ขอแอบพูดอีกครั้งว่า " เวลาผ่านไปเร็วปานจรวด " เนื่องด้วยว่า วันที่ 5 ธค. หรือว่าวันพ่อผ่านมาอีกหนึ่งปีแล้ว ... จำได้ว่าปีที่แล้วเพิ่งอัพบล็อกพ่อไปเอง ยังจำได้เลยว่าอัพเนื้อหาว่ายังไง มาปีนี้อีกแล้ว กับวันพ่อ บอกจริงๆ ว่าถึงจะไม่ได้สนิทกับพ่อเท่ากับแม่แต่ก็รักนะ ความสนิทสนม ความรู้สึก ถึงจะเปลี่ยนไปในรูปแบบอื่นบ้างแต่ก็ยังยืนยันว่าก็ยังรักพ่อแหละ เพราะเคยพูดเสมอๆ ว่าพ่อแม่เราเอง เหมือนพระในบ้าน ไม่รัก ไม่เคารพจะเจริญได้ยังไง จริงไม๊ พูดถึงพ่อจริงๆ แล้วมีเรื่องให้พูดถึงเยอะแยะเลย มีทั้งเรื่องมีสาระเต็มๆ กับเรื่องไร้สาระล้วนๆ เรียกว่าคุยเรื่องพ่อมีเป็นล้านแปด แต่ว่ายังไงก็ตามเขียนเรื่องล้านแปดไม่ได้ก็เอาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบไร้สาระไปก่อนแล้วกันเน๊อะ พ่อเป็นคนตัวเล็ก ใส่เสื้อผ้า ผม เครื่องแต่งตัวบอกได้ว่าสะอาดแต่ว่าไม่เท่ห์เลย เคยบอกว่าพ่อลองหาเสื้อผ้าดีๆ มาใส่กับเค้ามั่งสิ พ่อบอกว่าไม่เอาหรอก เอาถูกหน่อยแต่ว่าดูดีตามแบบพ่อก็พอแล้ว พูดเรื่องนี้เลยขำ เพราะเมื่อก่อนนี้พ่อเป็นคนชอบใส่เสื้อม่อฮ่อมมาก ประมาณว่าวันหยุดทีไรก็หยิบมาใส่นัยว่าสบาย ทีนี้ม่อฮ่อมใหม่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่นี่เจอเสื้อเก่าประมาณผ่านสงครามเจ็ดย่านน้ำมา เก่าประมาณเทียบกับผ้าเช็ดมือแล้วก็คงจะเก่ากว่าหลายขุมล่ะ ทีนี้ด้วยเพราะว่าชอบใส่แบบนี้ มีวันหนึ่งพ่อไปตัดหญ้าหน้าบ้าน ใส่เสื้อม่อฮ่อมเก่าๆ สวมงอบประมาณกันแดดเล็กๆ กำลังตัดอย่างมันส์ เพื่อนฉันเพิ่งจะมาบ้านครั้งแรกเพราะมีเรื่องทำรายงาน เข้ามาเห็นพ่อก็ได้คิดหรอกว่าเป็นพ่อ คงเห็นการแต่งตัวแล้วประเมินสถานการณ์แล้วว่าแบบนี้มะใช่พ่อชัวร์ ก็เลยเรียก " ลุงๆ พู่อยู่บ้านไม๊จ้ะ " " อยู่ครับ อยู่หลังบ้านครับ เข้าไปหาได้เลย " ... พ่อตอบ เพื่อนพอได้ฟังอย่างนั้นก็ยิ้ม แล้วก็เดินเข้าไปในบ้าน แต่ดันไม่วายหันมาถามพ่อฉันที่ยังไม่รุ้ว่าเป็นพ่อ " ลุง แล้วพ่อกับแม่พู่อยู่ไม๊ ค่ะ " " อยู่ครับ ... ทำไมเหรอครับ " แน่ะ พ่อยังมีถามต่ออีก " แบบว่าไม่เคยเจอพ่อพู่อ่ะค่ะเลยกล้าๆ กลัวๆ แต่พู่เคยบอกแต่ว่าพ่อน่ะติงต๊อง ขี้จุ๊ เลยแบบว่าถามลุงไว้ก่อนน่ะค่ะ " เพื่อนตอบพร้อมทำหน้าเหนียมๆ ... " เข้าไปเลยครับ พู่อยู่หลังบ้าน " ... พ่อชี้มือไป ... แล้วเพื่อนก็เดินเข้ามาหา พอเพื่อนเจอก็คุยกันนิดหน่อยก่อนแล้วก็เล่าให้เราฟังว่า เจอลุงหน้าบ้าน ลุงบอกว่าพ่อแม่อยู่บ้านวันนี้ แล้วไหนล่ะ จะสวัสดีหน่อย ฉันก็เลยหัวเราะร่า แบบหลุกก๊ากกกก เลย เพื่อนงงว่าอะไรกันเนี่ย หัวเราะไมอ่ะ ฉันเลยต้องเฉลยว่าก็คนนั้นล่ะลุงที่เพื่อนพูดถึงนั่นน่ะ พ่อฉันแหละ ... เพื่อนทำหน้าเหลอหลา หน้าเหมือนไม่เชื่อ พอดีจังหวะนั้นพ่อเดินเข้ามาพอดี พ่อยิ้มๆ แล้วก็ถอดหมวก พร้อมพูดว่า " ลุงกำลังปฏิบัติราชการลับอยู่ เลยต้องปลอมตัวเป็นคนสวนครับ " ... พูดกันได้แค่นั้นล่ะ หัวเราะสามเสียงประสานจนเรียกแม่ลงมาจากบ้านให้ร่วมวงได้เลย .. แค่นี้ดีกว่าพูดถึงพ่อ เดี๋ยวหาว่านินทา เพราะเรื่องของพ่อยังอีกเยอะ วันนี้ใจจริงแล้วอยากอัพบล็อกแบบหวานๆ แต่ด้วยเพราะเป็นคนไม่หวาน ไม่โรแมนติกเท่าไหร่ ก็เอาว่าได้แค่ไหนก็แค่นั้นดีกว่า เลยอยากเอาเพลงมาให้ฟัง ลองฟังกันดูนะค่ะ You Don't Have To Say You Love Me Elvis Presly When I said I needed you, You said you would always stay. It wasn't me who changed but you, And now you've gone away. Don't you see that now you've gone, And I'm left here on my own. That I have to follow you, And beg you to come home. You don't have to say you love me, just be close at hand. You don't have to stay forever, I will understand. Believe me, believe me, I can't help but love you, But believe me, I'll never tie you down Left alone with just a memory, Life seems dead and so unreal. All that's left is loneliness, There's nothing left to feel. You don't have to say you love me, just be close at hand. You don't have to stay forever, I will understand. Believe me, believe me, believe me.... You don't have to say you love me, just be close at hand. You don't have to stay forever, I will understand. Believe me, believe me, believe me.... *** หนึ่งความทรงจำสำหรับพ่อ*** เพลงนี้เก่าแล้ว อาจจะเคยได้ยินกันมาก่อนหรือว่าอาจจะไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ก็เลือกเพลงนี้มาเปิด เพราะมีความประทับใจแต่หนหลัง คือ ช่วงเรียนมัธยมมีประกวดร้องเพลง ฉันอยากลองบ้างก็เลยอยากเลือกเพลงที่ฟังคุ้นหูบ่อยๆ มาเปิด และเพลงนั้นก็คือ เพลงที่เปิดในบล็อกนี่ล่ะคะ ด้วยเพราะว่าเพลงนี้ฉันเลือกร้องประกวดแล้วได้รางวัล ถึงจะไม่ใช่ที่ 1 แต่มันก็ทำให้ภูมิใจได้ว่ามีคนฟังและไม่ถูกเขวี้ยง อีกอย่างที่สำคัญ เพลงนี้เป็นของนักร้องคนโปรดของพ่อ และเพลงนี้พ่อเองล่ะเป็นคนที่สอนฉันร้อง ขอบคุณค่ะ ...