครับคุณนิด อ่านเรื่องที่คุณนิดเล่าให้ฟังแล้ว ยิ่งฟังเพลงนี้อินมากนะครับ ลุงกล้วยไม่ได้มาบ้านคุณนิดหลายวันนะครับ ขอให้คุณนิดมีความสุขนะครับ โดย: ลุงกล้วย
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:16:15:00 น.ทั้งเพลงและเรื่องราว เศร้าจับจิตเลยค่ะ
เฮ้อ..อ่านแล้วก็สะท้อนใจนะคะ เดี๋ยวกลับมาจากงานแล้วจะมาแจ้งนะคะว่าห้ามตัวเองสำเร็จขนาดไหน โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:16:32:25 น.เศร้าง่ะ ตอนนี้ก้อหวั่นๆ พี่สาวของคนนั่นจะเป็นไรไปหรือเปล่า
พี่สาวเค้าเข้าผ่าตัดหัวใจเห็นว่าอาการไม่ดีขึ้นเลย โดย: นู๋ส้มจุก
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:17:20:47 น.มันก็ต้องเจอกันทุกคนแหล่ะเน้อ ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า เรื่องอย่างนี้มันก็เศร้ากันได้ แต่ก็ต้องทำใจไปพร้อมๆกันด้วย เพราะเมื่อถึงเวลา คนที่เรารักหรือแม้แต่ตัวเราเองก็ต้องจากไปอยู่ดี
It's life.. หุหุ.. เบื่อยังคำนี้.. โดย: Deliver
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:17:48:37 น.เข้าใจอารมณ์ เข้าใจความรู้สึกดีเลยค่ะ เพราะเพิ่งผ่านมาไม่นานนี้ ยิ่งมองเห็นคนใกล้ตัวโศกเท่าไหร่ ก็ยิ่งเข้าใจเท่านั้น ในตอนนี้พยายามมองเป็นเรื่องธรรมดาไป ชีวิตก็เท่านี้ค่ะ มีแค่นี้จริงๆ คนเรา ปล.ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันค่ะ โดย: jengly
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:18:20:20 น.อ่านเหมือนคิดได้
ปลงกับชีวิตและคิดว่าคนเราก็แค่นี้ ความตายมันใกล้ตัวเรานิดเดียว จริงๆ หากไม่มีพรุ่งนี้..หรือไม่มีวินาทีต่อไป มันจะเป็นยังไงหนอ ความตายอยู่ใกล้ชิด ติดอยู่แค่ปลายจมูกจริง ๆ โดย: Smile_Koo
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:18:59:38 น.เพลงนี้ฟังแล้วเศร้าแต่มีความหมายจริงๆ ค่ะ ใช่แล้วค่ะ...เราควรจะทำชีวิตให้วันนี้เหมือนวันสุดท้ายของชีวิต...ทำดีต่อกันให้หมดหัวใจ เพื่อวันต่อไปเราจะไม่เสียใจหากเราไม่มีโอกาสนั้นแล้ว
เดี๋ยวต้องกลับมาอ่านอีกรอบอย่างละเอียดค่ะ โดย: the Vicky
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:19:19:29 น.น้องนิดๆ..พี่ไปส่งสองหน่อที่พรีสกูลมาจ้ะ
อากาศตอนเช้าทางบ้านพี่ สดชื่นดีจังเลย แต่ยังครึ้มๆอยู่บ้างค่ะ เย็นกำลังดีเลยหละ ถ้ามีแดดออกบ้างก็เยี่ยมเลย... โดย: tiktoth
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:20:29:19 น.อืม... เรื่องของความพลัดพรากนี่เป็นความเศร้าที่ทุกคนต้องพบเจอจริงๆ ค่ะ
แอบนอกเรื่องนิดนึง ภาพสวยค่ะ โดย: สายลมโชยเอื่อย
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:20:48:50 น.เคยไปงานศพคุณย่าของฮับบี้หนนึงค่ะ ทอยเจอท่านแค่ครั้งเดียวเองนะ คือ 2-3 เดือนก่อนท่านจากไปค่ะ แต่ความรู้สึกดีดี รู้สึกผูกพันธ์กับท่านมีมากเหลือเกิน ในงานศพทอยก็ร้องไห้ค่ะ ร้องหนักมาก มันกลั้นไม่อยู่ แค่ฟังบาทหลวงพูดเรื่องราวของคุณย่าทอยก็แบบไม่ไหวแล้วมันเศร้าเหลือเกิน ยิ่งไปที่หลุมฝังศพนะ ฟังพิํํ๊ธีการไป ก็ร้องไห้ไป เป็นคนที่เซนซิทีฟมากๆ ยิ่งมีคนมาร้องไห้้้ข้างๆ อีกนะ เห็นน้ำตาไม่ได้เลยค่ะ ไม่ใช่ว่าแค่เห็นแล้วจะร้องนะคะ คือใจจะคิดตามตลอดค่ะ
แต่ยังไงชีวิตของคนที่ยังอยู่อย่างเราๆ ก็คงต้องเดินหน้าต่อไป คุณนิดเข้มแข็งนะคะ อย่าเศร้านาน ทอยรู้ค่ะว่าความเศร้ามันหดหู่ทำให้ไม่อยากทำอะไรเลย ขอใหุ้คุณปู่ Rest in peace ค่ะ โดย: ToY (tiny
) วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:21:46:52 น.จริงค่ะ คุณนิด อิฉันเคยไปงานศพฝรั่งครั้งนึง เป็นงานที่เศร้ามาก ๆๆๆ
ไม่เหมือนงานศพแบบไทยๆนะคะ ฟังพระสวดไป เมาท์ไป คุณนิดคงหายเศร้าแล้วนะคะ ปล.รูปประกอบเข้าบรรยากาศดีจัง โดยเฉพาะรูปใบไม้ร่วงขาวดำน่ะค่ะ โดย: นางกอแบกเป้
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:21:49:18 น.ว่าจะมาป่วนซะหน่อย
เจอเพลงเศร้าๆ เลยขอ หยุดป่วนวันนึงล่ะกัน ไปล่ะ  โดย: Malee30
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:22:01:47 น. อากาศเปลี่ยนแปลงแล้วค่ะ ลมหนาวพัดมาแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ โดย: อุ้มสี
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:22:11:14 น.อ่านแล้วก้อยนึกถึงคนที่รักทั้งสองคนของก้อยที่จากไปค่ะ คนแรกคือแฟนก้อยเองเมื่อสี่ปีที่แล้ว แล้วก็มาแม่เมื่อปีก่อน ... สุดท้ายก็ทำให้รู้ว่า ยังไงแทบทุกคนก็จะรู้จักความรู้สึกแบบนี้ได้ค่ะ
เสียใจกับคุณนิดด้วยนะคะ โดย: Jekyll and Hyde
วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:23:55:26 น.อ่านแล้วก็พลอยเศร้าน้ำตาซึมไปด้วย ถึงแม้จะไม่เคยรู้จักกันก็ตาม
ความสูญเสียไม่ว่าของใคร มักทำให้เรารู้สึกสะเทือนใจไปด้วยเสมอ โดย: VA_Dolphin
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:1:11:39 น.อ่านแล้วเศร้าไปด้วย ทั้งๆที่รู้แต่ก็อดใจหายไม่ได้นะคะ สงสารแต่คุณยาย ขอให้ทำใจได้ไวๆนะคะ
โดย: pixp
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:2:45:55 น.สวัสดีตอนดึกค่ะ คุณนิด ขนาดว่าวันนี้ตื่นเช้ามากๆ นี่ยังไม่ง่วงอีกแล้วหล่ะค่ะ คาดว่าพรุ่งนี้คงตื่นสายตามปกติอีกค่ะ
โดย: Htervo
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:3:55:46 น.พิมไม่เคยไปงานศพที่นี้เลยค่ะ ไม่ชอบบรรยากาศงานศพเลยล่ะ
โดย: pim(พิม)
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:6:25:36 น.คุณปู่คงต้องเป็นคนดีมากแน่เลยครับ คนรอบข้างถึงได้อาลัยกันขนาดนี้
 คนเราเกิดมาครั้งหนึ่ง แล้วมีคนรักคนอาลัยเราแบบนี้ ก็น่าจะคุ้มค่าสำหรับชีวิตที่เกิดมาแล้วล่ะครับ โดย: คนทับแก้ว
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:9:31:54 น.ช่วงนี้ งานเครียดๆซาลงแล้วน่ะค่ะ คุณนิด เลยแว่บเข้าบล็อคเพื่อนๆได้บ้าง
โดย: Black Tulip
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:11:51:19 น.แง้ววว เปิดมาเจอเรื่องเศร้า
ทุกคนต้องได้พบเจอกับสิ่งนี้แน่นอน คิดแล้วก็กลัวค่ะ  โดย: its_gemmi
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:13:03:44 น.พยายามไม่คิดเรื่องนี้ค่ะ เพราะมันจะเศร้ามาก เราเสียคนในครอบครัวไปปีละคน 2 ปีติดกันแล้ว ก็เลยพอเข้าใจว่าคุณยายจะรู้สึกยังไง
ส่วนตัวชอบไปงานศพนะคะ คือหมายถึงถ้ามีคนมาบอก รู้สึกเหมือนไปส่งน่ะค่ะ จะรู้จักมากรู้จักน้อย แต่ครั้งนึงก็เคยรู้จักกัน ไปส่งกันเป็นครั้งสุดท้าย อีกอย่างก็ไปเตือนสติตัวเอง ว่าเกิดแก่เจ็บตายมันเป็นของแน่นอน จะได้พยายามทำปัจจุบันให้ดีที่สุด โดย: unwell
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:13:45:13 น.เข้าใจเลยค่ะ ... การสูญเสีย... มันเหงานะคะ...กับการมีชีวิตอยู่คนเดียว... ขออนุญาติ เอามากาแฟมาเสริฟ คุณนิดนะคะ...ลองดูหน่อย เป็นการขอบคุณที่คุณนิดแวะไปเยี่ยมเยียนกันเป็นประจำ ตอนนี้หายป่วยแล้วละคะ...ออกอาละวาดใครต่อใครได้แล้วอ่ะ..อิอิ  โดย: angel_exx (ALFA-TANGO
) วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:14:08:56 น.หวัดดีจ้า ทำอะไรอยู่น้อ เค้าแวะมาหาก่อนไปหาไรหม่ำจ้ะ
 โดย: Malee30
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:14:20:07 น.นึกออก ว่ามันเศร้า
- - - - - ก็เลยแกล้งไม่นึกว่ามันจะมาถึง ซะงั้น แล้วก็หวังว่า ในเมื่อ มันมาของมันจนได้ ชั้นก็ต้องทนมันได้ สิน่า โดย: angy_11
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:15:27:38 น.ไปงานศพ ก็ได้แง่คิดอะไรหลายๆอย่าง กลับมาทุกครั้งแบบนี้แหละครับ คุณ Nid
งานศพแต่ละครั้ง ก็มีอะไรให้ได้คิดเหมือนกันบ้าง ต่างกันไปบ้าง ช่วยให้เราคิดเพื่อตัวเองได้ดีทีเดียว ว่าเมื่อความตายมาถึงเราจะได้เตรียมเผชิญกับมัน แต่ มันก็คงปวดร้าวไม่น้อยเนาะ ถ้าวันใดคนที่เคยรักกันดูแลกันมา แล้วเค้าไปก่อนเรา ช่วงเวลาทีเหลืออยู่ คงห่อเหี่ยวพิลึก  โดย: กุมภีน
 วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:16:13:10 น.สวัสดีครับคุณนิด บ้านลุงกล้วยเพลงเปลี่ยนไปเหรอครับ.... งั้นเดี๋ยวลุงกล้วยเปลี่ยนใหม่นะครับ เปลี่ยนแต่เพลงเน๊าะ คนที่รักคงไม่เปลี่ยนอะครับ555555555 มีความสุขมากๆ นะครับคุณนิด โดย: ลุงกล้วย
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:17:25:27 น.โดย: erol
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:17:52:15 น.มาทักทายเจ้าของบล๊อกคร้าบบ ชอบเพลงนี้จัง เพราะดี ...
โดย: ++ Emotion Change ++ (++ Emotion Change ++
) วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:18:18:38 น.แวะมาอ่านน๊า
วันนี้เนื้อยเหนื่อย มะได้ทำงานหรอกค่ะ ไปเที่ยวมาจิ๊ดนึง  โดย: d__d (มัชชาร
) วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:18:20:08 น.ช่วงนี้แถวนี้ฮิตไปงานมหกรรมหนังสือกันค่ะ
จขบ.อ่านหนังสือเล่มล่าสุดเรื่องอะไรคะ ^^ โดย: I am just fine^^
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:18:45:39 น. หญิงสูญเสีย พ่อไปแล้วตอนนี้ก็สองปีเดือนหน้านี้แล้ว มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก และมันไม่มีวันจางหายไปได้เลยค่ะ เรายังจำภาพแววตาท่านตอนเช้าได้อยู่เลย ก่อนท่านจะจาก หญิงไป มันเป็นเรื่องธรรมชาติก็จริงแต่เป็นสิ่งที่เจ็บมากค่ะ โดย: ying (takom
) วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:19:56:51 น.ขึ้นชื่อว่างานศพยังไงก็เศร้าเสมอครับ
อ่านจากบรรยากาศที่คุณนิดเล่า คลาสสิคมาก ความตายต้องมาเยือนสักวัน หนียังไงก็ไม่พ้น จากกันด้วยดีได้ ถึงเศร้าใจอย่างไร ก็ไม่เสียดายครับ ขอเเสดงความเสียใจกับเพื่อนบ้านคุณนิดท่านนั้นด้วยนะครับ โดย: Dark Secret
 วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:20:20:23 น.เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครเลี่ยงได้จริงๆนะคะคุณนิด
ไม่รู้ว่าวันสุดท้ายของชีวิตจะมาถึงเมื่อไหร่ ถ้าเราเป็นฝ่ายไปซะก่อน ไปแล้วคงไม่รู้สึกอะไร ก็มีแต่คนข้างหลังที่อาลัยรักไม่เสื่อมคลาย แอนเคยพูดเล่นๆกับแฟนว่า... ขอแอนไปสวรรค์ก่อนเค้าได้มั๊ย เพราะแอนคงอยู่คนเดียวไม่ได้ แต่...แอนก็คงห่วงว่าแล้วเค้าล่ะ...จะอยู่ยังไง จะยังไงก็ตามแต่...เติมความรักให้แก่คนที่เรารัก และ คนที่รักเราดีกว่าน๊า เราจะได้ไม่มาเสียใจในวันที่สายเกินไป ขอแสดงความเสียใจกับเพื่อนบ้านของคุณนิดด้วยนะคะ โดย: ~*Annie*~
วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:21:35:55 น.มันเป็นความสุขที่ได้ใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกันจนแก่เฒ่า
แต่มันเป็นความเศร้าที่ใครคนนึงต้องจากไปก่อน คนจากไป ก็เศร้าที่ต้องทิ้งอีกคนไว้เพียงลำพัง คนยังอยู่ ก็เศร้าที่ต่อไปนี้ต้องอยู่ลำพังคนเดียว คิดแล้วก็เศร้าจังค่ะ โดย: ยัยบี๋
 วันที่: 20 ตุลาคม 2549 เวลา:0:07:59 น. สวัสดีตอนเย็นของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ความรู้สึกที่มีให้จากใจ ขอรับรู้ไว้ว่ายังคงคิดถึง ความรู้สึกที่มีให้เธอคนหนึ่ง ได้รู้ว่าคิดถึง ห่วงใยคงซึ้งพอ ** มีความสุขมากๆๆในวันนี้นะจ้า ** วันนี้ทามงานเหนื่อยสุดๆๆลยขอบอก..เอิ๊กๆๆๆ..แต่อากาศดีนะช่วงบ่ายไม่หนาว ไม่มีฝน แบบสบายๆๆลยอะนะ น้องนิค โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 20 ตุลาคม 2549 เวลา:0:11:26 น.If tomorrow never come
Have a very happy day as today  โดย: rebel
 วันที่: 20 ตุลาคม 2549 เวลา:0:30:05 น. วันนี้แอนพาหลานสาวมาแนะนำให้รู้จักค่ะ โดย: แอน (thattron ) 19 ตุลาคม 2549 21:48:22 น. โดย: JewNid
วันที่: 20 ตุลาคม 2549 เวลา:0:39:45 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [
เมื่อคืนบอกนิดว่าจะอัพบล็อก พิมพ์ไปได้หน่อยก็ขี้เกียจ ออนคุยกะเพื่อนด้วยตอนเที่ยงคืนกว่าๆ เลยขี้เกียจเพราะมันยาวจริงๆ ก็เพิ่งมาต่อวันนี้แหละจ๊ะ ออนไลน์ไปแล้ว คงหลังนิดแป๊บนึงอ่ะจ๊ะ
วันนี้ได้รับโปสการ์ดที่นิดส่งมาให้ด้วยจ๊ะ ขอบคุณมากเลยนะ พี่จะเก็บไว้อย่างดีเลย เพราะถือว่ามันเป็นตัวแทนแห่งมิตรภาพของเรานะ แต่นิดช่วยไปเขียนที่อยู่ไว้หลังไมค์ ของพี่หน่อยสิจ๊ะ พี่ก็อยากจะส่งให้นิดบ้างอ่ะ นะจ๊ะ
คิดถึงนิดนะ รักษาสุขภาพด้วยจ้า