รีวิวการ์ตูนไทย - Thai Comic Review
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2565
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
15 มีนาคม 2565
 
All Blogs
 
(รีวิวการ์ตูนไทย) เด็กๆจ๋า หรรษากันหน่อย (ทวีศักดิ์ วิริยวรานนท์)

   

   เริ่มต้นเส้นทางชีวิตนักเขียนครั้งแรกจาก "การ์ตูนตลกแก๊ก 3 ช่อง" -- ทวีศักดิ์ วิริยวรานนท์ หยิบจับประสบการณ์จากการเขียนการ์ตูนแก๊กในนิตยสาร "ซื้อหัวเราะ" ในปี พ.ศ. 2537 ของสำนักพิมพ์ประชาช่าง (ซึ่งโคตรกาก แนะนำอย่าไปซื้อ) สลับลงมาทำ "การ์ตูนสไตล์มังงะ" แบบเต็มตัวกับฝั่งไทคอมิคอย่างจริงๆจังๆ สร้างจักรวาลการ์ตูนตลกแก๊กเหนือโลก ที่มีกลิ่นอายจากการ์ตูน "อาราเล่" แบบเต็มๆโดยไม่ต้องสืบ กับซีรีส์เรื่องใหม่ที่จะสร้างชื่อเสียงให้กับเขาไปตลอดกาล ในชื่อ "เด็กๆจ๋าหรรษากันหน่อย" (หรือในชื่ออังกฤษ The Kid's Adventure) ซึ่งจะมีงอกตามมาให้ได้อ่านกันอีกหลายๆภาค -- แม้เด็กๆจ๋าจะได้รับแรงบันดาลใจมาจากที่เดียวกันกับ "ซุป(เปอร์)หน่อไม้ แสบนี้ไม่มีเบรก" ของคุณอดิศักดิ์ แถมยังเดินเรื่องด้วยตัวละครเด็กๆเหมือนกัน แต่แก๊กของเด็กๆจ๋าจะประหลาดกว่า เพี้ยนกว่า โหดกว่า และออกไปทางตลกร้ายซะส่วนมาก ซึ่งสิ่งนี้นี่แหละที่ทำให้ซีรีส์เด็กๆจ๋า จึงมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ไม่ซ้ำใคร ถ้าเทียบกับการ์ตูนไทยหลายๆเรื่องด้วยกันในสมัยนั้น (เด็กๆจ๋า หรรษากันหน่อย ถูกนำมาพิมพ์ใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2560 และออกวางขายเฉพาะเวอร์ชั่น E-Book ในชื่อ "เด็กๆจ๋า ฮายกห้อง" ซึ่งไม่มีตอนพิเศษหรือหน้าแถมเพิ่มเข้ามา ยังคงเหมือนกับรวมเล่มต้นฉบับทุกประการ)

   ซีรีส์ "เด็กๆจ๋า" ในยุคคลาสสิก จะถูกแบ่งออกเป็น 4 เล่ม (ไม่นับภาค The Egg of Destiny ที่เริ่มตั้งแต่เล่ม 5 จนถึงเล่ม 10) ด้วยสไตล์ภาพและแนวเรื่องที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว ซึ่งเดี๋ยวจะค่อยๆเอามาทยอยเขียนทีหลัง แต่สำหรับวันนี้จะขอพูดถึงเฉพาะ "เด็กๆจ๋า เล่มแรกสุด" ก่อน ซึ่งสำคัญมาก ไม่พูดถึงไม่ได้ เพราะเล่มนี้จะเป็นการแนะนำตัวละครเหล่าเด็กๆจ๋าและผองเพื่อน รวมทั้งตัวละครสมทบอีกมากมาย ที่อัดอั้นกันอยู่ในเล่มนี้ถึง 20 กว่าคนกันเลยทีเดียว (เหวอ!!!) แต่จะค่อยๆทยอยโผล่กันเด่นทีละคนสองคนต่อตอน ไม่ได้มาแบบยัดห่าแถมจำชื่อยาก เหมือนกับรวมเล่ม Gaiety ของ เอนก ร้อยแก้ว อย่างแน่นอน ดังนั้นสบายใจได้


หน้าแนะนำตัวละคร (จริงๆมีมากกว่านั้น)

   สำหรับเด็กๆจ๋าในเล่มนี้ จะมีทั้งหมด 7 ตอนด้วยกัน ซึ่งทั้งหมดเป็นเพียงแค่บางส่วนที่เคยตีพิมพ์ในนิตยสารไทคอมิคตั้งแต่ปี พ.ศ. 2540-2542 เท่านั้น (จริงๆยังเหลืออีกตอนนึง แต่เนื้อที่ไม่พอ ก็เลยต้องเจียดไปเล่มอื่นแทน) -- ต่างจากเด็กๆจ๋าเล่มอื่น เรื่องสั้นส่วนมากในเซ็ตนี้จะไม่ค่อยโหดมาก แต่จะออกไปทางการ์ตูนตอนเช้าเสาร์-อาทิตย์ ที่ดูห่ามนิดนึงซะมากกว่า และจะเน้นฉากแอคชั่นแทบทุกตอน จนเผลอๆจะเยอะกว่ามุกตลกในเรื่องซะด้วยซ้ำ แต่ส่วนมากสนุก มันส์เร้าใจ เวอร์วังอลังการ ตีกันไข่แตกกันเลยทีเดียว -- ส่วนงานฉาก ก็ยังคงเก็บรายละเอียดเยอะตามสไตล์ไทคอมิคอยู่เช่นเคย โดยเฉพาะพวกแสงเงา อาจจะวาดบ้านเบี้ยวไปบ้างในบางจุด แต่ก็ถือเป็นส่วนน้อย แค่รูปสองรูปเองมั้ง เพราะส่วนมากยังคงดีอยู่

  เหล่าตัวละครแทบจะทุกคนในซีรีส์เด็กๆจ๋านั้น ล้วนโดดเด่นเท่ากันหมด เพราะแต่ละคนจะมีตอนเป็นของตัวเอง แถมยังมีความสามารถพิเศษซะเว่อร์วังเกินเด็ก 8 ขวบ (แต่เรียน ป.4) เรียกได้ว่าเทพจนน่าปวดใจ เช่นสามารถสร้างหุ่นยนต์ได้ ขับยานเหาะได้ ต่อยเพื่อนกระเด็นออกนอกห้องได้ คาบไม้บรรทัดที่หนักถึง 3 กิโลได้ และอื่นๆอีกมากมายที่เห็นแล้วจะต้องถลึงตา ประมาณแบบ ตอน 10 ขวบ ตูยังหยิบดินมาเคี้ยวอยู่เลย -- แต่จะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นในเล่มนี้ ที่ถูกจับมาเดินเรื่องเป็นตัวหลักจริงๆ เริ่มจากโรเบิร์ต พระเอกที่นิสัยพระเอกจนไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรต่อดี กับลิซ่า นางเอกหมัดหนักที่ชอบบ่นใส่พระเอกอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นไปได้ว่าเจ้าตัวน่าจะแอบชอบโรเบิร์ตอยู่ไม่มากก็น้อย (ว้ายๆ) รวมไปถึงมวยคู่เอกที่เด่นที่สุดในเล่ม จนแทบจะมีเกือบทุกตอนอย่าง แกละ เด็กหนุ่มอารมณ์ร้อนที่กล้าใส่เดี่ยวกับทุกคน ก็มักจะเป็นศัตรูคู่แค้นกับคริสตัล (หรือ แก้ว) สาวน้อยลูกคนรวยที่เอาแต่ใจตัวเอง เพราะเห็นว่าน่าหมั่นไส้ จนถึงกับมีฉากฟาดฟันกันแทบจะทุกตอน แต่ท้ายที่สุด ทั้งคู่ก็จะยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ราวกับเรื่องที่ผ่านมาไม่เคยเกิดขึ้น (อ้าว? 5555+) (ในเพจหลัก คนเขียนเองก็เคยบอกว่า ชอบสองตัวละครนี้มากที่สุดในเซ็ตเด็กๆจ๋า จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่า ทำไมสองคนนี้ถึงได้มีบทเยอะกว่าใครๆในเรื่อง)

   ส่วนที่เหลือ ก็จะเป็นเหล่าตัวละครเพี้ยนๆที่โผล่กันมาอย่างคับคั่ง ไม่ว่าจะเป็นครูประจำชั้นที่ใส่หน้ากากเสืออยู่ตลอดเวลา/ เด็กสาวที่มีพลังปีศาจแฝงอยู่ในตัว หรือแม้กระทั่งควายหน้าโง่ที่สามารถปล่อยแสงอานุภาพทำลายล้างขั้นสุดยอดออกมาจากปากได้ในตอนที่โมโห (ซึ่งเป็นตอนที่ดีที่สุดในเล่ม เพราะตอนจบ) เข้ามาเสริมทัพกับเนื้อเรื่องสุดเพี้ยนที่ค่อนข้างวาไรตี้ ซึ่งอาจจะไม่ค่อยเต็มประสิทธิภาพมากนักถ้าเทียบกับเล่มหลังๆ เพราะยังแค่แนะนำตัวละครกันอยู่ แต่ก็จัดได้ว่าไม่ค่อยน่าเบื่อ และถึงแม้การเดินเรื่องส่วนมากจะไปในทิศทางเดียวกันหมด เอะอะก็สู้กันเกือบทุกตอน จนเกือบจะดูเป็น "โชว์เคสฉากแอคชั่น" อย่างเดียวซะมากกว่า แต่เนื้อเรื่องหลักของมันนั้นค่อนข้างสนุก เช่น เหล่าเด็กๆจ๋าปะทะกับหมีในป่าลึก, เหล่าเด็กๆจ๋าไปเยี่ยมเพื่อนที่ปราสาทผีสิง, รวมไปถึงตัวเอกออกไปตามหาควายที่บุกรุกเข้าเขตสงวน จนโดนเจ้าของบ้านขับยานเอาจรวดไล่ยิงกะเอาให้ตายกันไปข้าง และอื่นๆอีกมากมาย ที่ส่วนมากจะผลักดันความสนุกด้วยฉากแอคชั่นเป็นหลัก โกลาหลพอๆกับเรื่องที่เจ้าตัวไปเอาแรงบันดาลใจจากเค้ามานั่นแหละ

   แม้ทั้งเล่มจะเปิดฉากด้วยการ์ตูนตลกลายเส้นน่ารักสดใส ป่วนป๋องโกลาหล จนคิดไม่ถึงว่าเล่มต่อๆไปจะห่ามได้ขนาดนั้น แต่เล่มแรกก็มีสัญญาณบ่งบอกที่แสดงให้เห็นว่า จะมีการเปลี่ยนแปลงทิศทางเรื่องที่โหดขึ้นกว่าเดิมในไม่ช้า ไม่ว่าจะเป็นทั้งฉากแก้ผ้า เอาไม้ฟาดกันเลือดท่วมหัว หรือแม้กระทั่งฉากจริงจังที่บทพูดคมคายเหมือนหลุดมาจากภาพยนตร์ ก็จะได้เห็นเต็มๆในตอนสุดท้ายของเล่มในชื่อ "ลาก่อนคริสตัล" ที่ตัวป่วนอย่างคริสตัลกำลังจะย้ายออกจากโรงเรียน โดยที่ไม่ได้กล่าวอำลาเพื่อนๆของตัวเอง เพราะคิดว่านิสัยเอาแต่ใจของตัวเอง ทำให้ตัวเองหาเพื่อนไม่ได้ (ซึ่งไม่จริง) ก็เลยไปสนใจเรื่องการปรับตัวใช้ชีวิตในต่างประเทศแทน -- ซึ่งพล็อตกึ่งๆแนวภาพยนตร์แบบนี้นี่แหละ ที่ทุกคนจะได้เห็นเต็มๆอีกครั้งในเล่ม 2 ที่ชื่อ Road to the Dragon Knight หรือภาคนักรบมังกร และอีกหลายๆเล่มต่อมา

   แต่ก็อย่างว่าแหละ ด้วยความที่ทั้งเล่มยังคงทำหน้าที่เพียงแค่แนะนำตัวละครเฉยๆ แถมทั้งเรื่องก็ดูเหมือนจะวางแผนให้เป็น "โปรเจ็กต์ระยะยาว" เหมือนกับ "ซุป(เปอร์)หน่อไม้" ที่จะค่อยๆลงไปสำรวจตัวละครแต่ละตัวให้เราได้ทำความรู้จักมากขึ้น (เพราะเล่มนี้เองก็ยังแนะนำตัวละครไม่ครบอยู่ดีนั่นแหละ) -- แต่ด้วยความคิดสร้างสรรค์ที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่ตลอดของผู้เขียน จนดูเหมือนจะเอนเอียงอยากทำแนว "แอคชั่น-แฟนตาซี" แบบจริงจังซะมากกว่า เด็กๆจ๋าเวอร์ชั่นคลาสสิก ที่เคยเป็นการ์ตูนตลกฮาแตกอย่างเดียวมาโดยตลอด ก็เลยถูกพักไปโดยปริยาย และเปลี่ยนไปทำโปรเจ็กต์อื่นแทนอย่างเช่น "ขุนศึกหุ่นเวทพลังยุทธ์" และ "เด็กๆจ๋า ภาค The Egg of Destiny" แทนในระยะยาว -- แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เด็กๆจ๋า ก็ถือเป็นหนึ่งในการ์ตูนไทยสายตลกที่โดดเด่นที่สุดเรื่องหนึ่ง จนสามารถขนาบข้างกับ ซุป(เปอร์)หน่อไม้ ที่อยู่ในค่ายเดียวกันได้ ซึ่งสาเหตุหลักๆนั้นไม่ได้เป็นเพราะความฮา แต่เป็นเพราะความแปลกประหลาดของมันที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือนต่างหาก และนี่ก็เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น...

(สรุป 8/10)

ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/

(ตีพิมพ์ครั้งแรกในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2542)




Create Date : 15 มีนาคม 2565
Last Update : 18 มิถุนายน 2566 5:38:43 น. 1 comments
Counter : 961 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณhaiku, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณnewyorknurse


 
ผมชอบอ่านการ์ตูนมากๆเลยครับ



โดย: นายแว่นขยันเที่ยว วันที่: 15 มีนาคม 2565 เวลา:23:17:24 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

เรลกันคุง
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




สวัสดีครับ ผมเรลกันครับ ชอบอ่านการ์ตูนมากๆ หวังว่าจะสนุกกันนะครับ




Friends' blogs
[Add เรลกันคุง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.