(รีวิวการ์ตูนไทยเฉพาะกิจ) ขิงอร่อยนะ แต่เธออ่ะอร่อยที่สุด (ปัทมพร ชัยศุภกิจสินธ์)

   จากความรักข้างเดียวที่เคยมีให้กับตัวการ์ตูนตัวหนึ่งตอนสมัยมัธยม (และผิดหวังที่ได้ค้นพบว่า ฝ่ายนั้นมีลูกมีเมียไปเรียบร้อยแล้ว) ในตอนนี้ การผจญภัยครั้งใหม่ของสาวน้อยช่างฝันผู้นี้กำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง!! กับแฟนหนุ่มที่มีตัวตนอยู่จริง ซึ่งความสัมพันธ์ในตอนนี้นั้น ก็กำลังเป็นไปอย่างหวานชื่นรื่นรมย์ จนต้องเอามาขิงให้สาธารณชนได้รับรู้ -- กับรวมเล่มการ์ตูนกึ่งบันทึกชีวิตประจำวัน 2 เล่มจบ ที่จะทำให้สาวๆหลายคนเห็นแล้วต้องอิจฉาจนอยากดักเอาน้ำกรดสาดหน้า โดย Peko Diary (ที่เอาจริงๆ เจ้าตัวก็มีชื่อเสียงในการทำบันทึกชีวิตประจำวันในสไตล์การ์ตูนมังงะอยู่แล้ว) -- กลับมาในคราวนี้ พีโกะได้ออกมาเล่าถึงความสัมพันธ์รักภายในระยะเวลา 2-3 ปี ระหว่างพีโกะกับแฟนหนุ่ม ที่พีโกะมักจะเรียกเสมอว่า "ทานากิซัง" (ซึ่งก็คนไทยเหมือนกันนี่แหละ ถึงจะถูกเรียกชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นก็เถอะ 5555+) ด้วยลายเส้นสไตล์การ์ตูนแก๊กที่เนี้ยบๆขึ้นหน่อย เหมาะแก่การเอามารวมเล่ม แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นสวยอลังการงานสร้างเหมือนกับรวมเล่ม The Witch (หากใครต้องการที่จะซึมซับเรื่องราวความรักระหว่างพีโกะกับตัวการ์ตูน 2D เพื่อทราบแบ็คกราวด์ล่วงหน้า แนะนำให้อ่านซีรีส์ Peko's Love Story ก่อน แล้วค่อยอ่านรวมเล่มขิงทีหลัง หรือจะไม่อ่านก็ได้ แล้วแต่ เพราะยังไงในเล่มก็มีช่วงรำลึกความหลังให้ได้อ่านอยู่แล้ว)

  ในส่วนของเล่มแรกนั้น น่าสนใจ เพราะจะเป็นการลงรายละเอียดถึงที่มาที่ไปว่า ทำไมทั้งคู่ถึงได้ชอบกัน นับตั้งแต่วันที่ได้เจอกันครั้งแรกในงานการ์ตูน จนไปถึงวันที่ทั้งคู่จับมือถือแขนไปไหนมาไหนด้วยกัน ในขณะที่เล่ม 2 ซึ่งเกิดจากเสียงเรียกร้องของแฟนคลับ ก็จะทำหน้าที่เป็นส่วนเสริมของเล่มแรก ซึ่งจะเน้นเล่นแก๊กขิงเป็นส่วนมาก -- ความสัมพันธ์ระหว่างพีโกะและทานากิ ที่เกิดจากประสบการณ์ร่วม อย่างเช่น ชอบวาดการ์ตูนเหมือนกัน, ชอบคอสเพลย์เหมือนกัน, พ่อแม่ไม่สนับสนุนในสายอาชีพเหมือนกัน ก็ได้เป็นใบเบิกทางสำคัญที่ทำให้ทั้งสองได้เชื่อมความสัมพันธ์กันอย่างจริงจัง ซึ่งพอคบหากันไปเรื่อยๆ พีโกะก็ได้ค้นพบว่า ทานากิซัง หนุ่มแว่นที่ตัวเองได้คบหาอยู่นั้น จริงๆแล้วเป็นคนตลก นิสัยดี เป็นสุภาพบุรุษ และค่อนข้างเทคแคร์ ขัดกับมาดนิ่งๆที่ได้เห็นเป็นครั้งแรก ก็เลยทำให้ความสัมพันธ์รักของทั้งสองฝ่ายนั้น แน่นแฟ้นขึ้นยิ่งกว่าเดิม (แม้จะรู้สึกหวั่นใจเล็กๆว่า ซักวันหนึ่งจะต้องมีวันที่จากกันจริงๆก็ตาม อย่างที่ได้เห็นกันในหน้าสุดท้ายของเล่มแรก)

   ขิงอร่อยนะ (หรือรวมเล่มขิง) คือหนึ่งในรวมเล่มที่เวิร์กที่สุดของพีโกะ -- ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษ ก็แค่พีโกะในโหมดที่ปล่อยตัวตามสบาย เขียนตามความรู้สึกของตัวเอง ไม่ดูเกร็งเหมือนกับรวมเล่มที่ผ่านมาอย่าง Growthic (ที่พยายามเล่นใหญ่ เพื่อถมจุดอ่อนของเรื่องสั้น ซึ่งพล็อตส่วนมากค่อนข้างธรรมดา) ได้ฟีลดิบๆเหมือนกับผลงานช่วงแรกของพีโกะอย่าง Peko's Love Story (ซึ่งชอบเป็นการส่วนตัว) เพียงแต่ใน "รวมเล่มขิง" จะมีการเล่าเรื่องที่เป็นเชิงบวกมากขึ้น สดใสมากขึ้น ตามประสาคนมีความรัก นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมเล่มแรกของขิง จึงมีความสมบูรณ์อยู่ในตัว โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีเล่มต่อให้มากความ -- แต่ด้วยเสียงเรียกร้องของแฟนคลับที่จะต้องการจะอ่านแก๊กขิงอีก ประกอบกับครบรอบ 2 ปีพอดีในการคบหาดูใจ พีโกะก็เลยกลับมาอวดแฟนอีกครั้ง โดยออกเล่ม 2 ซึ่งเต็มไปด้วยโมเมนต์ที่น่าอิจฉามากมาย รวมไปถึงการรู้จักตัวตนของแต่ละฝ่ายในเชิงที่ลึกมากขึ้น และส่วนตัวมากยิ่งกว่าเก่า โดยรวมก็ถือว่าเป็นเล่มต่อที่ดีมากๆ สำหรับแฟนหนังสือที่กระหายอยากจะตามติดสถานการณ์คู่รักคู่นี้ไปอีกเรื่อยๆ โดยเฉพาะคนที่มีความรัก เชื่อว่าน่าจะยิ่งอินกับเล่มนี้เข้าไปใหญ่ 

   จากสเป็คแรกของพีโกะที่ต้องการจะคว้าหนุ่มรูปงามซักคนมาเชยชมเหมือนกับสาวทั่วไป ในตอนนี้เจ้าตัวได้ค้นพบแล้วว่า ตัวเองก็แค่ต้องการ "คนที่เคมีเข้ากัน" มาเป็นคู่ชีวิตเท่านั้นเอง แม้จะไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองเคยวาดฝันเอาไว้ตั้งแต่แรก แต่ท้ายที่สุดพีโกะก็ได้รู้แล้วว่า "ความไม่เพอร์เฟ็กต์นี่แหละ คือเสน่ห์ของมนุษย์อย่างแท้จริง" -- ส่วนในช่วงท้ายเล่ม (ของทั้งสองเล่ม) ก็จะมีแฟนอาร์ตจากการ์ตูนขิงที่วาดโดยผองเพื่อน รวมไปถึงตัว ทานากิซัง แฟนหนุ่มเองด้วย (ว้ายๆ) ซึ่งถ้านักอ่านทุกท่านอยากรู้ว่าทานากิซังคือใคร จริงๆแล้ว เขาคือเจ้าของการ์ตูน "ทศพล เพื่อนจริงหญิงไม่แท้" ซึ่งตอนนี้กำลังออกสปินออฟ "กานดาว" เสิร์ฟคนอ่านอย่างต่อเนื่อง ใช่แล้ว!! เพราะจริงๆเขาผู้นี้ก็คือ Mininiwa นั่นเอง (ซึ่งก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลเลย 5555+) -- ซึ่งไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ "รวมเล่มขิง" คือหนึ่งในการ์ตูนของพีโกะที่เขียนได้สนุก ลงรายละเอียดแน่น และสื่อสารกับคนอ่านได้อย่างเป็นธรรมชาติที่สุด ซึ่งส่วนตัวมองว่า "การ์ตูนสไตล์ไดอารี่" นี่แหละ น่าจะเป็นสิ่งที่พีโกะถนัดมากที่สุดแล้ว -- ต่างจากการ์ตูนของพีโกะในแนวอื่นๆที่มักจะวนเวียนอยู่กับประเด็นเดิมๆอย่าง "การเป็นตัวเอง" นับตั้งแต่รวมเล่ม Belief, Balance, Growthic, Peko Diary Office จนไปถึง The Witch ซ้ำไปซ้ำมาเป็นระยะเวลาเกือบ 10 ปี จนรู้สึกว่ามันจืดมากขึ้นเรื่อยๆทุกครั้งที่ออกเล่มใหม่ จะมีก็เพียงแต่ "พีโกะในโหมดไดอารี่" เท่านั้น ที่ยังดูแตกต่างมากพอที่จะสามารถมองข้าม "ความมิติเดียว" ของเจ้าตัวไปได้บ้าง -- ยังติดตามผลงานชิ้นต่อไปอยู่นะ

(สรุป 8/10)

(ตีพิมพ์ครั้งแรกในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2563)

ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/

Create Date : 21 มกราคม 2566		0 comments
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2566 9:51:38 น.
Counter : 770 Pageviews.
Share Tweet