วันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2552 วันเดือนปีแห่งการจดจำ ถึงคุณขโมยที่นับถือ จากที่วันนี้มีเหตุจะต้องเข้าบ้านไปรดน้ำสนามหญ้าตามปกติ (บ้านที่เคยเล่าไปว่าปัญหามากมีนี่ล่ะ) ปรากฏว่าเดินเข้าบ้านก็เปิดน้ำตามปกติ แต่สังเกตุเห็นว่าน้ำไม่ไหล ตอนแรกก็คิดว่าเค้าจะซ่อมท่อน้ำของหมู่บ้านเหมือนอาทิตย์ก่อนหรือเปล่าก็เลยปิดก็อกน้ำแล้วก็เดินออกมานอกบ้านโดยคิดอยู่ว่าจะไปถามเพื่อนบ้านในละแวกนั้นว่าจริงๆ แล้วน้ำไม่ไหลเพราะอะไร และด้วยเหตุบังเอิญเหลือเกินเหลือบมองไปดูมิเตอร์น้ำหน้าบ้านซะก่อนเลยไม่ต้องไปถามใครเค้าให้ขายหน้าหรอก เพราะ ไม่ต้องสงสัยแน่แล้วว่า ... มิเตอร์น้ำนั้นถูกอัญเชิญออกไปแล้วอย่างถาวรโดยท่านขโมยผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม ท่านผู้ที่ขโมยมิเตอร์น้ำบ้านฉันไปค่ะ ... ท่านคงจำเป็นเหลือเกินที่จะต้องใช้มิเตอร์ของฉันไปช่วยเหลือเรื่องปากเรื่องท้องของและครอบครัว ลูกคนเล็กกำลังเติบโต ลูกคนกลางก็กำลังเรียน ลูกคนโตก็เสียสละเพื่อน้องๆ และครอบครัวอย่างเต็มที่ แต่คุณคงเป็นคนที่ต้องรับภาระทางบ้านก็เลยต้องมาจัดการขโมยมิเตอร์ของชาวบ้านเค้าไป เพราะไม่อย่างนั้นแล้วท่านก็คงจะไม่เสี่ยงมาขโมยมิเตอร์หรอกเพราะถ้าถูกจับได้มันคงไม่คุ้มค่าอย่างมาก แต่นี่ท่านก็ให้เกียรติแวะมาขโมยมิเตอร์บ้านฉันไป !!! ฉันไม่รู้ว่าจะยิ้ม หัวเราะ หรือว่าร้องไห้กับความซวยที่ได้รับเกียรตินี้ได้ .. เพราะท่านก็คงจะต้องเลือกอยู่ว่าบ้านหลังไหนน่าจะได้รับเกียรติงามๆ อย่างนี้บ้าง (ถือเป็นอีกหนึ่งภารกิจหนักสำหรับการตัดสินใจนะนั่น) .. อีกอย่าง อยากจะขอบพระคุณท่านขโมยอย่างสุดซึ้ง สำหรับการถอดมิเตอร์ออกไปแล้วท่านยังสามารถเย็นใจพันท่ออย่างปราณีตสุดฝีมือ เพื่อป้องกันน้ำไหลออกมานองพื้นหน้าบ้าน ซี่งตรงนี้ฉันขอชื่นชมคุณโจรมากๆ ที่ท่านเห็นประโยชน์และทำตามนโยบายการประหยัดช่วยชาติ ตรงนี้ถ้าเค้ามีการแจกรางวัลขโมยดีเด่นดิฉันคงเสนอชื่อของท่านเข้าชิงรางวัลนี้อย่างมิมีข้อกังขาใดๆ เพราะผลงานท่านยังจำติดตาฉันได้ถึงตอนนี้เชียว แต่สงสัยว่าท่านคงจะเป็นขโมยที่แบบไม่หวังถึงความมีชื่อเสียงอันใด ท่านเลยไม่ทิ้งชื่อและเบอร์โทรเอาไว้ด้วย แต่ว่าถ้าท่านมาอ่านจดหมายนี้และเปลี่ยนใจ โปรดติดต่อดิฉันได้ทุกเวลา ณ บ้านหลังเดิมที่ท่านขโมยมิเตอร์ไป .. บ้านฉันยังไม่เสร็จไม่มีคนอยู่บ้านมันก็เลยคงปลอดภัยกว่าบ้านหลังอื่นๆ ในหมู่บ้านนั้น อาการไม่ปกติส่วนตัวของฉันที่เจอเกือบ 2 ปีมานี้ ฉันเครียดกับผู้รับเหมาที่มันไม่ซื่อสัตย์กับการสร้างบ้านของฉัน ฉันนอนไม่หลับบ่อยๆ เครียดเหลือจะกล่าว แต่ท่านขโมยก็ยังหน้าด้านมาให้เกียรติเอามิเตอร์น้ำของฉันไปอย่างไม่บอกไม่กล่าวอีก เป็นเหมือนกับการถูกซ้ำเติมด้วยความซวยอันมีเกียรติอย่างกำลังเจอนี้เหลือเกิน ( เฮ้อ สมศรีอยากตาย!! ) จากนี้ฉันคงทำอะไรไม่ได้มากนัก นอกจากทำใจและก้มหน้ารับกับเกียรติที่ท่านให้มาด้วยความกรุณายิ่ง ครั้งหน้าเมื่อมิเตอร์ใหม่มาแล้ว ฉันพยายามจะดูแลมันให้ดีที่สุด เพื่อจะได้ไม่ทำให้ท่านต้องเสี่ยงการอันใดในการขโมยครั้งนี้อีก หวังว่าท่านอาจจะมีจิตสำนึกว่าการขโมยเป็นสิ่งไม่ดี ฉันคงไม่ว่ากล่าวถึงสิ่งที่ท่านทำไปถึงบุพการีของท่าน เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าท่านได้รับการสั่งสอนมาอย่างใด แต่หวังว่าท่านคงจะสั่งสอนลูกหลานของท่านต่อไปว่า การขโมยนั้นมันทำให้ท่านดูดีมีราศรีอย่างไร และท่านและครอบครัวมีความภาคภูมิใจอย่างไรในสิ่งที่ท่านได้กระทำมา หวังว่าการสูญเสียของดิฉันจะสามารถทำสิ่งมีประโยชน์ให้ท่านได้ แต่ขอวงเล็บบอกหน่อยว่าขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะค่ะ ถ้าท่านอยากจะขโมยอะไร ก็เปลี่ยนใจมาเป็นการขอกันซึ่งๆ หน้าดีกว่า เพราะไม่แน่ว่าท่านอาจจะได้อะไรที่มีราคาและน่าภูมิใจมากกว่าการขโมยมิเตอร์น้ำชาวบ้านค่ะ นับถืออย่างมากในการกระทำเสี่ยงเพื่อปากท้องเช่นนี้ เจ้าของมิเตอร์น้ำอันสลดหดหู่ Jewnid At Bloggang